Oliebollentocht - terug naar Zaandam

Ik had beloofd zaterdagavond weer thuis te zijn, maar zelf wilde ik ook wel graag naar huis.  Na terugkomst in Zwolle stond er dus nog een aardige tocht op het programma. Samen met Peter / Questikel vertrokken we na de bollen om ongeveer half 4. Mooi op tijd om nog een beetje van het licht te kunnen genieten. We zouden via Elburg rijden en dan weer de polder in. Questikel leidde de dans, hij wist de weg en had bovendien een Nuvi 500 in zijn 'bak'. Via de brug over het hoogstaande water van de IJssel. Door het langzaam in de schemering vervagende landschap. Links de glooiingen van de Veluwe, rechts het vlakke boerenland. Dwars door Elburg heen, wat een mooi stadje ... en opnieuw de polder in. Op zoek naar de lange rechte wegen. Nu had ik van tevoren bedacht om via Dronten te rijden, en daarna de lange rechte weg naar Almere-Haven op te pikken. Richting Dronten gingen we duidelijk niet in de goede richting, want de wind was helemaal in de rug. Maar met 35 to 40 kilometer per uur waren we er in een scheet. Linksaf, richting Zeewolde. Daar hadden we een keer rechts en links moeten gaan voor de juiste weg, maar omdraaien had geen zin. Vervolgens volgde een voor mijn gevoel eindeloze route door Flevoland. Langzamerhand begon ik stuk te zitten. Ik had moeite om Questikel bij te houden, maar hij hield alle rekening met mij. Met moeite hield ik de bak op 28 (tegen een straffe wind in, dat wel). We reden langs Zeewolde en voor mijn gevoel zig-zagden we door de polder. Soms de wind tegen, soms schuin achter. Waar zijn die lange rechte wegen die precies in de goede richting wijzen? Bij de de Stichtse Brug namen we afscheid van elkaar. We hebben misschien wat kilometers omgereden, maar dat kwam dan toch vooral door mij. Inmiddels de Top 2000 weer op de kop gezet. Ik vind dat echt heerlijk rijden en de kilometers leken weer voorbij te snellen. Via Almere-Haven en Muiden kwam ik, via de 'vaste' route, iets na 9 uur weer thuis. Mezelf verwent met een heerlijk Kasteel biertje. De terugtocht was 132 kilometer, terwijl ik van tevoren 125 kilometer geschat had. Viel dus uiteindelijk niet tegen. Totaal gereden op deze dag: 224 kilometer. Mijn oude record van 220 kilometer op één dag ook meteen uit de boeken gereden.

Oliebollentocht - vervolg

's Morgens vroeg op. Het heet water voor de douche moest worden aangezet, voordat ik mij wakker kon douchen. In de logeerkamer was nog een logé aangeschoven. Ene Horst uit de buurt van Gronau, Duitsland was nog aangekomen. Hij was 's avonds nog naar het velomobiel café in Zwolle geweest.
Lekker ontbeten met de vers gebakken broodjes van Swanette en Ymte. Brood met 'Piendakase' zoals Horst zei. Rond half negen de deur uit. Ymte met Swannette en 4 kinderen in de Duoquest met aanhanger en op stap.

Onderweg reden al velo-auto-mobilisten voorbij met diverse vehikels op aanhanger en dak en sloten een aantal velomobilisten aan. We reden met acht velomobielen via Kampen naar Zwolle. Ruim op tijd in café de Vrolijkheid (toepasselijke naam). De weg werd voor ons afgezet om over te steken, en we konden ons melden om ons pakket met stickers, Zwolse ballen, routekaart en consumptiebonnen af te halen. Steeds meer velomobielen kwamen aanrijden.
Verder werd 'het goede doel' onder de aandacht gebracht: Linda tegen melanoom. Een hartverscheurend verhaal van een vader die zijn dochter is verloren. Goed dat mensen zich hiervoor inzetten.

In groepjes of alleen, questen, allweders, natuurlijk ook een aantal strada's en allerlei andere soms bijzondere fietsvoertuigen. Een aantal van deze kunstwerken maar eens even op de foto gezet.

Wat miste was een grotere Zaanse afvaardiging. Beekie en de Blauwe Mango moesten helaas verstek laten gaan. Wat meteen opviel was de goede organisatie. In de tussentijd hadden 'de Limburgse Liggers' de gelegenheid te baat genomen om hun velomobiel event op 1 juni volgend jaar onder de aandacht te brengen door overal een flyer achter te laten. Iets na elf uur vertrokken we, richting pleisterplaats Belt-Schutsloot, waar we appeltaart zouden gaan eten. Heerlijk weer, droog, helemaal niet koud met af en toe de zon erbij. Ik reed mee in de snelste groep met ongeveer 50 velo's. Over slingerende dijken reden we op-en-neer in een kleurig langgerekt lint. Een heel stuk mooier als een file auto's. We reden door de mooie stadjes Hasselt en Zwartsluis. Foto's maken lukt helaas niet met schuimkap op, maar de plaatselijke fotoclub was uitgerukt, en overal stonden, voornamelijk mannen, te fotograferen. We waren zo op onze koffieplek. Ook daar weer prima organisatie. Er was goed over de parkeerstrategie nagedacht, zodat de terugreis efficiënt zou verlopen.

Na een uurtje weer op pad voor de terugreis. Inmiddels had ik met Questikel afgesproken een stuk samen richting Almere te gaan rijden, want ik wilde nog terug naar huis. Ik begon later echter wel weer te twijfelen, hij reed misschien wel een beetje te hard voor mij in zijn quest met kap. Eerste weer teug via Genemuiden. Met 50 velomobielen op de pont, het gaat net.

Via Hasselt en een extra 'strafrondje' langs de noordkant van Zwolle weer terug naar 'de Vrolijkheid'. Na de erwtensoep en de oliebollen met Questikel op pad naar huis. Inmiddels vandaag alweer 92 kilometer gereden. Nu nog terug naar Zaandam.  

Oliebollentocht - aanrijroute

Op het laatste moment begon het toch erg te kriebelen. Het aantal inschrijvingen nam toe, Ik had een beetje tijd en wilde eigenlijk gewoon graag heen. Op mijn werk gevraagd of ik vrijdagmiddag vrij kon krijgen, maar, gezien de dunne bezetting was dit helaas niet mogelijk. Dus uiteindelijk begon mijn oliebollentocht vrijdagochtend. Vroeg op, om naar het werk te gaan en de eerste 26 kilometer weggetrapt. Ik had wel de stille hoop 's middags iets eerder weg te gaan. Gepakt en gezakt (valt dus erg mee, naast mijn werkkleren alleen wat toiletspullen en een extra schone  onderbroek) op weg. Paulus / Quesjer had aangegeven dat ik voor een slaapplaats misschien bij Ymte terecht kon, en dat bleek inderdaad het geval. Overdag maakte de spanning zich langzamerhand van mij meester. Ik verwachtte rond een uur of 4 te kunnen vertrekken vanaf mijn werk in Hoofddorp. Maar men vond het nodig om rond die tijd ook maar eens met z'n alleen een vrijdagmiddag toast op het nieuwe jjaar en dat wilde ik natuurlijk ook niet missen. Een prosecco voor vertrek, verbetert dat de prestaties? I was about to find out. Uiteindelijk rond kwart voor 5 vertrokken. Het miezerde, niet echt het meest ideale weer, maar de wind was niet ongunstig. Nu rij ik zonder navigatie (verjaardagskado?), dat begin ik steeds meer te missen, dus ik had van tevoren mij voorbereid met een print van de fietsroute planner. Natuurlijk zinloos want in de miezer en de donkere bak ga ik daar echt niet bij elke splitsing naar kijken. Via Aalsmeer, Amstelveen, Amsterdam-Zuid naar Diemen en verder via Muiden de Hollandse Brug over naar Almere-Haven. De miezer was opgehouden te miezeren, maar was in de Flevopolder echte regen geworden. Het weerbericht op Radio 2 verwachtte 'op steeds meer plaatsen regen gedurende de avond'. Een meeuw ontsnapte nog net aan een gewisse dood door hard remmen van mijn kant. Ymte vertelde later dat hij wel eens een scholekster had aangereden, die het helaas niet meer kon navertellen en dat een wild zwijn wel eens tegen zijn fiets was aangebotst. In Almere-Haven maar eens even stoppen en de inwendige mens gaan verwennen. Binnengestapt bij eettcafé 'De Havenkom', een vaste stop tussen Dronten en thuis. Een zalmschotel met pasta moest de nodige energie weer opleveren, samen met een lekkere Chardonnay. Meteen voelde ik me helemaal inzakken. Ik raakte aan de praat met een stel naast mij. Ik vertelde ze dat ik onderweg was naar Dronten en ongelovig keken zij mij aan. Er werd meteen aangeboden dat ik bij ze kon slapen, want in dit weer, door de duisternis en nog zo ver.... Supervriendelijk, maar dan zou ik Zwolle nooit gaan halen. Na een  cola voor de suikers afgerekend. Meteen weer aangesproken door een meneer die zijn interesse toonde met als eerste vraag 'hoeveel kost zo'n fiets nou'? Hem uit de droom geholpen dat ze meer dan 3 a 4000 kosten. Hij wordt denk ik geen klant. Eindelijk buiten, het volgende stel, oudere mensen: "ik vind dit echt levensgevaarlijk". Ze bleken echter nog nooit in een velomobiel gezeten te hebben, had me ook zeer verbaasd als dat wel het geval was geweest. Kortom, weer zo'n kort door de bocht vooroordeel, waar deze samenleving toch al teveel mee doordrenkt is. Verder gaat het, het was inmiddels, geheel tegen de verwachtingen in droog geworden. Top 2000 weer op de oren en rijden maar. De bekende route langs de Vogelweg en de Rietweg. Wat is Flevoland bij nacht toch geweldig om te fietsen: 'immer gerade aus'. Het is een 'meditatief moment' voor jezelf. Eindeloos gaat het door. Het enige onderbreking is de Knardijk (even omhoog) en de bocht bij het Larssebos. Wat rijdt dat toch lekker, muziekje erbij, heerlijk, de kilometers zoeven onder de wielen door. Vlak voor Dronten begon Radio 2 mij te verlaten, er moest een andere frequentie gezocht worden. Laat maar, ik kwam duidelijk in de buurt van mijn bestemming. Het laatste stuk gereden op de navigatie van mijn Smartphone. Wat een uitvinding is dat toch. Hij zette me om kwart over negen voor de deur af bij Ymte. Fiets in de garage, douchen en gezellig kletsen over avonturen. Een superdag! 122 kilometer op de teller.

Oliebollentocht

Mijn eerste oliebollentocht zit erop. In twee dagen 346 kilometer gereden. Heelhuids thuisgekomen. Bij Ymte overnacht. Ben nu moe, heb een zere kont en ga er morgen een mooi verslag van maken.

Stoer weer

Het was stoer weer vandaag, regen, sneeuw hagel en wind.

De hempont bij Zaandam. Ben inmiddels mijn linker voorwiel hoes verloren. Als je hem vindt langs 's Heren wegen, graag terugbezorgen. :-). Kenmerk: rond en zwart.

Bandenwissel

Afgelopen donderdag: Wat trapt die fiets toch zwaar. Kortom, een lekke band rechtsvoor. Het is droog, fiets op z'n kant en de band vervangen. Buitenband nagelopen, ik kon niets vinden. De laatste 15 kilometer naar huis gefietst, geen probleem gehad, kreeg de band niet heel hard, maar het ging prima, 20 minuten later thuis als normaal. band bijgepompt, klaar om weer verder te trappen. Vandaag voor het eerst weer gereden. Mijn collega's verklaren mij voor gek met de natte sneeuw en regen, maar zij staan in de file en ik niet. Maar, ook vanmorgen was dezelfde band weer lek. Grrr. Meteen maar een nieuwe buitenband er omheen. Sinds mijn klapband bij het herfsttreffen heb ik altijd een buitenband bij me, een Kojak van Rob Heddes (nog bedankt Rob). Die er maar omheen voor de zekerheid en de band enigszins op spanning gebracht. Mijn mini morph heeft daar toch wat problemen mee. Met twee verschillende buitenbanden rijden klopt niet dus er moetsen nieuwe buitenbanden omheen. Bij gebrek aan een garage, en afwezigheid van mijn vrouw, de Strada maar eens in huis gebracht. Helemaal schoongemaakt en nieuwe Marathons eronder. Hoop dat de snelheid er niet teveel onder leidt en dat hij voorlopig op spanning blijft.