En toen ging het licht uit

Afgelopen zaterdag heb ik mee gefietst met Nijl. Roef had een mooie tocht uitgezet in de buurt van Nijmegen. Maar, ik moest er eerst natuurlijk heen. Vanuit Utrecht was het een kleine 70 kilometer. Mijn gedachten gingen terug naar 2014. De helletocht naar het OBT in Nijmegen. Door de sneeuw, kwam ik, o.a. met Erwin pas aan in het donker. Zou ik dan wel om half 10 's ochtends in Nijmegen kunnen zijn? Ik besloot op half 7 te vertrekken, en dat bleek op tijd te zijn. Het was helder, maar koud. Het was niet glad. Weer ging het richting Wijk bij Duurstede, net zoals op de noodlottige 27 december j.l. Maar deze keer reed ik langs de doorgaande weg, via een prachtig fietspad. Pontje over en door naar Tiel. Mijn verlichting was niet geheel regelmatig en flikkerde een beetje. Was de accu bijna leeg? Op de weg naar Tiel ging het licht uit. Een andere accu hielp niet. Wat is er aan de hand? Gelukkig was het inmiddels licht geworden, dus ik zou de richting kunnen aangeven met mijn handen. Ineens deed de verlichting het weer, ik kon mijn knipperlichten gebruiken. Maar het was van korte duur. Gatverdarrie, de volledige elektrische installatie was uitgevallen.

Nu ben ik elektrisch een -nul-, dus ik zag alweer een tochtje naar Dronten in het verschiet. Daar heb ik even helemaal geen zin in.

Dat goede raad niet duur hoeft te zijn bleek na een telefoontje aan Theo - Velomobiel tijdens de tocht. Terwijl wij over dijken zwierden en aten bij een leuk dorpscafé in Megen, legde hij geduldig uit wat ik moest doen. Hij gaf aan dat het meestal lag aan een kapotte zekering. Maandag nieuwe zekeringen gekocht bij een auto onderdelen winkel. Voor 5 zekeringen (5 ampère) betaalde ik maar liefst 2 euro. Voor 40 cent bleek het probleem dus opgelost en ik heb reserve. Gelukkig! Ik ben weer verlicht en mijn claxon toetert harder en vrolijker dan ooit. 

Terug in Utrecht stond er 182 kilometer op de teller.