Eindelijk langs de Maas

Om 7 uur stak ik mijn hoofd uit de tent en het was weer een stralende dag. Wat een mazzel toch. Dag 4 zonder een wolkje aan de hemel. Na het ontbijt, de grasafwas en het gebruik van het composttoilet, alles ingepakt en om 9.15 op weg. Al snel was ik in het mooie stadje Sint Truiden en na er doorheen gereden te zijn kwam ik al snel in de glooiende Haspengouw.

Kasteelboerderij

Sint Truiden

Voor de bloesem was ik helaas tweee weken te laat. Eindeloos door glooiend landschap, soms steil, met vele boomgaarden. Hier en daar mooie vergezichten, voornamelijk rijdend over tractorstroken. Hier en daar een mooie kasteelboerderij. Opeens duikt dan de basiliek van Tongeren op in een verder leeg landschap, waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. De stad ligt aan de Jeker, een beek die bij Maastricht in de Maas uitmondt.

Tongeren is de oudste stad van België, al uit de tijd van de Romeinen. Er zijn hier en daar nog wat resten uit deze tijd en de stad is zeer de moeite waard om te bezoeken. Echter niet deze keer, want ik wilde zo snel mogelijk richting Visé om de Maasroute op te pakken. Via een fietspad langs de Jeker over een oude spoorlijn kom ik ongemerkt in Wallonië, de Jeker wordt 'Le Geer'. Om in Visé te komen moet ik nog één heuvelrug over. Dat was de eerste keer dat ik uit 'De Bak' moest om hem naar boven te duwen.

Eindelijk boven wacht verlossing

Na een mooie afdaling door het bos, waarbij ik de route van de GR5 passeerde haakte ik aan aan de Maasroute.

Eindelijk langs de Maas

Opslagplaats van boten vlak voor Luik

De Maasroute is uitgezet vanaf de bron nabij Langres in Frankrijk tot de Nederlandse grens. In Nederland volg je dan verder de LF routes naar Hoek van Holland. Deze route wilde ik verder gaan volgen. Het was één van de reden om naar de Wereldfietsersdag te gaan, omdat daar ook een lezing zou zijn van Bert Sitters. Ik heb meerdere lezingen van hem gezien en elke keer was het zeer teleurstellend. Wat dat betreft liet hij me nu niet in de steek. Ik vroeg mij werkelijk af of hij de route zelf gefietst heeft. Hij heeft 3 kwartier gepraat over het Nederlandse deel, over Grave en Ravenstein. Maar foto's voorbij Luik heb ik nauwelijks gezien. Ik begrijp niet dat deze man nog steeds lezingen geeft op dit soort dagen. Overigens hebben ook Wim Schermer en Pé Koomen over hun tocht in 2011 naar de bronnen van de Maas geschreven.
In ieder geval, tot Luik lag er een prima fietspad langs de Maas, alhoewel het industrieel gebied was. Luik zelf is prima te doen, er is een fietspad dat onder de bruggen doorgaat en de passage is geen enkel probleem.

Fietsen door Luik

Maar daarna, wat een drama. Zeer slechte wegen, hobbelend over kasseien. Draaien en keren. Wat een grauwheid, en het houdt niet op, maar gaat tientallen kilometers door. Ik wilde door Luik, dat was prima, maar de rest tot Huy had ik graag overgeslagen. Op één plek kon ik hard afdalen, met 73 kilometer per uur, verderop zag je de weg alweer oplopen. Pas enkele kilometers voor Huy begon het mooi te worden. Na Tihange gepasseerd te zijn kwam ik aan in Huy.

Tihange in zicht

Ik had dorst, was nog niet gestopt sinds mijn vertrek. In een café slokte ik drie flesjes cola naar binnen. Na Huy werd het fietsen weer leuk. Een mooi pad langs de zuidoever van de Maas. Uiteindelijk gereden naar een camping aan een zijriviertje van de Maas, de Samson. Een leuke camping aan een waterval. Helaas was ik de enige gast. Gelukkig was er Jupiler te verkrijgen bij het naastgelegen restaurant.