Dag 18 - De terugreis - Saint Quentin - Geraardsbergen

Het weer was goed en ik vertrok op tijd. Eerst langs het 'Canal de Saint Quentin', de eerste 7 kilometers lekker vlak doorkarren. De eerste 5 procent alweer gedaan, dat schiet op.

Langs het kanaal van Saint Quentin

Vervolgens door een glooiend landschap langs de bron van de Schelde en door de vallei van de Schelde. Prachtig fietsgebied.

De Schelde, na een kilometer of 10

Hier de eerste lekke band, een doorntje verwijderd en weer verder. De regio lijkt rijker dan meer naar het zuiden, moioe goed onderhouden huizen, een plezierige sfeer. De hobbelende linker voorband blijft echter een zorgenkindje. Het rijdt eigenlijk wel lekker en daar is Cambrai al. Een grotere stad waar ik met ongeveer 50 via een lange afdaling naar binnen suis.

Cambrai op de zondagochtend

Hier begint de linker voordemper wel erg te kreunen. Naast de rollende balletjes begint hij hier vervaarlijk te kraken. Er zou toch niet echt iets aan de hand zijn. Op het centrale plein is het kermis en pardoes rij ik meteen tegen het verkeer in. Ja, die track die komt vanuit het noorden. De terrasjes zijn open, ik ben in Noord-Frankrijk het gaat goed. Uiteindelijk een terras waar ook wat broodjes te eten zijn en ik heb mij weer lekker volgestouwd. Nu had ik de angst dat na Cambrai de Ardennen langzamerhand wel zouden beginnen, dat viel mee, het landschap werd nog platter dan dat het al was. Ik rij de stad uit over lange, goede doorgaande wegen, waar het gas er goed op kan. Ik passeer enkele energie centrales. Je zou ze maar in je achtertuin hebben. En wij klagen over windmolens.

Liever een windmolen in de achtertuin

Inmiddels ben ik in het gebied gekomen dat 'la porte de Hainaut', de poort van Henegouwen, dat is bijna België. Ik rij over een mooi fietspad door het bos en voel de grens dichterbij komen. Nog even en het Vlaams zal weer gesproken worden. Op de grens is alleen nog een bronzen grenswachter, die iedereen vriendelijk laat passeren.

Grenswachter bij Brunehaut

En ik ben in België bij Brunehaut. Geen Kemmelberg, maar een weg met de typische Belgische betonplaten. Al snel heb ik het jaagpad naar Tournai te pakken. Heerlijk vlak weer. Waar blijven die Ardennen. Van mij hoeven ze niet te komen.

Lekker fietspad langs het kanaal naar Tournai (Doornik)

Wel besluit ik hier om een wat langere stop te maken. De voordemper kraakt verschrikkelijk en ik wil proberen dat op te lossen. Ik heb kopervet en alle sleutels bij mij, dus waarom niet. Na drie kwartier prutsen heb ik het voor elkaar, en warempel, er komt geen geluid meer uit de demper. Verontruste passerende vroegen zich ongerust af of ik gecrasht was.

Tournai

Na Tournai begint het te glooien, ik kijk dat zo eens aan en moet er eigenlijk binnensmonds om lachen. Dit is geen uitdaging meer. Ok, het gaat even langzamer heuvelop, maar zwaar is het niet.
Uiteindelijk beland ik in Lesinnes, de laatste franstalige plaats. Zoevend langs de Dender rijd ik Geraardsbergen binnen en eindig op Provinciaal Domein De Gavers. Ik heb een goede dag achter de rug.

Kilometers 173
Hoogtemeters 1002