Op naar Frankrijk!

Op naar Frankrijk! Weer een schitterende dag. Maar ik heb vandaag de eerste 3 wolkjes gezien van de hele tocht. Om 7.15 op, kwart voor 10 op pad. Eerst 6 kilometer heerlijk afdalen, terug naar de Maas. Overigens ben ik er inmiddels achter dat er meer velonauten geblogd hebben over de tocht naar de bronnen van de Maas in 2011, waaronder Kees van Hattem en Cees Roozendaal.

Via een prima pad langs de Maas bereikte ik al snel Namur. De fortificaties op de berg liet ik voor wat ze waren en ik was al snel de stad door.

Richting Dinant werd de weg al snel minder. Enkele kasseienpaden mochten niet verbeterd worden vanwege de historische waarde.

Prachtig asfalt

Grof asfalt

Kasseien

Ik kwam langs Wepion, de aardbeienstad van de regio met museum. Mooie kasteeltjes aan de Maas.

Iets verder even een ochtendstop gedaan bij een frietkot, even wat drinken. Iets verder kwam ik al aan in Dinant. De geboorteplaats van Adolphe Sax, de uitvinder van de saxofoon. De brug stond vol met kunstzinnig vormgegeven uitvoeringen van dit blaasinstrument.

Na Dinant de sluizen over en een aantal kilometers over de doorgaande weg richting Givet in Frankrijk.

Heerlijk asfalt, lekker doorsjezen. Vlak voor Givet reed ik verkeerd, waardoor ik een mooi tot fietspad omgetoverde oude spoorlijn miste, maar ineens was ik in Frankrijk. Je ziet het meteen aan de typisch Franse appartementencomplexen. Ook weer een mooi vestingstadje.

Givet

Ooit ingepikt van de Belgen, met als gevolg dat men hier nog Waals spreekt. Het eerst volgende plaatsje had meteen zo'n typisch Franse brocante markt. Natuurlijk grote hilariteit en interesse in mijn kleine autootje.

En daarna kwam ik op de Voie Verte Trans-Ardennes, een werkelijk prachtig fietspad langs de Maas. Het gaat eindeloos door, perfect asfalt en vrij van auto's. Er werd gebruik gemaakt van deze fietsroute. Alleen bestemmingsverkeer is toegestaan. Natuurlijk rijdt er weer een Nederlander op de route. Hij wachtte netjes toen ik er aankwam, maar toen ik hem aangaf dat dit een fietsroute was en dat hij hier niet thuishoorde werd de dronken bijrijder meteen boos. Hij woonde hier, en had dus het recht om hier te rijden. Hij werd maar steeds door iedereen hier op aangesproken. Nadat ik hem gemeld heb dat als hij echt in Frankrijk woont ook Franse nummerplaten dient te hebben liet ik het er verder bij. Botte boer. Ik kwam een mevrouw tegen die naar de Spezi was geweest, een aantal vakantiefietsers, die mij, toen ik wegreed, nog wisten te waarschuwen dat ik mijn leesbril zojuist had verloren.

Tunneltje op de route

Hoe mooi de route ook is, hij is ook wat saai, het zicht blijft hetzelfde gedurende de 75 kilometer naar Charleville-Mézières en de dorpjes lijken op elkaar. Rond 6 uur was ik in Charleville en ik besloot nog even 25 kilometer door te rijden naar Sedan. Nog steeds over mooie fietspaden, maar ineens waren de heuvels weg. In Sedan aangekomen wilde ik naar de camping, die lag niet ver van de route, maar bleek gesloten. Wat te doen? Ik was inmiddels wel moe en ik heb even getwijfeld op de camping. Er was wel water, maar ja, dan sta je daar. Uiteindelijk camping le lac, 15 kilometer verderop in Douzy opgebeld. Daar kon ik terecht. De pasta met tonijn en saus at ik in het donker.