De spieren zijn nog stijf - OBT 2015

De spieren zijn nog stijf, maar de jaarlijkse oliebollentocht is weer achter de rug. Iets na 6 uur gisteravond parkeerde ik De Bak voor de deur. Het waren weer fijne dagen. Prachtig weer, zon weinig wind, het was bijna voorjaar. Het bleek zelfs de warmste oliebollentocht sinds het begin van de waarnemingen in 1901 geweest te zijn. Wat een verschil met vorig jaar, toen wij door sneeuw en ijs ploegden om de tocht te volbrengen en er vele afhakers waren. Ondanks de ideale omstandigheden heb ik toch wat mensen gemist. De Gentse liggers waren er volgens mij niet, Jan waar was je? De Limburgse liggers hebben de Belgische afwezigheid gecompenseerd. Misschien kan er ook eens een oliebollentocht in België georganiseerd worden. Volgens mij was ook Werner er niet, die in het verleden nogal eens uit Oostenrijk kwam aanfietsen, en volgens mij uit de buurt van Almelo komt. Ik heb overigens wel iemand anders uit Bregenz (Oostenrijk) gesproken. Andere afwezige oudgedienden waren Wim Schermer en Marnix (waar was je?). Ook misten we Wim de Roetsende, en misschien misten we hem nog wel het meest. Wim, heel veel sterkte met het verlies van je vader. Gelukkig waren er ook heel veel mensen aanwezig, en daar vielen wij ook onder.

Heenreis

Op de 27e stond Erwin om kwart over 9 voor de deur. Hij had er al 60 kilometer opzitten. Dat hadden er eigenlijk 50 moeten zijn, maar zijn Osmand app lijkt niet altijd helemaal goed te werken. 

Vertrek uit Utrecht

Desondanks arriveerde hij mooi op tijd, want we hadden afgesproken om om 10 uur vanuit Utrecht te vertrekken. Petra maakte nog een kop thee voor hem, een stuk kerststol erbij en we waren klaar voor de start. Het weer was goed, een lichte wind schuin achter. Het eerste stuk was min of meer bekend, maar de track had toch enkele verrassingen. Zelf in een gebied wat ik inmiddels redelijk goed, reden we nu een prima, deels andere route. De eerste obstakels dienden zich al snel aan, een geleidelijke klim de Utrechtse heuvelrug op. En ik weet dan al dat je hem in één steile afdaling achter je laat. Een mooie afdaling, waar we met bijna 60 naar beneden sjeesden. De drempels op de weg staan hogere snelheden in de weg. Iets voorbij Amersfoort werd het voor mij onbekend gebied. Hoewel ik vaak merk dat ik, door te fietsen of door het wandelen van LAWs op heel veel plekken geweest ben, blijven er witte vlekken op de kaart. We reden langs een heel mooi stukje Barneveldse beek. Bij Hoevelaken pakten we een doorgaande weg op die we tot Apeldoorn zouden volgen. Wel een wat minder deel van de route, maar we moesten nog een eind.

Inmiddels begon het ook grijzer te worden en soms te miezeren. Dan doemt toch het Veluwe massief op. Het is te merken dat Erwin in goede conditie verkeerd, want hij stoof omhoog. Ik ging rustig aan. Eigenlijk moest ik in verband met mijn knie (komt dat gezeur over die knie weer) niet zo ver fietsen, maar de oliebollentocht kan ik echt niet aan mij voorbij laten gaan. Naar beneden ging gemakkelijker. Ik reed tegen de 70, Erwin reed 70,7, een nieuw snelheidsrecord voor hem. In de afdaling reed enige tijd een auto naast mij, vermoedelijk verrast door de snelheid van De Bak. Via Apeldoorn naar Deventer, waar we even de lokale V&D (nou ja, La Place) gingen ondersteunen. In één bijna rechte, doorgaande lijn reden we naar Almelo. ook weer langs een doorgaande weg, maar het schoot wel op. Het laatste stuk ging langs het kanaal Almelo-Nordhorn. Een smal fietspad vlak langs het kanaal. Hier en daar wat glad van de modder, maar wel een verademing na alle kilometers langs doorgaande wegen.
Inmiddels begon het te schemeren, nog één afslag en we kwamen aan in Tilligte bij Toos van vrienden op de fiets. Een oudere vrouw die ons hartelijk onthaalde. Ze dacht dat we toch maar met de auto gekomen waren, want we hadden van die felle lampen. De plek bleek een schoot in de roos. We kregen een eigen vakantiehuisje met 2 slaapkamers en 2 badkamers (heerlijke douche!). De fietsen konden binnen.

Na het douchen nog even met Toos gezeten, ze deed dit al vanaf 1984 (het allereerste begin van Vrienden op de Fiets). Met al haar gasten kon ze inmiddels wel een voetbalveld vullen. Na te hebben gegeten in het dorp zijn we vroeg ons nest ingedoken.