Strada 112 opgehaald

Eindelijk is het zover. De Strada wordt opgehaald uit Dronten. Vroeg opgestaan (voor mijn vrije dag tenminste) en om 8.44 met de trein op stap naar Dronten. Weersverwachtingen redelijk, kans op buien. Maar gelukkig bleef het bij de kans. Van Marcel inmiddels een SMS'je gehad dat de 'Zaanse velomobielen' onderweg zijn. Ik vind het echt heel leuk dat zij mij komen begeleiden op mijn eerste tocht. Ondanks verlate treinen kom ik uiteindelijk toch op tijd aan in Dronten, om 10.47 ben ik bij Velomobiel.nl, de mannen die altijd met aerodynamica bezig zijn.

Kijken of we dat sneller terug kunnen fietsen :-). Ik kom nog niet van het toilet af en daar is Robert-Jan (Questeritus) al. Hij heeft een nieuwe velg nodig. Is 's ochtends uit Leiden komen fietsen en heeft al 139 kilometer achter de rug! Inmiddels nog steeds 'mijn' Strada niet zien staan. Waar is ie? Inmiddels ook nog een sms van Marcel (Beekie) en Gerrit (Blauwe Mango 295) dat zij bij de Ketelcentrale waren (of was het toch de Flevocentrale?). Veertig minuten later waren zij ook van de partij. In de tussentijd heb ik wat proefrondjes gereden. M'n knieën kwamen tegen het 'plafond', stoel wat naar beneden, smallere schoudervulling, want mijn schouders bleken erg breed te zijn (komt ongetwijfeld door het roeien bij ZZV). En eigenlijk was ik snel klaar. Ik liep ongetwijfeld met een 'big smile' rond.

 

Helaas bleek de nieuwe velg voor de questeritus minder snel geregeld als gehoopt. Vanwege privéredenen moest ik uiterlijk 6 uur thuis zijn, dus om 2 uur moesten we echt gaan. Helaas was de velo van RJ nog niet klaar en zijn we zonder hem vertrokken. Helaas, ik had graag ook met hem samen gereden. De eerste tocht is er één om nooit te vergeten. Beekie voorop, hij kent de weg. Nadat we een groep gillende keukenmeiden zijn gepasseerd rijden we als snel door het eindeloze flevo landschap.

Lange rechte wegen tegen de wind in, de hele tijd 30 - 31 gereden. Wat mij vooral opviel was dat 'als het gras twee kontjes hoog is' je tussen het gras zit en er niet meer bovenuit kijkt, alsof je midden in de natuur zit.

Diverse keren dacht ik dat Gerrit mij riep. Het bleken elke keer zijn zangkunsten te zijn. Bij Muiden nog een visje gegeten. Een groepje Amerikanen kwam meteen kijken naar deze vreemde voorwerpen en Marcel kon meteen over ROAM avonturen vertellen. Gerrit haakte in Amsterdam-Noord af, ging naar zijn werk, ik volgde Beekie zijn voor mij onnavolgbare route door Amsterdam-Noord terug naar Zaandam.
Robert-Jan is later ook teruggereden en had maar liefst 274 kilometer achter de kiezen.

Marcel, Gerrit en Robert-Jan: bedankt voor een onvergetelijke dag!

Inmiddels heb ik sinds thuiskomst buren gesproken die ik al jaren niet meer gesproken heb. Misschien maar een onderzoek doen naar 'de velomobiel als sociaal bindmiddel'.