maandag 30 juni 2014

Cyclevision

Vooraf

Sinds ik drie jaar geleden mijn eerste ligfiets kocht, de Challange Seiran, was ik nog nooit op Cyclevision geweest. Het eerste jaar reed mijn woon-werkverkeer maar deed helemaal niets mer de NVHPV. Dat veranderde pas toen ik mijn Strada bestelde. Die kreeg ik twee jaar geleden, ik had inmiddels van Cyclevision gehoord, maar nog niet voldoende gemotiveerd om te gaan. Het ging immers om racen, en dat was mijn ding niet. Bovendien was ik net al een weekend weg geweest naar een fietssleutelweekend bij Marten Gerritsen in Kiel-Windeweer. En om dan meteen weer op pad te gaan... Vorig jaar keek ik uit naar Cyclevision, maar helaas werd die geannuleerd wegen het faillissement van Flevonice. Mmmm, gaat er nog ooit wel een CV plaatsvinden, of zal ik voor altijd alleen de roemruchte verhalen moeten aanhoren?

Gelukkig, mijn eerste Cyclevision zit erop. Ik hoop dat er meer mogen volgen.

De heenreis

Vrijdag niet met 'De Bak' vanuit Zaandam gegaan. Het is 170 kilometer enkele reis en ik moet een beetje voorzichtig zijn. Dus de Seiran maar weer eens van stal gehaald. Het idee was om met de trein naar Nijmegen te gaan en vervolgens naar Raceway Venray te fietsen. Een kapotte bovenleiding verpestte dit feestje en ik ben vervolgens naar Eindhoven gereden. Op de Garmin had ik zowel een route vanuit Eindhoven als vanuit Nijmegen geladen. De route kwam van de fietsrouteplanner van de fietsersbond, optie 'gemakkelijk doorfietsen'. Achteraf bekeken vond ik wel dat ik erg lang doorgaande wegen geleid ben. Ik ben eigenlijk nog wel eens benieuwd naar de standaardinstellingen die de fietsersbond hanteert voor de verschillende opties.
Mijn snelheid lag niet hoog, ik had geen haast. Bovendien had ik lang niet meer op de Seiran gereden. Na een korte stop halverwege reed Walter mij achterop, en we zijn samen opgereden naar de Raceway. Hij had zijn track op dezelfde manier gemaakt.



Bij aankomst werden we onthaald door de kampbeheerders Joyce en Victor. Victor verklapte mij later dat hij wel lol had in zijn rol als 'campingmanager', Joyce, wees gewaarschuwd! De tent opgezet op de 'net bemeste weide' en toen eten maken. Maar dat had ik dus niet bij me. Victor moest toch ook nog naar het dorp en nadat mijn tent stond, zijn we boodschappen gaan doen.
Ik was nog niet terug, inmiddels met eten voor de avond, maar nog geen gasstelletje, of Jos zegt, ga je mee eten? Het leek me meteen prima. Samen in de Twingo naar Venray toe, waar het nog niet eenvoudig was een vurig door Jos gewenste pizzeria te vinden. Er moesten namelijk koolhydraten gestapeld worden voor de wedstrijden. Uiteindelijk navraag gedaan bij de lokale bevolking. Er werd over verschillende pizzeria's gerept, maar ze waren allemaal afgebrand. Uiteindelijk een pizzeria annex shoarma gevonden. Na het eten terug naar 'de net bemeste weide'. Inmiddels regende het, volgens buienradar alleen rond Venray. Zo zou het de komende dagen ook steeds een beetje blijven. Er werd verzameld onder de tarp van Victor en Joyce. Jos spande een tweede tarp. De regen bleef buiten, het deed wel een beetje denken aan een sloppenwijk. Maar de gezelligheid was troef.

De net bemeste weide, vooraan het onderkomen van de campingbeheerders 

Zaterdag

De eerste wedstrijd zou om 10.00 uur beginnen, en dat deed hij ook. De één-uurs race voor ongestroomlijnde en deels gestroomlijnde fietsen. Het leuke is de variëteit aan fietsen. Eén fietser wist het zelfs te presteren om zowel met de deels gestroomlijnden als de volledig gestroomlijnden race mee te fietsen. Deze tweewieler met lange wielbasis had eerst alleen een gele staartpunt, vervolgens had hij ook aan de voorkant een stroomlijn toegevoegd. Hij reed helemaal niet onverdienstelijk mee. Verder drie roeifietsers, waarbij Ymte en Derk zeer aan elkaar gewaagd waren, maar waarbij volgens mij Derk er met de buit vandoor ging. Zondag, tijdens de drie-uurs race zou het niet anders zijn. Een rug aan rug roeifiets tandem is ook altijd fantastisch om te zien. Een jong meisje die meedeed op een soort klassieke Flevobike. Het valt me op dat sommige mensen erg mooi rijden op een ligfiets. De stabiliteit en rust van bijvoorbeeld Ellen en Bram in hun race vond ik erg mooi om te zien.

Vooraf een aantal fietsen gefotografeerd, het blijft spectaculair.












Start van de race



Na de één-uurs race was er de keuze uit een lezing, de kinderrace of de toertocht. Ik heb alle drie gemist. Want inmiddels was de Velotilt gearriveerd. Wat een futuristische machine. Hij ziet er prachtig uit. Ik hoop dat deze machine de verwachtingen gaat waarmaken. Later, op dag twee, vertelt Wim tijdens zijn lezing over de ontwikkeling van de Velotilt, de dilemma's, de technisch briljante ideeën die soms op mislukkingen uitliepen. En ook had hij het over de veiligheid van velomobielen, waar ik hem ook al vaker over heb horen spreken. De test in de middag liep helaas nog niet helemaal zoals gepland, maar met dit soort projecten gaat het altijd met vallen en opstaan. Het was toch al mooi om de Velotilt een aantal ronden te zien rijden.
Een grote felicitatie aan Wim en zijn team!







Vervolgens de gestroomlijnde wedstrijd over een uur. Leuk om ook weer naar te kijken, het duurt niet te lang, en tussendoor wordt er gezellig gekletst. Hier viel vooral de 'Birk Peregrin' op van Charles Henry. Een gestroomlijnde tweewieler, die als een speer reed. Spectaculair. Het enorme snelheidsverschil met de andere snelle fietsen was onvoorstelbaar. Elegant zwierde hij over de baan. Ook tijdens de drie-uurs race op zondag zou deze fiets iedereen voorbij stuiven.






Na deze race werd het tijd zou er een lezing zijn over de Velox 4. Ik had me er op verheugd, maar helaas werd deze geannuleerd.

Op naar de volgende race, de snelste ronde, staande start. Het leuke hieraan is dat, net als met de Devil's Race op zondag, velomobielen niet per definitie in het voordeel zijn, maar dat ook snelle ligfietsers kunnen winnen omdat deze vaak sneller kunnen optrekken.

Als laatste echte programma onderdeel was er een lezing van Mike Burrows. Helaas voor mij gingen de ogen langzaam dicht. Veel technische termen en soms ook lastig te volgen Engels zorgden ervoor dat mijn aandacht verslapte. Later begreep ik dat ik niet de enige was, helaas...

Na de lezing was er de uitslag van de fotowedstrijd. Paul van Roekel won, met een prachtige foto van drie gele velomobielen, genomen vanaf de kont. Zelf won ik de derde prijs, met een foto die ik niet zelf gemaakt had, maar die van mij gemaakt was, in Ieper, Belgie. Voor mij was dat 'Gezellig Ligfietsen'. Ik was heel groos met mijn prijs!



Na het avondeten kwam de Cygnus op de baan. De 12-uurs race zat er niet in. De weersomstandigheden waren niet goed met kans op flinke buien. Toch werd er nog wel even getest. Ook dat ziet er weer prachtig uit. Het zicht op de baan vindt plaats via een kleine periscoop. Ik kan me voorstellen dat die minder snel beslaat. Helaas ging Jan van Steeg na een aantal ronden hard onderuit. De fiets gleed vele meters over de baan, maar er bleek niets aan de hand, noch met de berijder, noch met de fiets.




Ook Jos ging nog even de baan op. Hij zou zich kunnen kwalificeren om te mogen rijden op de Dekra baan. Jos slaagde daar in. Ik begreep later wel van hem dat het rijden in een afgesloten cocon niet mee was gevallen. Het ging goed, maar het zicht was erg slecht door de beslagen ruit.









Walter was niet van de baan te krijgen

Jos komt binnen na de 'gesloten' ronde.

's Avonds belandden we gewoon weer bij een tent, totdat het licht uitging.

Zondag

Vandaag de drie-uurs race, alle fietsen mochten meedoen. Hier kijk je zo nu en dan even, naar tussendoor doe je andere dingen. Je praat met de mensen, hoort de verhalen, en je vertelt zelf. Heel erg leuk. Ymte reed de eerste twee ronden als voorrijder, daarna begon de race echt. De speaker hield het levendig tijdens de race en was blijkbaar zeer gecharmeerd van Kate. Bij elke passage was het 'come on, come on'. Ook de jongste deelnemer werd hartstochtelijk aangemoedigd. Het roeifiets onderonsje tussen Ymte en Derk, viel wederom in het voordeel van Ymte Derk uit. 
Daniel Fenn legde zichzelf een handicap op en vertrok 7 minuten later, maar kon dat nooit meer goedmaken tegenover de superieure Birk.



Als laatste wedstrijd was er de 'Devil's race', een nieuw programma onderdeel, waarbij men eens in de twee ronden achter een auto aan sprint. Ook hier zijn velomobielen niet per definitie in het voordeel. En dat bleek ook, de ligfietsers wonnen. De velomobielen hebben teveel moeite om snel op te kunnen trekken. Al dat gewicht ...

Verder was er naaste de eerder beschreven lezing van Wim Schermer over de Velotilt een lezing van Walter Hoogerbeets over 'Uitzonderlijke ligfietsvakanties'. Helaas viel deze lezing samen met de 'Devil's race'. Dus ik heb beide half gezien. Ik vind dat Walter heel bijzonder vertelt. Op het eerste gehoor is zijn wijze van vertellen bijna saai te noemen, want hij vertelt met weinig verschil in toonhoogte of snelheid. Geen vragende vormen of andere geconstrueerde zinsconstructies. Maar met zijn stem en het persoonlijke van zijn verhaal bouwt hij de verhalen fantastisch op. Een groot genoegen om naar hem te luisteren.

en toen was het af, en was er een prijsuitreiking. Volgens mij wonnen alle winnaars en winnaressen minimaal twee t-shirts en vaak wel meer. Of dat nou een goed teken is? Tien seconden na de laatste prijsuitreiking begon het te stortregenen. Een echt einde.


Alle prijswinnaars

Wat vond ik er van?

Het evenement vond ik heel erg geslaagd, heel erg leuk. Hier en daar waren er wat organisatorische dingetjes, maar dat gebeurt altijd. Natuurlijk wil ik iedereen bedanken die ook maar iets heeft gedaan. 
Wat me wel opviel is de 'inteelt'. Het is zo'n klein groepje mensen, die elkaar vaak al jaren kennen. De patatboer en de barvrouw waren zeker niet tevreden over de omzet. Er waren nauwelijks toeschouwers van buitenaf. Maar willen we wel toeschouwers van buitenaf, of is het meer een gezellig samenzijn? Ik weet het niet. Je zou Cyclevision miisschien samen met de lokale wielrenclub kunnen organiseren, zodat die ook wedstrijden kunnen uitschrijven, of blijven het toch een paar verschillende werelden naast elkaar. Dit spektakel moet toch toekomst hebben, ook buiten de NVHPV?
Maar voor m ij is het overheersende gevoel toch: geweldig!

De Terugreis

Na de bui ben ik vertrokken richting Nijmegen. En wat was ik blij met mijn op het marktje gekochte extra binnenband. Rustig aan via Cuijk naar Nijmegen gepeddeld. In Molenhoek hoorde ik twee keer kort na elkaar mensen juichen. Nederland was door naar de kwartfinale van het WK. 









zondag 22 juni 2014

CV en knie

Toch nog naar CV. Ik was te laat om me in te schrijven, gewoon niet goed opgelet. Een mailtje aan Gerrit loste het gelukkig allemaal op.

Hoe ik ga weet ik nog niet. Ik ben de vrijdag en maandag er omheen vrij en kan dus met De Bak. Afstand is ongeveer 170 kilometer als ik de route een beetje leuk maak.
Maar ik blijf last houden van mijn knie. Ik lijk wel een oude man, klagend over zijn pijntjes. In Frankrijk had ik gedurende de week steeds minder last, maar een week of twee na thuiskomst begon mijn scharniergewricht weer op te spelen. Reden? Oorzaak? Geen idee. Inmiddels een verwijzing gekregen voor de fysiotherapeut.
Een andere optie is de Seiran. Die kan ik altijd nog op de trein gooien. En de bagage kan ik gemakkelijk meenemen.
Ik weet het nog niet, maar heb wel heel veel zin in mijn eerste CV.

zondag 15 juni 2014

Geen gezicht

Ik vond Cor zijn idee erg leuk, maar moet constateren dat deze na-aperij geen gezicht is op De Bak. Het vloekt als een gek. Hopelijk wordt Nederland snel uitgeschakeld :-). De Bak is eigenlijk meer een Rode Duivel.




woensdag 11 juni 2014

Nieuwe velovaarder - Tante Lies

Erwin heeft vandaag zijn Carbon Strada opgehaald in Dronten. Vanmiddag ben ik even bij deze nieuwe velovaarder langs geweest. Vol trots stond hij te glimmen en als een volmaakte pitspoes poseerde hij achter zijn banaan.




Inmiddels heeft hij ook zijn eigen blog: Tante Lies.

Erwin, heel veel plezier en veilige kilometers!!

zaterdag 7 juni 2014

VME en 20.000

Naar Velomobiel.nl geweest voor de 20.000 kilometer servicebeurt:

Langs de dijk bij Muiden
In het mooie Flevoland. LF Flevoroute gevolgd

Op weg erheen, ergens in het pittoreske Almere passeerde ik deze mijlpaal. Ik merkte dat de 10.000 kilometer grens spannender vond. In precies 23 maanden deze grens gepasseerd. De eerste 10.000 gingen in 11 maanden en twee weken, over de 2e 10.000 deed ik precies even lang.

Onderweg werd ook aan de elektrische installatie gewerkt.

Fiets geleverd op 6 juli 2012
10.000 op 23 juni 2013
20.000 op 6 juni 2014
 


Wat is er gedaan?

  • Elektrische installatie gaf wat storingen, m.n. alarmlichten.
  • Claxon vervangen.
  • Geklik in vooronder bleek een gebroken klem die het trapstel aan het frame verbindt, verholpen.
  • Voor derailleur opnieuw afgesteld, kon niet meer naar kleinste blad.
  • nog wat kleinere zaken, zoals afstellingen e.d.
Verder heb ik de nieuwe aanwinsten van de VME (VeloMobiele Eenheid) mogen bewonderen, waaronder de nieuwe fiets van Erwin en een aantal DFs die vandaag waren afgeleverd bij VM.nl.
 

Erwin zijn Strada

Nieuwe DFs



 

zondag 1 juni 2014

Fietsvakantie Frankrijk - Naar huis

In Dendermonde deelde ik het huis met de aanbiedster, er was geen apart verblijf. Ik verbleef in een logeerkamer en 's ochtends ontbeet ik met haar. Het eitje bleek helaas niet meer helemaal jofel, maar de gezelligheid aan tafel was heel plezierig. Ik was de vijfde gast dit jaar. Ik moet zeggen dat ik het bijzonder vond dat een vrouw alleen dit aanbiedt, ik was er blij mee. Het was een leuk mens. De lokatie was mooi, aan de rand van de stad, zodat ik gemakkelijk de stad kon bezoeken.

Grote markt Dendermonde
De velo stond droog onder de carport. Bij vertrek maakte ik mij natuurlijk weer tien keer zorgen of ik alles had. Diverse keren de velo uit- en ingepakt, rond half tien klaar voor vertrek. De poort ging open en ik ging weer op weg. Ik wilde de Vlaanderen LF5 route verder volgen langs de Schelde en de Rupel. De Schelde en Rupel zijn echt getijderivieren. Bij opkomend tij stroomt het water de rivier op, bij afgaand tij loopt de rivier leeg en staat grotendeels droog. Het scheepvaartverkeer profiteert hier volop van, zij volgen de stroming.

De lege Schelde

Er is een vliegtuig geland


Schepen varen de Schelde op

De volle Schelde en het jaagpad
De route volgt steeds de Schelde en de Rupel, maar ik moest wel een paar keer oversteken met een 'overzet', ze lijken allemaal hetzelfde schema te hebben, elk half uur wordt er gevaren, behalve om 12.30, want dan is het lunchpauze. De eerste overzet was niet eenvoudig, de Schelde lag, vanwege het laag water ergens in de diepte en via een steile steiger moest ik ver naar beneden.

Steil aflopende steiger




En daar kwam het bootje al aan, en dan weer steil omhoog.
Eigenlijk leken het fietspad langs de Schelde en de Rupel sterk op elkaar, heerlijk autovrij, eindeloze tochten. Ik probeerde met maar een beetje te zien als een lijn naar mijn einddoel, want je meandert eindeloos door het landschap. Je passeert prachtige oude steenfabrieken, die mij erg deden denken aan de tijd dat ik in India woonde en vaak bij sterk vergelijkbare gebouwen kwam.



De oude steenfabriek


Gereden via Duffel tot aan Lier, een ander historisch stadje.

Grote markt Lier

Van daaruit in noordelijke richting. Op de heenweg had ik overnacht in Rijsbergen. Daar kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn baseball cap verloren had en in regen en zon heb ik die echt nodig. Ik kreeg er één te leen. Inmiddels had ik bedacht dat ik via deze plaats zou terugrijden om de pet persoonlijk af te leveren, dus vanuit Lier mocht de garmin mij naar het noorden leiden. Rond een uur of 5 was ik in Rijsbergen, aangebeld, en ja hoor, men was thuis en compleet verrast. Een biertje? Gaat er wel in.. Na een half uurtje verder, wat te doen. Eerst maar even een frietje. Ik wilde in ieder geval nog wat verder fietsen. Maar als je dan éénmaal verder rijdt, en de stal ruikt, dan rij je door. Doorgereden tot Utrecht, iets meer dan 200 kilometer. Overnacht bij Petra en van daaruit de laatste etappe naar huis. In het totaal 1020 kilometer gereden. Na 507 kilometer was ik op de Cap Griz Nez, dat was dus echt wel het keerpunt van de tocht.

Het fijne van een tocht alleen, mijn wens, is dat je heerlijk tot rust komt, de wereld om je heen valt weg. Je hoeft met niemand rekening te houden. Je doet waar je zelf zin in hebt. Ik heb een heerlijke week gehad, en wil dit graag nogmaals doen...alleen...


De brug over de Merwede bij Gorinchem

De brug over de Lek bij Vianen, het werd al donker