Een Strada in het zonnetje

Om langzamerhand weer wat kilometers in de benen te krijgen probeer ik de kilometers langzaam op te bouwen. Vandaag een mooie ronde van ruim 60 kilometer. Vanaf Zaandam via de sluizen van het Noordzeekanaal naar IJmuiden gereden en daar de zuidpier opgereden. Het was fris, maar prachtig. Nog nooit brachten de zonnepanelen meer kWh op een dag in april (ze liggen er sinds mei 2009). De wolken hingen boven land, aan de kust was het kraakhelder. Zowel het windpark bij Egmond als het verder in zee gelegen windpark was te zien. De laatste ligt meer dan 22 kilometer uit de kust en is zelden zichtbaar. Het zijn slechts stipjes aan de horizon.

Kop Zuidpier IJmuiden

Op de terugweg weer een lekke band. De hele Perfect Moiree weer doorgelopen en niets gevonden. Het kan niet anders dan een stukje glas of zo zijn dat zich door de band heen heeft gevreten. Ik heb hem maar direct geplakt, ik zat toch lekker in het zonnetje. In IJmuiden een stel wielrenners bijna achteloos afgeschud. Het was op een stuk schuin tegen de wind in en dan komt de Strada helemaal tot zijn recht.. Van daaraf via de pont Buitenhuizen terug naar Zaandam.

Kopieergedrag en Velomobielservice Haarlemmermeer

Het kopiëren van producten is iets waar wij 20 jaar geleden Japanners van beschuldigden, en daarna de Chinezen. En met plagiaat plegende wetenschappers loopt het niet altijd goed af.
Velovaarders kopiëren ook wat af. Als iemand wat maakt voor zijn velomobiel, dan gebeurt het regelmatig dat een andere velovaarder er zijn eigen draai aan geeft. Daar is helemaal niets mis mee. Sommige velonauten gaan het onder eigen naam zelfs commercieel uitbuiten. Dan is het wel zo netjes om in ieder geval de bron van het product te noemen.

Zelf heb ik ook wat gekopieerd. Afgelopen zaterdag ben ik naar de bloesemtuin in Amstelveen gefietst. De foto van Strada Express vond ik erg mooi. Met het prachtige lenteweer en rustig fietsend ben ik naar Amstelveen gefietst. Voor het eerst weer eens wat kilometers met 'De Bak'. Vanaf huis, via Amsterdam-West, langs de Sloterplas en de Oeverlanden naar de Amsterdamse Bos. Het was volop lente.

Nabij Sloten

Oeverlanden

Aan de rand van het Amsterdamse Bos kreeg ik nog een lekke band. Een maand geleden de Marathon Plus eraf gehaald en het is meteen weer raak. Ach, even lekker rustig aan, geen probleem. Ik kon alleen niets vinden in de band, en dan maak ik mij altijd wat zorgen. Maar met een andere binnenband eromheen zonder problemen verder gereden.

Het Amsterdamse Bos in lentetooi.

En iets verderop kwam ik aan bij de Bloesemtuin. Het was er druk. Gelukkig was ik nog (net) op tijd, de bloesems stonden nog. Hier in de straat zijn de bloesems alweer weg. De tuin is in 2000 opgericht en er is ook een monument aan de tsunami in Japan van 2011.

Je loopt er via een bamboe loopbrug naartoe (niets fietsen!). 

Een plaatje!

Een schilderijtje!

 

De foto's zijn, zoals bijna altijd weer gemaakt met een Samsung GTI9070

Vanuit de tuin weer verder gefietst naar mijn werk in Hoofddorp. Daar heb ik mijn fiets gestald tot na het weekend. Ik probeer mijzelf nog wat te ontzien, maar ik had geen centje pijn na deze 40 rustige kilometers.

Velomobielservice Haarlemmermeer

Maandag na het werk bij Erwin langs. Erwin had een kleine aanrijding van achteren gehad, en daar heb ik ook nog even naar gekeken. Ik zou denken, typisch een klein gevalletje van krakelee. Niets aan doen. We hebben ook nog even naar mijn ketting gekeken. Erwin is super handig en we (voornamelijk Erwin, ik had nauwelijks vieze handen) hebben de ketting uiteindelijk 4 schakels ingekort. Alles schakelt weer veel beter. Dank je wel!

Traag

Na 1 april had ik geen meter meer gereden in 'De Bak'. Een gedwongen stilstand... Met Pasen heb ik echter wel met de Seiran gefietst. Ongeveer 60 kilometer in het totaal, niet echt een afstand om over naar huis te schrijven, maar ik had geen last van mijn achillespees. Dat is bemoedigend. Nou viel het mij op dat de Seiran veel korter afgesteld is dan de Strada, misschien wel een beetje te kort. Toen ik vorig jaar, op weg naar Cyclevision, Walter tegenkwam, viel het mij op dat hij ook langer afgesteld stond. Met de Seiran heb ik echter nooit achillespees problemen gehad, maar dat is ook geen driesterren-fiets. De eerste moet hij nog binnenhalen.
De huisarts wist mij te melden dat de blessure die ik heb een echte hardlopersblessure is. Hardlopen was nou juist één van die dingen die ik niet kon met die rotte knie vorig jaar, dus dat kon niet het probleem zijn.  Bovendien ben ik al jaren geleden gestopt met de halve marathons en bijzondere lopen.

Zij raadde aan om ... te fietsen. Nu gaf Adri ook al aan dat ik misschien toch maar eens wat aan de afstelling moest doen, dus ik heb de Strada nu nog korter gezet. Ik ben benieuwd of dat gaat bevallen, want het is inmiddels wel krap met de knieën.

Vandaag met de Seiran naar het werk gereden. Ik vond het helemaal niks. Wat ben ik verslaafd en verwend geraakt door de veel hogere snelheden met de velomobiel :-). Ik vermoed dat ik ongeveer 8 kilometer per uur sneller met 'De Bak' rij dan met z'n tweewielige vriendje. Het is gewoon onacceptabel zo'n langzaam voertuig. En je moet er nog echt voor werken ook, terwijl ik met 'De Bak' over de wegen zweef. Zonder al te veel moeite ga je boven de 30.
Ik ga langzamerhand maar weer eens rustig wat kilometers met 'De Bak' proberen te maken, want stilzitten is eigenlijk geen optie. Nog niet meteen naar het werk, maar een rondje 's avonds. En maar eens even kijken hoe het gaat.
Ik kan niet wachten tot ik weer volledig en voluit kan velovaren, zeker in deze tijd van het jaar.


P.S. De Seiran blijft natuurlijk een mooie fiets..

Paastreffen

Goede Vrijdag

Eén van de gezelligste weekends van het jaar is weer voorbij, het Paastreffen. De organisatie stond dit jaar wat onder druk, maar Rob heeft er voor gezorgd dat alles helemaal op zijn pootjes terecht is gekomen. Dank je wel Rob!!!

Dit jaar niet op de fiets wegens verschillende kleine blessure, dat is een teleurstelling, want het erheen fietsen is echt een onderdeel van het treffen. Toch fietste ik een beetje mee dit jaar. Via de whatsapp kwamen continu berichtjes binnen van Marcel, Gerrit, Elmi, Marjolein en Rob die onderweg waren. Vooral de foto met de koekjes inspireerde mij. Sterker nog, ik ben zelf nog in de auto gestapt en dacht naar Marjolein en Rob toe te rijden om ze te gaan halen. Nadat ik de Tomtom had ingesteld bleek het drie kwartier rijden te zijn, dat ging mij net iets te ver. Ik ben rond het huizenblok gereden en was weer thuis. Maar Marjolein, die lieve schat, had haar Rock cookies meegenomen naar het Paastreffen en daar heb ik er later toch nog één van mogen proeven.

Om drie uur was ik op 't Boerenerf. Vanwege blessure had ik deze keer de Seiran maar weer eens meegenomen. Leuke kans om daar ook weer eens mee te rijden. Natuurlijk wilde ik voorzichtig aandoen, en ik zou wel zien. Bij aankomst is alles weer als vanouds. De eerste mensen waren net aangekomen. En dan loopt het langzamerhand vol. De tenten worden opgezet, de campers geplaatst, en langzamerhand komen er groepjes of juist solorijders binnen. Elmi had wegens een barst in haar achterbrug onderweg moeten afhaken en was nog even naar Dronten heen en weer gereden (met de auto) om deze te laten repareren. Gelukkig kon zij later ook aanschuiven.
Zelf heb ik 's middags nog even boodschappen gedaan, meteen even getest of het ging op de Seiran. Geen last van mister achilles. Dus kleinere stukken durfde ik wel aan. Alleen die remmen, die doen niet veel.

De eerste avond was het pannenkoeken bakken. Enorme hoeveelheden beslag werden gemaakt door Joyce. Dank je wel! En mensen maar bakken. Eigenlijk ideaal, iedereen bakt zijn eigen maaltje bij elkaar.

En daarna natuurlijk een gezellige avond. Mensen die je maanden niet gezien en gesproken hebt. Ervaringen weer uitwisselen, gewoon gezellig kletsen. Het voelt als één grote familie. Belle was met Dave aan komen vliegen met haar Nimbus 2000, ze kreeg van Marloes bij aankomst een nieuwe toverstok. Ook onze Zuid-Afrikaanse vrienden waren weer overgekomen uit Londen. Ze hadden dit keer zelfs hun moeder meegenomen, maar hun fietsen achter gelaten.

Zaterdag 

Ik heb heerlijk geslapen in de slaapzaal. Geen last gehad van snurkende mensen, geen last van kinderen en volwassenen die 's nachts de boel onveilig kwamen maken. Na het ontbijt waren er een paar mogelijkheden. Er was een paashazentocht, van 115 kilometer, naar Nijmegen heen en weer. Een kleine groep fietsers vertrok om een uur of 10. Marcel - Beekie - Beekmans kwam er achter toen de groep al even weg was. Hij sprong zijn fiets in en ging de groep achterna. Helaas voor hem reed hij eerst de route in tegengestelde richting. Na twee kilometer kon hij dus omdraaien en alsnog op jacht. Bij de pont over de Lek bij Wijk bij Duurstede haalde hij de andere fietsers in. Ligfietstovenaar Mark-Jan reed ook mee. Hij had zijn conditie iets te positief ingeschat, maar kwam natuurlijk ook weer heelhuids terug.

Er was ook een Geocache tocht, opgezet door Toni. Omdat het maar 6 kilometer naar het beginpunt zou zijn, leek mij dat een betere optie. Ongeveer met z'n tienen op stap. De 6 kilometer bleken er 12 te zijn, de 6 kilometer was alleen in vogelvlucht. Maar het ging allemaal goed. Een prachtig pad gereden over de heuvelrug, door de bossen. Omdat de geocache vooral voor kinderen was bedoeld was er gekozen voor een Bob de Bouwer route over 6 kilometer. Er waren echter geen kinderen mee, en je moest de vriendjes van Bob de Bouwer kennen. En daar was Marjolein, zij bleek gelukkig uitgebreide kennis te hebben van de de vriendjes van Bob, anders was het niets geworden. Uiteindelijk bleek het voor ons eigenlijk vooral een wandeling, achter de Geocachers aan, en soms vonden we een huisje van één van zijn vriendjes. Op het einde lag ''De Schat". Leuk om eens te doen. Dank je wel Toni!

Eén van de aanwijzingen 

De Schat

Op de terugweg gaf Belle aan wel voorop te rijden voor een korte route. Helaas ging het routeren op de Garmin niet helemaal volgens plan. Uiteindelijk reden we met z'n drieën terug. Ik op de Seiran, geëscorteerd door twee velomobielen.

Bij terugkomst waren er inmiddels veel meer mensen gearriveerd. Er werd gehaakt, gelezen en gekletst.

Petra had zelfs de tent al opgezet. Wat een mazzel heb ik toch! Maartje en Gerold waren ook gekomen. Leuk! We hebben wel Gerold's speech gemist dit jaar, want die van Jos bleek extreem kort. Ook Rodrigo was aangekomen met zijn trike. Rodrigo zag ik op een gegeven moment met zijn trike in het kantoorgebouw staan, waar ik werk, en we hebben over bijzondere fietsen gesproken. Maar later zag ik hem niet meer. Tot ongeveer twee weken geleden. Hij had een nieuwe werkgever en werkte nu ongeveer 100 meter verderop. Hij komt uit Portugal en heeft door heel Europa gezworven. Jaren in Ierland gewerkt, maar ook in IJsland, Duitsland etc. Ik had hem uitgenodigd ook te komen. Hij maakte zich wat zorgen, omdat hij geen Nederlands spreekt. Maar, met zijn opvallende trike, had hij volgens mij meer dan voldoende aanspraak. Hij had laatst zelf een 250 watt ondersteuning in zijn fiets gezet, om toch ook tegen heuvels op te komen.

Rodrigo en Marjolein

De PaasQuest van Victor

Ambulance Quest naar Paastreffen met gehaakte eieren.

Verder nog een beetje aan de fiets geprutst. Met name mijn remmen remden niet goed. Walter, Jos en Arnold hebben allemaal geholpen. De achterrem doet het nu veel beter. De voorrem bleek uiteindelijk toch vettig te zijn. Maar toch bedankt, ik heb veel geleerd.

Jos had dus de taak van het avondeten op zich genomen, dank je wel Jos! Andijviestamppot, een nieuwe traditie is geboren! Grote hoeveelheden speklappen werden in blokken gehakt, in enorme pannen werd de andijvie door de aardappelbrij geroerd.

Hayco en Belle snijden spek

Jos is hard aan het werk, Maarten ziet dat het goed is.

En 's avonds was het natuurlijk weer beregezellig.

Eerste Paasdag

Het weer werd steeds beter. Vandaag de keuze uit de lange of de korte tocht. Dat werd dus de korte tocht. Ongeveer met 20 rijders op stap. Helaas is foto's maken vanaf een ligfiets moeilijker dan vanuit een velomobiel, maar ik heb er toch een aantal.

Met Toni voorop en Johann achteraan ging het langzaam meer zeker verder. Het was weer een mooie optocht. Je rijdt met zo'n groep bijna een beetje voor de bühne. Overal mensen die dit toch bijzonder vinden. En de omgeving is prachtig. Over smalle paadjes door het bos, licht glooiend en genieten van de zon.  Ik had van Belle nog een petje kunnen lenen, die was ik namelijk vergeten. De stop was bij Klein Zwitserland. Wel jammer dat er geen gemeenschappelijk lunchpunt was, zoals in andere jaren. 

Bij vertrek

 

René?

Adriaan

Prachtig door het bos 

Mieke en haar Quest met 3 staarten.

Theo met zijn Muziequest

Theo

Sjoerd in actie

Herman op zijn trike

Achter de achterrijder Johann

 

Lunchen! We hadden ons zo ingespannen.

Na de tocht heb ik eerst nog even gevoeld op de roeifiets van Marloes. Ik wilde meteen inklikken, maar dat was ten strengste verboden vanwege kans op vallen. Ik wil natuurlijk haar fiets niet beschadigen. Leuk om zo eens even gevoeld te hebben. Marloes gaf aan dat ik het maar eens in Middelburg moest proberen. Wie weet! Vervolgens ben ik gaan inpakken en heb ik uitgebreid van iedereen afscheid genomen. Ik denk dat ik er wel een half uur mee bezig ben geweest. Tot de volgende keer allemaal!!

Tenslotte nogmaals dank voor de organisatie! Eén persoon speciaal, vanaf nu heet hij TopRob!

Paastreffen en Ceremonie

Gisteren begon mijn achillespees toch weer op te spelen. Hij voelde dik, dus geen paastreffen voor mij dit jaar. Alhoewel, ik ga natuurlijk wel, maar niet echt Human Powered. Ik pak of de trein of de auto en neem mogelijk de ligfiets mee. Komt die ook weer eens buiten. Heeft hij eigenlijk wel verdiend. Vanavond al even met een vastzittende rem (die nauwelijks remde) geprutst. Dat werkt nu weer. Het nadeel van een ligfiets is alleen dat je het zo koud krijgt deze temperaturen (watje).

Ceremonie

Gisteren heb ik met enig ceremonieel de drie sterren op de smurfenmuts van 'De Bak' bevestigd.

Ik heb nog heel veel stickers op voorraad...