Dag 16 - De terugreis - Cormeilles - Sainte Genevieve

Met de terugreis was ik al enkele dagen bezig. Mijn doel was om de Santiago de Compostela route van de Europafietsers ten noord-westen van Parijs op te pakken. Tot daar mocht ik zelf de route bedenken. Via een kaart ontdekte ik uiteindelijk twee 'voie vertes' op het eerste deel van mijn route,

• De voie verte van Le Bec Hellouin naar Evreux, over ongeveer 45 kilometer. 
• De voie verte van Gasny naar Gisors over ongeveer 25 kilometer.

voie vertes

De vondst van de voie vertes zorgde ervoor dat ik er vertrouwen in kreeg. Lange, autoluwe, min of meer vlakke wegen. 

Het vertrek was veelbelovend. De eerste 20 kilometer zaten er binnen drie kwartier op, en in Le Bec kon ik de fietsroute oppakken. Prima asfalt, vrijwel geen andere fietsers, maar wel 30 kilometer vals plat. Het fietspad is Noord-Koreaans. Overal aanduidingen, poortjes pijltjes en paaltjes maar geen fietsers. Prachtige investeringen, die nauwelijks gebruikt worden. 

Op een gegeven moment was het fietspad opzettelijk geblokkeerd met boomstammen, ik kon ze weghalen. Mogelijk was dit een lokaal protest, want niet iedereen in even blij met deze toeristische infrastructuur. Hij bedreigt namelijk de jacht. Halverwege naar Evreux, in Le Neubourg, is het Office du Tourisme gevestigd in een oud station. Tegen de dame achter de balie gaf ik aan dat het wat mij betreft wel de 'Route de Millefeuille' mocht heten, dit kan je vertalen als 'duizend bladeren', maar betekent 'bladerdeeg'. Ze keek mij onbegrijpend aan, maar het leek echt of de herfst vroeg was ingevallen.

Route de Millefeuille

In Evreux reed ik even verkeerd, maar al snel was ik op weg naar Vernon, waar ik de Seine weer wilde oversteken. Licht glooiend landschap, allemaal prima te doen.

Brug over de Seine.

Aan de overkant kon ik meteen de volgende fietsroute alweer oppakken. Ik besloot hem niet af te rijden tot Gisors, want dan zou ik wel erg ver van de SdC route afblijven, dus via het toeristische stadje Magny en Vexin in oostelijke richting. Daar kon ik ook wat boodschappen doen. Eigenlijk was ik die dag alleen nog maar in oostelijke richting gereden. Vanaf Magny langs het mooie plaatsje Serans kwam ik in het dorpje Lierville. Een fikse bui stond me te wachten en ik besloot te gaan schuilen in de kerk.

Nabij Serans

Er stond een mevrouw en zij heette mij vriendelijk welkom, ondanks mijn stinkende kleren. Zij stond klaar met een stapel enveloppen en binnen de kortste keren liep de kerk helemaal vol. Natuurlijk kon ik schuilen, ik kreeg ook meteen het programma van de dienst. Een dienst op vrijdagavond? Ja, het was de avond voor Maria Hemelvaart. Bij het begin van de dienst was het droog geworden en ik ging verder. Ik had nog niet genoeg gereden. Dus verder, iets verder naar het oosten pikte ik eindelijk de track op, die mij naar Haarlem zou moeten leiden. Het was inmiddels avond aan het worden, het weer werd minder en er was niet veel. Campings, alleen op grote afstand, hotels, niet te vinden of gesloten. Ik kwam door kleine, armoedige en verloederde plattelandsstadjes. Ze nodigden niet uit. Ik werd al wat wanhopig en was moe. Voelde me ongelukkig. waar was ik aan begonnen? Waarom wilde ik dit, haal me maar op. Ik doe dit nooit meer! Uiteindelijk bij een huis aangebeld. Ik mocht ernaast kamperen. De tent stond nog niet of het begon te regenen, de hele nacht door. Ik ben gaan slapen en heb mijn gastheer niet meer gezien.

De eerste 180 kilometer gereden, maar nauwelijks opgeschoten richting het noorden.
1229 hoogtemeters.