Proost

Vandaag op weg terug naar huis vanuit Utrecht. Eerst wilde ik de nieuwe fietsbrug over het spoor eens van dichtbij bekijken. Dit had ik enkele weken al gedaan met een gewone fiets op weg naar de de fiets- en wandelbeurs maar kon ik hier ook met een velomobiel overheen? Nou in ieder geval niet via de lift. Ik had al zo het vermoeden, het scheelt niet veel. De brug opduwen is niet echt een optie. Een Mango past denk ik wel en misschien een Orca ook, maar een Strada, no way. En dat is jammer, want het is een mooie brug. Het komt wel een vaker voor dat ik last heb van liften. De brug geeft (nog) geen toegang tot de sporen, je kan alleen over de sporen heen. Afhankelijk van een uitspraak van de rechter, worden mogelijk de verbindingen naar de sporen later opengesteld.

Lukt niet op enkele centimeters

Vervolgens via de Amsterdamse straatweg, waar kortgeleden wat stoplichten gedeactiveerd zijn richting Maarssen gereden. Iets voorbij Maarssen kwam ik een meneer tegen met een blauwe Orca. Hij vertelde eenzijdig verlamd te zijn, maar fietste nog wel een Hase Kettwiesel naar het werk en heeft daarna een Orca voor de langere afstanden. Ik vind dat mooie verhalen. Iets verderop werd ik ingehaald door een racefietser, die mij eerst met hoge snelheid voorbij kachelde. Verderop zakte zijn snelheid weer in en regelmatig omkijkend zag hij mij weer dichterbij komen. Vlak voordat ik hem weer zou inhalen in Vreeland zag hij een bankje en ging uitrusten. Nog even verder net voorbij Nigtevecht wilde ik even stoppen voor een biobreak. Op dat moment zag ik dat ik een lekke band had. De onplatbare ...

De schuldigen waren snel gevonden en ik heb ter plekke de band geplakt.

Om te vieren dat de band geplakt was kwam de whisky tevoorschijn. Alleen om naar te kijken. Maar, mocht ik verderop toch opnieuw met pech stil zou komen te staan, dan kon ik mij in ieder geval warm houden met whisky en eventueel zelfs een slaapzak, want ook die had ik bij mij.

Verder ging het richting Weesp, de band leek toch heel langzaam zachter te worden. Had ik hem niet goed geplakt. Door maar, niet opnieuw die band eraf, naar huis als het kan. Het fietsen werd wel steeds zwaarder, het kostte moeite om rond de 30 te blijven rijden. Langs IJburg naar Amsterdam-Noord. Even voelen, ja, de druk ging er echt af, maar hij voelde niet echt zacht. Door naar Zaandam waar ik met een slappe band aankwam. Opnieuw de band eraf. Het bleek het onderste gedeelte van mijn Prestaventiel dat niet goed was aangedraaid. Een klassieker.