De Bak: Fietsvakantie naar Frankrijk

Bij vertrek vanuit Groede regende het nog. De supermarkt eigenaar was een weekje op vakantie, en daar waren dus geen inkopen te doen. Pinnen kon bij het lokale benzine station, gewoon aan de kassa. Eerst naar Cadzand-Bad. Voor mij toch altijd een beetje bijzondere plaats aan het einde van Nederland, in werkelijkheid een vakantieplaats, die al een beetje doet denken aan de Belgische kust die komen gaat. Het Zwin blijft verborgen achter een dijk en een hek, en via een fietspad fiets je zo België in. Ik had bedacht de kust zoveel mogelijk te volgen, om zo snel mogelijk naar Frankrijk te rijden. Het bleek wederom geen goed idee. De eerste kilometers zoefde ik vrolijk langs de kust van Knokke. Kilometers appartementen aan de linkerkant, strandhuisjes aan de rechterkant. De kliffenkust lijkt direct over de Belgische grens te beginnen.

Belgische kliffenkust

Wat mij opviel was hoe laag de appartementen boven de zee leken te staan. In Nederland is er altijd een hoge dijk of zijn er duinen. In België leken de appartementen de dijk te vormen.
Daarna kom ik op de Kustweg terecht, die door Zeebrugge leidt. Langs de gehele Belgische kust loopt een tram, een drukke weg en een (vaak) waardeloos fietspad. Na een paar kilometer reed ik mijn claxon er al op stuk. Uiteindelijk besloten de voor fietsers aangegeven kustroute te volgen. dat bleek een goede keus. Hele stukken vlak langs de kust, dan weer wat meer het binnenland in, maar steeds goede fietspaden. Mooie duinen zijn schaars. Maar het fietspad is wel bijzonder. Het kustpad leidt je kilometers vlak langs het strand over De Zeedijk, met naast je de tram en de duinen.

Fietspad direct aan het strand. Op weg naar Middelkerke.

Het weer was een stuk beter dan de eerdere dagen, met een felle zon, maar ook een felle zuidwester. Het zand stoof over het kustpad heen en ik werd bijkans gezandstraald en liep soms bijna in het zand vast. En steeds in de verte of naast je, appartementencomplexen. De enige plaatsen die er aardiger uitzagen waren De Haan en De Panne.
In de loop van de middag bereikte ik Frankrijk. Over een goede doorgaande weg kon ik lekker doorrijden. Ik wilde wel kamperen, maar wilde Duinkerken voorbij. In eerste instantie nog een paar kustoorden, maar al snel doemde Duinkerken op.

Centrum Duinkerken

Een lange rechte weg leidde mij naar het centrum en vervolgens wilde de Garmin mij de snelweg opsturen. Minder fijn, vervolgens wordt ik over de smalste fietspaden door een park gestuurd. Ik verbaas mij over de keuzes van de Garmin en wil nog eens onderzoek gaan doen naar het verschil in route als je kiest ´Fietsen of Tourfietsen´. In Frankrijk kent men duidelijk geen 'velomobiles'. Er werd gewezen en gefotografeerd, soms zelfs met telefoon vanuit de vrachtwagen of de auto. Soms was er gejoel op straat.
Uiteindelijk via een heel aardige route verder gereden naar Loo-Plage. In de verte zag ik de heuvels opdoemen; de koninginne-etappe voor de dag erop. In Loo-Plage verwachtte ik een camping, er bleken alleen hotels. Het Campanile hotel vond ik echter niet aantrekkelijk. Na een tijdje bij de receptie gestaan te hebben besloot ik dan ook door te rijden. Verder over een racebaan van 4 kilometer met halverwege 300 meter fietspad. Waarom ineens daar? Met hoge snelheid kwam ik aan in Gravelines. Een stadje, zo weggelopen uit de Middeleeuwen, een kopie van Naarden (of omgekeerd).

Sculpturen op de veste: