Staande gehouden

Ook vandaag weer gewoon op de fiets naar het werk. Ik mag dan inmiddels een leasebak hebben, maar die kan prima stilstaan voor de huisdeur. Gisteren naar de klimaatparade geweest, en ook ik wil mijn bijdrage leveren. De kolencentrale hebben we thuis allang gesloten met een serie zonnepanelen op het dak, de kilometers in de 'LeaseBak' probeer ik ook te beperken.
Vandaag zou mogelijk weer zo'n dag worden dat je voelt dat je leeft. Dat de elementen aan je trekken. Vanmorgen was er nog weinig aan de hand. Rustig naar kantoor gepeddeld. Vanavond was het echter andere koek. Slagregens en windvlagen. Weer een dikke 7 beaufort. De beveiliging van het kantoorgebouw wenste mij een goede tocht. Altijd valt het comfort weer op. Heerlijk zit ik binnen. Alleen weer die Sinnerkap hè, het vizier klappert als een loszittend kunstgebit. Aandraaien helpt van de moeren helpt niet echt. Adri heeft mij inmiddels wat foto's gestuurd hoe hij dit heeft opgelost. Twee lexan stripjes, die de hoogte van het vizier moeten regelen. Dat ga ik binnenkort ook maar eens regelen. Na ongeveer twee kilometer ga ik altijd over een grote kruising. Er ligt een fietspad langs, maar dat is moeilijk begaanbaar wegens ongelijke betonplaten, scherpe bochten, hekjes, randen naar de weg. Ik heb hier al eens eerder over geschreven, maar zie hieronder nogmaals de foto's. Ik heb de gemeente Haarlemmermeer er al eens over benaderd. Daar kwam geen sjoege van. Aangezien deze gemeente inmiddels één van de duurzame wethouders van Nederland heeft, moet ik hem misschien maar eens een nieuwe poging wagen.

Bij het oversteken van de weg kreeg ik een vervelende vrachtwagen achter mij aan. Toeteren, lichtsignalen. Ik raakte even geïrriteerd en dacht toen 'zak er maar in'. Uiteindelijk haalde hij mij in en stopte voor mij, en kon niet anders dan ook stoppen. Het bleek een afsleepwagen te zijn van de politie en ik werd door de bestuurder aangesproken. 

Ongeveer zo'n wagen

Eerst enigszins boos, waarom ik niet stopte voor zijn stopbord? Ik gaf hem aan dat ik vooral zijn claxon had gehoord en zijn lichtsignalen had gezien. Ik kon in de spiegels niet zien dat het een politie wagen was. Ook kan ik het stopbord niet zien, want dat zit meters hoog. De man werd vriendelijker en gaf aan dat ik daar niet mocht rijden en het was ook veel te gevaarlijk. Ik gaf hem aan dat ik daar wel mag rijden, want ik ben breder dan 75 centimeter en rij op 3 wielen. Ik steek daar al vanaf dag 1 de weg over en er is gelukkig nooit een gevaarlijk moment geweest, maar ik moet wel zeggen dat het weer vandaag niet bijdroeg aan de veiligheid. Nu weet ik natuurlijk wel dat de beste man gelijk had, want het volgende bord staat 200 meter voor het stoplicht:

Gesloten voor fietsen en voor invalidenvoertuigen zonder motor.

Maar hij begon te twijfelen. Hij kon het zich niet voorstellen. Ik kwam er met een waarschuwing vanaf. We gaven elkaar een hand, ik, droog, door het vizier heen, terwijl hij in de pleurende regen en wind stond. De rest van de tocht was weer ruig, maar vooral met wind in de rug. De Bak hield zich kranig en het is zo lekker rustig op de fietspaden ... Je voelt dat je leeft.