Quattrovelo en QuestXS

Ook ik heb de Quattrovelo geprobeerd. Vorige week zaterdag werden we wakker en het bleek prachtig weer. Het begon de laatste tijd al te kriebelen om misschien eens naar een nieuwe velomobiel te gaan kijken. Ik had Ymte de week ervoor al gemaild met wat vragen over zijn producten, maar ik wilde natuurlijk de Quattrovelo ook proberen. Petra had ook meteen zin om te gaan en wilde ook wel eens wat proberen.
Aan het einde van de ochtend waren we er en de fietsen werden klaargemaakt. Allert en Theo blijven twee bijzondere mensen. Hoewel ik al vaak bij hen over de vloer ben geweest, moet het ijs eerst altijd weer even breken. Allert paste zijn fiets aan voor gebruik door mij, we verschillen behoorlijk wat in lengte, dus er moest flink gewerkt worden. Petra ging een QuestXS proberen. Zij is 1,57, met als gevolg dat de ingrepen in de XS nog wat grootschaliger waren. Theo pakte op een gegeven moment de zaag om de voetengaten uit te zagen. Petra had toen helemaal zoiets van 'Wat doen ze nou?'

Nadat alles was ingesteld op stap. We zouden een proeftochtje gaan doen van ongeveer een uur. Twee schuimkappen voor de zekerheid mee achterin de grote bagageruimte van de Quattrovelo. Als je ermee zou gaan kamperen neem je zeker teveel spullen mee. Instappen in de Quattrovelo is geen probleem, geen krap instapgat zoals in de DF.  Het kliksysteem voor de versnellingen zat niet in mijn Strada en was even wennen. We reden maar gewoon een kant op, richting het Ketelmeer. De ruime draaicirkel in vergelijking met de Strada is echt even wennen. Regelmatig schuurden de wielen tegen de randen van de wielkast. Later op het proefrondje ging dat al wat beter. Je moet echt op een heel andere manier sturen, de huidige questrijders zijn dit natuurlijk al gewend. Mijn hiel kwam regelmatig tegen de rand van het voetengat, dat soms vervaarlijk kraakte. Maar ja, de fiets is van Allert, dus het is logisch dat dat gebeurt, ik ben nou eenmaal wat korter. Zoals verwacht is de fiets heel stabiel en kan je mogelijk hard door de bochten heen, maar je kan, door de wielkap geen scherpe bochten maken. Dus je kan hard door flauwe bochten. Eerder had ik ook op het open frame gereden en daarmee kon je veel scherpere bochten maken, dat was ook heel stabiel, maar ik vroeg mij af of de extra stabiliteit echt nodig was. Nu heb ik ooit wel eens iemand horen zeggen: 'Zeventig procent van de velomobilisten is al eens op zijn kant gegaan, de andere dertig procent moet nog'. Ik realiseerde mij tijdens het fietsen met de Q dat de Strada in scherpe bochten mogelijk zelfs instabieler is, juist omdat je de wielen meer kan draaien en dat je daarmee de fiets eigenlijk versmalt. Qua snelheid vond ik hem vergelijkbaar of misschien iets sneller dan mijn Strada. Ik heb nog even geprobeerd een zo hoog mogelijke snelheid te fietsen en kwam uit op 51 kilometer per uur met een heel licht windje (windkracht 1 of 2) schuin achter. Dat vond ik niet verkeerd.

Prima zicht naar voren

Op een ongelijke ondergrond vond ik de Q wat waggelen, dat voelt aan het begin wat raar, maar is het gevolg van de vier wielen. Op een ongelijke ondergrond komt er soms een wiel iets van de grond en dan zakt de fiets weer in. Een tafel met 3 poten staat altijd met alle poten op de grond, een tafel met 4 poten kan wat wiebelen, zo lijkt het ook met de Q te zijn. Omdat je aandrijving hebt op de twee achterwielen achter hou je wel altijd tractie, al kan een van de wielen soms doorslippen. Allert gaf later aan dat de QuattroDF, voor zover nu bekend, maar door 1 wiel wordt aangedreven en dat dat mogelijk een probleem kan zijn om altijd voldoende tractie te houden. Het zicht vanuit de fiets naar voren is prima, naar achteren vond ik het onvoldoende, maar dat kwam ook omdat er maar 1 spiegel opzat. Ik zou sowieso aan beide kanten een spiegel willen, dan is voor mij dat probleem opgelost. De kap van Allert vond ik ook prima, maar is optioneel. Er zit een heel mooi vizier op, waarop ook nog eenvoudig een 'pinlock' gemonteerd kan worden. Volgens Allert beschermt de kap de kalende man ook goed tegen verbranden van de kop. De kap moet wel met twee klittebandjes gefixeerd worden, maar dat was geen probleem. Instappen met ook nog een schuimkap leek mij lastiger, maar heb ik niet geprobeerd. Tenslotte vind ik de fiets wel groot, of in ieder geval groot overkomen. Hij is 20 centimeter langer dan de Strada, maar ook breed tot achter aan toe. Kortom, een bijzondere fiets, zeker zo snel als de Strada. Toch had ik niet het verliefde gevoel bij deze fiets wat ik eerder wel bij de Strada had. Ik wil sowieso nog verder kijken.


In de tussentijd zat Petra in de QuestXS. Na een moeilijk begin ging het steeds beter. Voor haar was het natuurlijk helemaal nieuw. En ze fietst al niet zoveel, maar dat zou kunnen veranderen. Haar woon - werk verkeer is een ruime 20 kilometer, dus prima te doen met een velomobiel. Op de terugweg hebben we een hele tijd op een kruissnelheid gereden van ongeveer 28-29 kilometer per uur en zij was verbaasd hoe gemakkelijk dat ging. Het had soms wel wat sneller gemogen ... Ze zat er prinsheerlijk in en was helemaal enthousiast na afloop. Als ik iemand wist die een tweedehands te koop had, dan was ze zeker geïnteresseerd. Ze had ook al naar fietspaden zitten kijken op haar woon - werk route.

Petra prinsheerlijk in de QuestXS

Het leuke na terugkomst was dat Allert en Theo dan ook helemaal loskomen, enthousiast over de techniek. Allert ging weer schommelen op diverse fietsen om het rolcentrum uit te leggen. Ik zie Allert dan echt glimmen, heel mooi!


Tenslotte, iets heel anders, heb ik ook de uitslag van de MRI scan. Ze kunnen het niet goed zien, maar vermoeden toch een gescheurde meniscus. Dat kan met een kijkoperatie worden opgelost. Ik heb alleen momenteel zo weinig last ...  Ik weet het nog niet, maar ik vermoed dat ik dit uiteindelijk wel zal laten doen.