Na de schade van afgelopen week op de pont is het tijd voor reparatie. Vandaag heb ik De Bak weggebracht, en ik ben hem kwijt tot na mijn vakantie, ik denk dat ik hem 10 augustus op ga halen. Misschien maar weer eens op de open ligger de komende tijd. Ik ben via Hoorn en Enkhuizen over LEL gereden naar Dronten. Een mooie tocht, door het land van Pé. Ik heb hem niet gezien. Ik ben rozig, loof, en zak helemaal in in de trein, met een lekker biertje erbij.
Ik laat De Bak meteen helemaal reviseren, na bijna 52000 kilometers werd dat weer eens tijd.
Tot slot, vandaag voor het laatst naar de fysiotherapie, mijn knie is bijna weer als vanouds.
vrijdag 30 juni 2017
donderdag 22 juni 2017
Vervelende gebeurtenis
Helaas een vervelende gebeurtenis op de Hempont afgelopen dinsdag. Zoals altijd reed ik richting de pont en zoals altijd rij ik direct de pont op, zeker als er geen ander rijverkeer is. Ik heb hier in het verleden diverse keren overleg met het GVB over gehad en heb hier ook eerder over geschreven. GVB heeft mij toen toestemming gegeven om op het middendek van de Hempont te staan. Een deel van het antwoord op een mail uit november 2016 bevestigde dit nogmaals.
Geachte heer Pompert,
Dit is een reactie op uw bericht waarin u schrijft dat er in een eerder
contact besproken is dat u met uw velomobiel toestemming heeft om in het
middenvak te staan. U merkt nu op dat de laatste tijd weer discussie
ontstaat op de pont en dat u toch niet op het middenvak mag staan.
Ik kan me goed voorstellen dat het vervelend is als u eerst te horen krijgt
dat u op het middenvak mag staan en dat u vervolgens op de pont te horen
krijgt dat u daar niet mag staan. Namens GVB wil ik mijn excuses aanbieden
voor de onduidelijkheid.
We hebben persoonlijk contact gehad met mijn collega's die het beleid
voeren bij de pont. Hij heeft ons aangegeven dat hij het personeel op de
hoogte zou stellen dat u gewoon op het middendek kan staan. Ik ga er
daarom vanuit dat het een vergissing is van het personeel. Ik zal uw
bericht nogmaals doorsturen en vragen of hij het personeel nog eens aan
kan spreken hierop.
Tijdens de spits is de pont namelijk erg druk en is er op de smalle fietsstrook geen plaats voor mij en dan sta ik mensen in de weg.
In tegenstelling tot wat er normaal gebeurt werd ik nu - in mijn ervaring - hier direct agressief op aangesproken en dit leidde tot een vervelende situatie. Mensen op de pont die ik niet kende begonnen ook opmerkingen te maken naar de pontbaas: 'Hij staat hier al jaren' was de meest vriendelijke van deze opmerkingen. Ik kreeg ook meteen te horen van anderen dat 'de honden dier geen brood van lustten'. Nu is het zo dat er altijd twee kanten aan de zaak zitten. Ik rij zonder zonder mij van enig kwaad bewust te zijn de pont op, er is geen autoverkeer alleen veel fietsverkeer, maar ja, ik dien natuurlijk ook te luisteren naar een pontbaas ... en zij doen ook maar hun werk. Uiteindelijk wilden de heren mij beletten te vertrekken van de pont, sommigen hadden pontbeambten horen zeggen dat ze mij wilden terugvaren. Dat zal wel 'in the heat of the moment' zijn geweest. Doordat een van de pontbazen bij mijn vertrek voor de fiets sprong vond er een ongeval plaats met schade aan de fiets. De pontbaas heeft gelukkig niets. Heel vervelend allemaal. Gevolg was wel dat de GVB bus en de politie er ook nog bij kwamen pffff. Vriend Gerard is er gelukkig even bijgebleven. Op de dag zelf heb ik natuurlijk veel contact gehad met het GVB, ik heb een klacht ingediend over de gang van zaken en er bleken van andere reizigers meer klachten te zijn binnengekomen over de wijze van handelen vanuit het GVB personeel. Inmiddels heb ik ook contact gehad met de manager van de ponten, hij heeft mij opgebeld. Het GVB heeft het allemaal heel goed opgepakt. Gistermiddag wist ik dat de heren op de pont dienst hadden. Ik had ze ook laten weten dat ik waarschijnlijk rond half 7 op de pont zou arriveren. De schipper wachtte mij op en we hebben elkaar natuurlijk meteen een hand gegeven en vriendelijk gesproken. Het was een hartelijk gesprek. Er bleken eerder die ochtend al incidenten geweest te zijn, wat mogelijk hiertoe geleid heeft. Ik kreeg een uitnodiging in de stuurhut om meteen ook de schadeafhandeling te gaan regelen. Ze gaven aan mijn fietsbril ook gevonden te hebben, die was ik kwijt, maar dacht ik elders kwijt te zijn geraakt. Uiteindelijk heb ik de schipper uitgebreid de velomobiel laten zien, verteld over mijn positie op de weg. Ik hoop dit snel achter mij te kunnen laten. Nogmaals wil ik, wat ik ook eerder heb gedaan, de actieve rol van de GVB klantenservice noemen. Ik ken weinig bedrijven die dat op een dergelijke manier doen.
Geachte heer Pompert,
Dit is een reactie op uw bericht waarin u schrijft dat er in een eerder
contact besproken is dat u met uw velomobiel toestemming heeft om in het
middenvak te staan. U merkt nu op dat de laatste tijd weer discussie
ontstaat op de pont en dat u toch niet op het middenvak mag staan.
Ik kan me goed voorstellen dat het vervelend is als u eerst te horen krijgt
dat u op het middenvak mag staan en dat u vervolgens op de pont te horen
krijgt dat u daar niet mag staan. Namens GVB wil ik mijn excuses aanbieden
voor de onduidelijkheid.
We hebben persoonlijk contact gehad met mijn collega's die het beleid
voeren bij de pont. Hij heeft ons aangegeven dat hij het personeel op de
hoogte zou stellen dat u gewoon op het middendek kan staan. Ik ga er
daarom vanuit dat het een vergissing is van het personeel. Ik zal uw
bericht nogmaals doorsturen en vragen of hij het personeel nog eens aan
kan spreken hierop.
Tijdens de spits is de pont namelijk erg druk en is er op de smalle fietsstrook geen plaats voor mij en dan sta ik mensen in de weg.
In tegenstelling tot wat er normaal gebeurt werd ik nu - in mijn ervaring - hier direct agressief op aangesproken en dit leidde tot een vervelende situatie. Mensen op de pont die ik niet kende begonnen ook opmerkingen te maken naar de pontbaas: 'Hij staat hier al jaren' was de meest vriendelijke van deze opmerkingen. Ik kreeg ook meteen te horen van anderen dat 'de honden dier geen brood van lustten'. Nu is het zo dat er altijd twee kanten aan de zaak zitten. Ik rij zonder zonder mij van enig kwaad bewust te zijn de pont op, er is geen autoverkeer alleen veel fietsverkeer, maar ja, ik dien natuurlijk ook te luisteren naar een pontbaas ... en zij doen ook maar hun werk. Uiteindelijk wilden de heren mij beletten te vertrekken van de pont, sommigen hadden pontbeambten horen zeggen dat ze mij wilden terugvaren. Dat zal wel 'in the heat of the moment' zijn geweest. Doordat een van de pontbazen bij mijn vertrek voor de fiets sprong vond er een ongeval plaats met schade aan de fiets. De pontbaas heeft gelukkig niets. Heel vervelend allemaal. Gevolg was wel dat de GVB bus en de politie er ook nog bij kwamen pffff. Vriend Gerard is er gelukkig even bijgebleven. Op de dag zelf heb ik natuurlijk veel contact gehad met het GVB, ik heb een klacht ingediend over de gang van zaken en er bleken van andere reizigers meer klachten te zijn binnengekomen over de wijze van handelen vanuit het GVB personeel. Inmiddels heb ik ook contact gehad met de manager van de ponten, hij heeft mij opgebeld. Het GVB heeft het allemaal heel goed opgepakt. Gistermiddag wist ik dat de heren op de pont dienst hadden. Ik had ze ook laten weten dat ik waarschijnlijk rond half 7 op de pont zou arriveren. De schipper wachtte mij op en we hebben elkaar natuurlijk meteen een hand gegeven en vriendelijk gesproken. Het was een hartelijk gesprek. Er bleken eerder die ochtend al incidenten geweest te zijn, wat mogelijk hiertoe geleid heeft. Ik kreeg een uitnodiging in de stuurhut om meteen ook de schadeafhandeling te gaan regelen. Ze gaven aan mijn fietsbril ook gevonden te hebben, die was ik kwijt, maar dacht ik elders kwijt te zijn geraakt. Uiteindelijk heb ik de schipper uitgebreid de velomobiel laten zien, verteld over mijn positie op de weg. Ik hoop dit snel achter mij te kunnen laten. Nogmaals wil ik, wat ik ook eerder heb gedaan, de actieve rol van de GVB klantenservice noemen. Ik ken weinig bedrijven die dat op een dergelijke manier doen.
maandag 5 juni 2017
Kloostertochie - 4 - Naar Slappeterp en terug naar huis
Zo'n fietsdag wordt na een paar dagen routine. Inpakken en wegwezen. Ook vandaag kwam ik niet snel weg, maar dat hoeft ook niet, het is vakantie. In Uithuizen staat de Menkemaborg, dus die moest eerst even bezichtigd worden.
Na een korte fotostop weer naar de Waddendijk. Dat gebied is nog meer 'zen' dan de Flevopolder. Er lijkt niets te gebeuren, maar dan ook helemaal niets, niets, niets niets. Vogels vliegen voorbij, ik vind het jammer dat ik de meeste niet ken, en ik zal waarschijnlijk ook niet in de kennis gaan investeren. Maar de gele kwikstaart, die was duidelijk herkenbaar en alom aanwezig. Ook roofvogels zaten op de hekken. Oh ja, die hekken, die willen nog wel eens in de weg staan. Regelmatig moest ik door een klaphekje en dat ging soms alleen maar door de voorkant van 'De Bak' op te tillen. Eén keer hoorde ik een kraak. Er is geen mens, maar wel is er een kleine uitspanning bij een gemaal, ik ben er voorbij gereden. Hier en daar een monument, hier en daar een schaap. En kilometer paaltjes.
Ik had bedacht om het Lauwersmeer heen te fietsen en dan de Waddendijk weer op te pakken. Via Vierhuizen, waar ik me in de tijd terug waande. De vrachtwagen was helemaal weer gerestaureerd door de eigenaar. Zijn vader was de eerste eigenaar, hij verkocht hem later en zoon kocht hem later weer terug. Hij kon hem o.a. gebruiken als camper.
door naar het pittoreske Zoutkamp. Daar even een salade gegeten en twee biertjes naar binnen gewerkt. En verder om het Lauwersmeer heen over prachtige fietspaden.
En verder weer langs de Waddendijk. Het verschil met Groningen was dat er hier nog meer van die rottige hekjes waren. Langzamerhand begon het me steeds meer te irriteren en het schiet ook niet op. Voorbij Moddergat was ik het zat en ik wilde het binnenland inrijden. Op dat moment bleek bovendien het fietspad afgesloten vanwege onderhoud, dus ik had een excuus.
In hoog tempo naar Slappeterp gereden en op de natuur kampeerterrein mijn tent opgezet. Prachtige kleine camping. Ik had hem gekozen vanwege de wervende teksten in het 'groene boekje', het maakte het helemaal waar. Er waren ook andere fietsers op deze camping en het werd een heel gezellige lange avond met kampvuur.
 |
| Kwelders met in de verte Borkum |
Ik had bedacht om het Lauwersmeer heen te fietsen en dan de Waddendijk weer op te pakken. Via Vierhuizen, waar ik me in de tijd terug waande. De vrachtwagen was helemaal weer gerestaureerd door de eigenaar. Zijn vader was de eerste eigenaar, hij verkocht hem later en zoon kocht hem later weer terug. Hij kon hem o.a. gebruiken als camper.
door naar het pittoreske Zoutkamp. Daar even een salade gegeten en twee biertjes naar binnen gewerkt. En verder om het Lauwersmeer heen over prachtige fietspaden.
 |
| ARGHHHH!!!! |
In hoog tempo naar Slappeterp gereden en op de natuur kampeerterrein mijn tent opgezet. Prachtige kleine camping. Ik had hem gekozen vanwege de wervende teksten in het 'groene boekje', het maakte het helemaal waar. Er waren ook andere fietsers op deze camping en het werd een heel gezellige lange avond met kampvuur.
Naar huis
De tocht naar huis lijkt altijd de minst boeiende. Terwijl het de langste afstand zou worden. Rustig aan opgestaan en op weg richting huis. Het eerste stuk opgereden met Femke, die naar Harlingen ging en die ik had leren kennen op de camping. Al snel weer langs de dijken en weer tussen de schapen door.
Ze haalde de boot maar net na een lange eindsprint. Daarna nog even met enkele Duitse ligfietsers op het terras bij de boot gekletst. Ze kwamen uit de buurt van Giessen en reden op twee Nazca's. Elk jaar een weekje door Nederland. Vervolgens eerst nog langs de buitenkant van de dijk, met uitzicht op de Waddenzee, ook hier schapen, de Afsluitdijk op richting Noord-Holland.
Wat te doen? Petra suggereerde nog een nachtje extra te kamperen. Ik had nu de tijd en het weer was nog mooi. Langzamerhand leek me dat geen slecht idee. Aan de overkant bij Den Oever even een visje gehaald en via het Robbenoordbos naar Medemblik.
 |
| Ik vermoed dat Pé hier ook wel eens komt |
De natuurcamping zou bij Oostwoud zijn, kon ik nog even bij Jan langs. Maar ik was moe en de supermarkt was dicht. De dichtstbijzijnde open supermarkt zou een paar kilometer richting Hoorn zijn, en toen besloot ik maar door te rijden naar huis. Om een uur of 8 stond ik weer voor de deur.
Voor de route: klik hier
Kloostertochie - 3 - Naar Uithuizen
Eén nachtje op Borkum was wel genoeg. De volgende ochtend rustig aan de tent ingepakt en weer op pad. Ik had nog even tijd om over de boulevard te flaneren alvorens naar de boot te rijden. De boot zou ongeveer half 11 vertrekken en ik had besloten de boot naar Emden te nemen, om daarna rond de Dollard te gaan fietsen. Blijkbaar de langste overtocht per veerboot vanuit Duitsland (en Helgoland dan?). Twee uur varen door de monding van de Eems. Prachtig weer en overal de zandplaten.
Om 1 uur kwam ik in Emden aan en pakte ik de Ems Radweg op. Binnen een kilometer waren er al allerlei velomobiel vriendelijke hekken. Een fiets moest je er omheen vouwen, een velomobiel kon er gewoon onderdoor. Ik had wel een beetje meer last van mijn knie, ik vermoedde door de pittige duinentocht de dag ervoor. Even een beetje de stad bezichtigd en door naar het veer bij Ditzum dat eens per uur vaart. De Ems Radweg liep mooi de stad uit langs een vaart maar al snel werden paden onverhard en waren de fietsbruggen zeer steil. Niet echt geschikt voor mij.
Ditzum was maar een kilometer of 10 - 15, maar op het einde moest ik toch even doorrijden om het veer van half 3 te halen.
Aan de overkant begonnen de dijken. Ik reed door een landschap met kleine dorpjes en volgde de Duitse Dollart, deels langs dijken, deels wat meer door het binnenland. Mijn doel was Nieuwe-Statenzijl, daar zou ik Nederland weer inrijden.
En van daaraf kon ik de dijk gaan volgen, de leegte in. Er is hier geen mens. Elke halve kilometer stond er een paal. Het eerste huis kwam na een kilometer of 6. Wat is het is hier leeg, de enige activiteit lijkt het groeien van het gewas. Een paar kilometer verder bleek een zeehonden kijkhut te staan. Hij lijkt sterk op een vogel kijkhut, maar daar was hij dus niet voor bedoeld. Er lagen zeker 20 zeehonden.
Bij paal 16 kom je aan bij Termunten en Termunterzijl, met historische sluis en zeestrand (ongeveer 150 meter lang).
Verder langs de dijk, een grafveld op de dijk en langs het chemiepark Delfzijl met overal pijpen en industrieën.
Na de indrukwekkende industrieën viel Delfzijl zelf tegen. Inmiddels ben je kilometerpaal 30 ruim gepasseerd. Langs eindeloze dijkwegen reed ik verder richting de Eemshaven, van waaruit ik een dag eerder vertrokken was naar Borkum. Een bord ''afgesloten weg" negerend en hopend dat ik niet terug hoef te gaan. Ik kon gelukkig overal langs .. Bij de Eemshaven liet ik de dijk de dijk om richting Uithuizen te gaan waar een natuur kampeerterrein was. Het was een heel basic terrein, maar ik had een mooie plek op het westen. Nog even pasta met saus maken en klaar is kees. Precies 100 kilometer gereden.
En voor de fietstocht: Borkum - Uithuizen
Om 1 uur kwam ik in Emden aan en pakte ik de Ems Radweg op. Binnen een kilometer waren er al allerlei velomobiel vriendelijke hekken. Een fiets moest je er omheen vouwen, een velomobiel kon er gewoon onderdoor. Ik had wel een beetje meer last van mijn knie, ik vermoedde door de pittige duinentocht de dag ervoor. Even een beetje de stad bezichtigd en door naar het veer bij Ditzum dat eens per uur vaart. De Ems Radweg liep mooi de stad uit langs een vaart maar al snel werden paden onverhard en waren de fietsbruggen zeer steil. Niet echt geschikt voor mij.
Ditzum was maar een kilometer of 10 - 15, maar op het einde moest ik toch even doorrijden om het veer van half 3 te halen.
Aan de overkant begonnen de dijken. Ik reed door een landschap met kleine dorpjes en volgde de Duitse Dollart, deels langs dijken, deels wat meer door het binnenland. Mijn doel was Nieuwe-Statenzijl, daar zou ik Nederland weer inrijden.
 |
| Aanrader: Het lied van Ede Staal |
En van daaraf kon ik de dijk gaan volgen, de leegte in. Er is hier geen mens. Elke halve kilometer stond er een paal. Het eerste huis kwam na een kilometer of 6. Wat is het is hier leeg, de enige activiteit lijkt het groeien van het gewas. Een paar kilometer verder bleek een zeehonden kijkhut te staan. Hij lijkt sterk op een vogel kijkhut, maar daar was hij dus niet voor bedoeld. Er lagen zeker 20 zeehonden.
zondag 4 juni 2017
Kloostertochie - 2 - Naar Borkum
Op woensdagochtend vroeg uit de veren. Ik wilde om 8 uur vertrekken om zeker te weten dat ik de boot van kwart over 10 naar Borkum zou halen. Heerlijk fietsweer en het was heerlijk rijden over het Groninger land. Het lijkt licht te glooien door de verschillende hoogte van gewassen en het deed me wat aan Zweden denken. Naviki leidde mij in de juiste richting, soms langs kleine terpplaatsje, zoals het prachtige Westeremden.
Op een gegeven moment zie je in de verte een rookpluim opdoemen. Dat moet Eemshaven zijn. Heerlijk slingerend kwam ik langzamerhand dichterbij. Voor mij is de laatste plaats van Nederland in dit gebied Roodeschool. Daar eindigt de spoorweg, daar eindigt alles.
Nog even een paar kilometer en ik zou bij de boot zijn, ware het niet dat Naviki mij het zand instuurde. Er werd een windpark gebouwd en overal zag je molenonderdelen liggen, vermoedelijk voor de zeeparken.
Ik moest terug en over een lange havenkade kwam ik uiteindelijk een klein half uur voor vertrek aan bij de boot. Klik hier voor een overzicht van de route.
De boottocht zelf was heerlijk. De overtocht duurt ongeveer 50 minuten. De zandplaten werden steeds meer zichtbaar en dan is het wad zo verschrikkelijk mooi.
Borkum kwam steeds dichterbij. Bij de haven kan je met het treintje naar het stadje, maar dat deed ik natuurlijk op de fiets.
Vlak voor het plaatsje kon ik de duinen in en even later zat ik op de boulevard. Prachtige witte gebouwen sieren deze boulevard. Mensen zijn enthousiast over 'De Bak' en willen van alles weten.
Na rustig verder gekabbeld te zijn kwam ik weer op duinpaden. Soms smal en steil, maar het ging allemaal goed. Hier heb ik waarschijnlijk later nog wat last van gehad. Er zijn twee campings op het eiland en na mijn tocht over het eiland besloot ik de stadscamping te nemen. Dan kan ik gemakkelijk nog even het stadje inlopen.
Voor geinteresseerden heb ik nog wat foto's toegevoegd aan het eerdere bericht:
Kloostertochie - 1 - Naar het Noorden
Op een gegeven moment zie je in de verte een rookpluim opdoemen. Dat moet Eemshaven zijn. Heerlijk slingerend kwam ik langzamerhand dichterbij. Voor mij is de laatste plaats van Nederland in dit gebied Roodeschool. Daar eindigt de spoorweg, daar eindigt alles.
Nog even een paar kilometer en ik zou bij de boot zijn, ware het niet dat Naviki mij het zand instuurde. Er werd een windpark gebouwd en overal zag je molenonderdelen liggen, vermoedelijk voor de zeeparken.
Ik moest terug en over een lange havenkade kwam ik uiteindelijk een klein half uur voor vertrek aan bij de boot. Klik hier voor een overzicht van de route.
De boottocht zelf was heerlijk. De overtocht duurt ongeveer 50 minuten. De zandplaten werden steeds meer zichtbaar en dan is het wad zo verschrikkelijk mooi.
Borkum kwam steeds dichterbij. Bij de haven kan je met het treintje naar het stadje, maar dat deed ik natuurlijk op de fiets.
Vlak voor het plaatsje kon ik de duinen in en even later zat ik op de boulevard. Prachtige witte gebouwen sieren deze boulevard. Mensen zijn enthousiast over 'De Bak' en willen van alles weten.
Na rustig verder gekabbeld te zijn kwam ik weer op duinpaden. Soms smal en steil, maar het ging allemaal goed. Hier heb ik waarschijnlijk later nog wat last van gehad. Er zijn twee campings op het eiland en na mijn tocht over het eiland besloot ik de stadscamping te nemen. Dan kan ik gemakkelijk nog even het stadje inlopen.
Voor geinteresseerden heb ik nog wat foto's toegevoegd aan het eerdere bericht:
Kloostertochie - 1 - Naar het Noorden