Kerst 2020

Gisteravond kon ik de kerstgedachte nog even in de praktijk brengen. Ik reed met 'De Bak' van Rijswijk naar Utrecht. Ik had bedacht een beetje om te rijden langs de Lekdijk. Loopt daar ineens een eenzame fietsster in de 'middle of nowhere'. Ik vroeg of ik haar kon helpen. Ze had een lekke band en geen bandenlichters bij zich. Ze moest naar Utrecht, nog ongeveer 20 kilometer. Een eind lopen lijkt mij zo in het duister. Haar vriend was doorgefietst en zou naar Utrecht rijden op de fiets en haar dan met de auto ophalen. Dat zou dus nog wel anderhalf uur duren ... Ik denk dat ik je wel kan helpen zei ik. Maar ik heb een heel bijzonder ventiel, zei ze, kan je dat wel oppompen dan? Laat maar even zien ... een gewoon Frans ventiel, ja hoor geen probleem. En ik pakte met een grote glimlach mijn grote pomp uit het achterruim van de Strada. Ik keek naar haar band. Bandenlichters heb je niet nodig zei ik, terwijl ik haar achterwiel al uit haar fiets had gehaald en de (overjarige) band zo van de velg trok. Andere bandje eromheen, pompen en klaar. Hoeveel bar moet erin? Het was niet meer op de band te lezen, maar ik vermoedde rond de 5 a 6. Even mijn vriend bellen, 5 tot 6 bar was het snelle antwoord. Ik had hem net tot 5,5 opgepompt. Haar vriend was inmiddels omgedraaid en kwam ons weer tegemoet. Nog een kilometer met haar meegereden, tot haar vriend er ook weer was en toen door naar huis.

Iedereen fijne feestdagen en een heel goed en gezond 2021 gewenst!

100 maanden De Bak

Afgelopen 6 november was het zo ver. Groot feest! 'De Bak' is precies 100 maanden in gebruik en heeft inmiddels meer dan 80000 kilometer afgelegd.

Op 6 juli 2012 ontving ik 'De Bak', die toen nog geen naam had. Gerrit Schoone, Marcel Beekmans en Robert-Jan Bakker (Questeritus) wachtten mij op in Dronten. Helaas moest RJ op een gegeven moment naar huis gaan, omdat het afstellen van mijn fiets langer duurde dan verwacht. Marcel en Gerrit begeleidden mij uiteindelijk op mijn 'maiden voyage' richting Zaandam. Ik heb de hele route met een grote glimlach gereden, met uitzondering van een bijna aanrijding bij Amsterdam-Noord.  Het heeft geen zin om terug te kijken, alles staat in de blogberichten, maar wat heb ik genoten de afgelopen jaren van prachtige fietstochten, door binnen- en buitenland. De vele treffens en de mensen die ik daar heb leren kennen. Maar wat zijn er ook dieptepunten geweest. Natuurlijk het overlijden van Erwin, maar ook recentelijk het ongeluk van Fred. 

Zelf heb ik gelukkig nooit een ongeluk gehad, afkloppen ...

Het feest van 100 maanden 'De Bak' hebben we op 6 november groots gevierd. Enkele foto's hieronder spreken voor zich.

De molen was prachtig versierd

Petra mooi aangekleed in de kleuren van 'De Bak' 

Dank jullie wel voor alle gelukwensen 

Mijn Fietsland

Als kleine jongen ging ik al graag met de fiets op pad. Toen ik een jaar of 8-9 was trok ik er stiekem op uit met mijn 2 jaar jongere broer en reden we van Heiloo naar Bergen, een kilometer of 10 enkele reis. Het doel was speeltuin 'De Bedriegertjes', we kwamen er echter niet in, want we hadden het dubbeltje entreegeld niet bij ons. Onverrichter zake reden we terug. Mijn ouders hebben pas veel later van ons gehoord.  

Als middelbare scholier woonde ik in Warmenhuizen. Misschien hebben jullie er wel eens van gehoord, het dorp heeft namelijk het beroemde bolletjes café, naar aanleiding van de verovering van de bolletjestrui door Steven Rooks in de Tour de France 1988. 

Zelf was ik toen alweer vertrokken en studeerde ik in Amsterdam. Maar toen ik in Warmenhuizen woonde bouwde ik aan mijn fietsland. Ik had een Koga Miyata gekocht en trok er regelmatig mee op uit. Afstanden tot boven de 100 kilometer waren geen uitzondering. Ik hield dat een beetje bij en creëerde buitengrenzen. de verste punten waar ik ooit naartoe gefietst was. Naar het noorden toe waren dat natuurlijk Den Helder en Den Oever. Ik had een kaart waar ik het allemaal op intekende. Het was een soort van Risk.

Ook nu heb ik weer zo'n hobby, vakken vullen. Roef heeft mij hierop gewezen en het bleef sluimeren. Ruim een jaar geleden ben ik er mee begonnen. Ook hiermee creëer ik mijn Fietsland. Ik kom op plekken waar ik nog nooit geweest ben.   

Zoals sommigen van jullie al weten ga ik vanaf komende donderdag 1 oktober Noord-Holland verlaten. Op de eerste twee jaar van mijn leven na heb ik hier altijd gewoond, maar vanaf 1 oktober gaan we wonen in Rijswijk, Gelderland. Ik kijk er erg naar uit. Ik heb het gevoel aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven te beginnen. Petra en ik gaan samenwonen en op 6 november zelfs trouwen. Wat een ontwikkelingen!

In de tussentijd ben ik maar eens goed aan de gang gegaan met mijn Noord-Hollandse vakjes. Begin maart was de hele kop nog leeg, en kijk nu eens, na mijn tocht vandaag met Fred. In Rijswijk ga ik verder bouwen aan mijn Fietsland.

 

 25 september 2019, ik heb slechts een klein fietsdom rond de Zaanstreek.

26 september 2019. Door een relationele verbintenis met een schone jonkvrouwe uit Utrecht, heb ik ook dit fietsbisdom aan mijn Fietsland kunnen toevoegen.

30 oktober, een stukje Flevoland heeft zich aangesloten bij mijn Fietsland. 

24 december 2019, vlak voor de kerst, er is een tweede corridor gelegd naar het fietsbisdom Utrecht

22 maart 2020. Fietsheer Wilco is verder opgetrokken. Inmiddels is er een derde verbinding gelegd naar Utrecht en er ligt een smalle corridor naar het noorden. 

3 juni 2020. De ontwikkelingen volgen elkaar snel op. Het bisdom Utrecht is steeds steviger verbonden met de Zaanstreek. Er is sprake van een verdere verdieping in de relatie tussen de Tsaar van de Zaanstreek en de jonkvrouwe van Utrecht. Gouda heeft zich inmiddels ook bij mijn Fietsland aangesloten.

17 juli, grote delen van Noord-Holland sluiten zich aan bij mijn Fietsland. De regio rond Schagen, de duinen van Schoorl de regio Medemblik wachten erop opgenomen te worden in mijn Fietsland.

    

Op 12 september viel de regio Schagen, zij maakt nu ook onderdeel uit van mijn Fietsland.

25 September 2020, geheel het vasteland van Noord-Holland boven het IJ is in handen van fietsheer Wilco. Overal in Noord-Holland heeft 'De Bak' zijn sporen achtergelaten. Fietsheer Wilco kan met een gerust gevoel verhuizen naar Rijswijk ....

 

Tropische vakantie met Petra - 5

Dag 13: Naar Kevelaer

Op pelgrimstocht. Vandaag maakten we een korte tocht naar Kevelaer. Het stadje is een bedevaartsoord, niet ver van de Nederlandse grens. Ik had een route gemaakt, maar we gebruikten weer de GPS van Petra, vanwege de makke aan mijn Garmin. Een mooi stukje stukje langs de Maas en snel omhoog het dal uit. 

Voordat je het weet ben je over de grens. Onderweg zagen zij opeens wij een groot vliegtuig met draaiende propellers.  

Het bleek 'Irrland' te zijn, de grootste avonturen speelplaats van Europa, nooit van gehoord, maar ik hoor ook niet bij de doelgroep. In Kevelaer reden we als vanzelf naar het centrale plein. Een prachtige kerk en allerlei bijgebouwen sierden de binnenstad. Een kaarsenkapel, waar we ook even een kaarsje opgestoken hebben. Er is zelfs een kapel voor verongelukte motorrijders. Misschien moeten we maar een kapel oprichten voor verongelukte fietsers. Je voelde je even terug in de tijd van de katholieke tradities. Deze dreigde ik al snel te verstoren door mijn velomobiel op een voor Petra onaanvaardbare plek te parkeren. Binnen allerlei dankborden van groepen en verenigingen, waaronder eentje van T.C. de Lijmers, waar Roef bij rijdt.  

Dankbetuigingen

Genade kapel

Na koffie en taart weer op de terugweg. Terug wilde ik natuurlijk een andere route terug rijden, dat mislukte compleet, dus uiteindelijk bij Irrland de heenweg-route weer opgepakt. Hierbij kwam wel een nadeel naar voren van de Miomio GPS van Petra. Los van dat de kaart van Duitsland miste, blijk je ook een route niet in tegengestelde richting te kunnen rijden. Je rijdt dan verkeerd en het lijntje van de route wordt niet getoond. Erg onhandig. Uiteindelijk herkenden we de route weer en vonden we de weg naar huis. We namen een pontje over de Maas en de pontbaas ging helemaal uit zijn dak van enthousiasme. Er moesten foto's gemaakt worden, maar ik heb ze niet gezien op de site van veerbootkobus.nl. 

Bijna terug op de camping werden we beiden bevangen door de hitte, het was te heet om je echt in te spannen.

 

Dag 15: Geijsteren - Utrecht

De laatste dag, terug naar huis. De echte hitte was weg, dus het was veel plezieriger weer om te fietsen. Petra had alle GPXen op haar GPS geladen, behalve de laatste. Dus ik moest mijn Garmin weer aan de praat krijgen. Een paar dagen eerder had ik in Venray twee potloden gekocht, waarvan ik alleen het gummetje nodig had. Die heb ik eruit gewipt en op de plek gestopt waar et rubber was verdwenen. De aan-uit knop onder het rubber was namelijk verdwenen. Daar overheen heb ik smalle tape geplakt om de boel weer waterdicht te maken. En zowaar, het werkt. Dank je wel internet en Youtube! De wereld om dingen te leren is echt zo veranderd. Ik kon dus gewoon mijn eigen GPS gebruiken en had de route tot mijn beschikking. We reden door het oosten van Brabant, langs een mooie doorgaande weg, en het schoot lekker op. 

In de buurt van Mill

We maakten een stop in het plaatsje Reek, nabij Grave, voor een kop koffie en een taartje. De laatste deze vakantie. Daarna richting het veer bij Megen over de Maas. Ook hier was de pontbaas weer helemaal enthousiast over onze fietsen. 

Soms zijn mensen negatief, maar die positieve reacties zijn erg leuk. Verder richting Tiel, waar ik de ketting van Petra er nog een keer om mocht leggen. Vandaar door de Betuwe naar Culemborg, met het pontje over de Lek en via de dijken naar Utrecht. De lucht was dreigend, maar we waren op tijd thuis. 

Petra had van tevoren aangegeven 100 kilometer op een dag wel aan te kunnen. En misschien had dit bij iets minder heet weer wel gekund, maar vakantie is ook relaxen. Je wil onderweg stoppen, even zitten en een foto maken. Het is dan fijn om die tijd te hebben.    

 

Tropische vakantie met Petra - 4

 Dag 10: Buurse - Megchelen

Zoals alle afgelopen dagen was het weer heet, en we vertrokken dus weer vroeg. Het zou maar ongeveer 70 kilometer zijn, dus te overzien. Meteen vanuit het huisje van Rob reden we Duitsland in. 

Huisje van Rob bij Witte Veen, Buurse

Het eerste doel was het Zwillbrocker Venn. Gelegen op de grens. Het Zwillbrocker Venn is bekend vanwege haar kolonie Flamingo's. Daar wilden we wel heen. We reden deels over vrij grote doorgaande wegen in Duitsland, maar er was nauwelijks verkeer, dus we zoefden er in hoog tempo naartoe. Het natuurgebied is prachtig. Er is een mooie uitkijktoren, met zicht over het gebied, maar helaas, flamingo's hebben we niet gezien. Ook dit gebied werd namelijk geteisterd door de droogte en als gevolg daarvan stond het ven droog en konden vossen bij de jonge vogels komen. De flamingo's waren vertrokken.

Zwillbrocker Venn

Vanaf het ven was het maar een paar kilometer naar Groenlo, waar we niet aan de Grolsch gegaan zijn. Ik dacht dat het wel een aardig stadje zou zijn, maar het viel een beetje tegen. Wel even een koffiestop gedaan.

De rest van de route was niet echt bijzonder. Het Achterhoekse landschap is mooi, maar niet spectaculair. Na een stop in Dinxperlo, was het niet ver meer naar de camping 'De Bosrand'. Ik ben eerder op deze camping geweest, en het is een bijzonder plekje. De camping wordt bestierd door familie, vooral mevrouw, Ten Bult. Zij is een karakteristiek mens. Ze klaagt over van alles, en dan vooral ook over haar man, en als je wil betalen, dan ben je minimaal een half uur bezig, dus dat hebben we de avond voor vertrek dan ook maar gedaan.  's Avonds gegeten bij 'De Kievit' in Megchelen. Het dorpje is heel klein, maar er is wel een servicepunt. Hier kan je beperkt boodschappen doen. Het wordt gerund door vrijwilligers, echt een uitkomst. Ook heeft het dorpje twee kerken,

Dag 11: Megchelen - Geijsteren

Ik val ik herhaling, het is weer een hete dag, dus weer vroeg op pad. Eerst langs Montferland. Even de heuvel op zweten en dan een prachtig fietspad door de bossen van Zeddam naar Stokkum en de grens over, richting de brug bij Emmerich. 

                

                

                

                

De brug was prima te fietsen en voordat we het wisten waren we in Kleef. Het is een aardig stadje, waar de Zwanenburcht bovenuit steekt. Het stadje deed mij denken aan Bad Bentheim, waar ik een paar dagen eerder nog even naartoe gefietst was. Beide steden hebben een sterke verbintenis met Nederland en zijn beide langere tijd onder Nederlands gezag geweest. Op het terras een lekker stuk taart en koffie besteld. In Duitsland is de mondkapjes plicht wat strenger dan in Nederland, je kan alleen met mondkapje op taart bestellen. Helaas waren het niet alleen de gasten die de taart hadden ontdekt, maar ook de wespen. Met mijn pet zwaaiend kon ik soms een hapje nemen. Toen Petra met haar taart aankwam, namen de wespen de vlucht. Waarom, ziet zij er gevaarlijker uit? Ik wilde natuurlijk ook nog even naar de Zwanenburcht. 

Na Kleef en Reichswald door, nog even een klimmetje en bovenlangs. Petra had nog bijna een ongeval met de fiets, omdat zij wat kleiner is, ligt haar stoeltje vlakker in haar fiets en heeft zij minder goed zicht. Iets om toch nog eens even naar te kijken. Kort daarna waren we in Limburg. Bij Bergen kwamen we aan de Maas, van daaraf was het nog maar een minuut of 10 rijden naar onze camping met zicht op de Maas in Geijsteren. Hier zouden we een aantal nachten verblijven. 's Avonds kregen we een eerste bui over ons heen.

De fietsroutes waren over het algemeen mooi, maar de hitte maakte het zwaar.

Zicht vanaf de camping op de Maas.

Tropische vakantie met Petra - 3

Dag 6: Bourtange

Bourtange was een lang gekoesterde wens om te bezoeken. Maar het ligt, vanuit mijn woonplaats bekeken, in een uithoek van het land. Rustig opgestaan, het zou weer een warme dag worden. 

In de loop van de ochtend naar Bourtange gefietst, langs een mooi fietspad, waar je je in een middeleeuws landschap waant. En ineens ben je in het oude stadje. Nou ja, oude stadje? Het vestingstadje is de afgelopen decennia bijna geheel opnieuw opgebouwd nadat het in de eeuwen ervoor langzamerhand een slaperig boerendorp was geworden. Ongelofelijk dat een aantal mensen het initiatief hebben genomen het oude stadje nieuw leven in te blazen. Het ziet er als nieuw uit. En het 5-hoekige stadje is verrassend klein. Er is echter van alles, natuurlijk kan je rondlopen over de vesting, maar er wordt ook een film gedraaid er zijn natuurlijk terrassen etc.

Zelf de Standardmolen is een kopie van het origineel.

Na een lekker Bourtanger Biertje, nog een rondje op de fiets voordat we weer terug naar de camping reden.

Een kloeke fles Bier

's Avonds gekookt op de camping, ik voelde mij als God in Frankrijk op de prachtige natuurcamping 'Entourage'.

Dag 7: Bourtange - Klazienaveen

In verband met de verwachtte hitte hadden we onze etappe in tweeën gesplitst. In plaats van de 130 kilometer naar Buurse, werd het nu 55 en 80 kilometer. en dat was maar goed ook. We gingen vroeg op pad om de hitte zoveel mogelijk voor te zijn. Eerst weer de 8 kilometer naar Bourtange daarna verder in zuidelijke richting, steeds de grens volgend. Meteen na Bourtange kwamen we op een bospad terecht. Ik twijfelde, kunnen we er omheen? Uiteindelijk reden we door. Iets verderop stond een man op het pad met zijn hond. Hij leek zijn ogen niet te geloven, kwamen daar twee velomobielen aan? Hij sprak ons aan, helemaal verbaasd. Dit was de tweede keer dat hij een velomobiel hier voorbij zag komen. We raakten aan de praat, en hij bleek de eigenaar de zijn van Jouta Ligfietsen, Rudy van Es. Hij woonde aan een onverharde weg in een Gronings boerderijtje. We werden uitgenodigd op de koffie en kregen zijn bijzondere levensverhaal te horen. Hoe hij ooit speelde voor de band Nova, producer was van bekende Nederlandse popartiesten en hoe hij uiteindelijk in de ligfietswereld was terecht gekomen. Hij verkoopt nu vooral trikes, voornamelijk in Amerika. Deze ontmoetingen maken een fietsvakantie zo waardevol voor mij.

Rudy van Es

We zakten verder af langs mooie wegen. Aan de windmolens zie je dat Duitsland steeds dichtbij is. We namen een drankje op de grens bij Ter Apel en reden langs Rutenbrock, een voor ligfietsers klassieke plaats. Na een groot aantal kilometers langs een vaart gereden te hebben kwamen we na ruim 50 kilometer aan op de boeren camping met zwembad bij Klazinaveen. 

Rutenbrock

Dag 8: Klazinaveen - Buurse

Het wordt eentonig, opnieuw vroeg op en zo snel mogelijk op pad in verband met de hitte. Eerst over het Bargerveen, wel aardig, maar niet bijzonder. Het leek een natuurgebied in ontwikkeling. 

Bargerveen

Via Schoonebeek, Duitsland in, door die rare hap die daar uit Nederland is genomen. Petra haar GPS begon wat vreemd te doen, maar ik kon de route prima volgen. Tot we verkeerd reden. Later ontdekte ik dat er geen Duitse kaart in haar GPS zat, onhandig. 

De Vecht in Duitsland

Het was een mooi, groen landschap, met beekjes, licht glooiend. Uiteindelijk mijn GPS aangekregen en daarmee verder gereden. Kijken of ik mijn GPS toch nog kan repareren, want ik vind het super zonde om mijn Oregon op te geven, omdat een rubber drukknopje kapot is. Eigenlijk vind ik dit een waardeloze constructie. 

Na ongeveer 20 kilometer kwamen we bij Lattrop de grens weer over, maar we bleven de grens volgen. 

Smalle fietspaden langs de grens

Het was bloedheet. Even omgereden via Denekamp om daar te pauzeren en door naar het prachtig gelegen huisje van vriend Rob in Buurse. 

Er waren veel muggen. Waar ik deze dag wel last van kreeg was gekraak achter in mijn fiets. Wat was dit, vooral als ik naar links afsloeg. Ik maakte mij zorgen, checkte alles, zelfs nog even whatsapp overleg gehad met Peter de Rond, maar geen oplossing. De spaken waren goed, alles zat goed vast. Nou ja, vooruit maar, niet te hard rijden.    

Mooi Twente