Herfsttreffen 2013 - aanrijroute

Het herfststreffen is weer voorbij, anders had ik er niet over kunnen schrijven. Jammer dat het alweer voorbij is. Maar in ieder geval iedereen bedankt en dan natuurlijk met name de organisatie: Rob en Marjolein, Maartje en Gerold.

Vrijdag om kwart over tien stond ik bij Joyce in Nieuw-Vennep op de stoep. Sjoerd uit Hoofddorp zat al aan de thee, voor mij werd de koffie gemaakt. Heerlijk. Ik was net droog overgekomen uit Zaandam, na fikse regenval in de nacht en ochtend. En droog zou het blijven gedurende het weekend.

Joyce in de gele Quest 9, Sjoerd in de zwarte Strada.

Vorig jaar was dat anders, toen heb ik mij door de blubber over de Utrechtse Heuvelrug geworsteld naar Huizen. Nu was het warm en voel ik de zon in mijn gezicht.

Op weg. Ik reed voorop en mocht navigeren. De route zou over het algemeen bijzonder velomobiel vriendelijk zijn. Lange rechte stukken. We zouden rijden via Zwammerdam, alwaar we Robert-Jan zouden oppikken. Op een whatsapp na ons vertrek kwam als antwoord dat hij ook zo zou vertrekken. En, hij is vertrokken, maar .... nooit aangekomen.

Zijn eerste poging strandde in Alphen aan de Rijn, alwaar hij zijn vrouw moest bellen om hem op te halen. Hij had een probleem met de swingarm. Wat is dat? Nou ja, het heeft iets met je achterwiel te maken. Wij hoefden dus niet in Zwammerdam te wachten, en Robert-Jan ook niet, want hij stond al in Alphen aan de Rijn te wachten. Jammer dat Robert-Jan er niet bij was.

Later hoorden we dat hij nog een tweede poging gewaagd had. Hij was naar Velomobiel.nl heen en weer gereden voor een nieuwe swingarm. Had die gemonteerd en was opnieuw vertrokken. Ook nu kon zijn vrouw hem weer ophalen, deze keer in Bodegraven. Blijkbaar was nu het kettingwieltje de oorzaak voor dit tweede pechgeval. Aan zijn inzet heeft het niet gelegen. En ik dacht nog wel dat er eigenlijk niets kapot kon aan een velomobiel.



In Hekendorp hebben we nog even een stop gehouden. Zelf aan de cola met appeltaart. Ik had mij natuurlijk weer niet goed voorbereid, en geen eten bij mij. Verder was ik ook een reserve buitenband voor achter vergeten mee te nemen. Hij lag klaar. En natuurlijk kreeg ik nu een lekke band, naast het café kon hij meteen gerepareerd worden.

Brug voorbij Hekendorp, Sjoerd was al aan de overkant.

Via bruggen en ponten, langs soms hele mooie, maar soms ook smalle wegen kwamen we rond een uur of 5 in de Breehees in Goirle aan. Een hele mooie locatie. Het laatste stuk was nog even een beetje worstelen over een steenslagweg, maar gelukkig zonder verdere schade aangekomen. Na precies 140 kilometer vanuit Zaandam kon het Herfsttreffen beginnen.

Passen en meten op de pont bij Schoonhoven.

De brug bij Gorinchem over de Waal.

De pont over de Bergse Maas bij Dussen.

Meteen boodschappen gaan doen met Joost. Die had echt een hele mooie houten velomobiel. Hij kwam uit de buurt en leidde mij naar de lokale Albert Heijn. Ik kon ook een kussen van hem lenen.


Daarna begonnen met een biertje, ik viel bijna om. Daarna vooral veel ijsthee gedronken. Blijkbaar was ik toch ook wel wat uitgedroogd. Stom. En 's avonds, Indonesisch eten en gezellig kletsen. Weer bijpraten over onze avonturen van het afgelopen half jaar (en lang daarvoor).

Morgen schrijf ik verder, ben nu moe.

Herfsttreffen

De voorbereidingen voor het herfsttreffen zijn begonnen. We gaan met z'n vieren. Zelf vertrek ik vanuit Zaandam, vervolgens ga ik naar Joyce in Nieuw-Vennep, waar Sjoerd ook naartoe rijdt. Vervolgens pikken we Robert-Jan in Zwammerdam op. Helaas is het café daar dan nog dicht. In Zwammerdam wordt uitgeslapen. In de loop van de middag, zo rond een uur of drie verwachten we in Goirle aan te komen. De weersverwachting lijkt steeds beter te worden. Laat hem nu nog uitkomen. Ik heb heel veel zin.

De route staat in de GPS, dus het is alleen maar wachten op 'bestemming bereikt'. Daar hoeven we alleen maar een beetje voor te trappen.

Het grote voordeel van dat het herfsttreffen nu wat verder weg is, is dat we vast een prachtige tocht door Nederland gaan maken.

Velomobielkap

Lang dacht ik, zo'n velomobielkap is niet voor echte fietsers. Dan hoort de kop in de wind te zijn. Geteisterd door regen en sneeuw, of gebruind door de zon.

Inmiddels begin ik er toch ook over na te denken, een velomobielkap.

De keuze is ongetwijfeld een persoonlijke. Maar: Welke zou het moeten worden?

• Sinner of Schermer?
• Deelbaar of niet?

Ik lees positieve ervaringen over de Sinner kap, met name de ruimte in de kap. Over de Schermer kap kan ik veel minder ervaringen vinden. Graag hoor ik jullie ervaringen (voor- en nadelen) en dan het liefst van iemand die met beide kappen ervaring heeft. 

En, misschien kan ik het herfsttreffen een kap van iemand proberen?

Herfst- en winterbanden

Het wordt een maand met weinig kilometers. Tijdens een ruime week vakantie ben ik met een vriend weer een stukje verder gelopen over de GR5, een wandelroute vanaf Hoek van Holland naar Nice. Inmiddels zijn wij in de Franse Alpen, en hebben daar weer een deel van onze route gelopen. We zijn in 1999 begonnen, en lopen elk jaar een aantal dagen. Het duurt nog zeker een jaar of 6 voordat we in Nice zijn.

Zonder fiets, met sjalie

Verder ben ik voor mijn werk veel buiten de deur geweest op afstanden buiten het bereik van velomobielen.
Hoewel ik de komende week ook weer weinig zal rijden ivm afspraken buiten de deur, heb ik mij inmiddels wel voorbereid op het komende najaar. Over twee weken is het herfsttreffen en dan wil ik goed beslagen ten ijs komen. Vorig jaar klapte mijn ene voorband bij de klim van de Stichtse brug, en bleek van de andere voorband weinig over te zijn. Met dank aan Rob Hebbes ben ik toen met een van hem overgenomen bandje thuisgekomen. Vandaag de zomerbanden eraf. De hele zomer, volledig tevreden, met de HPV's gereden. Hoewel er wordt gemopperd over de beperkte duurzaamheid van deze banden, hoor je mij niet klagen. Ik heb spijt dat ik er niet 10 tegelijk heb gekocht. Ze zijn op bij velomobiel.nl, maar ik had er nog wat graag een paar willen hebben (dus als iemand nog wat over heeft!). Ze hebben er ongeveer 3500 kilometer opzetten en beginnen nu echt te slijten, maar ik heb er geen lekke band meer gehad. Vandaag heb ik de stugge Marathon plus banden er weer omgelegd. Ook met het oog op het komende herfsttreffen in Goirle, waar ik in de velomobiel heen wil. Ik hoop voorlopig weer voort te kunnen. De snelheid zal zakken, het geluid gaat toenemen, maar ik hoop ook de komende tijd niet in een slip te raken en veilig de donkere dagen door te rijden. En weer eens een beetje kilometers te maken.....

Goede vaart!