Ruig weer

Met inmiddels weer een dunne knie kon ik 'De Bak' vandaag niet laten staan. Ik zou naar mijn ouders in Sint Pancras, iets meer dan 30 kilometer vanaf Zaandam. Een mooi tochie. Eigenlijk is de route bijzonder eenvoudig. Eerst volg ik 10 kilometer de provinciale weg tot voorbij Marcel Beekmans, dan sla je rechtsaf richting Wim Schermer en dan verder richting Alkmaar. Wim Schermer kwam ik tegen op de heenweg op een landweg. Hij was bezig met zijn standaard rondje Schermer - what's in a name -. Even bijgekletst. Ik vertelde hem dat ik een stormstrip op mijn lijst voor Sinterklaas had staan. Verder hadden we het nog even over de Marathon Plus. Toen er een auto aankwam moesten we van het midden van de weg af en gingen we ieder ons weegs. Het weer was prima, maar er was wel een pittige wind. Bij de brug over het Noordhollands kanaal bij West- Grafdijk kwam 'De Bak' even dwars op de wind en dat bleek behoorlijke bries. Ik zag de koppen op de golven en realiseerde mij dat ik meende gehoord te hebben dat het 's avonds wel eens beestenweer kon worden. Wim had eerder al aangeraden ernstig te overwegen niet op de fiets terug te gaan.
Vanavond rond half 9 besloot ik om de terugreis aan te vangen. Zou het een helletocht worden? Ik twijfelde, het moet veilig zijn. Aan de kust stond een windkracht 8, maar meestal neemt dat in het binnenland snel wat af. Verder regende het pijpenstelen. De wind was gedraaid naar het zuidwesten en dat hield in dat ik de wind vooral op de kop of schuin tegen zou hebben. Dat is beter dan van opzij. Er was één stuk met wind van opzij, maar daar zou ik vooral in de luwte aan de onderkant van de dijk rijden. Alleen vlak bij de brug over het kanaal zou ik een paar honderd meter dwars op de wind staan. De wind komt daar over het Alkmaardermeer aanzetten. Over dat stukje was ik bezorgd. Moest ik uit 'De Bak'? Misschien zou die wel wegwaaien. Ik wist het niet. Verder is er over de gehele route een vrijliggend fietspad of een rustige landweg evenwijdig aan de provinciale weg. Dat leek wel zo veilig. Het eerste stuk ging goed. De snelheid was laag, maar ik ging gestaag voort. Ik haalde zelfs nog een fietser in: Die was echt stoer. Zo nu en dan voelde ik een klap wind, maar niets om mij echt zorgen over te maken. Ik had vooral last van de autolichten van tegenliggers op de hoofdweg. Steeds dichter naderde ik het kritieke punt, hoe zou het daar gaan? Ik was niet bang, maar wel bezorgd. Ik wilde de fiets ook heel houden. En toen kwam de helling die mij boven aan de dijk zou brengen. Langzamerhand hoorde ik de regen harder op de kap kletteren. De wind nam toe. De sinnerkap kwam als eerste boven het dijklichaam. Even wachten op een tegenligger en langzaam verder omhoog kruipen. En of ik nou mazzel had of niet. Het viel heel erg mee. Rustig overbrugde ik de 200 meter naar de afslag. Ik had het ergste gehad. Verder ging het in zuidelijke richting, de wind gaf geen problemen meer en zonder problemen kwam ik aan in Zaandam.
De vizier van de Sinnerkap bevalt mij niet helemaal. Als er veel wind is kan hij zijn eigen leven gaan leiden. Ik heb al eens gehad, met wind mee, dat de hele vizier ineens helemaal naar boven klapte. Nu, tegen de wind in, woei het vizier steeds dicht. Ik kijk dan verlekkerd naar de kap van Wim, waarbij dit geregeld wordt met de carbon pootjes. Misschien moet ik die kap toch nog eens gaan testen ...