Opgeblazen

Ik reed gisteren met 46 kilometer per uur richting de pont en werd bijgehaald door een racefietser. Respect! Hij reed denk ik boven de 50.
Hij stortte vervolgens wel compleet in, loste direct en lag binnen de kortste keren een eind achter. Compleet opgeblazen.
De pont zal hij niet meer gehaald hebben.

Walter

Van Petra had ik voor mijn verjaardag een toegangskaart gekregen voor Torhout Werchter classic, met optredens van Simply Red, Lana del Rey en als uitsmijter Bruce Springsteen. We hadden bedacht dat we vrijdagavond zouden gaan kamperen en zaterdag rustig aan naar het festival terrein zouden gaan.
Petra had een camping uitgezocht en we gingen naar camping Holsteenbron nabij Zonhoven. Die naam, maar ook de plaats, deed mij erg denken aan de woonplaats van de familie Flodder. Een uitgebreide villawijk in beste Belgische traditie. Overigens woonde de familie Flodder niet in Zonhoven, maar in Zonnedael, en is de serie opgenomen in Sittard. Wat ons verbaasde was dat je overal door de woonwijk 70 mocht rijden.
De camping lag midden op de heide. Ook deze camping was opgezet in de beste Belgische traditie. Veel vaste plaatsen, bezet door smoezelige stacaravans. Ook waren er een aantal kunststof huisjes geplaatst, waarschijnlijk voor de verhuur, dat alles goed van elkaar afgescheiden door hoge heggen. De camping bestond een jaar of 30, en er was een fiks uitgevallen monument die de opening in herinnering bracht. Een schepen, een minister voor toerisme en enkele andere hoogwaardigheidsbekleders, allemaal waren zij bij deze gedenkwaardige opening aanwezig. Het geheel werd bestierd door een Vlaamse madam in de beste Belgische traditie. De camping is was vooruitstrevend. Op de website was zelfs onder het kopje 'nieuwsjes' te vinden dat ze in 2005 nog een innovatieprijs hadden gewonnen. Ook draaide de camping deels op een hele serie zonnepanelen, die er al zeker een jaar of 10 lagen. Voor de onthaal was er een vakantiekracht, duidelijk nog wat onervaren en onzeker, maar zeer goedwillend. Zij kon ons echter niet helemaal helpen en wij werden naar de Vlaamse madam doorgestuurd. Mopperend kwam zij overeind in haar bloemetjesgordijn versierd met chocolade vlekken. De jeugd, vriendelijk, maar ze weten 'oh zo weinig'. Voor mij was dit meteen aanleiding om aan de vakantiekracht later een fooi te geven. De plaats konden we kiezen en de tent
stond snel.

De camping bleek ook een fietscamping te zijn met fietscafé. Interessant. De Vlaamse madam zei dat dit inhield dat de camping minder dan 500 meter van een route af moest staan. Ook moesten er fietsherstellingsmateralen zijn. Hier voegde ze fijntjes nog aan toe dat zij de fiets niet hoefde te kunnen herstellen, mochten wij dat al overwegen.

We konden ook eten op de camping, er was namelijk een cafetaria met terras. Helemaal lekker met dit mooie weer. Petra bestelde iets met geitenkaas, ik wilde de tagliatelle met zalm. De vriendelijke vakantiekracht ging de keuken in en opende de de ene na de andere vrieskist. Helaas werd het geitenkaas gerecht niet gevonden. Toen ze vroeg om een burger met frietjes, bleek dat dit cafetaria geen frieten bediende. Lijkt mij best een issue in België en is zeker niet volgens de beste Belgische traditie. Petra bestelde vervolgens ook de tagliatelle met zalm, en beide gerechten konden vervolgens een kwartiertje lang de magnetron van binnen bekijken.

Intussen hadden we Walter ontmoet, een zeer vriendelijk man. Walter bleek de enige fietser op de camping en toen wij richting het cafetaria liepen zagen we hem zitten naast zijn lichtgewicht North Face tentje.

Tentje staat niet meer helemaal goed, want hij was het aan het afbreken.

Hij at zijn avondgerecht uit een lichtgewicht pannetje en ik was meteen benieuwd naar zijn verhalen. Hij was alleen op pad en deed, in de beste Belgische traditie' een 'fietsroute langs brouwerijen'. Overigens was het boekje door 'n Ollander geschreven en bij hem had hij het boekje ook besteld, want in de boekhandel was het niet meer te vinden.

Walter met zijn fietsgids

Op deze camping zat hij niet verkeerd, want er kon uitgebreid bier geproefd worden in het cafetaria. En dat hebben we samen dan ook gedaan. Walter kwam uit Sint Niklaas en was inmiddels enkele dagen onderweg. Hij had tegen zijn vrouw gezegd dat hij ongeveer 12 dagen zou gaan fietsen, maar had inmiddels al doorgegeven dat het wel enkele dagen langer kon worden. Zijn vrouw stimuleerde hem ook om te fietsen. Hij had bij Valkenswaard de route opgepakt en was eerst langs 'Achelse Kluis' gereden. Vervolgens zou hij verder rijden richting het zuiden van België en daarna dwars door het zuiden van België weer terug richting Sint Niklaas. In het verleden had hij diverse tochten gedaan, ook met zijn vrouw, maar helaas ging het voor haar niet meer. Ik vond het mooi dat hij toch op stap ging. Twee jaar geleden was hij met zijn broer naar Santiago de Compostella gereden. De fiets van zijn broer was vanaf het begin al een zorgenkindje geweest, met versnellingen die niet goed liepen en brekende spaken, maar ze waren goed aangekomen.
Walter is 74. Ik vind het fantastisch dat je dan in je eentje op stap gaat met de fiets met een lichtgewicht tentje. Hij twijfelde aan een nieuw matje. Hoe vaak zou hij het nog gebruiken? Ik heb hem aangegeven dat als het matje niet lekker slaapt, hij mogelijk om die reden niet meer op fietsvakantie zou gaan. Als je nog op pad wil, moet je ook aan je comfort denken. Ik hoop je op één van je andere fietstochten nog eens tegen te komen...

Walter is ook een lied van het Belgische duo Lankmoed. Er is geen overeenkomst met onze Walter. maar het is zo'n leuk nummer. Dus luister naar Walter van Lankmoed!

Zoals anderen mij zien

Gisteren, op mijn verjaardag, kreeg ik van mijn schoonzus Julia een cadeautje met als inleiding: Dit is zoals andere mensen jou zien. Ik wist even niet wat ik van die inleiding moest denken, maar het resultaat ...

vind ik prachtig!

Overigens werd ik vandaag ook nog van de weg gehaald door de politie. De eerste politiewagen reed voorbij, niets aan de hand, de tweede reed voorbij, niets aan de hand. De motoragent die iets later passeerde zette mij echter aan de kant op de Paxlaan in Hoofddorp (om de hoek bij 'Tante Lies'). Hij gaf aan dat ik op het fietspad moest fietsen. Ik antwoordde dat ik met alle plezier op het fietspad wilde rijden, maar dat ik op de weg mag, vanwege bla bla bla bla bla en alle regelgeving rolt weer uit mijn mond. Vervolgens gaf ik hem nogmaals aan dat ik met alle plezier op het fietspad zou rijden. Zijn vriendelijke antwoord was: 'Wat u wilt meneer, maar u mag ook op de rijbaan rijden'. Vond ik mooi..

Cyclevision sfeerfoto's

 Hieronder enkele foto's, de beelden spreken voor zich.

A day at the races

Vandaag waren de jaarlijkse jachthonden wedstrijden in Sloten. Helaas kon ik er, vanwege mijn verjaardag, maar kort bij zijn, maar wel met veel plezier. Bij aankomst in het inschrijfkantoor werd ik luid toegezongen. Dan voel je je welkom. En dan wordt er natuurlijk uitgebreid gezwetst. De transponder opgehaald en weer verder gekletst. 'The usual suspects' zijn allemaal van de partij. De gokkantoren waren al vroeg geopend en iedereen kan een gokje wagen. Lange rijen stonden voor de ingang. En zoals we de afgelopen tijd meermaals hebben gezien, zitten de gokkantoren er nog wel eens naast. Bijvoorbeeld Daniel, hij was de huizenhoge favoriet, 1 euro inzet leverde bij winst van Daniel slechts twee euro op. Of hij gewonnen heeft weet ik niet, maar na ongeveer een kwartier liep zijn band leeg, precies voor de startlijn. Binnen een paar minuten rende hij totaal gefocust de baan weer op, bijna schade aanbrengend aan de velomobielen die stonden te wachten om ook aan hun uursrace te beginnen. En zo liep de mogelijke winst op. Zo kon je bij winst van Ymte 4,5 euro opstrijken. Je kon ook inzetten op 'De Bak', een degelijke Strada, die zich al meermalen heeft bewezen. Eén euro inzet leverde 500 euro op bij winst. Maar 'De degelijke Bak' zou niet winnen en zou één na laatste worden, maar wel eerste in zijn categorie: rode Zaanse Strada's. Zelfs eerste in de categorie Strada's, er reed namelijk geen enkele andere Strada mee. Sterven de Strada's uit op de races, net zoals de Alleweders?
Om 9 uur vertrokken de eerste jachthonden. Ze stoven omhoog tegen het viaduct. Sloten is een prachtig parcours, maar er zit wel een rottige bult in. Het asfalt is goed en de bochten zijn voor de meeste rijders te nemen zonder af te remmen. De eerste minuten zijn altijd verschrikkelijk. Je begint met het oprijden van het viaduct, pfff, het zweet barst mij uit. Meteen daarna het gas erop, ongeveer 43 à 44. Na 7 minuten heb ik het gevoel dat ik doodga. Ik moet er nog minimaal 53! Gewoon doorgaan, luister naar de muziek. Iedereen vliegt mij voorbij, wat gaan sommige rijders toch verschrikkelijk hard. Hoe kan dit? Ronde na ronde vliegt voorbij. Belle en Dave moedigen mij bijna elke ronde aan, dank jullie wel! De aanmoedigingen van Rob mis ik dit jaar. Vorig jaar moedigde hij mij elke keer dat hij mij inhaalde aan, erg motiverend. Deze keer had hij zijn handen vol aan de onfortuinlijke Bernard Böhler, die op zijn kant ging. Ronde na ronde ging voorbij over deze prachtige baan. Het leek veel gezelliger dan in Venray. Nog drie ronden, voor de zekerheid maar 4. En dan ben ik er, rustig uitrijden, met 38 kilometer per uur.
De uitslag vermeldde 40.33 kilometer in een uur, mmm, teleurstellend, 700 meter minder dan vorig jaar. Ik dacht sneller gereden te hebben. Jan Roelse vond het verschil met zijn gps ook erg groot en gaf dit door aan de organisatie. De afstanden werden gecorrigeerd. Mijn nieuwe afstand werd 41.58, een paar honderd meter meer dan vorig jaar. Yessss!
En voor iedereen die op mij ingezet had, ik heb 'Volle Bak' gereden, dus kom niet met mij bakkeleien over de gemiste inzet....