Retourtje Limburg - Brouwerij Gulpen

Afgelopen zondag ben ik richting Zuid-Limburg gereden voor een biercursus bij de brouwerij Gulpen. Drie dagen cursus, met vele proefbiertjes, zo'n 35, rondleiding door de brouwerij en gezelligheid van de medecursisten. Pure hobby, ik heb er geen enkel doel mee. Maar ik wilde natuurlijk wel op de fiets.
Via Naviki een route gepland. Ik had bedacht zaterdag naar Petra te gaan en dan zondag door te fietsen richting Gulpen. De weersverwachtingen waren niet denderend, maar dat zou mij niet tegenhouden. Ik had al zo weinig kunnen fietsen de afgelopen tijd wegens veelvuldig reizen voor het werk. Iets na 8 uur reed ik weg. Binnendoor langs mooie wegen richting Wijk bij Duurstede en door richting Tiel. Daar wachtte mij een vervelende mededeling, de pont voer niet.

Wijk bij Duurstede op zondagmorgen

Ik was er van overtuigd dat deze pont zou varen, maar had mij weer eens niet goed voorbereid. Niet voor het eerst. Beteuterd stond ik bij de kade. Omrijden maar via de brug bij Beneden-Leeuwen.

Brug bij Beneden-Leeuwen

Probeer dan eerst maar eens het Amsterdam-Rijnkanaal over te komen. Na wat heen en weer kruisen door Tiel uiteindelijk de weg richting de brug gevonden. Dit kost zoveel tijd. Een aantal kilometers verderop heb ik track weer op kunnen pakken. De volgende pont over, die gelukkig wel voer en verder door Oss. Over een lange fietsstraat werd ik door het centrum geleid. Nadat ik Veghel gepasseerd had kwam ik in Erp. Daar woont Joop. Van Joop had ik daags ervoor een prachtige velomobiel linosnede ontvangen. Ik zou hem de verzendkosten retourneren. Dat heb ik dus letterlijk gedaan door even bij hem langs te gaan. Heel leuk. Na een aantal stroopwafels te hebben weggewerkt kon ik weer verder op pad. He, wat rijdt mijn fiets raar. Lekke achterband. Dat was lang geleden. Hoe komt dat toch dat ik vaak een lekke band blijk te hebben nadat ik even gestopt ben. De band bleek trouwens niet heel vers meer en ik durfde hem niet te hard op te pompen. Na de band geplakt te hebben kon ik verder op pad. Langs een kanaal via Helmond en Weert, waar mijn schoonouders wonen, maar die ben ik voorbij gefietst. Na Weert begon, vond ik, het mooiste stuk van de route.

Over landwegen door België en bij Maaseik Nederland weer in. En toen begon de ellende. De route gaf aan dat ik langs het Julianakanaal moest fietsen. Ideaal want vlak, maar het is maar een smal fietspad. Na er een kilometer op gereden te hebben besloot ik om te draaien. Het fietspad werd steeds smaller en het was al zo smal. Uiteindelijk de route aangepast met behulp van de Garmin, maar het bleef behelpen. Een paar keer weer die dijk van het Juliana kanaal proberen te beklimmen, maar het werd helemaal niets. Inmiddels was het donker en dat helpt ook niet echt. Na eindeloos gemartel kwam ik aan in Elsloo, via Meerssen en Valkenburg kwam ik uiteindelijk toch, na 201 kilometer, aan in Gulpen. 

Tijdens mijn verblijf geen kilometer gereden, maar donderdag stond de terugreis gepland. Om kwart over 7 vertrokken. Ik dacht lekker naar beneden te kunnen rollen, maar Naviki had andere plannen. De hoofdweg moest vooral niet gevolgd worden. Nadat ik twee keer van de weg was afgeleid, besloot ik die maar even te negeren. Ook weer via Meerssen en ook daar ging het weer fout. Mijn terugreis had natuurlijk weer een veer in gedachten die niet voer. Grumpff. Ik had deze route bekeken en dacht dat dit een brug was, helaas. En weer kwam het Julianakanaal in zicht, en nu maar eens een paar kilometer er langs.. Goed opletten, want het fietspad is precies een Strada breed.

De heuvels uit bij Meerssen

Julianakanaal

Opnieuw door Elsloo, en daar kon ik de brug nemen naar Maasmechelen. Ik hoorde wat vallen, wat is dat nu, een moer?

Elsloo

Geen idee, de fiets fietste door. Na wat gehannes aan de overkant kwam ik langs een kanaal. Een Belgisch Jaagpad, wat een genot. De kilometers zoefden weer onder mijn wielen door. Tijdens een korte pauze kwam een man met zijn hond langs. Hij vertelde ook fietser te zijn. Hij fietste 18000 - 25000 kilometer per jaar. Ik heb het sterke vermoeden dat hij zich een nulletje vergistte. Wat zit mijn vizier eigenlijk los.. Daar was dus die moer uitgedonderd. Ik hoorde al zo'n gerammel in de fiets, maar met muziek op is dat toch niet helemaal duidelijk.

Het mooiste nummer onderweg : Iggy Pop met The Passenger

Met een tiewrap de boel provisorisch vastgezet. He, wat zie ik nu, een bord omleiding ... daar gaan we weer en even verderop ... daar gaan we weer. Maar ik reed toch lekker door. Bij Achelse Kluis de grens over en verder via Eindhoven. Ik had trek, en hoopte al enige tijd op een snackbar, maar ik kwam niets voorbij. Weer een opbreking en omrijden, ik was moe.. Uiteindelijk zag ik het bekende teken van een Amerikaans restaurant en besloot daar dan maar even te stoppen. Een goed glas cola voor de suikers. Den Bosch kwam snel in zicht. Ik belde nog even een oud collega op, maar die bleek niet thuis, jammer, ik had hem graag even kort gedag gezegd. Door dus richting Utrecht waar ik rond een uur of 6 aankwam..

Fietsbruggen

Ik vind fietsbruggen leuk, hieronder nog wat foto's:

Brug bij Utrecht CS, niet toegankelijk voor velomobielen.

Daphne Schippersbrug Utrecht, met afdaling over het dak van een school.

Met de Goudse Liggers op stap - auntiehelen

Auntiehelen is een Nederlands werkwoord dat betekent dat je veel, lekkere stukken taart eet. Dat heb ik vandaag gedaan. Op deze mooie zondag heb ik met de Goudse Liggers een ronde gereden door het Groene Hart. Het was mijn eerste keer met deze club en ik moet zeggen, het smaakt naar meer.

's Morgens, iets voor 10 uur, vertrok ik vanuit Utrecht. Een prachtige tocht bracht mij in ruim anderhalf uur op de Markt in Gouda.

Omdat er pas om 12 uur verzameld zou worden, besloot ik even lekker een cappuccino te bestellen, en nog eentje. Er waren nog 6 stukjes chocoladetaart beschikbaar, mmm, bij mijn vertrek nog 5.

Ik had Erwin een appje gestuurd en verwachtte hem, of een van de andere liggers, wel voorbij te zien komen. De telefoon had ik even aan de oplader gelegd, en was benieuwd na het taartje hoe laat het was. Kwart over twaalf ??? Waar was iedereen??? Ik ging de telefoon ophalen, Erwin belde net. Ben jij nog steeds in dat café? Ja, dat was ik, 'wij zijn al vertrokken, maar ik kom je halen'. Vijf minuten later stond Erwin op de stoep en kon ik ook vertrekken. Gezwind gingen wij door Gouda, en na ongeveer een half uur pittig doorfietsen kwamen we bij de rest van de groep. Een mooie opkomst, ik telde 14 deelnemers. We reden richting de Rottemeren, daar ging het even mis. De groep brak in tweeën en we zagen velomobielen over een dijk in de verte rijden. Dat ging niet goed, maar uiteindelijk kwam alles weer bij elkaar.

Via Berkel en daar even heerlijk in een restaurant om even met z'n allen een appeltaart te nuttigen.

Na de stop verder richting Zoetermeer. Het weer werd wat onbestendiger, maar het bleef droog, de buien vielen rond ons.

 Over die prachtige fietsbrug.

 

Iets verder kreeg ik een probleem, mijn ketting voelde raar. Snel bleek dat de tiewrap, die de kettingbuis vasthoudt, gebroken was en dat was snel te repareren. Uiteindelijk besloten Erwin en ik af te haken bij Stompwijk en van daaruit terug te rijden naar Hoofddorp en Zaandam. Een heerlijke tocht van 140 kilometer.

Een gemodificeerde demper

Twee weken geleden heb ik een demper van Peter de Rond gemonteerd. De reden voor de zoektocht naar een nieuwe demper was dat ik mij langzamerhand steeds minder veilig begon te voelen in 'De Bak'. Ik vond dat de fiets stuiterde, soms resoneerde, de bochten reden minder strak. Ik had zelfs een keer dat ik de controle over het achterwiel kwijtraakte doordat de achterkant heen en weer te stuiteren op een slecht stuk weg. Kortom er moest iets gebeuren.
Mogelijk een goed alternatief, maar ook wat prijzig is de Risse demper. Maar als het goed is ongetwijfeld de investering waard. Wim Schermer heeft aangeboden er mee te testen en, als het uitkomt, ga ik daar graag van gebruikmaken. Wat mij tegenstaat is echter dat deze demper elke 10.000 kilometer gereviseerd moet worden, tenminste dat heb ik begrepen.
Vriend Erwin, Tante Lies, attendeerde mij op de gemodificeerde demper van Peter de Rond. Aangezien de kosten beperkt zijn een interessante optie, dus besteld. Op het Herfsttreffen heb ik er nog met Allert over gesproken, hij zag er weinig voordelen aan.
Maar nu mijn ervaringen. Belangrijkste resultaat: Ik voel mij weer veilig in de fiets. De algemene stabiliteit en de bochtenstabiliteit is sterk verbeterd. De fiets rijdt veel strakker. Heeft dit te maken heeft met de aanpassingen van Peter de Rond, of met een betere demping van de nieuwe demper? Ik durf het niet te zeggen, maar ik ben er blij mee.

Klussen

Vandaag vrij genomen. Het leek mooi weer te worden en omdat ik veel voor werk ben weggeweest, had ik meer dan voldoende compensatie uren staan.

Het doel was vandaag eens goed aan 'De Bak' te gaan klussen. En dat is gelukt.

Ik ben begonnen met het wisselen van de banden. De F-lites zijn vervangen door Marathon Plus. Hoewel je de F-Lites zo van de velgen aftilt, ben ik toch wel even bezig geweest. De velgen goed schoonmaken. Een aantal houders van de wieldoekjes vervangen. Een reserve binnenband moest nog geplakt worden na het Herfsttreffen. De wielkasten reinigen. Ook het kletsen met buurvrouw Thea kostte welbestede tijd. Zonder dat je er erg in hebt vliegt de tijd.

De tweede klus was serieuzer. Het vervangen van de achterdemper. Sinds een dikke week had ik een gemodificeerde 'De Rond' demper in huis, die lag te wachten op plaatsing in 'De Bak'. Nu heb ik nog nooit de demper eruit gehaald, dus ik moest wel even kijken. De bovenkant draai je zo los. Die vleugelmoer wil wel. Maar hoe haal ik de andere kant los? Losdraaien lukte niet. Via het kapje bij de derailleur? Die eraf gehaald, maar dat leverde niets op. Ik heb het kapje niet direct teruggeplaatst, want het gaf wel wat licht achterin. Nou, dan die beschermkappen maar los. De achterste kap had ik er zelf nog nooit uitgehaald, maar na wat voorzichtig trekken en velcro losmaken lukte dit. Nu die moer achter losmaken. Dat viel niet mee, maar lukte uiteindelijk wel. De oude demper is eruit. Vervolgens de nieuwe er in geplaatst. Probeer dat boutje maar eens door dat gaatje te prutten. Uiteindelijk lukte dat. Dan de beschermkap er weer overheen (bijna vergeten) en de demper kan weer vast met de vleugelmoer.
Ook meteen nog even de tiewraps bij de kettingbuis voor vervangen. Dat zat niet helemaal lekker.
Even een korte ronde gereden. De demper lijkt wat stijver. Maar daar kan ik nog geen goed beeld van geven. Ik hoop dat het springen van de fiets vermindert.

Nog even via de fietsenmaker gereden, want ik had nog een derde klusje: het stuurkoord. Ongeveer twee maanden geleden heb ik mijn fiets weer opgehaald bij Velomobiel.nl, met nieuw stuurkoord.  Paulus bleek het stuurkoord nog niet goed vastgezet te hebben, omdat hij het nog wilde kunnen stellen als ik langs zou komen. Uiteindelijk heb ik de fiets bij Theo thuis opgehaald, en was het stuurkoordje dus niet goed vastgezet. Na een tiental kilometers schoot het los. Ik vond het echter lastig om het busje goed vast te krijgen. Het schoot steeds weer los. Een extra klem achter het busje bleek ook niet voldoende. Ook 'knipt' het busje losse draadjes van het kabeltje door met als gevolg dat ik met een rafelend stuurkoord zat. Ik heb nu een nieuw stuurkoord gekocht met nippels aan beide uiteinden. Deze kabel doormidden geknipt en deze met een klem die met een bout en een moer wordt platgedrukt vastgezet tussen het stuur en frame. Ik hoop dat dit beter blijft zitten, bovendien kan ik er beter bij. De draaduiteinden natuurlijk met een busje afgewerkt.

Toen ik dit had gedaan vond ik het meer dan genoeg. Ik hoop dat ik de komende tijd weer even klaar ben met sleutelen   

Code geel, code oranje, code rood

Code geel was het vanmorgen tussen Hoofddorp en Leiden, daar kwam 'Tante Lies' voorbij. Code oranje was het volgens het KNMI in alle westelijke en noordelijke provincies. Maar code rood kwam alleen voor tussen Zaandam en Hoofddorp, daar kwam 'De Bak' voorbij.

Overigens werd vlak voor mijn eindbestemming mijn kap met geweld van 'De Bak' gerukt, stuiterend over de weg naar een akker aan de overkant verdween mijn kap. Lekker op de fietsschoenen door de prut. Er bleek een zijraampje verdwenen en mijn vizier houder was ook gevlogen. Die knip ik vanavond wel weer. Een paar krassen op de bovenkant was de enige verdere schade. daar kan ik wel mee leven. Maar er moet natuurlijk wel wat gebeuren, velcro is niet voldoende.

Gelukkig heeft Tante een oplossing.

Maar zelf heb ik er ook een oplossing bedacht:

Naar Texel

Vrijdag

Sinds 2001 werd op Texel het eerste weekend van september het NK tijdrijden voor vrije fietsers gehouden. Een jaarlijks terugkerend evenement, maar waarvan de traditie dit jaar doorbroken is. Op initiatief van Belle werd er toch een weekend op Texel georganiseerd. Het doel had niets met tijdrijden te maken. Het doel was na te mijmeren over het verdwijnen van weer een fantastisch evenement, waar ik nog nooit was geweest. Maar een weekend Texel is nooit te versmaden dus ik had mij ingeschreven, samen met nog een aantal anderen. Helaas vielen de meeste mensen om verschillende redenen af, zodat het er uiteindelijk leek dat alleen Erwin en Claudia en Petra en ik zouden gaan. Nou kennen Erwin en ik elkaar al enige tijd, dus ik had er alle vertrouwen in dat we de Bierbrouwerij op Texel wel met een bezoek zouden gaan vereren, en ons vervolgens al lallend over velomobielen zouden onderhouden. Nou, die bierbrouwerij zijn we niet geweest, maar, dat lallen, dat hebben we gedaan... Op verzoek van Erwin (zeer tegen mijn zin) moest de whisky mee om de keel eens goed door te spoelen met dit medicijn. Erwin zou vrijdagmiddag op de fiets gaan, ik zat nog achter mijn laptop. Claudia en Petra zouden met de auto gaan en de tent meenemen, zodat de vervelende werkzaamheden van het kamperen mij bespaard zouden blijven. Om 4 uur vertrok ik vanuit Hoofddorp. Het is 90 kilometer naar het veer bij Den Helder, dus nog even een aardige tocht op de vrijdagmiddag. De boot zou 1 keer per uur gaan en omdat ik ook nog het veer over het Noordzeekanaal moest nemen verwachtte ik pas de boot om half 9 te zullen halen. Een paar weken geleden had ik een 200k brevet gereden, en dat ging toch wat moeizaam (zwaar verkouden, relatief weinig gefietst). Maar nu reed ik lekker. Met een gangetje van zo'n 37 reed ik richting de pont bij Buitenhuizen die ik gemakkelijk haalde. Daarna in noordelijke richting verder, langs Huize Schermer in 'De Woude'. Tot mijn verbazing kon ik het tempo van rond de 37 handhaven en er kwam een lichte hoop dat ik misschien de boot van half 8 toch kon halen. Er was geen wind en de weersomstandigheden waren prima. Maar het was nog ver. Richting Alkmaar en dwars door de stad. In Alkmaar bleek het kermis, een tegenvaller. Ik kon niet verder en moest uit 'De Bak' en deze naar de overkant van het Noordhollands kanaal duwen. Oef, dat kost tijd. Toch maar weer snel verder, de Helderse weg op, ongeveer 40 kilometer sjezen. Het was tegen 6 uur dat ik Alkmaar aan de noordkant uitreed. Anderhalf uur voor 40 kilometer, inclusief stoplichten en een kaartje kopen, ik had er een hard hoofd in, maar ging er voor. En weer kon ik steeds zo'n 37 blijven rijden. Langs Koedijk, Schoorldam en Sint Maartensvlotbrug naar het noorden. Om tien over 7 parkeerde ik tot mijn eigen stomme verbazing voor de veerhaven. In 2 uur en 10 minuten 70 kilometer gereden, volgens mij heb ik  nog nooit zo hard gereden over zo'n afstand.

Inmiddels bleek via de app groep dat Theo ook gearriveerd was, leuk, een extra deelnemer, maar dat het eten ook opgegeten was. Dat was natuurlijk een hoax. Rond half 9 arriveerde ik bij de camping waar de tent stond, de pasta stond te dampen waar het bier koud stond. En het werd nog reuze gezellig. We konden heerlijk binnen zitten in een grote gezellige ruimte bij de camping.

   

Zaterdag

Opstaan was geen sinecure. Erwin meldde dat hij pijn aan zijn haarwortels had (heeft hij die dan nog?). Ik moest eerst maar eens even lekker onder de douche. Langzamerhand voelde ik mij mens worden. He, daar is André (Strada 169), die kwam ineens het camping terrein opsturen, nog een deelnemer. Leuk, Petra had André wel eens langs de Moezel zien rijden met Strada en aanhanger. Zo rond een uur of 11 kwam er dan toch beweging in de stoet van 3 Strada's en een Mango. Petra en Claudia gingen op de stadsfiets en we zouden elkaar wel ergens ontmoeten voor een drankje. André kent Texel op zijn duimpje en hij nam ons mee het hele eiland over.

Een favoriet plekje van André op het eiland.

'De Bak' en Theo zijn 'bak'. Uitzicht richting Vlieland.

Via de vuurtoren door het duin richting De Koog, waar we een late lunch hadden. Vervolgens via het schilderachtige Den Hoorn en over de 'Hoge Berg' weer terug naar de camping. Vervolgens kwam er alweer snel een heerlijke nasimaaltijd (goed gedaan Erwin!) op tafel, waarna André weer vertrok richting Julianadorp. En wij, wij hadden nog wijn, bier, whisky, amaretto en water. Natuurlijk werden de aanwezige fietsen op de camping besproken. Zo waren er een paar Pakistanen met elektrische vouwfietsen, die nog in elkaar gezet moesten worden. Altijd leuk om eens even goed voor te gaan zitten.   

Zondag

Theo vertrok als eerste, hij had nog een afspraak en wij vertrokken aan het einde van de ochtend. We misten de veerboot op 2 minuten... Maakt het uit, hij gaat elk half uur. En heerlijk weer teruggereden. Bij Sint Maartensvlotbrug het kanaal overgestoken en een stuk via de prachtige West-Friese omringdijk gereden. Misschien een idee voor een volgend uitje.. Nog even via mijn ouders in Sint Pancras en voordat je het weet ben je alweer thuis.

   

De Bak opgehaald

De Bak is weer in Zaandam, nadat hij een week of 6 in Dronten was geweest voor een grote beurt, niet alleen reparatie van de schade op de pont, maar ook regulier onderhoud zoals nieuwe rem- en derailleurkabels. Ik ben in de tussentijd maar op vakantie gegaan .. Eerst wilde ik de fiets gisteren afhalen, maar sinds woensdag was ik ineens zwaar verkouden en had ik verhoging. Fietsen leek mij geen goed idee, ik voelde mij nog echt niet goed. Omdat Velomobiel twee weken dichtging ivm vakantie, moest ik hem nu echter echt ophalen. In overleg met Theo bleek de fiets vrijdagmiddag mee te kunnen naar zijn huis in Almere, ik zou hem dan zaterdag op kunnen halen. Dat zou mij ongeveer 30 kilometer schelen en ik had een dag extra herstel.
Theo's zijn adres bleek niet eenvoudig te vinden, de weg waaraan hij woont bleek namelijk uit twee delen te bestaan, aan elkaar verbonden door een weg met een andere naam van ongeveer 600 meter lang. Ik zat natuurlijk aan de verkeerde kant.
Na het omkleden op stap. De fiets zag er prachtig uit, opnieuw gespoten, als nieuw. Ik stapte in en ik voelde het gelijk, er komt iets tegen mijn been aan. Ik had me al gerealiseerd dat ik normaal gesproken een proefritje zou maken, maar nu kon er natuurlijk niets meer aangepast worden. De nieuwe remkabel bleek rechts (aan de buitenkant) van de ketting te lopen, terwijl die, volgens mij, aan de andere kant moet lopen. Bij de eerste weg rechts bleek mijn richtingaanwijzer niet te werken, die werkte wel toen ik de fiets bracht. Mogelijk is er even druk gegeven bovenop de schakelaar en is die daardoor kapot gegaan. Kan gebeuren, maar wel vervelend. Theo gebeld en die gaf aan dat het meest handige is de ketting even te openen en aan de andere kant van de remkabel weer vast te zetten. De schakelaar zal ik met Velomobielservice Haarlemmermeer regelen, die heeft een eigen systeem ontwikkeld. De fiets rijdt trouwens heerlijk, veel stiller als voorheen. Alles zit weer strak vast. Helaas begon na een kilometer of 20 wel de linker voor veerpoot te kraken. Die heeft 6 weken stilgestaan. Ik vond het niet nodig dat deze gesmeerd werd, want hij was nog prima. Dat los ik zelf wel op. Ook had ik nog gevraagd voor een nieuw stuurkabeltje. De vorige was gebroken, nu kan ik dat gemakkelijk zelf, maar Velomobiel doet dat ook in een fluit. Helaas schoot de sluitmoer na een kilometer of 30 los. Ook die zal ik weer vastzetten. Update: Paulus gesproken, die gaf aan dat het stuurkabeltje nog niet helemaal was aangedraaid omdat ik de fiets in Dronten op zou komen halen, kon hij eenvoudiger gesteld worden.
Ondanks wat lichte tegenslag vind ik dat de fiets er weer prachtig uitziet en ben ik blij dat ik hem weer heb.

Wilco heeft een herinnering gedeeld

Precies 5 jaar geleden heb ik de glimmende Strada afgehaald. Gerrit, Marcel en Robert-Jan kwamen mij ophalen en begeleiden vanuit Dronten, een hele goede herinnering. Inmiddels staat de fiets na bijna 52000 kilometer weer bij de mannen in Dronten voor onderhoud. De glans is er inmiddels een beetje vanaf, maar ik rijd nog prima in mijn 'man cave'. 

Onderhoud en reparatie

Na de schade van afgelopen week op de pont is het tijd voor reparatie. Vandaag heb ik De Bak weggebracht, en ik ben hem kwijt tot na mijn vakantie, ik denk dat ik hem 10 augustus op ga halen. Misschien maar weer eens op de open ligger de komende tijd. Ik ben via Hoorn en Enkhuizen over LEL gereden naar Dronten. Een mooie tocht, door het land van Pé. Ik heb hem niet gezien. Ik ben rozig, loof, en zak helemaal in in de trein, met een lekker biertje erbij.
Ik laat De Bak meteen helemaal reviseren, na bijna 52000 kilometers werd dat weer eens tijd.

Tot slot, vandaag voor het laatst naar de fysiotherapie, mijn knie is bijna weer als vanouds.

Vervelende gebeurtenis

Helaas een vervelende gebeurtenis op de Hempont afgelopen dinsdag. Zoals altijd reed ik richting de pont en zoals altijd rij ik direct de pont op, zeker als er geen ander rijverkeer is. Ik heb hier in het verleden diverse keren overleg met het GVB over gehad en heb hier ook eerder over geschreven. GVB heeft mij toen toestemming gegeven om op het middendek van de Hempont te staan. Een deel van het antwoord op een mail uit november 2016 bevestigde dit nogmaals.

Geachte heer Pompert,

Dit is een reactie op uw bericht waarin u schrijft dat er in een eerder 
contact besproken is dat u met uw velomobiel toestemming heeft om in het 
middenvak te staan. U merkt nu op dat de laatste tijd weer discussie
ontstaat op de pont en dat u toch niet op het middenvak mag staan. 

Ik kan me goed voorstellen dat het vervelend is als u eerst te horen krijgt 
dat u op het middenvak mag staan en dat u vervolgens op de pont te horen 
krijgt dat u daar niet mag staan. Namens GVB wil ik mijn excuses aanbieden 
voor de onduidelijkheid.

We hebben persoonlijk contact gehad met mijn collega's die het beleid 
voeren bij de pont. Hij heeft ons aangegeven dat hij het personeel op de
hoogte zou stellen dat u gewoon op het middendek kan staan. Ik ga er
daarom vanuit dat het een vergissing is van het personeel. Ik zal uw
bericht nogmaals doorsturen en vragen of hij het personeel nog eens aan
kan spreken hierop.

Tijdens de spits is de pont namelijk erg druk en is er op de smalle fietsstrook geen plaats voor mij en dan sta ik mensen in de weg.

In tegenstelling tot wat er normaal gebeurt werd ik nu - in mijn ervaring - hier direct agressief op aangesproken en dit leidde tot een vervelende situatie. Mensen op de pont die ik niet kende begonnen ook opmerkingen te maken naar de pontbaas: 'Hij staat hier al jaren' was de meest vriendelijke van deze opmerkingen. Ik kreeg ook meteen te horen van anderen dat 'de honden dier geen brood van lustten'. Nu is het zo dat er altijd twee kanten aan de zaak zitten. Ik rij zonder zonder mij van enig kwaad bewust te zijn de pont op, er is geen autoverkeer alleen veel fietsverkeer, maar ja, ik dien natuurlijk ook te luisteren naar een pontbaas ... en zij doen ook maar hun werk. Uiteindelijk wilden de heren mij beletten te vertrekken van de pont, sommigen hadden pontbeambten horen zeggen dat ze mij wilden terugvaren. Dat zal wel 'in the heat of the moment' zijn geweest. Doordat een van de pontbazen bij mijn vertrek voor de fiets sprong vond er een ongeval plaats met schade aan de fiets. De pontbaas heeft gelukkig niets. Heel vervelend allemaal. Gevolg was wel dat de GVB bus en de politie er ook nog bij kwamen pffff. Vriend Gerard is er gelukkig even bijgebleven. Op de dag zelf heb ik natuurlijk veel contact gehad met het GVB, ik heb een klacht ingediend over de gang van zaken en er bleken van andere reizigers meer klachten te zijn binnengekomen over de wijze van handelen vanuit het GVB personeel. Inmiddels heb ik ook contact gehad met de manager van de ponten, hij heeft mij opgebeld. Het GVB heeft het allemaal heel goed opgepakt. Gistermiddag wist ik dat de heren op de pont dienst hadden. Ik had ze ook laten weten dat ik waarschijnlijk rond half 7 op de pont zou arriveren. De schipper wachtte mij op en we hebben elkaar natuurlijk meteen een hand gegeven en vriendelijk gesproken. Het was een hartelijk gesprek. Er bleken eerder die ochtend al incidenten geweest te zijn, wat mogelijk hiertoe geleid heeft. Ik kreeg een uitnodiging in de stuurhut om meteen ook de schadeafhandeling te gaan regelen. Ze gaven aan mijn fietsbril ook gevonden te hebben, die was ik kwijt, maar dacht ik elders kwijt te zijn geraakt. Uiteindelijk heb ik de schipper uitgebreid de velomobiel laten zien, verteld over mijn positie op de weg. Ik hoop dit snel achter mij te kunnen laten. Nogmaals wil ik, wat ik ook eerder heb gedaan, de actieve rol van de GVB klantenservice noemen. Ik ken weinig bedrijven die dat op een dergelijke manier doen.

Kloostertochie - 4 - Naar Slappeterp en terug naar huis

Zo'n fietsdag wordt na een paar dagen routine. Inpakken en wegwezen. Ook vandaag kwam ik niet snel weg, maar dat hoeft ook niet, het is vakantie. In Uithuizen staat de Menkemaborg, dus die moest eerst even bezichtigd worden.

Na een korte fotostop weer naar de Waddendijk. Dat gebied is nog meer 'zen' dan de Flevopolder. Er lijkt niets te gebeuren, maar dan ook helemaal niets, niets, niets niets. Vogels vliegen voorbij, ik vind het jammer dat ik de meeste niet ken, en ik zal waarschijnlijk ook niet in de kennis gaan investeren. Maar de gele kwikstaart, die was duidelijk herkenbaar en alom aanwezig. Ook roofvogels zaten op de hekken. Oh ja, die hekken, die willen nog wel eens in de weg staan. Regelmatig moest ik door een klaphekje en dat ging soms alleen maar door de voorkant van 'De Bak' op te tillen. Eén keer hoorde ik een kraak. Er is geen mens, maar wel is er een kleine uitspanning bij een gemaal, ik ben er voorbij gereden. Hier en daar een monument, hier en daar een schaap. En kilometer paaltjes.

Kwelders met in de verte Borkum

Ik had bedacht om het Lauwersmeer heen te fietsen en dan de Waddendijk weer op te pakken. Via Vierhuizen, waar ik me in de tijd terug waande. De vrachtwagen was helemaal weer gerestaureerd door de eigenaar. Zijn vader was de eerste eigenaar, hij verkocht hem later en zoon kocht hem later weer terug. Hij kon hem o.a. gebruiken als camper.

door naar het pittoreske Zoutkamp. Daar even een salade gegeten en twee biertjes naar binnen gewerkt. En verder om het Lauwersmeer heen over prachtige fietspaden.

En verder weer langs de Waddendijk. Het verschil met Groningen was dat er hier nog meer van die rottige hekjes waren. Langzamerhand begon het me steeds meer te irriteren en het schiet ook niet op. Voorbij Moddergat was ik het zat en ik wilde het binnenland inrijden. Op dat moment bleek bovendien het fietspad afgesloten vanwege onderhoud, dus ik had een excuus.

ARGHHHH!!!!

In hoog tempo naar Slappeterp gereden en op de natuur kampeerterrein mijn tent opgezet. Prachtige kleine camping. Ik had hem gekozen vanwege de wervende teksten in het 'groene boekje', het maakte het helemaal waar. Er waren ook andere fietsers op deze camping en het werd een heel gezellige lange avond met kampvuur.

Naar huis

De tocht naar huis lijkt altijd de minst boeiende. Terwijl het de langste afstand zou worden. Rustig aan opgestaan en op weg richting huis. Het eerste stuk opgereden met Femke, die naar Harlingen ging en die ik had leren kennen op de camping. Al snel weer langs de dijken en weer tussen de schapen door.

Ze haalde de boot maar net na een lange eindsprint. Daarna nog even met enkele Duitse ligfietsers op het terras bij de boot gekletst. Ze kwamen uit de buurt van Giessen en reden op twee Nazca's. Elk jaar een weekje door Nederland. Vervolgens eerst nog langs de buitenkant van de dijk, met uitzicht op de Waddenzee, ook hier schapen, de Afsluitdijk op richting Noord-Holland. 

Wat te doen? Petra suggereerde nog een nachtje extra te kamperen. Ik had nu de tijd en het weer was nog mooi. Langzamerhand leek me dat geen slecht idee. Aan de overkant bij Den Oever even een visje gehaald en via het Robbenoordbos naar Medemblik. 

Ik vermoed dat Pé hier ook wel eens komt

De natuurcamping zou bij Oostwoud zijn, kon ik nog even bij Jan langs. Maar ik was moe en de supermarkt was dicht. De dichtstbijzijnde open supermarkt zou een paar kilometer richting Hoorn zijn, en toen besloot ik maar door te rijden naar huis. Om een uur of 8 stond ik weer voor de deur. 

Voor de route: klik hier