Herfsttreffen 2013

Weer een mooie dag. Ik kreeg al meteen zin in de toertocht op het moment dat ik naar buiten keek. We zouden dit jaar om 10 uur vertrekken. Dat maakte het voor Maartje en Gerold ook gemakkelijker om mee te fietsen. Er was een korte en een lange tocht, ongeveer 50 en 75 kilometer. Ik ging voor de lange tocht. Hoewel ik toch wat moe was na de avond er voor. Eerst gezamenlijk ontbijten, daarna op stap. Over onverharde wegen, door een greppel, langs een kanaal en vervolgens kwamen we uit bij een uitkijktoren in kelkvorm. Onze acrobaat Mark-Jan fietste weer ouderwets met handen en soms ook benen in de lucht. Een echte luchtfietser! Een rug-aan-rug tandem is altijd een bijzonder gezicht. Joost reed mee op zijn zelfbouw ligfiets. Vlak daarvoor waren beide groepen toevallig weer bij elkaar gekomen. Nog even verder voor de lunch, bij Zerofield. Een idealistisch initiatief van een voormalig ligfietswinkel eigenaar. De lunch viel wat in het water, ze hadden ons namelijk pas zondag verwacht. Maar de tafels werden klaargezet, en het eten kwam op tafel. De lunch viel waarschijnlijk daardoor wel een beetje tegen.

Daarna een uitleg, over hoe de paarden niet teveel gras mochten eten. De moestuin, met zijn biologisch-dynamische geteelde groenten. Een vruchtwisseling in vieren, en daartussen een kruis waar allerlei rites konden plaatsvinden. De Ger-tenten, waarin je kon overnachten, etc. Het werd mij op een gegeven moment een beetje te zweverig, maar ik vond de combinatie met met fietsen en een rondleiding wel leuk.
Om een uur of 5 waren we terug. Het einde van de tocht werd wel een beetje: ieder voor zichzelf.
Op naar het avondeten: Flapjes. Ik had er eerder over gelezen op eerdere treffens, maar wat was dat nou toch. Gerold wist dit, op zijn eigen onnavolgbare uit te leggen.
Verder werd er gehaakt, gekletst, gespeeld, oa Machiavelli en gedronken. Kortom een ouderwets treffen (schrijft iemand die er pas voor de derde keer bij is). Langzamerhand begin ik de mensen door deze avonden een beetje beter te kennen. Veel gezichten ken ik, maar de namen, niet mijn sterkste punt. Vorig jaar moest ik echt even binnenkomen, nu zijn het bekenden geworden.

Het zandpad waarop gezweet werd.

Prachtige wegen door de bossen

De uitkijk kelk

Uitzicht van bovenaf. Je wiebelde wel een beetje boven. 

Mooi lijnenspel

Joost op de zelfbouw

Gerold, Maartje en spruit.

Theo had er wat last van dat de groep soms wat uiteen viel.

mmmmm, velomobiel op zijn kant op steenweg. Moest hij geschuurd worden?

De camping

De houten velomobiel, gereviseerd door Joost

En nu met kapje en berijder.

De Terugreis.

Zondag terug over dezelfde route als heen. Heerlijk weer. Maar nu met z'n tweeën. Eigenlijk vind ik velomobiel rijden wel wat ongezellig. Naast elkaar rijden gaat eigenlijk niet. Je deelt alleen ervaringen tijdens stops. Joyce had wat moeite met de brug over de Waal bij Gorinchem, maar we reden lekker door. Op het eind zakte Joyce steeds verder weg in haar stoel. De ondersteuning liet het afweten. Gelukkig konden we doorrijden,
Wel moet ik zeggen dat ik weer erg blij was met mijn Strada. Ik vind hem gewoon mooi. De wendbaarheid en stabiliteit. Ik ben er heel blij mee.
Iedereen nogmaals bedankt voor de organisatie. Joyce en Sjoerd, bedankt voor de gezamenlijke tocht.

Tot de oliebollentocht of het paastreffen!

Joyce in Quest 9, met reddingsboei.

Strada bij Gorinchem