Cyclevision 2015

Heenreis

Cyclevision zit er weer op. Het kampeeruitje is weer voorbij en het was weer gezellig. Toch ging ik er dit jaar heel anders heen dan vorig jaar. Toen was alles nieuw, nu is het herkenning. Inmiddels heb ik een fiks aantal mensen leren kennen en dat maakt deze evenementen meer dan gezellig.
Ik had bewust gekozen alleen heen te rijden. Ik heb de afgelopen tijd nogal last gehad van mijn achillespees en het gaat nu goed, maar ik wilde wel de mogelijkheid hebben om eventueel onderweg te kamperen, mocht dat nodig zijn. De wind blies flink, maar uit een goede richting, het noordwesten. Verder een enkele bui, maar het was in ieder geval niet te warm. Ik merkte dat ik niet de opwinding had van een jaar eerder, toen ging ik met de ligfiets vanuit Eindhoven, vanwege toen een knie blessure. Het zou allemaal wel goed komen.
Uiteindelijk vertrok ik iets voor half twaalf. Alle kampeerspullen hadden weer hun plaatsje gevonden. Beduidend later als gewenst, maar het bleek geen probleem. Op naar de pont. Ik werd aangesproken door een meneer van in de dertig die zei dit soort fietsen razend interessant te vinden. Ik gaf hem aan dat hij een proefrit kon maken in Dronten. Zijn reactie, ja maar niet voor nu, maar voor over een jaar of 20. Mmmm ...

Hempont bij Zaandam 

Ik had niet de rechtstreekse 'makkelijk doorfietsen' route van de fietsersbond gekozen, maar een iets oostelijker variant. Je route is behoorlijk anders, veel meer natuur, en slechts 3 kilometer langer. Eerst het grotendeels over bekend terrein. Al heb je het maar een paar keer gefietst, je herkent het toch weer. Toch zaten er enkele verrassingen tussen, een tot nu toe voor mij onbekend fietspad door Amsterdam ga ik vaker gebruiken, maar waarom ik even verder 2 keer het Amsterdam - Rijn kanaal over moest, terwijl er een kortere directe route is met prima fietspad begreep ik niet.

Donkere luchten op de Diemerzeedijk

Ook in Hilversum en iets verder in Soest heb ik leuke nieuwe fietspaden ontdekt. Na in Amersfoort met bijna 60 km p/u naar beneden gesjeest te zijn ging het verder richting Leersum en Amerongen, al iets minder bekend, maar toch ook al een paar keer eerder langs gereden, zoals op de terugreis vanaf de oliebollentocht afgelopen winter.

Oude tabaksschuur (?) in Amerongen.

Veerpont bij Amerongen

Voorbij de Waalbrug bij Beneden-Leeuwen werd het voor mij onbekend terrein.

Waalbrug bij Beneden-Leeuwen

Na iets meer dan 100 kilometer was er echter geen reden om te stoppen. De benen voelden goed. Ik heb alleen eigenlijk geen idee waar ik ben. Ik zou compleet verloren zijn zonder dat blauwe streepje. Ik heb wel eens gehoord van 'De tuinen van Appeltern', maar waar die lagen ..?

De kleine Waalbrug bij Beneden-Leeuwen?

Het blauwe streepje bracht mij iets verder langs de oevers van de Maas. Prachtige uitzichten daar op de uiterwaarden.

Aan de overkant lag Ravenstein, dat klonk wel weer bekend in de oren, en even verder passeerde ik de Maas via een brug. Omdat het mijn bedoeling was 's avonds zelf eten te maken, moest ik nog wel even naar een supermarkt. Mijn makkelijk doorfietsen route leidt, vanzelfsprekend, nauwelijks door plaatsjes. Omdat ik niet zeker wist of de supermarkt in Ysselstein nog open zou zijn bij mijn aankomst besloot ik naar Grave te rijden. Gewoon even 10 kilometer om voor een supermarkt, het lijkt Frankrijk wel.
Vanaf Grave terug naar de route, die leidde naar de Peelweg, een lange weg met prachtige ventweg, die ik de laatste 25 kilometer kon volgen. Met plaatsen waar ik nog nooit van gehoord, de mooiste vond ik Wilbertsoord. Een beetje saai, maar het reed prima. Noord-Brabant is volgens mij zeer geschikt voor velomobielen, want ik heb er op heel veel doorgaande wegen gereden. Om half 8 parkeerde ik ´De Bak´ weer op de, weer goed bemeste, camping.
Ik heb mijn oude tentje weer opgezet. Klein en licht ongeveer 30 jaar oud, na dit weekend weet ik dat hij waterdicht is, daarna zelf wat gekookt en gekletst. Iedereen is er weer, zo leuk om iedereen te zien. Kees kwam vlak naast mij staan, met een prachtige oranje leeuwentent.
's Avonds sprak ik onder andere nog met Cor van Cor op pad, hij heeft een roeifiets, en dat wil ik eigenlijk ook wel eens proberen. De laatste tijd nog last van mijn rug en die spieren moeten wat versterkt worden. Hij nodigde mij uit om zijn fiets te proberen. Het is er helaas niet van gekomen, nog wel bedankt Cor!

Zaterdag

De dag stond voor mij in het teken van wedstrijden kijken, lezingen aanhoren en kijken naar de andere aangeboden fietsen.

Mooi fietsje van Cycles Fenoux

De lezingen liepen helemaal in de soep. Op het laatste moment bleken de tijden te zijn aangepast, en vervolgens heb ik bijna geen van de lezingen gezien die ik had willen zien. Ik miste bijvoorbeeld de lezing van Wim Schermer. Erg jammer en volgens mij een smetje op de organisatie.
Tijden de drie uur race wachtte mij een verrassing. Ik zie ineens de Cywol quest rijden, is Robert-Jan er? Toen ik aan de rand van de baan stond zag ik hem op een gegeven moment zijn hand opsteken. Dat maakte mij echt even blij. Fijn dat hij op de weg terug is.

Ellen prepareert haar DF

Tijdens deze race ben ik even naar het terrein gelopen met alle ander fietsen. Zo stonden er fatbikes, werd er bikepolo gespeeld, er waren stepwedstrijden de wereldrecords fietsen stonden te pronken. Er stonden zelfs elektrische fietsen.

Gewone fietsen op Cyclevision

Bikepoloers in actie

Zo'n fatbike wilde ik wel proberen. Dat is een fiets met velgen van 4 of 5 inch breed en tractorbanden eronder, zou goed moeten gaan 'off the road'. Samen met Marjolein ging ik naar het parcours waar je een testrondje op kon rijden. Dat was niet eenvoudig. Die elektrische ondersteuning was niet zo handig. Het maakte de fiets zwaar om omhoog te duwen, want die hellingen durfde ik niet aan. Opeens een ijselijke gil, Marjolein lag in de bosjes. Bij een kleine helling was ze onderuit gegaan. Toen was de lol er voor ons wel af en hebben we de fietsen teruggebracht. Toch leuk om geprobeerd te hebben.

Inmiddels was de drie uurs wedstrijd bijna afgelopen en heb ik Robert-Jan (en Karlijn) opgezocht. Het maakte mij echt helemaal blij om hem te spreken. Inmiddels sloeg wel bij mij een beetje de onrust toe. Ik had er nooit aan gedacht een helm mee te nemen naar Cyclevision, maar wilde wel de één uur race doen. RJ gaf aan dat ik zijn helmpje wel kon gebruiken, maar die was volgens de strenge wedstrijdleiding niet voldoende. Uiteindelijk heb ik van RJ later ook nog zijn kap geleend en kwam Gerrit - Bocycle ook nog aan met een helm die ik mocht lenen. Uiteindelijk werd er niet streng naar gekeken en bleek er zelfs iemand zonder helm te rijden.
Het avondeten werd weer als vanouds aangeleverd, helaas was er niet echt rekening met vegetariërs gehouden.
Daarna zou het grote wielercafé plaatsvinden. Bekende namen, zoals Peter Winnen en Rob Harmeling zouden aanwezig zijn. Misschien wel leuk om ook te bezoeken. De gespreksleider bleek van het praatgrage type. Een oud-renner die iets wilde zeggen werd de mond gesnoerd omdat de gespreksleider aan het woord was, en men moest die zijn verhaal laten vertellen. Peter Winnen zei op een gegeven moment dat de gespreksleider veel te veel aan het woord was en snoerde hem even de mond. Tijdens de pauze ben ik vertrokken, het scheen daarna wel iets beter geweest te zijn.

Zondag

Voor mij was dit de dag van de wedstrijd, om 10 uur stond hij gepland. Beetje spannend, maar vooral gewoon leuk. Robert Jan was er ruim op tijd met zijn kap, met als gevolg een prachtige kleurencombinatie.

Met Theo en Rob hadden we het er inmiddels over gehad wie de rode lantaarndrager zou worden. Het maakte mij helemaal niet uit, ik wilde gewoon de ervaring. Geen stroomlijnkappen, geen snelle banden, geen carbon en een te zwaar lijf met te weinig training maakten 'De Bak' geschikt voor de achterhoede. We startten apart en trappen maar. Op zoek naar de juiste cadans en op zoek naar een snelheid die ik een uur vol kon houden. Nou ja, zo rond de veertig. Dat leidt tot een continu gezoef naast je, want de meesten rijden 50 of meer. Rob haalde mij op een gegeven moment ook in, maar Theo, die zag ik niet. Halverwege de race verscheen hij achter bij mij in beeld, hij zou mij ook gaan inhalen. Maar dat gebeurde niet, hij viel terug en ik heb het genoegen gehad één keer iemand in te halen. Robert-Jan stond iedereen weer helemaal aan te moedigen. Hij bleef aanmoedigen en maakte een hele serie foto's. En hoe zwaar het ook is, de tijd vliegt. Je moest de tijd zelf bijhouden, want een klok is er niet. Ik had het uur erop zitten, moest ik nog door? Nog maar twee rondjes extra... Het bleken ererondjes, want er was allang geroepen dat ik eraf mocht. Maar dat hoor ik natuurlijk niet. Uiteindelijk 41,123 kilometer gereden. Ik was best tevreden en trots, ook al is het misschien helemaal niet zo hard.
Na de wedstrijd heb ik Adri Manhave nog een kwartiertje gesproken. Het was een wens om ook hem eens te ontmoeten en hij was nu in Nederland en een middagje op Cyclevision. Ik beschouw zijn Strada als mijn tweeling Strada. We rijden ongeveer evenveel en hebben hem bijna even lang en ze zijn beide rood. Superleuk om iemand dat in het echt te ontmoeten. Het smaakt naar meer.

Samen met Adri en De Bak

Intussen had ik de spullen ingepakt en ben om een uur of twee vertrokken richting Utrecht. Dat was een 100 kilometer, en dan zou ik vandaag verder rijden naar Zaandam. Het eerste deel weer via de Peelweg, maar daarna iets westelijker afbuigend.

Weggetje bij Ravenstein

Pauze aan de Maasdijk

Bij het veer over de Maas kwam ik Bert met zijn paars-gele(?) Mango tegen, maar aan de ander kant van de pont ging hij alweer zijn eigen weg.

Veerpont bij Tiel

Een 25 kilometer verder kwam ik hem weer tegen. We reden een stukje op. Ik reed bij Beusichem de pont op, maar Bert bleek inmiddels het restaurant in gedoken te zijn. Rond 7 uur was ik in Utrecht, op maandag zou ik de laatste 60 kilometer naar huis rijden.
Cyclevision was weer een leuk evenement. Ik vond het zelf leuk dat er een grotere verscheidenheid aan fietsen was. Hoewel er voor mijn gevoel meer mensen waren dan vorig jaar, lijkt het alsof Cyclevision niet onder het aandacht van ander publiek wordt gebracht.
De organisatoren wil ik van harte bedanken. Ik vind het indrukwekkend dat zo'n kleine vereniging zo'n groot evenement op kan zetten.

Kilometers dit weekend: 386
Totaal: 32098

Op weg naar CV

Het duurde allemaal een beetje langer, maar ik ben nu bijna klaar om te vertrekken naar CV. Ik heb 160 kilometer te gaan. Ik ben benieuwd of ik last ga krijgen van mijn achillespees. Mocht ik onderweg last krijgen, dan kan ik onderweg kamperen en ga ik morgenochtend vrolijk verder.

Ik heb er zin in! Tot later allemaal! We gaan er mooie dagen van maken.

Bureaustoel

Afgelopen week was het weer in het nieuws. Zitten is slecht, voor van alles en nog wat. Je moet minimaal 4 uur per dag staan of lopen, en anders in ieder geval 2 uur. De afgelopen tijd loop ik een beetje te kwakkelen. Eén van de blessures van de laatste tijd is een rugprobleem. En als ik dan nadenk over mijn bewegingspatroon, dan moet ik constateren dat ik het niet goed doe. Vanuit bed schuif aan de ontbijttafel, vervolgens glij ik in mijn velovaartuig, en stap ik in de parkeergarage uit om mij vervolgens naar mijn bureaustoel te begeven. 's Middags vindt alles in omgekeerde richting plaats. Nu heb ik zelf de hele tijd het idee dat ik goed bezig ben. Ik beweeg namelijk. Maar misschien is zo'n velomobiel helemaal niet zo gezond, ik beweeg wel, maar ik zit. Die rug doet helemaal niets, die hangt daar op die stoel. Ik heb er al eens eerder over geschreven  Op een gewone fiets doet de rug van alles, die corrigeert continu de bewegingen. Het moet anders, ik zal ook andere manieren weer moeten bewegen.

Snorfiets

Op de pont: Hoe hard kan u meneer?

Harder dan jij mag en langzamer dan je kan. De scooter bleek 46 te kunnen.