Dag 17 - De terugreis - Sainte Genevieve - Saint Quentin

Zo nu en dan werd ik even wakker, de hele nacht regende het. Een gestaag gedruppel op de tent. Ook toen het licht werd bleef het regenen. Kan ik inpakken en verder fietsen? Rond 9 uur, in een moment van grote moed, besloot ik dat het genoeg was en dat ik op zou staan. En vanaf het moment dat ik buiten was werd het droog. Nog even wat eten, inpakken en wegwezen. Om 2 minuten over half tien reed ik weg. En eigenlijk werd het een weinig enerverende dag. Alles was dicht vanwege Maria Hemelvaart en iedereen leek uit te slapen en thuis te blijven, de wegen waren stil (ook een voordeel), de luiken van de huizen waren dicht. De stadjes vond ik nog steeds armoedig.

Armoedige stadjes 

Lege straten

Wat ik goed vind aan de route van de Europafietsers is dat er regelmatig een stadje wordt aangedaan. Heel geschikt om inkopen te doen, maar niet vandaag. Maar ik had mazzel, de kebabzaak van Estree Saint Denis bleek open. Hier kon ik frisdrank tanken en wat eten. 

Het was zo rond deze tijd dat er zich een vervelend euvel begon voor te doen, of misschien eigenlijk wel twee.

• De Perfect Moiree linksvoor begon te hobbelen, een soort van hoogteslag. Ik zag niets aan de band, maar irritant was het wel. Nu had ik dit laatst ook gehad en toen bleek een voorbode van slijtage. Ik heb de druk een beetje van de band afgehaald.
• De linker voordemper begon ook steeds meer geluid te maken. Van die rollende balletjes. 

Ineens was er, in het dal, toch een wat grotere stad. Vanuit de verte zag ik van die lelijke Franse betonnen wooncomplexen, maar toen ik de stad Venette binnenreed zag het er allemaal mooi uit, terrassen, luxere hotels en ik reed langs de Oise en stak hem over. Even verderop werd het de Aisne. Een fietspad leidde mij langs de rivier en even verderop begon de industriële zone met DSM, Colgate en Palmolive. Ik verliet de stad en dat bleek ineens Compiegne te zijn. Het weer bleef over het algemeen droog, met een enkel buitje. 

Het landschap werd vlakker, soms waren er zelfs stukken fietsroute, waar ik natuurlijk niemand op tegenkwam. En dan zo in de loop van de middag gaat het weer een beetje spoken in het hoofd. Waar ga ik de komende nacht overnachten. Ik wilde in ieder geval naar een camping.

Het licht glooiende landschap boven Compiegne

Een van de passages van de Oise

Ik realiseerde mij ineens dat de route via Cambrai zou rijden, misschien was dat een doel. Een telefoontje met het thuisfront haalde mij uit de waan, dat waren nog teveel kilometers. Uiteindelijk bleek ik in Saint Quentin langs een camping te rijden. Ik was nog vroeg, had nog wel even doorgekund, maar besloot het hierbij te laten.

Canal de Saint Quentin

Elektriciteit op de batterijen op te laden bleek hier een probleem. Dat kon eigenlijk niet, maar inmiddels ken ik de truc. Zet je tent in de buurt van tenten en caravans die elektriciteit gebruiken en vraag daar of je even een kunt inpluggen. Leer je ook meteen wat mensen kennen. Van een Engels stel kreeg ik nog een fles 7-Up, mooi, die kon ik morgen weer gebruiken. Verder kreeg ik twee plakken zelf gebakken cake van ze, gevuld met rozijnen etc. Super goed voor onderweg. 

Camping Municipal

Omdat ik wat vroeger op de camping was, had ik ook de mogelijkheid om de Perfect Moiree nog eens even goed te bekijken. Het karkas van de band bleek inderdaad bijna door. Nu had ik laatst een foto gezien, ik geloof van Peter de Rond, dat hij dit probleem ook bij zijn band had en er een stuk klittenband in had gedaan. Nu had ik nog een prachtig stuk van Wim Schermer bij mij. De zachte kant, en superlijm erin. Deze heb ik er maar even ingeplakt, in de hoop dat de band het nog even zou uithouden en ik mijn 'thuiskomertje' niet hoefde te gebruiken. Dat de band tien minuten later plat stond snap ik nog steeds niet, maar dat gaatje was zo weer gedicht.

De linker voordemper laat ik nog maar even kreunen.

Iets later kwamen Wim en Lydia (grijze tentje met de fietsen). 's Avonds gezellig nagekletst. Wim bleek 200 meter van mij vandaag gewoond te hebben op het Zaaneiland. Waren er met 1 dag verschil naartoe verhuisd. Ik had weer het gevoel van rust in mijn lijf. Ik zou het wel halen, misschien met een dag vertraging, maar ik had er weer vertrouwen in. 

Afstand: 140 kilometer 

Hoogtemeters: 825