In het land van Pé

Vanmorgen eerst uitgeslapen, maar aan het einde van de ochtend kreeg ik zin in een rondje. Ik overwoog nog even om Gerrit op te bellen, om gezamenlijk op pad te gaan, maar besloot mijn vrijheid te grijpen. Ik had een rondje van een kilometer of 70 in gedachten, het werd meer dan het dubbele: 178 kilometers. Ik besloot het land van Pé te gaan bezoeken (de hele kop van Noord-Holland en een stuk Friesland).
Vanuit Zaandam eerst richting Castricum. Daar nog even een boze (waarschijnlijk geschrokken) meneer achter mij aan. Ik haalde hem in op een fietspad, en hij besloot op het laatste moment naar links uit te wijken (zonder om te kijken). Ik weet niet meer of ik getoeterd had, maar hij was heel boos dat hij mij ineens vlak naast hem zag en kwam achter mij aan. Geen partij natuurlijk, kreeg even de gedachte om met hem te spelen, maar besloot dat dat niet slim was, en ben er met ruim 50 vandoor gegaan.  
Vervolgens richting Egmond en Bergen. Daar kwam ik twee ligfietsers tegen. Een 'dame'op een Greenmachine en nog een man die met een groepje racefietsers uit Bloemendaal meereed. Hij reed op een Fujin.
Via Schoorl naar Camperduin, over de dijk, met zeezicht naar Petten en door via Callantsoog naar Den Helder.

Strada met blik naar verre kusten

Wat is dat nou? Dichtbij kon je lezen dat je minimaal 10 meter afstand moest houden.

Daar een korte stop, met allemaal geïnteresseerden. Het blijft leuk, dat mensen schuchter naar de Strada lopen en naar binnen gluren. Iets verder kwam ik in Huisduinen vriend Rob van de kaartclub tegen, even gekletst, we hadden elkaar al een tijdje niet gezien ivm vakanties.



Vanuit Den Helder richting het mooie voormalige eiland Wieringen. Het glooiende landschap, de 'tuunwallen', heel mooi. Ook nog een stuk langs het wad gereden, met uitzicht op de schorren en kwelders. Via 'de Haukes' naar Slootdorp, voor een volgende korte stop. Nog even zitten kletsen met een vakantiefietser.

Gebouwtje langs het wad.

Slootdorp roept bij mij altijd herinneringen aan mijn jeugd op. Op mijn Koga Miyata maakte ik hele tochten door Noord-Holland. Toen ik een keer bij Slootdorp reed ik een tijdje op met een meisje. Ik vond haar leuk, maar ja, in mijn onschuld, wist ik dat allemaal nog niet zo goed aan te pakken. Maar het is altijd in mijn herinnering gebleven.




Hieronder drie foto's uit het land van Pé.
Weidse landschappen in de Wieringermeer.

Vanuit Slootdorp naar Middenmeer, en verder naar plaatsen met prachtige namen als 'Lambertsschaag', Bobeldijk, Nibbixwoud en verzin nog meer mooie namen.
Via Hoorn en Purmerend weer teug naar Zaandam.

Fietser.be en ligfiets.be

Voor mijn werk zit ik een ruime week in Gent. Ik heb nog even gedacht heen en weer te gaan met 'De Bak', maar ik moest teveel spullen meenemen en ben dus met de auto gegaan. Het was al weer wat langer geleden dat ik hier was, maar wat een leuke stad is het. Na het werk 's avonds de toerist uitgehangen, heerlijk met het zomerse weer.

Een verwijzing naar www.fietsersafstappen.nl

Vanavond door de stad geslenterd en tot mijn verbazing kom ik langs een ligfietswinkel. Hup, even naar binnen, ik heb immers ook nog een ligfiets. Eigenlijk was het al na 6 uur, maar een fietsenmaker lijkt soms altijd wel te werken, dus hij was nog open. Het in Nederland bekende assortiment was ook hier te vinden. Daarnaast werden Bromptons verkocht.

Nu ik de smaak te pakken had door naar Fietser.be, de verkoper van de WAW. Het bordje gaf aan dat het bedrijf tot 6 uur geopend was, helaas ... Ik liep door en ... ik zie iemand naar buiten komen, toch nog even kijken, en ja hoor, ook om 7 uur waren hier nog mensen te vinden. Kon ik toch nog even naar binnen.

En ik moet zeggen: ik ben best onder de indruk. Het materiaal van de WAW's is een carbon/kevlar mengsel, wat hartstikke dun, maar blijkbaar oersterk is. Verder is hier ook een 'rolkooi' van gemaakt, zodat je bij kantelen beschermd bent. Bij velomobiel.nl is het materiaal hard en kan barsten. Bij de WAW werd met een losse neus diverse keren keihard op de betonnen ondergrond geslagen en geen barstje te zien. Bij de Strada zou het allang 'stront aan de knikker' zijn.
Wat ik miner handig vond was de beperkte bagageruimte en dat bij een lekke band achter moet je de achterkap loshalen.

Mannen van Fietser.be: heel erg bedankt, ik vond het heel leuk om langs geweest te zijn.

Natuurroute

De optie 'natuurroute' op de fietsrouteplanner van de fietsersbond is minder geschikt voor velomobilisten. Eigenlijk was ik hier al van de route af, de te volgen afslag verdween in de bosjes. Dus verder over de enig overgebleven optie. Na enkele kilometers vond ik weer een verharde route. Natuurroute met velomobiel: geen goed plan. Ik was hier overigens volgens mij ook niet op een 'normale' fiets te fietsen. De helft had scheefliggende klinkers, de andere helft boomwortels. De foto is genomen op een breder stuk van de route.
Misschien moet de naam van de optie worden aangepast naar 'mountain bike route'. Is het meteen interessant voor een nieuwe doelgroep.

Afwijkend gedrag

Eén van de eerste opmerkingen die veel verkeersdeelnemers maken als er een ongeluk is met een velomobielen is 'ik heb u niet gezien'. Vervolgens wordt de schuld bijna bij de velovaarder gelegd met de opmerking 'u zit ook zo laag, ik kan u helemaal niet zien'. De laatste opmerking kan juist zijn als een velovaarder achter een heg vandaan komt duiken, maar lijkt vaak niet met de werkelijkheid te stroken. Een ander opmerking die veel wordt gegeven is: 'u rijdt ook zo hard.'

Een paar weken geleden reed ik over het fietspad en stak daarbij een zijweg van links over. Er is redelijk goed zicht en ik had voorrang. Op de weg staan zelfs haaientanden. Ik reed niet heel hard, zo rond de 30. De auto die kwam aanrijden leek te stoppen; ik dacht dat hij mij gezien had, en reed vervolgens door. Echter de auto trok op het laatste moment opnieuw op. Ik kon met moeite op tijd remmen, de automobilist remde ook op het laatste moment. Natuurlijk was ik geschrokken, en ging het gesprek aan met de bestuurder. Hij beweerde bij hoog en laag dat hij mij niet gezien had. Voor mij moeilijk te verteren. Hij gaf de twee bekende redenen aan:

• U bent ook zo laag (slecht zichtbaar).
• U rijdt zo hard.

Beide redenen zijn denk ik vrij eenvoudig te weerleggen. Maar toch heeft hij mij niet gezien.

Met behulp van Streetview: ik kwam van linksonder over het fietspad aangereden, de auto stond op de plek van de grijze auto. 

Velovaarders willen dan nog wel eens fijntjes aangeven als de automobilist hen niet gezien heeft vanwege de hoogte van de velomobiel: 'kunt u de lijnen op de weg ook niet zien?' of: 'ziet u kinderfietsjes ook niet?'
Met betrekking tot de snelheid is het nog veel eenvoudiger: Brommers?

Echter, uit de psychologie is het perfect te verklaren. De automobilist kijkt waarschijnlijk echt wel naar het fietspad, ziet daar geen brommer of (gewone) fiets en denkt dus dat hij kan oversteken. In meer dan 50 procent van de gevallen worden afwijkende voertuigen niet opgemerkt, hoe duidelijk ze ook zijn, omdat de automobilist daar zijn aandacht niet op richt. Zo worden motorrijders relatief vaak door links afslaande tegenliggers aangereden, omdat automobilisten niet op motoren, maar alleen op auto's letten op de hoofdrijbaan.

Deze ongelukken komen dus (mogelijk) voort uit de gegevensverwerking in de hersenen voort.

De velovaarders zien de auto wel en verwachten dat zij ons ook zien. Vaak wordt dan 'oogcontact maken' aangegeven, zelfs dat kan onvoldoende zijn.

Hoe naar het ook is, misschien kunnen we automobilisten de ongelukken met velovaarders niet helemaal verwijten, maar heeft dit te maken met de menselijke geest. Het heeft niet te maken met de hoogte van de velomobielen, noch met hun snelheid. Het heeft ermee te maken dat we afwijkend zijn (dat is iets om te koesteren trouwens).

We mogen dan wel 'wereldrecordhouders' zijn qua aantallen velomobielen, de aantallen op Néérlands wegen zijn nou ook weer zo groot, dat je kan verwachten dat iedere automobilist er altijd op verdacht is.

Veilige vaart.

Het raadsel van de zwarte Strada

Vanmorgen moest ik tot hoog in de 40 doortrappen om een zwarte Strada in te halen. De eigenaar vertelde mij dat hij mij al vaker voorbij had zien zoeven, ik had hem nog niet eerder gezien. Hij rijdt vanaf de rand van Hoofddorp naar Schiphol-Rijk, over en afstand van 12 kilometer. Maar er is hoop voor hem, binnen enkele weken wordt zijn ww verkeer door verhuizing (van werk? Hemzelf?) ongeveer 30 kilometer. Kan hij echt gaan genieten van de voordelen van een Strada.
Maar welke Strada is het nu? Hij gaf aan dat hij is overgenomen. Volgens de Velomobiellijst zijn er twee zwarte Strada's: nummer 25 (carbon) en nummer 63. Van 63 is de km stand kort geleden geüpdate, dus ik gok op 25. Strada 25 staat op naam van een eigenaresse in Almere, en daarvan is de stand al lang niet gewijzigd. Ik vermoed dus dat zij hem verkocht heeft.
Na mijn sprint was ik nauwelijks in staat om normaal met hem te praten, eerst moest mijn ademhaling weer wat regelmatiger worden.

Update: inmiddels een bericht van de eigenaar (zie opmerkingen). Hij heeft de volgende link gestuurd: het raadsel van de zwarte Strada