Walter

Van Petra had ik voor mijn verjaardag een toegangskaart gekregen voor Torhout Werchter classic, met optredens van Simply Red, Lana del Rey en als uitsmijter Bruce Springsteen. We hadden bedacht dat we vrijdagavond zouden gaan kamperen en zaterdag rustig aan naar het festival terrein zouden gaan.
Petra had een camping uitgezocht en we gingen naar camping Holsteenbron nabij Zonhoven. Die naam, maar ook de plaats, deed mij erg denken aan de woonplaats van de familie Flodder. Een uitgebreide villawijk in beste Belgische traditie. Overigens woonde de familie Flodder niet in Zonhoven, maar in Zonnedael, en is de serie opgenomen in Sittard. Wat ons verbaasde was dat je overal door de woonwijk 70 mocht rijden.
De camping lag midden op de heide. Ook deze camping was opgezet in de beste Belgische traditie. Veel vaste plaatsen, bezet door smoezelige stacaravans. Ook waren er een aantal kunststof huisjes geplaatst, waarschijnlijk voor de verhuur, dat alles goed van elkaar afgescheiden door hoge heggen. De camping bestond een jaar of 30, en er was een fiks uitgevallen monument die de opening in herinnering bracht. Een schepen, een minister voor toerisme en enkele andere hoogwaardigheidsbekleders, allemaal waren zij bij deze gedenkwaardige opening aanwezig. Het geheel werd bestierd door een Vlaamse madam in de beste Belgische traditie. De camping is was vooruitstrevend. Op de website was zelfs onder het kopje 'nieuwsjes' te vinden dat ze in 2005 nog een innovatieprijs hadden gewonnen. Ook draaide de camping deels op een hele serie zonnepanelen, die er al zeker een jaar of 10 lagen. Voor de onthaal was er een vakantiekracht, duidelijk nog wat onervaren en onzeker, maar zeer goedwillend. Zij kon ons echter niet helemaal helpen en wij werden naar de Vlaamse madam doorgestuurd. Mopperend kwam zij overeind in haar bloemetjesgordijn versierd met chocolade vlekken. De jeugd, vriendelijk, maar ze weten 'oh zo weinig'. Voor mij was dit meteen aanleiding om aan de vakantiekracht later een fooi te geven. De plaats konden we kiezen en de tent
stond snel.

De camping bleek ook een fietscamping te zijn met fietscafé. Interessant. De Vlaamse madam zei dat dit inhield dat de camping minder dan 500 meter van een route af moest staan. Ook moesten er fietsherstellingsmateralen zijn. Hier voegde ze fijntjes nog aan toe dat zij de fiets niet hoefde te kunnen herstellen, mochten wij dat al overwegen.

We konden ook eten op de camping, er was namelijk een cafetaria met terras. Helemaal lekker met dit mooie weer. Petra bestelde iets met geitenkaas, ik wilde de tagliatelle met zalm. De vriendelijke vakantiekracht ging de keuken in en opende de de ene na de andere vrieskist. Helaas werd het geitenkaas gerecht niet gevonden. Toen ze vroeg om een burger met frietjes, bleek dat dit cafetaria geen frieten bediende. Lijkt mij best een issue in België en is zeker niet volgens de beste Belgische traditie. Petra bestelde vervolgens ook de tagliatelle met zalm, en beide gerechten konden vervolgens een kwartiertje lang de magnetron van binnen bekijken.

Intussen hadden we Walter ontmoet, een zeer vriendelijk man. Walter bleek de enige fietser op de camping en toen wij richting het cafetaria liepen zagen we hem zitten naast zijn lichtgewicht North Face tentje.

Tentje staat niet meer helemaal goed, want hij was het aan het afbreken.

Hij at zijn avondgerecht uit een lichtgewicht pannetje en ik was meteen benieuwd naar zijn verhalen. Hij was alleen op pad en deed, in de beste Belgische traditie' een 'fietsroute langs brouwerijen'. Overigens was het boekje door 'n Ollander geschreven en bij hem had hij het boekje ook besteld, want in de boekhandel was het niet meer te vinden.

Walter met zijn fietsgids

Op deze camping zat hij niet verkeerd, want er kon uitgebreid bier geproefd worden in het cafetaria. En dat hebben we samen dan ook gedaan. Walter kwam uit Sint Niklaas en was inmiddels enkele dagen onderweg. Hij had tegen zijn vrouw gezegd dat hij ongeveer 12 dagen zou gaan fietsen, maar had inmiddels al doorgegeven dat het wel enkele dagen langer kon worden. Zijn vrouw stimuleerde hem ook om te fietsen. Hij had bij Valkenswaard de route opgepakt en was eerst langs 'Achelse Kluis' gereden. Vervolgens zou hij verder rijden richting het zuiden van België en daarna dwars door het zuiden van België weer terug richting Sint Niklaas. In het verleden had hij diverse tochten gedaan, ook met zijn vrouw, maar helaas ging het voor haar niet meer. Ik vond het mooi dat hij toch op stap ging. Twee jaar geleden was hij met zijn broer naar Santiago de Compostella gereden. De fiets van zijn broer was vanaf het begin al een zorgenkindje geweest, met versnellingen die niet goed liepen en brekende spaken, maar ze waren goed aangekomen.
Walter is 74. Ik vind het fantastisch dat je dan in je eentje op stap gaat met de fiets met een lichtgewicht tentje. Hij twijfelde aan een nieuw matje. Hoe vaak zou hij het nog gebruiken? Ik heb hem aangegeven dat als het matje niet lekker slaapt, hij mogelijk om die reden niet meer op fietsvakantie zou gaan. Als je nog op pad wil, moet je ook aan je comfort denken. Ik hoop je op één van je andere fietstochten nog eens tegen te komen...

Walter is ook een lied van het Belgische duo Lankmoed. Er is geen overeenkomst met onze Walter. maar het is zo'n leuk nummer. Dus luister naar Walter van Lankmoed!