Staande gehouden

Ook vandaag weer gewoon op de fiets naar het werk. Ik mag dan inmiddels een leasebak hebben, maar die kan prima stilstaan voor de huisdeur. Gisteren naar de klimaatparade geweest, en ook ik wil mijn bijdrage leveren. De kolencentrale hebben we thuis allang gesloten met een serie zonnepanelen op het dak, de kilometers in de 'LeaseBak' probeer ik ook te beperken.
Vandaag zou mogelijk weer zo'n dag worden dat je voelt dat je leeft. Dat de elementen aan je trekken. Vanmorgen was er nog weinig aan de hand. Rustig naar kantoor gepeddeld. Vanavond was het echter andere koek. Slagregens en windvlagen. Weer een dikke 7 beaufort. De beveiliging van het kantoorgebouw wenste mij een goede tocht. Altijd valt het comfort weer op. Heerlijk zit ik binnen. Alleen weer die Sinnerkap hè, het vizier klappert als een loszittend kunstgebit. Aandraaien helpt van de moeren helpt niet echt. Adri heeft mij inmiddels wat foto's gestuurd hoe hij dit heeft opgelost. Twee lexan stripjes, die de hoogte van het vizier moeten regelen. Dat ga ik binnenkort ook maar eens regelen. Na ongeveer twee kilometer ga ik altijd over een grote kruising. Er ligt een fietspad langs, maar dat is moeilijk begaanbaar wegens ongelijke betonplaten, scherpe bochten, hekjes, randen naar de weg. Ik heb hier al eens eerder over geschreven, maar zie hieronder nogmaals de foto's. Ik heb de gemeente Haarlemmermeer er al eens over benaderd. Daar kwam geen sjoege van. Aangezien deze gemeente inmiddels één van de duurzame wethouders van Nederland heeft, moet ik hem misschien maar eens een nieuwe poging wagen.

Bij het oversteken van de weg kreeg ik een vervelende vrachtwagen achter mij aan. Toeteren, lichtsignalen. Ik raakte even geïrriteerd en dacht toen 'zak er maar in'. Uiteindelijk haalde hij mij in en stopte voor mij, en kon niet anders dan ook stoppen. Het bleek een afsleepwagen te zijn van de politie en ik werd door de bestuurder aangesproken. 

Ongeveer zo'n wagen

Eerst enigszins boos, waarom ik niet stopte voor zijn stopbord? Ik gaf hem aan dat ik vooral zijn claxon had gehoord en zijn lichtsignalen had gezien. Ik kon in de spiegels niet zien dat het een politie wagen was. Ook kan ik het stopbord niet zien, want dat zit meters hoog. De man werd vriendelijker en gaf aan dat ik daar niet mocht rijden en het was ook veel te gevaarlijk. Ik gaf hem aan dat ik daar wel mag rijden, want ik ben breder dan 75 centimeter en rij op 3 wielen. Ik steek daar al vanaf dag 1 de weg over en er is gelukkig nooit een gevaarlijk moment geweest, maar ik moet wel zeggen dat het weer vandaag niet bijdroeg aan de veiligheid. Nu weet ik natuurlijk wel dat de beste man gelijk had, want het volgende bord staat 200 meter voor het stoplicht:

Gesloten voor fietsen en voor invalidenvoertuigen zonder motor.

Maar hij begon te twijfelen. Hij kon het zich niet voorstellen. Ik kwam er met een waarschuwing vanaf. We gaven elkaar een hand, ik, droog, door het vizier heen, terwijl hij in de pleurende regen en wind stond. De rest van de tocht was weer ruig, maar vooral met wind in de rug. De Bak hield zich kranig en het is zo lekker rustig op de fietspaden ... Je voelt dat je leeft.

Ruig weer

Met inmiddels weer een dunne knie kon ik 'De Bak' vandaag niet laten staan. Ik zou naar mijn ouders in Sint Pancras, iets meer dan 30 kilometer vanaf Zaandam. Een mooi tochie. Eigenlijk is de route bijzonder eenvoudig. Eerst volg ik 10 kilometer de provinciale weg tot voorbij Marcel Beekmans, dan sla je rechtsaf richting Wim Schermer en dan verder richting Alkmaar. Wim Schermer kwam ik tegen op de heenweg op een landweg. Hij was bezig met zijn standaard rondje Schermer - what's in a name -. Even bijgekletst. Ik vertelde hem dat ik een stormstrip op mijn lijst voor Sinterklaas had staan. Verder hadden we het nog even over de Marathon Plus. Toen er een auto aankwam moesten we van het midden van de weg af en gingen we ieder ons weegs. Het weer was prima, maar er was wel een pittige wind. Bij de brug over het Noordhollands kanaal bij West- Grafdijk kwam 'De Bak' even dwars op de wind en dat bleek behoorlijke bries. Ik zag de koppen op de golven en realiseerde mij dat ik meende gehoord te hebben dat het 's avonds wel eens beestenweer kon worden. Wim had eerder al aangeraden ernstig te overwegen niet op de fiets terug te gaan.
Vanavond rond half 9 besloot ik om de terugreis aan te vangen. Zou het een helletocht worden? Ik twijfelde, het moet veilig zijn. Aan de kust stond een windkracht 8, maar meestal neemt dat in het binnenland snel wat af. Verder regende het pijpenstelen. De wind was gedraaid naar het zuidwesten en dat hield in dat ik de wind vooral op de kop of schuin tegen zou hebben. Dat is beter dan van opzij. Er was één stuk met wind van opzij, maar daar zou ik vooral in de luwte aan de onderkant van de dijk rijden. Alleen vlak bij de brug over het kanaal zou ik een paar honderd meter dwars op de wind staan. De wind komt daar over het Alkmaardermeer aanzetten. Over dat stukje was ik bezorgd. Moest ik uit 'De Bak'? Misschien zou die wel wegwaaien. Ik wist het niet. Verder is er over de gehele route een vrijliggend fietspad of een rustige landweg evenwijdig aan de provinciale weg. Dat leek wel zo veilig. Het eerste stuk ging goed. De snelheid was laag, maar ik ging gestaag voort. Ik haalde zelfs nog een fietser in: Die was echt stoer. Zo nu en dan voelde ik een klap wind, maar niets om mij echt zorgen over te maken. Ik had vooral last van de autolichten van tegenliggers op de hoofdweg. Steeds dichter naderde ik het kritieke punt, hoe zou het daar gaan? Ik was niet bang, maar wel bezorgd. Ik wilde de fiets ook heel houden. En toen kwam de helling die mij boven aan de dijk zou brengen. Langzamerhand hoorde ik de regen harder op de kap kletteren. De wind nam toe. De sinnerkap kwam als eerste boven het dijklichaam. Even wachten op een tegenligger en langzaam verder omhoog kruipen. En of ik nou mazzel had of niet. Het viel heel erg mee. Rustig overbrugde ik de 200 meter naar de afslag. Ik had het ergste gehad. Verder ging het in zuidelijke richting, de wind gaf geen problemen meer en zonder problemen kwam ik aan in Zaandam.
De vizier van de Sinnerkap bevalt mij niet helemaal. Als er veel wind is kan hij zijn eigen leven gaan leiden. Ik heb al eens gehad, met wind mee, dat de hele vizier ineens helemaal naar boven klapte. Nu, tegen de wind in, woei het vizier steeds dicht. Ik kijk dan verlekkerd naar de kap van Wim, waarbij dit geregeld wordt met de carbon pootjes. Misschien moet ik die kap toch nog eens gaan testen ...

Pech onderweg

Door de regen en de wind... Het zou pas in de avond gaan regenen. Ik was zonder kap vertrokken. Het KNMI zat er helaas naast vandaag. In de middag ging het steeds harder regenen. Vanmorgen vroeg reed ik nog heerlijk zonder schuimdeksel... Toch is het helemaal niet vervelend om zonder kap te rijden met dit weer. Eigenlijk word ik nauwelijks nat. Maar vanavond had ik pech. Op de pont, terug het Noordzeekanaal over, zie ik ineens dat mijn extra lamp en houder missen. Wat is er gebeurd. Ik kan me niet herinneren dat ik de lamp eerder miste, dus ik vermoed dat hij op de pont ligt, onder mijn fiets? Niets te vinden. Ik besluit de eerste pont terug te nemen en een stuk terug te rijden ... Wie weet. Terug aan de overkant vraag ik de wachtenden of zij misschien onderweg een lamp met houder hebben zien liggen. Een mevrouw geeft aan dat ze een lamp bij de spoorwegovergang heeft zien liggen, ongeveer 1.5 kilometer terug. Een logische plek, want daar hobbelt het goed. Misschien is de lamp heel langzaam van de aluminium houder geschoven. Ik ben teruggereden, maar helaas..

Weer terug op de pont nog even gevraagd aan de pontbaas of er misschien een lamp was afgegeven. Ik was verbaasd dat hij allerlei specifieke vragen ging stellen. Hij vertelde dat hij de vroegere eigenaar was van waypoint in Moordrecht. Hoe je dan op de Hempont terecht komt is mij een raadsel, maar ook een verrassing. Op de pont was geen lamp afgegeven. Ik zal het even zonder moeten doen.

Op de terugweg had ik het idee dat de lamp meer trilde dan anders. Had ik er maar meer aandacht aan gegeven.

RammelBak

De afgelopen tijd had ik last van gerammel achterin. Los van dat het mij stoort, wil ik dan ook weten wat de oorzaak is. Ik was al diverse keren achterin gedoken om de oorzaak van het rammelen te vinden, tot nu toe zonder resultaat. Alles leek vast te zitten. Ook het  achterwiel. Natuurlijk maakte ik mij wel zorgen, soms lees ik wel eens dat er wat breekt.
Vanwege het gerammel had ik enige tijd geleden ook velomobiel.nl al gebeld. Ook zij konden er niets van bakken. En als je achterin kijkt, er kan zo weinig los.
Afgelopen weekend bedacht ik dat ik misschien maar eens de achterveerpoot moest smeren. Dit had ik nog nooit gedaan, en ik begreep dat dit eigenlijk ook niet zo nodig was. Maar extra gepiep achter mijn rug deed mij toch maar eens een poging wagen. Nu had ik eerder de voorveerpoten gesmeerd, maar hoe werkt dat nu achterin? Nou, eigenlijk is het nog veel eenvoudiger, zeker ook voor Questen. Eerst even een steun onder de tunnel. Vleugelmoer boven aan de veerpoot los, en de haak van bout af. Vervolgens bleek je de onderkant zo los te kunnen draaien. Ik twijfelde echter of dat wel de bedoeling was. Kon ik daarna de veerpoot weer vastdraaien? Tante Lies nog even gebeld, die had het namelijk laatst ook al gedaan. Erwin gaf aan dat ik het kapje bij de derailleur eraf moest, en dat je van die kant de veerpoot los kon maken. Ik heb even zitten kijken, zag eigenelijk niet hoe dat moest en besloot de gok te nemen. Ik draaide de veerpoot los en haalde hem uit 'De Bak'. Vervolgens het zwarte beschermingskapje met een draaibeweging eraf. De kruiskop schroef losgedraaid, uiteinde in de bankschroef en ik kon de veerpoot opentrekken. Vervolgens de boel vullen met kopervet en alles weer dicht. Eigenlijk was het veel eenvoudiger dan een veerpoot van een voorwiel.
Het resultaat viel niet tegen. Wat een rust ......