Kippenvel en wratten

Vandaag een nieuwe lamp gemonteerd, een Bontrager Ion Pro RT voorlamp, maximaal 1300 lumen. Dat moet een bak licht geven. De houder van de camera verwijderd en vervangen voor de houder van de lamp. Een klusje van een paar minuten, omdat je tegenwoordig alles gewoon met de hand kan aandraaien. Gemakkelijk, maar ook diefstalgevoelig.
Toen ik de lamp voor de eerste keer aandeed viel mij op dat de fiets nat leek, terwijl hij lekker binnenstond. Hmmm. Uit nadere controle met de hand bleek dat er sprake was van een pokdalige situatie. De Bak zit onder de kippenvel en wratten.

Nader contact met de afdeling dermatologie voor velomobielen in Dronten leidde tot de volgende hypothese. Het overspuiten van De Bak een paar jaar geleden en het veelvuldig buiten staan van De Bak onder een hoes leidt mogelijk tot deze huidproblemen. Een echte oplossing is er niet, met uitzondering van een volledige behandeling in de kliniek in Dronten, die natuurlijk niet vergoed wordt door de basisverzekering.

Van Amrum naar Amrum - 3

Als ik op reis ben, dan verzin ik onderweg vaak allerlei alternatieven. Een mogelijk alternatief was om een nachtje extra op deze camping te blijven en een rondje Hameln te doen langs de beide oevers van de Weser. Het zou ongeveer 120 kilometer zijn. Maar het noorden bleef ook trekken en ik besloot op de breken. Bovendien zou ik Amrum dan zeker niet gaan bereiken. Het bleek het begin van een wat saaie dag. Ik mis toch een heuveltje zo nu en dan.
Snel kwam ik via mooie fietspaden en wegen in de buurt van Porta Westfalica.

Mooie paden langs de Weser

Toeristisch pontje over de Weser

Een plaatsje met Romeinse naam, maar geen Romeinse roots. Het ligt op de plek waar een smalle doorbraak van de Weser door een heuvelrug heeft plaatsgevonden. Op de heuvelrug kijkt een pompeus monument van Keizer Wilhelm uit over dit strategische punt.

Keizer Wilhelm Denkmal

 

Terugkijkend richting de Weser doorbraak door de heuvels

Daarna is het voorbij met de heuvels en ik rij de Noord-Duitse Laagvlakte in. De rivier doet een beetje denken aan de Maas qua grootte en inpassing in het landschap. Vaak wat verscholen in de diepte.

De wind blaast stevig uit het zuiden en de talrijke fietsers die ik in tegengestelde richting tegenkom hebben het zwaar. Bovendien is het bewolkt en een stuk koeler. Eerst langs Minden. Het stadje verbaast door een paar honderd meter lange, bijzondere brug, over het Weserdal. Ineens zie behoorlijk schip over de brug varen. Het blijkt de kruising te zijn met het Mittelland kanaal. Via een enorm sluizencomplex kan met 12 meter stijgen of dalen om de oversteek te maken.

 

Uitzicht vanaf het aquaduct

Vanaf Minden voert een perfect fietspad in noordelijke richting naar Petershagen waar ik aan de koffie ga. Ik kom hier ook nog wat andere fietsers tegen. Van daaraf gaat de route wat van de Weser af en rij ik door een soms licht golvend landbouwgebied. Ineens zijn daar de windmolens, van die mooie klassieke.

Weg met mooie uitzichten

 

Verder gaat het in noordelijke richting. Het aardige is dat ik de streek totaal niet ken. Niet dat het hier zo mooi is, maar het stadje Nienburg doet zeker verrassen. Prachtig historisch plaatsje waar ik ook nog even mijn boodschappen kan doen.

Verder richting het noorden, over soms rottige smalle tractorwegen. de zon schijnt inmiddels weer volop.

Meibomen onderweg

Na nog even totaal verkeerd gereden te zijn beland ik op Campingplatz am See. Een wat verlopen camping, maar prima voor een nacht. En bovendien kon ik er wat eten met een alcoholvrij bier erbij. De beheerder gaf aan dat hij eerder een groep velonauten uit het Ruhrgebied op doorreis had gehad. Ik had ruim de plek en alles kon goed droogwaaien. 

De 7e ster is bijgeschreven

Campingplatz am See

Herfsttreffen 2019

Ik heb volgens mij in jaren niet zoveel paddenstoelen gezien.

Niet alleen door de grote aantallen paddenstoelen, maar ook door het weer was het een echt herfsttreffen. Het heeft bijna alleen maar gemiezerd en als het droog was, was het zwaar bewolkt. De camping leek wel een moeras waar je doorheen zompte.

Vrijdag stapte ik tegen half 11 in 'De Bak' en zette koers richting Sint-Jansklooster, de locatie dit jaar. Dit ook met het doel om Nazca in Nijeveen te bezoeken. Het was de 20e editie van het Herfsttreffen en Nazca bestond ook 20 jaar. Een goede gelegenheid om weer eens ergens anders heen te gaan. Het was grijs en het miezerde soms en de kap zat op de fiets. Een omweggetje door Amsterdam om een 'vakje' te scoren en vervolgens langs de gewone route richting Muiderberg. De brug over en Flevoland in. Ook daar wat extra kilometers om enkele 'vakje'te scoren om mijn cluster uit te breiden.

Fietspad langs het water bij Muiden

Strand in Flevoland

Landweg bij Almere

Bij Almere noest ik de batterijen van mijn Garmin vervangen, wat een geëmmer weer. Natuurlijk wilde de Garmin daarna weer eens niet opstarten. Hij laat gewoon zijn opstartprogramma niet lopen. Uiteindelijk, toen ik het bijna opgegeven had deed hij het weer. Ik kon mijn route vervolgen. Ik reed prachtig langs een meer voordat ik uiteindelijk de lange rechte wegen van polder indook. De wind in de rug, het reed prima door. Soms hele stukken rond de 40. 

De Knardijk op

Ik miste wel mijn maatje, met wie ik normaal gesproken zou rijden. Langs Lelystad en Swifterbant richting de Ketelbrug. Wat een rottig paadje aan de overkant van de brug zeg. Uiteindelijk kon ik mij er net doorheen manoeuvreren. Langs de dijk door de Noordoostpolder. Een kilometer of 10 voor aankomst leek het alsof ik in de verte een velomobiel zag, het bleek 'Henri-de-Ligger' te zijn. Even verderop zag ik een velomobiel, dat bleek Johann uit Amersfoort met aanhanger. Met Henri fietste ik de laatste kilometers. Aangekomen bij de accommodatie reed Henri rustig door. Ik dacht nog even dat hij aan de andere kant van het huis de oprit wilde nemen. Maar hij trapte gewoon door en hij verdween uit beeld. Ik dacht, die zien we zo wel weer terug, en dat bleek ook het geval. Hij was de Kamper Erve glad voorbij gefietst.

We waren er om kwart voor 4, het was nog rustig. Maar al snel begon de ruimte vol te lopen. Altijd weer een fijn weerzien. Koffie gezet en aan de klets. Twee jonge katjes zorgden voor afleiding, ze waren speels en schattig. Ik miste ook een aantal mensen. Met name de spoeling uit de Kop van Noord-Holland was wat dun.

Petra zou rond 6 uur komen, en we zouden de tent opzetten in het moeras. Ik ben echt blij dat we dat gedaan hebben. Het was helemaal niet koud en ik slaap zo heerlijk ontspannen in een tent. Binnen slapen was vast een prima alternatief, maar ik begreep dat de matrassen vrij hard waren. En het is toch altijd fijn om even met mijn lief samen te zijn. De eerste avond stond er pompoensoep en pasta op het menu. De pan was gigantisch en er waren nog hele stukken pompoen over. Marieke, Rembrandt en natuurlijk anderen, chapeau!! Verder was er pasta met saus. Heerlijk bijgekomen.

´s Avonds is het altijd gezellig om met iedereen te kletsen, maar ik merkte ook dat ik de drukte vermoeiend vond. Met Marco en Roef gekletst over vakjes. Sjoerd zijn kroonjaar gevierd met een biertje. Nog van harte man! Misschien ook wel omdat ik een zwaar jaar gehad heb, dat ik wat minder goed tegen de drukte kan. Op tijd naar bed, heerlijk geslapen.

Op zaterdag stonden de tochten in het teken van - Allen Gaan Naar Nazca Toe - zoals altijd waren er drie routes.

Men maakt zich klaar

Ik vond het leuk dat er een heel stel kinderen meeging

Gé en ??

Paulus had zo'n mooie kabouterhoed op

Mark

Victor

Ik koos voor de kletsroute, maar had geen zin om te kletsen. Uiteindelijk vertrok ik 20 minuten later en ging achter de groep aan. Ik haalde ze net voor Nijeveen in. Petra kwam met de auto. Daar was het een drukte van jewelste. We werden met koffie en appeltaart onthaald, maar ik denk dat zij ook minder mensen hadden verwacht, want de appeltaart was al snel op. Het leek drukker dan andere jaren, misschien ook wel ivm het bezoek aan Nazca. Sommigen, zoals Jules en Elly, kwamen ook alleen naar Nazca toe. Elly had drie weken eerder een nieuwe heup gekregen en liep alweer als een kievit, maar fietsen zat er nog niet in. Na de groepsfoto sprak Henk de groep toe en vertelde over hun plannen de komende jaren. Ik heb er niet zoveel van meegekregen, want heb vooral in de tuin gestaan. Maar duidelijk is dat hun leven een andere weg ingaat en dat ze veel in Frankrijk zullen gaan zijn, waar ze een tweede huis hebben.

Achteloos zijn de ligfietsen in de heg geparkeerd 

Een aantal Nazca's

Groepsfoto

Ik besloot een stukje met de scheurgroep mee te rijden richting het lunchlocatie in Wetering. Een 20 kilometer die in een oogwenk was afgelegd.

Na de late lunch besloot ik zelf terug te rijden richting Sint-Jansklooster. Een prachtige route door de Weerribben.

Petra was inmiddels richting huis, had Gerard meegenomen, die last van zijn knie had. Ik kwam gelijk aan met de familiegroep, ik heb mij gedouched en ben even gaan liggen in de tent. Heerlijk. twee uurtjes later heb ik mij weer bij de groep gevoegd en al snel werd de avond maaltijd geserveerd. Wederom uitstekend, complimenten aan de chefs. En een heerlijk toetje.

Er wordt hard gewerkt aan de kunstwerkjes

Met resultaat

Fred was inmiddels ook gearriveerd en we besloten samen terug te rijden. Zelf ben ik op tijd richting mijn tentje gegaan. Geluisterd naar het getik van de regen.

Op de zondag natuurlijk weer de terugreis. Ik had bedacht terug ook wat vakjes te gaan vullen, met name in de Flevopolder. Met Fred eerst bij Genemuiden de pont genomen, waar Raymond eerder op vrijdagavond tevergeefs het Zwarte Water probeerde over te komen, was dat nu geen enkel probleem. Het veer vaart op zondag.

Zicht op Kampen

Vervolgens richting Kampen, waar we aan de thee zijn gegaan. Daarna de Flevopolder weer in. We hadden het warm, zo onder de kap, en het zweet liep over onze lijven. Nog even een stop vlakbij de Knardijk en verder richting Muiden. Daar nog een laatste stop en verder richting de Zaanstreek. Bedankt iedereen voor de gezelligheid. We zien elkaar vast snel weer.

Natuurlijk heb ik mensen gemist en niet gesproken, de volgende keer is er een nieuwe kans. Maar een leuk bericht hoorde ik toen ik thuis kwam. Paulus heeft één van de katjes mee mogen nemen.

Marieke en Rembrandt jullie weer heel erg bedankt voor al jullie moeite. Fijn dat jullie dit doen!