Fortenroute

Ineens kwam de vraag of ik meewilde met de Fortenroute. Een route van ongeveer 180 kilometer langs de Stelling van Amsterdam, bestaande uit ongeveer 45 forten. Werelderfgoed en een klassieke tocht van ALF. Werd er voorheen gestart achter het Centraal Station in Amsterdam, nu zou er rond 8 uur gestart worden in Vijfhuizen bij Sjoerd, de trotse bezitter van de enige volledig zwarte Strada. Sjoerd woont op een paar honderd meter van Fort Vijfhuizen, dus het eerste fort kon al snel geteld worden.

Fort Vijfhuizen

Om op tijd te kunnen vertrekken verbleef ik de avond ervoor bij Erwin. Tijdens het Paastreffen eerder dit jaar had Erwin een beroemde vloeistof therapie uitgevoerd op Sjoerd, dat was Sjoerd niet helemaal goed bevallen. De volgende dag moest hij even bijkomen. Ik weet niet wat Erwin met mij van plan was, maar hij stelde mij ook een vloeistoftherapie voor ter voorbereiding van de tocht. Natuurlijk heb ik hier aan meegedaan en de volgende morgen was mijn lijf volledig ontgift en kon ik totaal verfrist aan de tocht beginnen.
Ook had Erwin nog een cadeautje voor mij in petto. Een schaamlap gemaakt van een washand en wat linten. Dit naar aanleiding van mijn vorige blogverhaal over naaktfietsen. Erwin is altijd erg creatief en komt altijd met de meest bijzonder creaties. Sorry Erwin, ik heb hem nog niet gebruikt.

Om 8 uur bij Sjoerd

Deelnemers:
Sjoerd, die dit jaar nog niet zo'n lange afstand gereden had.
Erwin, Tante Lies,
Mark-Jan, de ligfietskunstenaar,
Ruud, een stroopwafel
en ik zelf natuurlijk met de oude vertrouwde 'Bak'.
Jacinta en Tijmen zwaaiden ons uit.

Eerst op weg naar de pont Buitenhuizen, voor mij allemaal bekend terrein, want ik rij hier soms ook voor mijn woon-werk verkeer.

De eerste forten werden gepasseerd en al snel waren we bij de pont. Hein zou misschien ook meefietsen, maar stond er niet, maar vlak voor vertrek van de pont dook ook op.

Hein wordt verwelkomd door Ruud

Pont Buitenhuizen

Verder ging het op zoek naar de volgende forten. Sjoerd had de route uitgezet en dat was prima gedaan, ondanks mijn gezeur over andere mooie fietspaadjes net naast de route. Had ik hem maar uit moeten zetten. Helaas viel Hein alweer snel af, we gingen te hard voor hem. Het volgende pontje diende zich al snel aan. Een handbediende, het Molletjesveer bij Krommenie. Eerst moesten we de pont naar ons toetrekken via een kabel, dat viel nog niet mee. We pasten er precies op, inclusief 2 extra fietsers op de klep.

Nauernase vaart, het leek windstil, maar er stond een fikse wind.

Erwin kuist zijn borsten

Weer verder langs fort Marken-Binnen richting de Woude. Ik opperde dat we misschien wel even bij Wim Schermer langs konden gaan en belde hem op. We waren van harte welkom, maar hij zat net aan zijn eitje op zaterdagochtend en de haren waren nog nat van de douche. Hmm, we waren natuurlijk best vroeg vertrokken, even niet aan gedacht. Dus verder richting het volgende fort en de volgende pont. Pontveer Jan Hop bij Spijkerboor, Jan Hop was zelf de schipper. Ik bleef achter, er pasten geen 4 velomobielen op dit veer. Maar ze wachtten wel op mij.

Aan de overkant reed er ineens zo maar een grijze Mango met dito bestuurder voorbij. We hebben hem uitgenodigd met ons verder mee te rijden, maar hij had een heel druk leven en geen tijd. Verder werd het eindeloos zwerven over de dijken van de Beemster en de Purmer.

Soms een fort, zoals Fort Beemster, dat is omgebouwd tot luxe sauna. Na ongeveer 60 kilometer kwamen we bij Edam bij het Markermeer en er werd snel gestopt op 'De Dijk' in Volendam, het toeristische centrum van deze plaats, waar het eerst nog opvallend rustig was. Cola met appeltaart namen de meesten.

Verder ging het langs de oude zuiderzeedijk naar Amsterdam. Daar moesten we een kleine omweg maken om nog langs een fort te rijden, dat we overigens nooit gezien hebben en verder richting Muiden over een prachtig pad langs het IJmeer.

Smalle doorgang bij Muiden

In Muiden stond de lunch gepland, maar het was er hartstikke druk. Uiteindelijk zagen we een fortrestaurant, volledig in het thema van de route. Helaas, het was wat luxueus voor stinkende fietsers. Hier liep ik ook een lekke band op. De enige pech op de route. Uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten in het 5 kilometer verderop gelegen Weesp. Hier ook een groepsfoto gemaakt.

Groepsfoto Weesp

Verder ging het langs de Vecht, een prachtige route en via Nigtevecht weer terug naar Weesp en langs veenriviertjes, zoals Het Gein en De Waver. Kilometers voort, steeds weer langs forten. Sjoerd presenteerde ze steeds op een presenteerblaadje voor ons door met een royaal gebaar het fort aan te wijzen. Wat is het daar mooi fietsen. Via Uithoorn en Aalsmeer kwamen we uiteindelijk weer terug in Vijfhuizen, waar we werden getrakteerd op Chinees eten .... en vloeistoftherapie...

 

Knetterend einde 

Ruud en ik waren daarna nog niet thuis. We moesten allebei nog ongeveer 50 kilometer rijden. Bij Mijdrecht begon het te flitsen en te regenen, het zag er dreigend uit. Ik ben omgedraaid en heb geschuild bij een benzinestation. Even later weer op pad, de onweersbuien leken net iets oostelijker weg te drijven. De gehele route naar Utrecht flitste het, maar steeds een aantal kilometer voor mij. En hoewel de wegen nat waren, kwam ik droog over.

Sjoerd en Jacinta, nog van harte bedankt!

Totaal 240 kilometer.

Naaktfietsen

Op 2 juli jongstleden was het de World Naked Bike ride day. Ik heb daar niet aan meegedaan. Het lijkt mij helemaal niets, je zakie op een zadel, in de kou. Je zou er een urinewegontsteking van krijgen. Dat doe ik dus maar niet. Bovendien vind ik het allemaal niet zo charmant. Voor alle ligfietsers die daar enthousiast aan meegedaan hebben, het is niet kwetsend bedoeld. Ik heb er overigens weinig blogberichten over gezien. Toch heb ik vandaag mijn eigen 'naked ride day' ondernomen. Niet van tevoren gepland, niet groots aangekondigd in de media.
Het weer was niet best toen ik vanmorgen uit Utrecht vertrok richting Zaandam. Fikse buien geselden de Strada, en ik was al wat nat bij het instappen. Maar het werd droog tussen de buien door, al bleef de schuimkap onontbeerlijk.

Donkere wolken boven Utrecht

Langzamerhand voel je het water langs je shirt naar beneden lopen. Ik reed via Breukelen naar Weesp en richting IJburg. Zo nu en dan werd het weer helemaal grijs en kwam het weer met bakken naar beneden. Nog wel even een automobiliste aangesproken dat ze op een fietspad reed, waarop zij bovendien verderop in de problemen zou komen. Ze kwam vanaf de Maxis en reed richting Weesp langs het Amsterdams Rijnkanaal. De dame sprak Engels en leek zich van geen kwaad bewust. Het fietspad is kortgeleden verlegd en er stond inderdaad aan het begin geen fietspad bord. Verwarrend.
Zo bij de Maxis begon ik last te krijgen van mijn 'vochtige fietsbroek'. Het begon te schuren tussen mijn benen, ik voelde het schrijnen. Wat een rotgevoel is dat. Geprobeerd een beetje met O-benen te rijden om een beetje lucht vanuit de voetengaten binnen te krijgen. De broek een beetje omhoog of juist een beetje omlaag. Het hielp allemaal niets. Misschien moet de broek maar uit, zodat het onderstel kon drogen en de luieruitslag beperkt kan blijven, de schuimkap moest dan echt wel dicht blijven. Een eerste poging gewaagd, nou, dat valt niet mee om een fietsbroek uit te krijgen met een stuurstang tussen je benen, bovendien, hoe krijg ik die broek ooit weer aan? Ik kan toch moeilijk bij de voordeur in mijn blote kont uitstappen? Laat maar. Maar het schrijnen werd erger en was eigenlijk niet meer te harden. Net na de Schellingwoude brug moest de boel echt uit. Met de kont op de Ventisit, zal wel een mooie structuur op mijn huid opleveren. Moeizaam het broekje uitgewerkt en weer op pad. Ha heerlijk, frisse lucht, laat de boel opdrogen. Iets verderop een fietsviaduct, geheel onder water. Via de stoep rechts of links erlangs? Links maar, en dat was dus een foute keuze. Het voetpad hield op werd een modderplek en daar zit je dan. Wanhopig glijden de wielen door de modder en zit je vast, in je blote kont. Gelukkig was hulp nabij. Enkele toeristen zagen mij in mijn benarde positie zitten, alhoewel zij er geen idee van hadden dat die misschien nog wel iets benarder was dan ik wilde toegeven. Zij wilden mij wel een zetje geven, pffff...
Even later begon het op te klaren en ik kwam mijn broer nog tegen die net terug van vakantie was en zijn eerste ritje ging maken. Even bijgekletst.
Het laatste stuk kenmerkte zich door te bedenken hoe ik die broek weer aan zou krijgen voordat ik voor de voordeur zou staan. Waar zou ik mijn broekje weer aan kunnen trekken. Uiteindelijk een plaats bedacht, zo'n anderhalve kilometer van mijn thuis, waar ik mij, als ik even rond zou kijken, waarschijnlijk weer snel zou kunnen fatsoeneren.

Ik heb nog getwijfeld mij aan te melden bij 'VLA ontmoet ALF', op zoek baar 'De Zaanse Schans'. Deze event was pas een paar dagen geleden aangemeld en ik zag hem gisteren op Ligfiets.net. Het leek mij leuk, maar de weersverwachtingen waren niet best. Ik hoop dat ze toch nog een leuke dag gehad hebben.
 

 

Kano

'Er rijdt een kano op de weg! Er rijdt een kano op de weg' kreeg ik vanmorgen te horen van een irritante bromfietser. Ik had hem graag een klap met de peddel verkocht, maar die had ik dus niet.  Als hij nou had gezegd 'er rijdt een speedboot op de weg' dan had ik hem van de weg gevaren. Hè bah, wat een aggressieve gedachten.
Waarschijnlijk was hij gewoon jaloers..

Ik moest nog wel even denken aan een blogpost van Paul, met een mooi gele Strada die door een enorme plas water rijdt.