Belgisch Ligfietstreffen

Het hoogtepunt van het Belgisch Ligfietstreffen was natuurlijk de fietstocht. Ik ging mee met de lange tocht. Na het ochtendappèl en de verplichte groepsfoto gingen we op stap in oostelijke richting.

Joop geeft uitleg over de routes

Het doel was Doel. Lekker toeren met z´n allen. Helen met haar BMWAW had een probleem met het schakelen, dat moest eerst even opgelost worden bij de lokale fietsenmaker. Hier lijkt een WAW echt in het voordeel tegenover ´De Bak´, alles is meer toegankelijk. De eerste lekke band diende zich al snel aan, en 200 meter verder de tweede. Terwijl wij wachtten op de reparatie reden de oude Porsches ons voorbij, ook zij deden een rally en we zouden hen de hele dag nog tegenkomen. Bij Doel haalde Helen ons weer in, vooral vanwege een verplichte stop als gevolg van een ongeluk van Wouter. Hij werd aangereden bij de ingang van het dorp. Zijn fiets was een ´total loss´, maar gelukkig kwam hij er zelf zonder noemenswaardige fysieke kleerscheuren vanaf. Ik vermoed wel dat het een fikse mentale klap was. We hebben gewacht op de wrakkenophaaldienst van Anita en Ingrid. Doel is een gek dorp. Het staat op de nominatie om plaats te maken voor een nieuwe haven en het dorp is dan ook bijna helemaal verlaten. Er staat een kerncentrale naast.

Dichtgetimmerde huizen, een toegangspoort om het dorp in te komen. ´s Avonds kom je er niet zomaar in, dit om het kraken van huizen tegen te gaan. Volgens Gert-Jan woonden er nog 18 mensen. Toen ik even ronddwaalde werd ik gevraagd voor een fotosessie in dit post-apocalyptische landschap. Een wereld zonder mensen, met alleen ruïnes. Klik hier voor meer foto's.

Maureen

De rest van de groep fietste verder langs de kust, richting de Hedwigepolder. Nog niet ontpolderd, maar het gaat zeker gebeuren.

Prachtige uitzichten op de Schelde en Westerschelde en op het Verdronken land van Saeftinghe. Bij café 'Het verdronken land' in Emmadorp kwam ik iedereen weer tegen. Een café uit grootmoeders tijd.

Via een prachtige route langs de Westerschelde, kreken, moerassen, een stukje onverharde dijk kwamen we weer terug in Axel.

Het is zo'n gebied wat weinig Nederlanders kennen, en mede daarom zo aantrekkelijk om eens te bezoeken. Na terugkomst wachtte ons een prima barbecue met een lekker bruin bier.

Wouter kwam nog even langs, nadat hij gecheckt en goedgekeurd was in het ziekenhuis. 's Avonds nog lang met onze rug tegen de warme muur van het gebouw gezeten.