Fietsvakantie naar Frankrijk - Deel 1

9 Mei

Vorig jaar had ik het al gepland, ik wilde een weekje weg. Alleen op stap met 'De Bak'. De reden; gewoon even tot jezelf komen. De dagelijkse sleur achter je laten. Niets hoeft, wat ik niet wil. Als je lang achter elkaar rijd kom ik op in een trance waarin ik alles kan vergeten. Vergeten is zo goed voor een mens. Vorig jaar was het weer echter allerbelabberst slecht en ik ben uiteindelijk niet gegaan. Ik had toen twee ideeën: Naar Duitsland, richting Kassel of naar Cap Griz-Nez in Noord-Frankrijk,daar waar Het Kanaal het smalst is.

Dit jaar een nieuwe kans. Het voorjaar was prachtig en ik had er alle vertrouwen in dat het weer een stuk beter zou zijn dan een jaar eerder. Maar hoe dichter bij de dag van vertrek kwam, hoe lager de temperaturen en hoe hoger de regenkans en de windkracht werden voorspeld. Zou ik weer niet gaan vanwege te slecht weer.

Vrijdagavond vertrok ik naar Utrecht. Alles zat ingepakt in 'De Bak': 

• Tent, 
• Slaapzak, 
• Matje (Exped, erg klein en licht en super bevallen),
• Kookspullen, bord en bestek,
• Kleding,
• Toiletgerei,
• Kaartmateriaal.
• Reservespullen, geen grote pomp, geen extra buitenband. 

En alles paste perfect, wat ben ik blij met zo'n ruime Strada.

Het weer was prachtig. De eerste 60 kilometers reden soepel weg bij een mooi avondlicht en weinig wind. Dit beloofde veel goeds. De uitgezette route naar Utrecht bleek niet helemaal haalbaar vanwege een hindernis voor velomobielen, maar ik kon eenvoudig de route aanpassen.

10 Mei

Het regende, het was grijs en er stond veel wind uit een richting die voor mij verre van ideaal was: het zuidwesten. Dit motiveert niet. Ga ik nog wel? Heb ik hier wel zin in? De verwachtingen gaven aan dat het zaterdag en zondag onverminderd slecht zou zijn, maar dat het weer daarna zou verbeteren. Kortom, de bekende zure appel. Rond een uur of tien werd het wat droger (het regende minder hard). Ik stapte in en reed. En als je maar éénmaal rijdt, dan ga je vooruit. Dan ben je de drempel overgestapt, dan ben je onderweg. De route was uitgezet, soms was het (bijna) droog, soms regende het pijpenstelen. Nieuwegein-Zuid bleek verrassend mooi. De Lekdijk bleek erg steil, maar met het kleine verzet kwam ik gemakkelijk boven. Mijn knie hield zich goed. Over bij Ameide, op de bel drukken voor de pont en daar kwam het vaartuig al aan. 

En verder, richting de volgende pont. Ik twijfelde even of deze wel zou varen, maar na een minuut of 10 kwam dit zeer luxe veer aanhobbelen. De fiets ging aan boord en ik kon binnen zitten, in de warmte. Wat een genot. Het duurde echter helaas maar een paar minuten, ik had graag langer op dit veer gebleven. Aan de overkant van het veer een onprettige verrassing: mijn versnelling wilde niet naar het kleinste blad. Met moeite kwam ik de dijk op. Dat het schakelen nu niet lukte was niet zo erg, maar wat als ik straks in de heuvels niet naar mijn kleinste verzet kan? Het was al geen bergverzet.

Verder richting Breda. Prachtige route over onverharde wegen langs de rivier 'De Donge'. 

Ik had bedacht bij Breda de Eurovelo 4 op te gaan pakken. Helaas, de weg erheen was onberijdbaar door de modder, en de track helaas nauwelijks zichtbaar op mijn Garmin. Dat moet ik dus volgende keer beter aanpakken. In de buurt van Breda was ik het eigenlijk wel een beetje zat. De blubber in de bossen reed niet fijn. Ik ging op zoek naar een overnachtingsadres. 

Via 'Vrienden op de Fiets' uiteindelijk een adres gevonden in Rijsbergen. Vond het wel wat spannend om op te bellen, omdat ik dit voor de eerste keer deed, maar de eerste reactie was meteen positief. Het weer klaarde even op en met het advies niet door het modderige bos heen te rijden kwam ik er snel aan. 

De fiets kon in een zaaltje, en er was ruimte zat.

Ongeveer 110 kilometer opgeschoten