Cyclevision

Vooraf

Sinds ik drie jaar geleden mijn eerste ligfiets kocht, de Challange Seiran, was ik nog nooit op Cyclevision geweest. Het eerste jaar reed mijn woon-werkverkeer maar deed helemaal niets mer de NVHPV. Dat veranderde pas toen ik mijn Strada bestelde. Die kreeg ik twee jaar geleden, ik had inmiddels van Cyclevision gehoord, maar nog niet voldoende gemotiveerd om te gaan. Het ging immers om racen, en dat was mijn ding niet. Bovendien was ik net al een weekend weg geweest naar een fietssleutelweekend bij Marten Gerritsen in Kiel-Windeweer. En om dan meteen weer op pad te gaan... Vorig jaar keek ik uit naar Cyclevision, maar helaas werd die geannuleerd wegen het faillissement van Flevonice. Mmmm, gaat er nog ooit wel een CV plaatsvinden, of zal ik voor altijd alleen de roemruchte verhalen moeten aanhoren?

Gelukkig, mijn eerste Cyclevision zit erop. Ik hoop dat er meer mogen volgen.

De heenreis

Vrijdag niet met 'De Bak' vanuit Zaandam gegaan. Het is 170 kilometer enkele reis en ik moet een beetje voorzichtig zijn. Dus de Seiran maar weer eens van stal gehaald. Het idee was om met de trein naar Nijmegen te gaan en vervolgens naar Raceway Venray te fietsen. Een kapotte bovenleiding verpestte dit feestje en ik ben vervolgens naar Eindhoven gereden. Op de Garmin had ik zowel een route vanuit Eindhoven als vanuit Nijmegen geladen. De route kwam van de fietsrouteplanner van de fietsersbond, optie 'gemakkelijk doorfietsen'. Achteraf bekeken vond ik wel dat ik erg lang doorgaande wegen geleid ben. Ik ben eigenlijk nog wel eens benieuwd naar de standaardinstellingen die de fietsersbond hanteert voor de verschillende opties.
Mijn snelheid lag niet hoog, ik had geen haast. Bovendien had ik lang niet meer op de Seiran gereden. Na een korte stop halverwege reed Walter mij achterop, en we zijn samen opgereden naar de Raceway. Hij had zijn track op dezelfde manier gemaakt.

Bij aankomst werden we onthaald door de kampbeheerders Joyce en Victor. Victor verklapte mij later dat hij wel lol had in zijn rol als 'campingmanager', Joyce, wees gewaarschuwd! De tent opgezet op de 'net bemeste weide' en toen eten maken. Maar dat had ik dus niet bij me. Victor moest toch ook nog naar het dorp en nadat mijn tent stond, zijn we boodschappen gaan doen.
Ik was nog niet terug, inmiddels met eten voor de avond, maar nog geen gasstelletje, of Jos zegt, ga je mee eten? Het leek me meteen prima. Samen in de Twingo naar Venray toe, waar het nog niet eenvoudig was een vurig door Jos gewenste pizzeria te vinden. Er moesten namelijk koolhydraten gestapeld worden voor de wedstrijden. Uiteindelijk navraag gedaan bij de lokale bevolking. Er werd over verschillende pizzeria's gerept, maar ze waren allemaal afgebrand. Uiteindelijk een pizzeria annex shoarma gevonden. Na het eten terug naar 'de net bemeste weide'. Inmiddels regende het, volgens buienradar alleen rond Venray. Zo zou het de komende dagen ook steeds een beetje blijven. Er werd verzameld onder de tarp van Victor en Joyce. Jos spande een tweede tarp. De regen bleef buiten, het deed wel een beetje denken aan een sloppenwijk. Maar de gezelligheid was troef.

De net bemeste weide, vooraan het onderkomen van de campingbeheerders 

Zaterdag

De eerste wedstrijd zou om 10.00 uur beginnen, en dat deed hij ook. De één-uurs race voor ongestroomlijnde en deels gestroomlijnde fietsen. Het leuke is de variëteit aan fietsen. Eén fietser wist het zelfs te presteren om zowel met de deels gestroomlijnden als de volledig gestroomlijnden race mee te fietsen. Deze tweewieler met lange wielbasis had eerst alleen een gele staartpunt, vervolgens had hij ook aan de voorkant een stroomlijn toegevoegd. Hij reed helemaal niet onverdienstelijk mee. Verder drie roeifietsers, waarbij Ymte en Derk zeer aan elkaar gewaagd waren, maar waarbij volgens mij Derk er met de buit vandoor ging. Zondag, tijdens de drie-uurs race zou het niet anders zijn. Een rug aan rug roeifiets tandem is ook altijd fantastisch om te zien. Een jong meisje die meedeed op een soort klassieke Flevobike. Het valt me op dat sommige mensen erg mooi rijden op een ligfiets. De stabiliteit en rust van bijvoorbeeld Ellen en Bram in hun race vond ik erg mooi om te zien.

Vooraf een aantal fietsen gefotografeerd, het blijft spectaculair.

Start van de race

Na de één-uurs race was er de keuze uit een lezing, de kinderrace of de toertocht. Ik heb alle drie gemist. Want inmiddels was de Velotilt gearriveerd. Wat een futuristische machine. Hij ziet er prachtig uit. Ik hoop dat deze machine de verwachtingen gaat waarmaken. Later, op dag twee, vertelt Wim tijdens zijn lezing over de ontwikkeling van de Velotilt, de dilemma's, de technisch briljante ideeën die soms op mislukkingen uitliepen. En ook had hij het over de veiligheid van velomobielen, waar ik hem ook al vaker over heb horen spreken. De test in de middag liep helaas nog niet helemaal zoals gepland, maar met dit soort projecten gaat het altijd met vallen en opstaan. Het was toch al mooi om de Velotilt een aantal ronden te zien rijden.
Een grote felicitatie aan Wim en zijn team!

Vervolgens de gestroomlijnde wedstrijd over een uur. Leuk om ook weer naar te kijken, het duurt niet te lang, en tussendoor wordt er gezellig gekletst. Hier viel vooral de 'Birk Peregrin' op van Charles Henry. Een gestroomlijnde tweewieler, die als een speer reed. Spectaculair. Het enorme snelheidsverschil met de andere snelle fietsen was onvoorstelbaar. Elegant zwierde hij over de baan. Ook tijdens de drie-uurs race op zondag zou deze fiets iedereen voorbij stuiven.

Na deze race werd het tijd zou er een lezing zijn over de Velox 4. Ik had me er op verheugd, maar helaas werd deze geannuleerd.

Op naar de volgende race, de snelste ronde, staande start. Het leuke hieraan is dat, net als met de Devil's Race op zondag, velomobielen niet per definitie in het voordeel zijn, maar dat ook snelle ligfietsers kunnen winnen omdat deze vaak sneller kunnen optrekken.

Als laatste echte programma onderdeel was er een lezing van Mike Burrows. Helaas voor mij gingen de ogen langzaam dicht. Veel technische termen en soms ook lastig te volgen Engels zorgden ervoor dat mijn aandacht verslapte. Later begreep ik dat ik niet de enige was, helaas...

Na de lezing was er de uitslag van de fotowedstrijd. Paul van Roekel won, met een prachtige foto van drie gele velomobielen, genomen vanaf de kont. Zelf won ik de derde prijs, met een foto die ik niet zelf gemaakt had, maar die van mij gemaakt was, in Ieper, Belgie. Voor mij was dat 'Gezellig Ligfietsen'. Ik was heel groos met mijn prijs!

Na het avondeten kwam de Cygnus op de baan. De 12-uurs race zat er niet in. De weersomstandigheden waren niet goed met kans op flinke buien. Toch werd er nog wel even getest. Ook dat ziet er weer prachtig uit. Het zicht op de baan vindt plaats via een kleine periscoop. Ik kan me voorstellen dat die minder snel beslaat. Helaas ging Jan van Steeg na een aantal ronden hard onderuit. De fiets gleed vele meters over de baan, maar er bleek niets aan de hand, noch met de berijder, noch met de fiets.

Ook Jos ging nog even de baan op. Hij zou zich kunnen kwalificeren om te mogen rijden op de Dekra baan. Jos slaagde daar in. Ik begreep later wel van hem dat het rijden in een afgesloten cocon niet mee was gevallen. Het ging goed, maar het zicht was erg slecht door de beslagen ruit.

Walter was niet van de baan te krijgen

Jos komt binnen na de 'gesloten' ronde.

's Avonds belandden we gewoon weer bij een tent, totdat het licht uitging.

Zondag

Vandaag de drie-uurs race, alle fietsen mochten meedoen. Hier kijk je zo nu en dan even, naar tussendoor doe je andere dingen. Je praat met de mensen, hoort de verhalen, en je vertelt zelf. Heel erg leuk. Ymte reed de eerste twee ronden als voorrijder, daarna begon de race echt. De speaker hield het levendig tijdens de race en was blijkbaar zeer gecharmeerd van Kate. Bij elke passage was het 'come on, come on'. Ook de jongste deelnemer werd hartstochtelijk aangemoedigd. Het roeifiets onderonsje tussen Ymte en Derk, viel wederom in het voordeel van Ymte Derk uit. 

Daniel Fenn legde zichzelf een handicap op en vertrok 7 minuten later, maar kon dat nooit meer goedmaken tegenover de superieure Birk.

Als laatste wedstrijd was er de 'Devil's race', een nieuw programma onderdeel, waarbij men eens in de twee ronden achter een auto aan sprint. Ook hier zijn velomobielen niet per definitie in het voordeel. En dat bleek ook, de ligfietsers wonnen. De velomobielen hebben teveel moeite om snel op te kunnen trekken. Al dat gewicht ...

Verder was er naaste de eerder beschreven lezing van Wim Schermer over de Velotilt een lezing van Walter Hoogerbeets over 'Uitzonderlijke ligfietsvakanties'. Helaas viel deze lezing samen met de 'Devil's race'. Dus ik heb beide half gezien. Ik vind dat Walter heel bijzonder vertelt. Op het eerste gehoor is zijn wijze van vertellen bijna saai te noemen, want hij vertelt met weinig verschil in toonhoogte of snelheid. Geen vragende vormen of andere geconstrueerde zinsconstructies. Maar met zijn stem en het persoonlijke van zijn verhaal bouwt hij de verhalen fantastisch op. Een groot genoegen om naar hem te luisteren.

en toen was het af, en was er een prijsuitreiking. Volgens mij wonnen alle winnaars en winnaressen minimaal twee t-shirts en vaak wel meer. Of dat nou een goed teken is? Tien seconden na de laatste prijsuitreiking begon het te stortregenen. Een echt einde.

Alle prijswinnaars

Wat vond ik er van?

Het evenement vond ik heel erg geslaagd, heel erg leuk. Hier en daar waren er wat organisatorische dingetjes, maar dat gebeurt altijd. Natuurlijk wil ik iedereen bedanken die ook maar iets heeft gedaan. 

Wat me wel opviel is de 'inteelt'. Het is zo'n klein groepje mensen, die elkaar vaak al jaren kennen. De patatboer en de barvrouw waren zeker niet tevreden over de omzet. Er waren nauwelijks toeschouwers van buitenaf. Maar willen we wel toeschouwers van buitenaf, of is het meer een gezellig samenzijn? Ik weet het niet. Je zou Cyclevision miisschien samen met de lokale wielrenclub kunnen organiseren, zodat die ook wedstrijden kunnen uitschrijven, of blijven het toch een paar verschillende werelden naast elkaar. Dit spektakel moet toch toekomst hebben, ook buiten de NVHPV?

Maar voor m ij is het overheersende gevoel toch: geweldig!

De Terugreis

Na de bui ben ik vertrokken richting Nijmegen. En wat was ik blij met mijn op het marktje gekochte extra binnenband. Rustig aan via Cuijk naar Nijmegen gepeddeld. In Molenhoek hoorde ik twee keer kort na elkaar mensen juichen. Nederland was door naar de kwartfinale van het WK.