De Oliebollentocht

Terwijl de LOL rijders al uren onderweg waren, lagen wij nog op één oor. Om 9 uur zou Toos het ontbijt brengen, ze was stipt op tijd. En wat voor een ontbijt. We hadden er wel met zijn zessen van kunnen eten. Toos haar verblijf was beschreven in een boekje - 30 jaar vrienden - en daarin gaf zij aan dat ze met het ontbijt een extra stap wilde zetten. Dat was volledig gelukt! 

Iets na half tien reden we weg om de 3,5 kilometer naar Lattrop te overbruggen. Lattrop werd opgeschrikt door een invasie van onbekende omvang. Sinds 26 juni 1272 had Lattrope nimmer zoveel velomobielen zien passeren. Er zijn geen vormen van verzet waargenomen tegen de inname van Lattrope door het volk der velonauten en de aanverwante stammen der velovaarders en velomobilisten. Integendeel, de plaatselijke bevolking kon volop profiteren van de extra werkgelegenheid die dit opleverde door de extra markt voor oliebollen, erwtensoep en verkeersregelaars. Eerder was wel, wegens hevig lokaal verzet, een opvangkamp voor velovaarders afgewezen. Uiteindelijk werd een tijdelijk kamp op ruim 10 kilometer van het dorp gedoogd. Tegen de avond werden deze stammen dan ook weer gedecideerd over de gemeentegrens heen gewerkt. De Rond velomobielservice leidde alles in goede banen.
Bij aankomst was het al een drukte van jewelste. Zoals het hoort bij een OBT. De aantallen van Schermerhorn en Zwolle zijn dan de afgelopen jaren misschien niet gehaald, maar het waren er toch weer ruim 100. Peter was een voorbeeldige gastheer, en hij genoot er volgens mij ook van. Hij probeerde iedereen persoonlijk even welkom te heten en een kort praatje te maken. Super Peter! Zelf heb ik tijdens de koffie natuurlijk ook al verschillende mensen gesproken. Het is altijd een leuk weerzien van bekenden en een mogelijkheid om rijders te leren kennen. Wat mij opviel was de totale afwezigheid van de klassieke Allweders. Geen enkele van deze Dakota onder de velomobielen fietste mee. Hoewel het natuurlijk geen museale optocht van historische velomobielen is, hoort deze oervelo er toch echt bij! Allweder rijders, ik verwacht jullie volgend jaar weer! Kort voor vertrek werd de groepsfoto gemaakt.

Om precies 11 uur vertrokken we. Ik nam de makkelijke route, net als de meesten trouwens. Door een mooi landschap, in het zonnetje werd er flink doorgereden. De groep viel dan ook in verschillende stukken uiteen.

Heel zonnig

Peter bleek geen tijd meer gehad te hebben om naast de voorbereidingen alle routes voor te rijden, we kwamen enkele keren bij een modderweg uit. Soepel werd een alternatieve route gevonden. De makkelijke route was in het totaal toch nog 70 kilometer, met één bult in het midden, daar bovenop lag het lunchpunt. Vanuit de naastgelegen uitkijktoren had je een prachtig zicht op de omgeving.

Heuvelop

Vanaf de toren zijn de velo's klein

Na de stop mocht er even heuvelaf gesjeesd worden. Vriend Erwin deed dit met 76,4 kilometer per uur, een nieuw record voor hem (dat zou het ook voor mij geweest zijn), na zijn record van de dag er voor. Onverantwoord vond zijn zoon het.  
De kleurige sliert gaf het, toch al mooie landschap, een extra teint.

Velofamilie-uitje

Rond half 4 waren we weer terug bij Gasterij De Smid. Klaar om ons te laven aan soep en oliebollen en natuurlijk verder te kletsen. Ik heb een tijd met Mieke gezeten, zij had bijzondere verhalen, onder andere over haar fietstocht met Johan naar en door Spanje. Rond een uur of 5 gingen de meesten er weer vandoor. Paul ging met de LOL groep weer richting de IJssel, anderen gingen naar een scoutinghuis waar iedereen kon overnachten.
Voor de deelnemers was de organisatie smetteloos. Hier heeft echter de organisatie echter wel goed wat uren in moeten steken en misschien wel grijze haren bezorgd. De organisatie wil ik dan ook graag nogmaals bedanken! Hartelijk dank Peter, top!

Terugreis

Na weer een fantastisch ontbijt ben ik met Erwin rustig teruggereden. Eindeloos over smalle fietspaden langs onverharde wegen en brede vaarten. 

De West-Friezen zoeven onderlangs voorbij

Vlak voor Zwolle kwamen de West-Friezen beneden ons voorbij karren. We zijn tot Zwolle met hen opgereden, daar even aan de koffie gegaan.  

Bij het vertrek reed er nog een ligfietser voorbij, die ik wel ken van de treffens (man met fikse baard en gulle lach). Ik probeerde hem nog even aan te houden, maar hij sjeesde door. Via Elburg en de polder nog even gestopt in Almere-Haven voor een soepie. Iets verder scheidde mijn weg zich van die van Erwin en legde ik, de top 2000 luisterend, de laatste kilometers af. Na 185 kilometer was ik weer thuis. Het was weer een mooie tocht!   

De spieren zijn nog stijf - OBT 2015

De spieren zijn nog stijf, maar de jaarlijkse oliebollentocht is weer achter de rug. Iets na 6 uur gisteravond parkeerde ik De Bak voor de deur. Het waren weer fijne dagen. Prachtig weer, zon weinig wind, het was bijna voorjaar. Het bleek zelfs de warmste oliebollentocht sinds het begin van de waarnemingen in 1901 geweest te zijn. Wat een verschil met vorig jaar, toen wij door sneeuw en ijs ploegden om de tocht te volbrengen en er vele afhakers waren. Ondanks de ideale omstandigheden heb ik toch wat mensen gemist. De Gentse liggers waren er volgens mij niet, Jan waar was je? De Limburgse liggers hebben de Belgische afwezigheid gecompenseerd. Misschien kan er ook eens een oliebollentocht in België georganiseerd worden. Volgens mij was ook Werner er niet, die in het verleden nogal eens uit Oostenrijk kwam aanfietsen, en volgens mij uit de buurt van Almelo komt. Ik heb overigens wel iemand anders uit Bregenz (Oostenrijk) gesproken. Andere afwezige oudgedienden waren Wim Schermer en Marnix (waar was je?). Ook misten we Wim de Roetsende, en misschien misten we hem nog wel het meest. Wim, heel veel sterkte met het verlies van je vader. Gelukkig waren er ook heel veel mensen aanwezig, en daar vielen wij ook onder.

Heenreis

Op de 27e stond Erwin om kwart over 9 voor de deur. Hij had er al 60 kilometer opzitten. Dat hadden er eigenlijk 50 moeten zijn, maar zijn Osmand app lijkt niet altijd helemaal goed te werken. 

Vertrek uit Utrecht

Desondanks arriveerde hij mooi op tijd, want we hadden afgesproken om om 10 uur vanuit Utrecht te vertrekken. Petra maakte nog een kop thee voor hem, een stuk kerststol erbij en we waren klaar voor de start. Het weer was goed, een lichte wind schuin achter. Het eerste stuk was min of meer bekend, maar de track had toch enkele verrassingen. Zelf in een gebied wat ik inmiddels redelijk goed, reden we nu een prima, deels andere route. De eerste obstakels dienden zich al snel aan, een geleidelijke klim de Utrechtse heuvelrug op. En ik weet dan al dat je hem in één steile afdaling achter je laat. Een mooie afdaling, waar we met bijna 60 naar beneden sjeesden. De drempels op de weg staan hogere snelheden in de weg. Iets voorbij Amersfoort werd het voor mij onbekend gebied. Hoewel ik vaak merk dat ik, door te fietsen of door het wandelen van LAWs op heel veel plekken geweest ben, blijven er witte vlekken op de kaart. We reden langs een heel mooi stukje Barneveldse beek. Bij Hoevelaken pakten we een doorgaande weg op die we tot Apeldoorn zouden volgen. Wel een wat minder deel van de route, maar we moesten nog een eind.

Inmiddels begon het ook grijzer te worden en soms te miezeren. Dan doemt toch het Veluwe massief op. Het is te merken dat Erwin in goede conditie verkeerd, want hij stoof omhoog. Ik ging rustig aan. Eigenlijk moest ik in verband met mijn knie (komt dat gezeur over die knie weer) niet zo ver fietsen, maar de oliebollentocht kan ik echt niet aan mij voorbij laten gaan. Naar beneden ging gemakkelijker. Ik reed tegen de 70, Erwin reed 70,7, een nieuw snelheidsrecord voor hem. In de afdaling reed enige tijd een auto naast mij, vermoedelijk verrast door de snelheid van De Bak. Via Apeldoorn naar Deventer, waar we even de lokale V&D (nou ja, La Place) gingen ondersteunen. In één bijna rechte, doorgaande lijn reden we naar Almelo. ook weer langs een doorgaande weg, maar het schoot wel op. Het laatste stuk ging langs het kanaal Almelo-Nordhorn. Een smal fietspad vlak langs het kanaal. Hier en daar wat glad van de modder, maar wel een verademing na alle kilometers langs doorgaande wegen.
Inmiddels begon het te schemeren, nog één afslag en we kwamen aan in Tilligte bij Toos van vrienden op de fiets. Een oudere vrouw die ons hartelijk onthaalde. Ze dacht dat we toch maar met de auto gekomen waren, want we hadden van die felle lampen. De plek bleek een schoot in de roos. We kregen een eigen vakantiehuisje met 2 slaapkamers en 2 badkamers (heerlijke douche!). De fietsen konden binnen.

Na het douchen nog even met Toos gezeten, ze deed dit al vanaf 1984 (het allereerste begin van Vrienden op de Fiets). Met al haar gasten kon ze inmiddels wel een voetbalveld vullen. Na te hebben gegeten in het dorp zijn we vroeg ons nest ingedoken.

Publiciteitsgeile velovaarder haalt dagblad Tubantia

Trots staat De Bak midden in beeld

Verslag volgt nog, Graag wil ik Peter de Rond (en ongetwijfeld anderen) bedanken voor de organisatie.

Ik kreeg een telefoontje

Afgelopen donderdag kreeg ik een telefoontje van het GVB (gemeente vervoerbedrijf), naar aanleiding van een vraag die ik eind oktober gesteld had via hun website. Op de website stond dat ik binnen 5 werkdagen antwoord zou krijgen, maar het heeft iets langer geduurd. Ik verwachtte eigenlijk al geen antwoord meer. Eerder heb ik er over gepost. Kort gezegd ging het over de vraag of ik wel of niet op het midden-dek van de pont mag staan. De reactie van het GVB was verrassend. Ik had iets gedacht van 'U dient altijd de aanwijzingen van de pontbaas op te volgen', maar nee, er zou een verandering van het beleid doorgevoerd worden. Velomobielen mogen in de spits voortaan altijd op het middendek staan. De GVB'er meldde dat dit de komende dagen zou worden gecommuniceerd aan de medewerkers op de diverse ponten.
De afgelopen dagen bleef ik, na mijn eerdere discussie met een pontbediende mij maar gewoon tussen de fietsers worstelen. Maar ineens, gisteren, hadden ze blijkbaar intern overleg gehad. In de ochtend werd ik direct naar het middendek gedirigeerd. Toen ik 's avonds op de pont stond, op de fietsersstrook, werd mij verteld dat ik vanaf nu ook op het middendek mag staan.

Tijdens het telefoontje heb ik ook meteen maar opheldering gevraagd over een andere prangende kwestie. Op de pont zijn twee aparte stroken voor fietsers en bromfietsers. Zij staan hier door elkaar heen. Oftewel, de fietsers staan altijd in de stank van startende bromfietsers. Nu had ik al eens gelezen dat de fietsersbond hierover afspraken had gemaakt met de toenmalige pontbeheerder 'Connexxion'. Vanaf, meen ik 2014, zouden er maatregelen komen om de bromfietsers en fietsers te scheiden. Dit ook vanwege het al jaren groeiende fietsverkeer over de pont. Sinds de overname van de ponten door het GVB had ik er nooit meer iets over gehoord. Hoe stond het met deze maatregelen? Ik kreeg te horen dat per 1 januari 2016 de bromfietsers van de fietsers gescheiden gaan worden. Eindelijk! Hulde aan het GVB.

Staande gehouden

Ook vandaag weer gewoon op de fiets naar het werk. Ik mag dan inmiddels een leasebak hebben, maar die kan prima stilstaan voor de huisdeur. Gisteren naar de klimaatparade geweest, en ook ik wil mijn bijdrage leveren. De kolencentrale hebben we thuis allang gesloten met een serie zonnepanelen op het dak, de kilometers in de 'LeaseBak' probeer ik ook te beperken.
Vandaag zou mogelijk weer zo'n dag worden dat je voelt dat je leeft. Dat de elementen aan je trekken. Vanmorgen was er nog weinig aan de hand. Rustig naar kantoor gepeddeld. Vanavond was het echter andere koek. Slagregens en windvlagen. Weer een dikke 7 beaufort. De beveiliging van het kantoorgebouw wenste mij een goede tocht. Altijd valt het comfort weer op. Heerlijk zit ik binnen. Alleen weer die Sinnerkap hè, het vizier klappert als een loszittend kunstgebit. Aandraaien helpt van de moeren helpt niet echt. Adri heeft mij inmiddels wat foto's gestuurd hoe hij dit heeft opgelost. Twee lexan stripjes, die de hoogte van het vizier moeten regelen. Dat ga ik binnenkort ook maar eens regelen. Na ongeveer twee kilometer ga ik altijd over een grote kruising. Er ligt een fietspad langs, maar dat is moeilijk begaanbaar wegens ongelijke betonplaten, scherpe bochten, hekjes, randen naar de weg. Ik heb hier al eens eerder over geschreven, maar zie hieronder nogmaals de foto's. Ik heb de gemeente Haarlemmermeer er al eens over benaderd. Daar kwam geen sjoege van. Aangezien deze gemeente inmiddels één van de duurzame wethouders van Nederland heeft, moet ik hem misschien maar eens een nieuwe poging wagen.

Bij het oversteken van de weg kreeg ik een vervelende vrachtwagen achter mij aan. Toeteren, lichtsignalen. Ik raakte even geïrriteerd en dacht toen 'zak er maar in'. Uiteindelijk haalde hij mij in en stopte voor mij, en kon niet anders dan ook stoppen. Het bleek een afsleepwagen te zijn van de politie en ik werd door de bestuurder aangesproken. 

Ongeveer zo'n wagen

Eerst enigszins boos, waarom ik niet stopte voor zijn stopbord? Ik gaf hem aan dat ik vooral zijn claxon had gehoord en zijn lichtsignalen had gezien. Ik kon in de spiegels niet zien dat het een politie wagen was. Ook kan ik het stopbord niet zien, want dat zit meters hoog. De man werd vriendelijker en gaf aan dat ik daar niet mocht rijden en het was ook veel te gevaarlijk. Ik gaf hem aan dat ik daar wel mag rijden, want ik ben breder dan 75 centimeter en rij op 3 wielen. Ik steek daar al vanaf dag 1 de weg over en er is gelukkig nooit een gevaarlijk moment geweest, maar ik moet wel zeggen dat het weer vandaag niet bijdroeg aan de veiligheid. Nu weet ik natuurlijk wel dat de beste man gelijk had, want het volgende bord staat 200 meter voor het stoplicht:

Gesloten voor fietsen en voor invalidenvoertuigen zonder motor.

Maar hij begon te twijfelen. Hij kon het zich niet voorstellen. Ik kwam er met een waarschuwing vanaf. We gaven elkaar een hand, ik, droog, door het vizier heen, terwijl hij in de pleurende regen en wind stond. De rest van de tocht was weer ruig, maar vooral met wind in de rug. De Bak hield zich kranig en het is zo lekker rustig op de fietspaden ... Je voelt dat je leeft.

Ruig weer

Met inmiddels weer een dunne knie kon ik 'De Bak' vandaag niet laten staan. Ik zou naar mijn ouders in Sint Pancras, iets meer dan 30 kilometer vanaf Zaandam. Een mooi tochie. Eigenlijk is de route bijzonder eenvoudig. Eerst volg ik 10 kilometer de provinciale weg tot voorbij Marcel Beekmans, dan sla je rechtsaf richting Wim Schermer en dan verder richting Alkmaar. Wim Schermer kwam ik tegen op de heenweg op een landweg. Hij was bezig met zijn standaard rondje Schermer - what's in a name -. Even bijgekletst. Ik vertelde hem dat ik een stormstrip op mijn lijst voor Sinterklaas had staan. Verder hadden we het nog even over de Marathon Plus. Toen er een auto aankwam moesten we van het midden van de weg af en gingen we ieder ons weegs. Het weer was prima, maar er was wel een pittige wind. Bij de brug over het Noordhollands kanaal bij West- Grafdijk kwam 'De Bak' even dwars op de wind en dat bleek behoorlijke bries. Ik zag de koppen op de golven en realiseerde mij dat ik meende gehoord te hebben dat het 's avonds wel eens beestenweer kon worden. Wim had eerder al aangeraden ernstig te overwegen niet op de fiets terug te gaan.
Vanavond rond half 9 besloot ik om de terugreis aan te vangen. Zou het een helletocht worden? Ik twijfelde, het moet veilig zijn. Aan de kust stond een windkracht 8, maar meestal neemt dat in het binnenland snel wat af. Verder regende het pijpenstelen. De wind was gedraaid naar het zuidwesten en dat hield in dat ik de wind vooral op de kop of schuin tegen zou hebben. Dat is beter dan van opzij. Er was één stuk met wind van opzij, maar daar zou ik vooral in de luwte aan de onderkant van de dijk rijden. Alleen vlak bij de brug over het kanaal zou ik een paar honderd meter dwars op de wind staan. De wind komt daar over het Alkmaardermeer aanzetten. Over dat stukje was ik bezorgd. Moest ik uit 'De Bak'? Misschien zou die wel wegwaaien. Ik wist het niet. Verder is er over de gehele route een vrijliggend fietspad of een rustige landweg evenwijdig aan de provinciale weg. Dat leek wel zo veilig. Het eerste stuk ging goed. De snelheid was laag, maar ik ging gestaag voort. Ik haalde zelfs nog een fietser in: Die was echt stoer. Zo nu en dan voelde ik een klap wind, maar niets om mij echt zorgen over te maken. Ik had vooral last van de autolichten van tegenliggers op de hoofdweg. Steeds dichter naderde ik het kritieke punt, hoe zou het daar gaan? Ik was niet bang, maar wel bezorgd. Ik wilde de fiets ook heel houden. En toen kwam de helling die mij boven aan de dijk zou brengen. Langzamerhand hoorde ik de regen harder op de kap kletteren. De wind nam toe. De sinnerkap kwam als eerste boven het dijklichaam. Even wachten op een tegenligger en langzaam verder omhoog kruipen. En of ik nou mazzel had of niet. Het viel heel erg mee. Rustig overbrugde ik de 200 meter naar de afslag. Ik had het ergste gehad. Verder ging het in zuidelijke richting, de wind gaf geen problemen meer en zonder problemen kwam ik aan in Zaandam.
De vizier van de Sinnerkap bevalt mij niet helemaal. Als er veel wind is kan hij zijn eigen leven gaan leiden. Ik heb al eens gehad, met wind mee, dat de hele vizier ineens helemaal naar boven klapte. Nu, tegen de wind in, woei het vizier steeds dicht. Ik kijk dan verlekkerd naar de kap van Wim, waarbij dit geregeld wordt met de carbon pootjes. Misschien moet ik die kap toch nog eens gaan testen ...

Pech onderweg

Door de regen en de wind... Het zou pas in de avond gaan regenen. Ik was zonder kap vertrokken. Het KNMI zat er helaas naast vandaag. In de middag ging het steeds harder regenen. Vanmorgen vroeg reed ik nog heerlijk zonder schuimdeksel... Toch is het helemaal niet vervelend om zonder kap te rijden met dit weer. Eigenlijk word ik nauwelijks nat. Maar vanavond had ik pech. Op de pont, terug het Noordzeekanaal over, zie ik ineens dat mijn extra lamp en houder missen. Wat is er gebeurd. Ik kan me niet herinneren dat ik de lamp eerder miste, dus ik vermoed dat hij op de pont ligt, onder mijn fiets? Niets te vinden. Ik besluit de eerste pont terug te nemen en een stuk terug te rijden ... Wie weet. Terug aan de overkant vraag ik de wachtenden of zij misschien onderweg een lamp met houder hebben zien liggen. Een mevrouw geeft aan dat ze een lamp bij de spoorwegovergang heeft zien liggen, ongeveer 1.5 kilometer terug. Een logische plek, want daar hobbelt het goed. Misschien is de lamp heel langzaam van de aluminium houder geschoven. Ik ben teruggereden, maar helaas..

Weer terug op de pont nog even gevraagd aan de pontbaas of er misschien een lamp was afgegeven. Ik was verbaasd dat hij allerlei specifieke vragen ging stellen. Hij vertelde dat hij de vroegere eigenaar was van waypoint in Moordrecht. Hoe je dan op de Hempont terecht komt is mij een raadsel, maar ook een verrassing. Op de pont was geen lamp afgegeven. Ik zal het even zonder moeten doen.

Op de terugweg had ik het idee dat de lamp meer trilde dan anders. Had ik er maar meer aandacht aan gegeven.

RammelBak

De afgelopen tijd had ik last van gerammel achterin. Los van dat het mij stoort, wil ik dan ook weten wat de oorzaak is. Ik was al diverse keren achterin gedoken om de oorzaak van het rammelen te vinden, tot nu toe zonder resultaat. Alles leek vast te zitten. Ook het  achterwiel. Natuurlijk maakte ik mij wel zorgen, soms lees ik wel eens dat er wat breekt.
Vanwege het gerammel had ik enige tijd geleden ook velomobiel.nl al gebeld. Ook zij konden er niets van bakken. En als je achterin kijkt, er kan zo weinig los.
Afgelopen weekend bedacht ik dat ik misschien maar eens de achterveerpoot moest smeren. Dit had ik nog nooit gedaan, en ik begreep dat dit eigenlijk ook niet zo nodig was. Maar extra gepiep achter mijn rug deed mij toch maar eens een poging wagen. Nu had ik eerder de voorveerpoten gesmeerd, maar hoe werkt dat nu achterin? Nou, eigenlijk is het nog veel eenvoudiger, zeker ook voor Questen. Eerst even een steun onder de tunnel. Vleugelmoer boven aan de veerpoot los, en de haak van bout af. Vervolgens bleek je de onderkant zo los te kunnen draaien. Ik twijfelde echter of dat wel de bedoeling was. Kon ik daarna de veerpoot weer vastdraaien? Tante Lies nog even gebeld, die had het namelijk laatst ook al gedaan. Erwin gaf aan dat ik het kapje bij de derailleur eraf moest, en dat je van die kant de veerpoot los kon maken. Ik heb even zitten kijken, zag eigenelijk niet hoe dat moest en besloot de gok te nemen. Ik draaide de veerpoot los en haalde hem uit 'De Bak'. Vervolgens het zwarte beschermingskapje met een draaibeweging eraf. De kruiskop schroef losgedraaid, uiteinde in de bankschroef en ik kon de veerpoot opentrekken. Vervolgens de boel vullen met kopervet en alles weer dicht. Eigenlijk was het veel eenvoudiger dan een veerpoot van een voorwiel.
Het resultaat viel niet tegen. Wat een rust ......

Diversen

Mooi weer vandaag

Wat een heerlijke fietsdag! Nu hebben we de afgelopen weken al nauwelijks wind, maar met het zonnetje erbij is het helemaal heerlijk. De zon kwam op boven Schiphol, dat deed hij een maand geleden ook rond deze tijd.

Geniedijk Hoofddorp

Geniedijk Hoofddorp, met nieuw asfalt

Hempont

Op de Hempont terug kreeg ik een standje van de pontopzichter. Terwijl de meeste pontbazen de voorkeur aangeven dat ik op het middendek sta, was deze pontopzichter een andere mening toegedaan. Het was druk met fietsers en er was geen autoverkeer, dus ik reed het middendek al op maar werd teruggefloten. Vervolgens paste ik niet langs een hekje (er stonden andere fietsers), blokkeerde ik de boel en bleef een groot deel van fietsersruimte ongebruikt. Dit leidde weer tot irritaties achter mij. Ik heb bij het GVB om opheldering gevraagd.

Kapwatje

Opnieuw aan de kap geprutst. De stukken lexan aan de zijkant die binnenspattend water moeten tegenhouden bleven niet goed zitten. Nu opnieuw gemaakt. Vastgemaakt aan de kap met de bout die ook het vizier fixeert. Nu wachten op de regen. 

Tochten

Eigenlijk maar één tocht gemaakt. Een tocht door het land van Pé, door de Noord. Onder andere over het nieuwe fietspad van de Hondsbossche Duinen (voorheen Hondsbossche Zeewering) gereden. 

Zie hier een filmpje.

Rodrigo

Ook Rodrigo uit Nieuw-Vennep heeft inmiddels een velomobiel. Hij heeft een tweedehands Mango overgenomen. Tot nu toe fietste Rodrigo met een trike en had een hele plastic ombouw. Hij was o.a op het Paastreffen met zijn bijzondere fiets. Hij twijfelde lang over de aanschaf van een velomobiel, want was niet zeker of hij er gemakkelijk mee de tuin in zou kunnen komen bij hem thuis. Dat gaat gelukkig allemaal prima. Hij vertelde dat zijn kruissnelheid met 10 km per uur omhoog was gegaan.
Ik kwam hem vandaag tegen tijdens de lunch, we gaan hem vast zien tijdens de treffens.

Filmpje

Nog een saai filmpje over het veloweekje met Gerrit, Elmi, Rob, Victor en Marjolein. Met Rob en Victor onderweg.
Genomen op 7 september

Over de Waaldijk bij Nijmegen

Herfstbanden

Zo'n eindeloos herhaald onderwerp, banden. Wim heeft het al honderd keer gezegd en ik ben nu, natuurlijk na mijn eigen ervaring, geheel overtuigd. Waarom luister ik niet naar mensen die er uitgebreid onderzoek naar hebben gedaan? Waarom ben ik zo eigenwijs?

De HPV's zijn traag. Twee maanden geleden had ik de HPV's er weer eens omgelegd, ik heb namelijk nog een paar setjes. Het kostte mij veel moeite om 'De Bak' op snelheid te houden.

Voor de herfst en winter inmiddels de Marathon Plus er om gelegd. Deze zijn een stuk sneller. Na het wisselen van de banden rij ik een kilometer of 3-4 per uur harder.

Mijn laatste record?

Afgelopen maand heb ik een nieuw maandrecord bij elkaar getrapt, 1650 kilometer. De belangrijkste bijdrage kwam uit het veloweekje, waarin ik met Rob, Marjolein, Victor, Elmi en Gerrit op stap ben geweest. Daarnaast natuurlijk woon-werk verkeer en nog enkele andere tochten. Het hadden nog meer kilometers kunnen zijn als ik mij niet op sommige dagen wat rust had genomen.
Toch zou het wel eens mijn laatste maandrecord kunnen zijn. Ik ga binnen het bedrijf waar ik werk, Travelport, een andere functie krijgen waardoor ik meer onderweg zal zijn in een vierwielig vehikel. Er zal genoeg te fietsen overblijven.

Oktober is begonnen met prachtig fietsweer en hoop dat dat nog even zo blijft. Helaas zal ik er op het herfsttreffen niet bij zijn in verband met familieverplichtingen. Allemaal al vast veel plezier.

Natte Bak

Na de hoosbuien van eergisteren had ik De Bak onder zijn hoesje laten staan. Bij het uitpakken van spullen was echter wel wat water naar binnen gekomen, en er stond dan ook een plasje in. Eerst maar even droogmaken voor vertrek. Vervolgens stapte ik in en het was 'vvllluuttt', ik was meteen nat tot op mijn onderbroek. Ook de ventisit voelde nat aan. Nou ja, niets aan te doen.

Wat me echter wel toch wat irriteert is de de nattigheid die ik ondanks de Sinnerkap binnenkrijg. Quezzzt maakte hier afgelopen week ook al opmerkingen over en ik ben het wel een beetje met hem eens. Een dure kap, zeker comfortabel warm in de winter, maar ik vind hem maar matig beschermen tegen de regen. Er druppelt van alles naar beneden en naar binnen. Verder beslaat de boel snel, wat de veilgheid beïnvloed. Rainex helpt daar echt niet tegen. Ik heb nog wel wat lexan liggen, dus maar eens kijken of ik er wat extra tegen aan kan lijmen. Mogelijk werkt het voorste stukje ook nog enigszins als een 'deflector'en gaat het het beslaan een beetje tegen. Verder nog maar eens een ruitenwisser maken. Volgens Tante Lies voldoet dat redelijk. Ik ben benieuwd naar de volgende regenbui.

Veloweekje

Afgelopen week met Elmi, Rob, Marjolein, Gerrit en Victor op stap geweest. We hebben gekampeerd. Het weer was de eerste dagen niet om over naar huis te schrijven, maar het tweede deel van de week was fantastisch. Om eindeloos opbreken en inpakken te voorkomen, is er voor twee campings gekozen, van waaruit diverse tochten werden gereden.
Zondag werd verzameld in Eck en Wiel, net over de Lek bij Amerongen. De camping was prima, al was het een half moeras, de eigenaar was ons echter niet zo vriendelijk gezind. Bij aankomst had Gerrit aangegeven dat hij dacht dat er gereserveerd was, en dat bleek niet het geval te zijn. De eigenaar gaf aan dat wij 'jokkebrokken' waren. En dat ging steeds zo door, continu pittige gesprekken, die helaas het gevoel van gastvrijheid niet echt ondersteunden. De tarp werd zelfs door de camping eigenaar weggehaald. We besloten een dag eerder, op dinsdag, naar de tweede camping te vertrekken bij Emst. Daar werden we juist weer bijzonder gastvrij onthaald.

Gerrit, Victor, Marjolein en Rob ontbijten in de zon 

Vanuit Eck en Wiel hebben we één route gefietst, naar Nijmegen. We hebben die met z'n drieën gefietst, Rob, Victor en ik. We zijn nog even bij Elan langs geweest.

Hoe nu verder?

Met hulp van Victor en Rob passeert de Quest het hekje 

Honig Fabriek bij Elan

Dinsdag zijn we vanuit Eck en Wiel naar Emst gefietst. Helaas voor ons (niet voor hem) moest Gerrit naar huis in verband met een optreden van U2.

Soms onverhard

Soms prachtige fietsboulevards

Vanuit Emst hebben we twee routes gefietst. Woensdag hebben we de pontjes route over de IJssel gefietst. We zijn 4 keer de IJssel overgestoken, een dagafstand van ongeveer 100 kilometer.

Velomobielen tetris

Donderdag zou de koninginnen etappe worden met ongeveer 185 kilometer. Vanuit Emst zijn we naar Vreden in Duitsland gereden. Daarna zijn we zijn in Winterswijk nog even bij ACE langs gegaan. Alle routes waren uitgezet door Elmi. In Zutphen gegeten en in het donker terug naar de camping.

Soms prachtige fietspaden 

Heerlijke terrasjes

De track liep dwars over een vliegveld (omdraaien dus)

Er kraakte iets bij Elmi

Soms onverhard

Soms heel erg onverhard

Aankomst in Zutphen

Victor, '#Stretch your Ego'. 

Vrijdag ben ik aan het einde van de ochtend vertrokken naar vriend Rob. Hij woont in Buurse (bij Enschede). Ik had hem al een paar jaar niet meer gezien en dit was een kans. 's Avonds paddenstoelen geplukt met Rob en Karolina en hiervan daarna een heerlijk prutje gemaakt. Verder geborreld met Wodka en Slivovitz.

 Zaterdag rond het middaguur vertrokken naar Utrecht en zondag door naar huis.

Er waren diverse Schuttersfeesten

Het veer over de IJssel bij Dieren

Over de Veluwe terug naar huis