Op het dak van de Eifel

Al dagen kreeg ik te horen dat het weer op zondag zou omslaan. Ik had bedacht misschien een dagje hier te blijven en thermaal baden op te zoeken. Ik dacht dat die er waren, maar dat bleek niet juist. En hoewel het 's nachts wat geregend had was het 's morgens droog en dat gold ook voor de tent. Dus toch maar ingepakt, ik zou wel zien. De route bleef mooi, eerst nog door bosgebied, maar langzaam werd het landschap meer open, ik kwam hoger en ik was boven.

Inmiddels werd het weer slechter, het begon te miezeren. In Stadkyll stopte ik maar even bij de lokale bakkerij en ook daar werd weer iets lekkers genuttigd. 

Aan wie doet dit denken?

Bij Stadkyll verliet mijn track de Kyllroute. Nu klopte dat ook, want deze liep door naar België. Ik volgde een track van de route naar Roermond die ik vanaf GPSies.com had gehaald. Hun route bestond uit drie delen en deel 1 eindigde in Stadkyll ..... op de camping. Daar had ik even niet aan gedacht, ik kon weer een aantal kilometers terug peddelen. Na terug de route opgepakt te hebben was ik even eigenwijs, en pakte de Kyllroute weer op. Maar ja, dat ging ook al geheel verkeerd. Weer terug, en nu netjes hun track volgen. Dit was de plek waar ik de Eifel echt over moest. Via een brede, maar rustige weg klom ik tot boven de 550 meter, pittig, maar goed te doen. Ik daalde weer een stuk af en weer omhoog en nogmaals. En toen bleek ik echt boven.

Een paar kilometer op een soort van plateau in de miezer, het was koud en grijs. En toen begon de afdaling langs de Urff. Prachtige afdaling, door een leeg lijkend gebied, veel steenslag weg. De Bak kraakte in zijn voegen. Die veerpoot, ik kon wel bijna oordoppen indoen. Hij veerde gewoon niet goed, maar steeds met schokjes. Maar het was er wel mooi. Door kleine plaatsjes en weer door. Uiteindelijk kwam ik in Gemünd. Ik had het grijze weer wel even gehad. Ik stond voor een hotel, het Kurparkhotel, en de eigenaar kwam net aanrijden.

Hij had plek, zowel voor de fiets als voor mij. De keuze was snel gemaakt. Ik kon mij ook nog warmen in de sauna, wat wil een mens nog meer. En de volgende ochtend werd ik nog extra blij dat ik deze keuze gemaakt had. Want de volgende 25 kilometer bleken weer onverhard, zonder enige accommodatie.
Eten deed ik in het naastgelegen Parkrestaurant. Een voorbeeld van een ouderwetsheid, zo ouderwets dat het weer cult is. Het meest modern was de niet-roken sticker. Een pompeuze crème-kleurige wand en plafond, van die gordijnen die in die golven hangen en plastic plantjes op tafel.

Ik zat rechts

Misschien mag ik dit niet schrijven, maar het personeel was bijzonder en alvast excuses dat ik over lichamelijke kenmerken schrijf. Het lopend personeel bestond uit een oude vrouw van, ik vermoed, dik in de 70 met een fikse bochel en scheefstand op de heupen (let wel - respect voor deze dame), die de boel bestierde. Haar medewerkster was een niet veel jongere vrouw met veel te hoog opgetrokken broek (haar zus?). Ook zij deed het voortreffelijk, waarschijnlijk al heel lang. En de derde persoon was een jonge man (begin 30?), strak afgetraind, die 's avonds de nodige kilometers aflegde. Was hij misschien een zoon? Ik vond een aparte groep collega's. Een grappig moment vond ik toen er een groep van 6 personen binnen komen. De oude dame ving ze op, ze wilden een tafel. Nu stond er alleen een tafel gedekt voor 8 personen. Geen probleem, ze haalde twee stoelen weg en iedereen kon zitten. Maar die tafel was echt veel te groot voor 6 personen. Maar ze verkocht alsof ze nooit anders gedaan had. Uiteindelijk bleek er elders een meer geschikte tafel. Ik heb er echt heerlijk gegeten en ben supervriendelijk bediend. De wijn was in één woord heerlijk. 

Of het van de wijn kwam, of de sauna, of allebei. Ik heb die nacht heerlijk geslapen. Ik heb gedroomd over grote liefdes (shit, lijk ik nu op Walter?). Een man en een vrouw die voor elkaar waren voorbestemd, maar elkaar telkens niet konden vinden. Ineens stond zij met haar koffer bij hem voor de deur. Ik droomde over en dacht ook aan mijn vader. Hij houdt zich staande onder de ziekte van Parkinson. Het gaat langzaam slechter met hem. Pa, ik mis je. En ma, zij steunt hem zo veel.

Ongeveer 80 kilometer gereden.