woensdag 15 januari 2014

Omgekeerde wereld in de Haarlemmermeer


De Haarlemmermeer is een apart stukje Nederland. Staat Nederland bekend om zijn fietsvoorzieningen, op het moment dat je deze polder inrijdt verdwijnen deze of zijn van slechte kwaliteit. Rechte wegen zijn er voldoende, daarover geen klagen van deze velovaarder. Maar de kwaliteit van de doorgaande fietspaden is matig. Detectielussen voor fietsers bij stoplichten ontbreken zodra je de ringvaart oversteekt. Ik heb ze tenminste nog niet kunnen ontdekken. Minder fijn voor een velovaarder met kap, maar ja, daar zijn er niet zo veel van. Je krijgt het gevoel in een auto gemeente te zijn beland.

De fiets infrastructuur die kan veel beter. Neem nu het kruispunt Hoofdvaart/Schipholweg.
Als je komt aanrijden vanuit Lijnden dien je naar de stoplichten aan de linkerkant te gaan om het fietspad op te pikken richting Hoofddorp. Meestal staat er aan de rechterkant een hele rits auto's die je bijna dat smalle paadje op dwingen omdat je anders over de linkerkant van de weg moet om de auto's te passeren, terwijl er tegenliggers aan kunnen komen. Van links komt ook een fietspad, gelukkig is dit tegenwoordig beter zichtbaar als op foto 1. De bomen aan de linkerkant van de weg zijn weg. Maar toch blijft het uitkijken. Een afslaande fietser die even zijn facebook zit te checken heb je zo bovenop je kap. Een bespottelijke situatie!
De rits auto's wil over het algemeen linksaf slaan, richting Schiphol, tegelijk met de auto's van de overkant. En daar gaat het mis. Als deze stoplichten op rood gaan, worden de fietser stoplichten groen. En hoe vaak gebeurt het niet dat er nog even een auto door rood rijdt, inderdaad linksaf.....
Vanmorgen stond ik netjes te wachten en het stoplicht sprong op groen. Eerst nog wachten op drie auto's die van achteren kwamen en linksaf sloegen, die reden dus al door rood. Vervolgens zette de fietsmeute zich in beweging. Komt er nog een auto aan. De dame stopt wel, maar had ook door kunnen rijden..... (iets links van de plek van de groene bestelbus). Maar misschien kent zij het verkeerslichten schema wel. Zij ziet de fietsers oversteken en weet dus dat zij nog 'veilig' door rood licht kan.
Ik was boos, en stopte, en wilde haar toch even laten weten dat dit niet de bedoeling is. En wat gebeurt er: een medefietser roept mij het 'eerste woord wat toeristen leren' toe. Dit verwacht je van een automobilist, maar van een medefietser???!!! Omgekeerde wereld. In feite stopte ik ook voor zijn veiligheid. Of rijdt hij daar misschien ook regelmatig door rood met zijn auto???

Volgens mij kan de situatie heel eenvoudig worden verbeterd. Een andere afstelling van de verkeerslichten. Als je nu eerst de fietsers laat oversteken en dan pas het verkeer van achteren (en voren) wordt je in ieder geval als fietser veel minder snel verrast indien een auto door rood rijdt. Een auto van achteren, die door rood rijdt zien de meeste fietsers niets, van rechts of links veel beter.


Aankomst vanuit het Noorden (Lijnden). Bomen links zijn gelukkig weg.

Zicht in Noordelijke richting
Verderop in de gemeente is het niet veel beter. Neem nu het kruispunt Kruisweg/Rijnlanderweg. Daar ligt al sinds mensenheugenis een betonplaten bouwpad. Eerst een moeizame oprit, dan over ongelijkmatige betonplaten en bizarre bochten alsof ze een fietsers-achtbaan hebben willen creëren. Tenslotte een kruispunt het een geschaard hekwerk midden op de weg. 
Hier volg ik maar de hoofdweg en sorteer voor in het vak waar de donkerblauwe auto staat. Hoort niet, ik mag er niet rijden, maar de gemeente Haarlemmermeer dwingt je er toe.

Lekkere oprit


Lekkere bocht

Lekkere afrit, ik sorteer meestal voor op de plek van de auto. Beton pad eindigt bij fietsbord.
 Gemeente Haarlemmermeer: doe er wat aan!

zondag 12 januari 2014

Rondje Waterland en diverse fotoshoots

Met dit voorjaarsachtige weer is het heerlijk fietsen. Weinig wind, een zonnetje, heerlijk. Ik had Gerrit XS74 nog meegevraagd gisteravond, maar die was hard bezig om de keuken weer op orde te krijgen, helaas. Vanmorgen eerst geroeid, daarna meteen met 'De Bak' op weg. De kap erop. Soms zou ik hem bijna in de was willen doen, want echt fris ruikt het toch niet helemaal binnenin. Het vizier even open om de frisse lucht door te laten stromen werkt ook maar even, en ik heb geen vizier om hem open te doen. Misschien weerhoudt het ongewenste bezoekers......? De Zaan over en richting recreatiegebied 'Het Twiske', via Landsmeer en met het pontje over het Noord-Hollands kanaal. De kosten vielen erg mee en bedroegen maar liefst een ouderwets kwartje. Bij het oprijden van de pont raakte de bodem de rand, en dat zal wel wat extra krassen opgeleverd hebben.


Aan de overkant stond er al een professioneel fotograaf klaar. Hij maakte een hele serie. Nadat ik gestopt was gaf hij aan zijn foto's op te willen sturen. Voor het resultaat, zie hieronder.



Fotograaf: Bob Imming
En dan verder door Waterland.

Het polderland met al zijn water. Waterland is bekend om z'n Aëen en Dieën, oude veenriviertjes die in de Zuyderzee uitkwamen. In de loop der tijd zijn dit brede waterlopen geworden, soms honderden meters breed. In de Middeleeuwen zijn ze afgedamd, vandaag de namen van de plaatsen: Uitdam, Monnickendam en Edam (ofwel A-dam) . In de winter soms heerlijk om te schaatsen, ze zijn namelijk niet diep en bevriezen snel. Maar de winter is altijd nog ver weg.
De wegen hobbelen over de slappe ondergrond.


Houten boerderij op het slappe veen, Waterlandse stijl.


 Bij de Uitdammer Die een eigen fotoshoot.


Door een wandelaar werd mij nog gevraagd wat hier ik met de fiets ging doen......

Een werf op Marken, een wijkje gelegen op een terp.

En nog een fotoshoot bij "Het Paard", de vuurtoren op Marken.






Verder richting het voormalige eiland Marken, tot aan 'Het Paard", er werd zelfs gezeild, en terug over de dijk naar het gelijknamige plaatsje. Vervolgens via Monnickendam, Ilpendam en 'Het Twiske' weer terug naar Zaandam. Totaal 68 heerlijke kilometers.

maandag 6 januari 2014

Een eigen record

Een record temperatuur vandaag, maar wel een fikse bak water over me heen gekregen op de terugweg. De Sinnerkap houdt me dan toch niet helemaal droog. Maar wel op de terugweg een nieuw snelheidsrecord op het vlakke land. Met 57 kilometer per uur stoof ik over 's heren wegen. Alleen heuvelafwaarts ging ik wel eens sneller. En ja, ik had de wind in de rug, een windkracht 4, maar dat scheelt toch nauwelijks bij zo'n gestroomlijnd vehikel.

zondag 5 januari 2014

Rondje Bergen, bezoek Wim Schermer


Net na nieuwjaar een paar dagen doorgebracht in een huisje in Bergen. Wat opviel was het aangename zachte weer. Op 3 januari bleek het zelfs record warm te zijn geworden. Ik had zonder toerkap kunnen  rijden. Heen via de duinen, gepland via de recreatieve functie in de fietsrouteplanner. De keuzes zijn soms vreemd, recreatief is recreatief. Direct van huis wordt er een onhandige omweg aangegeven, die me uiteindelijk weer op de dijk naar Westzaan brengt. Heel recreatief. Via de oude Noorder IJ- en Zeedijk richting Beverwijk en uiteindelijk de duinen in. Met stukjes fietspad die ik niet kende. 

De Noorder IJ- en Zeedijk kronkelt door Noord- Holland

Terug langs Bergen en via de Koedijker vlotbrug, die goed over te steken viel en dwars door Alkmaar, altijd leuk. 

Nabij Bergen

Nabij Bergen, het lijkt wel voorjaar

Koedijker vlotbrug

Via Wim Schermer gereden. Ik wilde graag nog een nieuwe nekrol. Had hem even gebeld, moest binnen een half uur weg, maar ik kon er binnen het kwartier zijn, dus ik was welkom. Uiteindelijk hebben we denk ik nog wel anderhalf uur gekletst, onder genot van een kopje koffie. Allemaal slimme oplossingen voor soms kleine problemen werden besproken. Ik heb van alles gezien en de velotilt kwam natuurlijk ook ter sprake. 


woensdag 1 januari 2014

De Fietsrepubliek - Pete Jordan

Ik zal zeker niet de eerste zijn onder jullie die dit boek gelezen heeft. Het was een Sinterklaas cadeau, en ik heb de kerstdagen er deels aan besteed.
Wat een heerlijk boek! 'Velomobiel' komt er niet in voor en ligfietsen worden één of twee keer genoemd. Voor de fietsliefhebber is het echter een aanrader. Het boek beschrijft vanuit historisch perspectief de ontwikkeling van fietsen en het fietsbeleid in met name Amsterdam. Maar het lijkt mij exemplarisch voor een groot deel van de rest van Nederland. Al op de eerste pagina's wordt je op meeslepende wijze meegenomen naar de redenen van een Amerikaan om naar Nederland te verhuizen. Bij aankomst wordt hij als wandelaar van de weg af gereden en uitgescholden. Hartelijk welkom in Nederland! Hij is verbaasd over de aantallen fietsen, zoals bijna elke toerist en gaat ze tellen voor het Rijksmuseum. Hij komt tot 927 in 20 minuten ....

En vervolgens begint er een zeer lezenswaardig boek over de geschiedenis van het fietsen in Amsterdam. De massa's fietsen die er blijkbaar al begin van de 20e eeuw door Amsterdam reden, de rol van de fiets in de oorlog. Maar ook hoe de fiets in de jaren 50 en 60 langzamerhand uit het stadsbeeld dreigde te verdwijnen. En de 'revival' eind jaren 60 en 70, met zijn fietsdemonstraties en en uiteindelijke 'overwinning' van de fiets in de stad.
Zelf maken de auteur en zijn partner een integraal onderdeel uit van het boek. Hun belevenissen, fietstochten door de stad, observaties, opleiding tot fietsenmaker. Ze schoppen het zelfs tot een eigen fietsenwinkel.
Nogmaals zeer lezenswaardig, kon het niet laten om dit onder de aandacht te brengen.