Met een bak in Kopenhagen

Voor het werk zit ik een weekje in Kopenhagen en daarom even niet met 'De Bak' onderweg. Maar ik heb wel een fiets gehuurd (met bak) en maak daarmee de stad onveilig. De fiets heeft een 'automatische' versnelling, soms trap je ineens zwaarder, ik hou er niet van. Soms rij ik wat omhoog, gaat hij in een zwaardere versnelling.... Maar, met is leuk om in een complete andere stad te fietsen en leuk om het te beschouwen.
Al aardig wat tochten gedaan na de werkdag. Het weer is namelijk de hele week al prachtig. De eerste avond naar het strand gefietst, een kilometer of vijf van het hotel. Daar had ik wel een restaurant verwacht. Er bleek weinig te zijn. Op een gegeven moment dacht ik dat er een restaurant in een houten gebouw was op een steiger in het water. Dus ik er heen, uiteindelijk bleken er kleedkamers te zijn voor mannen en vrouwen, mmm.. Het bleek dat dit de oude officiële plek was van de plaatselijke naturisten vereniging, hier kleedde men zich uit om zich, achter houten schotten decent naakt te verpozen. Ik had mijn zwembroek voor niets meegenomen.
Ook heeft Kopenhagen een Belgische fietsbrug (Belgische lezers, svp geen aanstoot nemen van deze Nederlander), men begon aan beide oevers te bouwen en kwam tot de ondekking dat de brugdelen niet geheel uitgelijnd bleken te zijn. De fietsbrug is nog steeds niet af.
Ik vind het een bijzondere stad, Christiania, de enorme vrijstad, zoiets hebben we in Nederland echt niet. Of het Papirøen, waar je je waant op een Aziatische markt met eetstalletjes.

Mijn bak in Kopenhagen

Kopenhagen is een echte fietsstad. En ik moet zeggen, Amsterdam kan er een puntje aan zuigen. Ik heb het idee dat er nu veel meer fietsers zijn dan toen ik, lang geleden, in Kopenhagen was. Ligfietsers zijn er echter niet veel.

• Aantal gespotte ligfietsen tot nu toe: 1
• Aantal gespotte velomobielen: 1 - op een foto van een Deense collega, die wist dat er iets met .nl op stond. Het bleek een foto van een oranje Quest.

• Wat opvalt is dat het fietsverkeer hier veel gediciplineerder verloopt dan in Amsterdam. Al vindt men hier dat het een chaos is. Men wacht voor de stoplichten en blijft op de fietspaden. Er kunnen soms hele files zijn. Er staat rustig 100 meter fiets te wachten voor het licht, moet je in Amsterdam eens voor komen. Vanmorgen zag ik zelfs agenten die door rood licht rijdende fietsers beboetten.

  

• Er is een gering hoogteverschil tussen de weg en het fietspad en ook met de stoep. Dit zorgt ervoor dat dit verkeer min of meer gescheiden is. Men haalt niet even snel over de weg in.
• Op de ongeveer 2,5 meter brede fietspaden fietst men meestal niet naast elkaar, maar de snellere fietser passeert de langzamere links.
• Wat ook fijn is zijn de voorsorteer stroken.  
• Er staan overal richtingaanwijzers voor bestemmingen binnen een paar kilometer. In Amsterdam zie je fietsborden voor Den Haag, maar hoeveel mensen fietsen daarheen? In Kopenhagen zie je borden voor de 'lokale' bestemmingen.

Borden, voorsorteerstroken en een blauwe oversteekstrook

• De Deense fietsers lijken ook hun eigen gebarentaal te hebben, ze steken hun hand op als ze gaan stoppen, maar er zijn meer gebaren, die ik nog niet helemaal heb kunnen 'vertalen'. Het zijn vaak subtiele bewegingen.
• Wat ook plezierig is, is dat stoplichten aan beide zijden van de weg staan. Je kan dus veel eenvoudiger zien of een stoplicht op groen staat, zonder een stijve nek te krijgen.
• Als je een grote weg oversteekt is de oversteekroute vaak aangegeven met blauwe vlakken, ook goed zichtbaar voor auto's.
• Ongeveer 15 % van de Denen lijkt met helm te rijden.
• Ik heb bijna geen mensen zien bellen of appen op de fiets.
• De fietsverlichting is vaak op de naaf gemonteerd, best handig in de stad.
• Mocht je je niet aan de regels houden, dan laat men het je claxonnerend of roepend weten. Er is overigens momenteel een campagne om mensen rekening te laten houden met die onhandige toeristen en mogelijk gaat men toeristen een fietsbrochure meegeven: Hoe moet ik mij op de fiets gedragen in Kopenhagen? 

Kortom, ik vermaak mij hier best!

Gebroken spaak?

Dat dacht ik toen ik een paar honderd meter van mijn werk was en ik ineens getik hoorde bij mijn linker voorwiel. Eerder die dag was mij opgevallen dat het remmen wat raar verliep. Alsof er een schokje ging door de fiets. Ik dacht dat de rem mogelijk een beetje bleef hangen en besteedde er niet teveel aandacht aan. Iets om later even na te kijken.

Aangekomen op het werk meteen maar eens gekeken. Wieldoekje eraf, maar geen gebroken spaak. Inmiddels lag wel de naafdop op de grond. Die bleek losgegaan te zijn en het getik te veroorzaken. Gelukkig ben ik hem niet verloren (heb wel een reservedop trouwens). Een verdere check leverde op dat de naafbout helemaal was uitgelopen. Ik fietste dus met een los wiel... Mmmm, hoe kan dit gebeuren? Alles weer aangedraaid, ander voorwiel ook maar eens checken. Gelukkig geen ongelukken gebeurd.

My second of fame

Wat een heerlijke dag. Afgelopen nacht op een camping bij Noordwijkerhout overnacht en vandaag via mijn ouders weer naar huis. En dit zijn van die dagen dat het alleen maar genieten is. Eerst ging ik nog even wat brunchen met Petra bij de Langevelder slag.

Ik werd meteen aangesproken door een Engelssprekend iemand die vertelde dat hij vorige week nog met Graeme Obree had gesproken en daarna begon hij over Mike Burrows. Maar de Strada vond hij ook prachtig. Hij vertelde trouwens dat Graemee Obree zijn snelle fiets voor een budgetprijs in elkaar gezet had. Als dat zo is dan plaatst dat de snelle jongens uit Delft toch ook in een ander perspectief. Inmiddels waren er ook wat bewonderende Fransen in beeld gekomen, ook zij wilden van alles weten. Zij waren met vrienden uit Reims gekomen. Die vrienden waren in drie dagen op een racefiets naar Nederland gefietst. Geen slechte prestatie. Vervolgens drongen enkele Duitsers zich op.. Na de brunch ging ik door de duinen richting Zandvoort en verder naar Parnassia. Bij een prachtig meertje stopte ik.

Meteen was het weer raak. Een Duitser sprak mij aan en had een Versatile, ooit van een Nederlandse vrouw gekocht die een snellere fiets wilde. Samen met zijn maten werd de Strada geanalyseerd. Onder andere de kettingloop en de stuurinrichting passeerden de revue, maar ook werd uitgebreid een vergelijk gemaakt met andere velomobielen, erg leuk. Verder richting de pont bij IJmuiden. Rustig reed ik door de drukke duinen. De mensen waren allemaal bij en lachten mij vriendelijk toe. Tijdens het wachten op de pont werd ik benaderd door een verslaggever van RTV NH. Hij vertelde dat IJmuiden die dag de warmste plaats van Europa was. En daar reed iemand in een Strada. Hij werd enthousiast, stelde allemaal vragen en schoot wat film. Dat zou later zeker op de TV verschijnen en dat was ook zo. Kijk allemaal naar 'my second of fame' rond 6.20! Ik ben erg tevreden over het beeld. Richting Castricum en via Egmond-Binnen reed ik naar Alkmaar. Hier klampte een man mij aan. Zijn vader was overleden en hij had een wit-grijze 'Mango', hoe hij die te gelde kon maken. Door er in te fietsen, dat was hij niet van plan. Binnenkort zal deze Mango wel op Ligfiets.net komen te staan. Hij is overigens een keer op zijn kant gegaan, maar verder in perfecte staat.

En verder was het vandaag heerlijk 'velozweten'. De druppels liepen heerlijk langs mijn rug en tasten misschien het stoeltje aan, maar wat kan het me schelen. Het was zo'n dat dat je opgevoerde snorfietsers fluitend voorbij fietst, dat speed pedelecs echt geen bedreiging meer zijn voor de superieure velomobielen. Het is zo'n dag .... Heerlijk  

Belgisch Ligfietstreffen 2

Na het ontbijt op zaterdag stond er een lange tocht van ongeveer 100 kilometer gepland en een korte van ongeveer 30. We gingen voor de lange tocht. Om ongeveer half 11 vertrokken we met een man of 20, voornamelijk velovaarders, maar ook een trike en twee ligfietsers. De rest van de bezoekers ging een kilometer of 30 rijden. Een stel jonge kinderen fietsten mee, chapeau!

De vaart zat er meteen goed in, ik maakte me meteen zorgen over de ligfietsers. Eerst nog even de Kalmthoutse heide over voordat we Nederland inreden.

Ronny legt alles vast.

Jan komt net boven de motorkap uit.

Opeens een grote knal. Ronny zijn achterband was van de velg van zijn Orca afgelopen en en de binnenband knalde aan flarden. De fiets was snel gerepareerd, maar er zouden die dag nog twee knallen volgen. Eén zelfs tijdens stilstand. Hij heet dus vanaf nu ... knallende Ronny. De velg van de Orca is waarschijnlijk iets gekrompen, waardoor de buitenband er regelmatig afloopt. Ik begrijp dat dit binnenkort wordt opgelost met een nieuwe velg. Na een korte stop, waarbij wij de ravitaillering helaas hebben misgelopen naar de Oesterdam.

De groep viel hier uiteen in velonauten en ligfietsers. Het verschil in snelheid tussen beide groepen is te groot. Voor de ligfietsers is het niet leuk om met de moed der wanhoop de velonauten proberen bij te houden. En velonauten, ze zijn zo druistig, ze houden zich even in en gaan dan weer. Als je in een gemengde groep rijdt, moet de voorrijder niet harder rijden dan 20 kilometer per uur. En zelfs dan is het voor de ligfietsers nog zwaar.. Wat een eind. Schitterend zicht op de Oosterschelde en heerlijk sjezen ... tegen de wind in, maar dat waren we gewend. In het dorpje Tholen was een volgende stop. Daar kon even lekker gegeten worden. Vanaf hier het vaste land weer op en na 3 kwartier fietsen stond de volgende stop gepland. Lekker zo'n kort stukje. We moeten een smalle brug over om aan de overkant van een sluis te komen (Benedensas). De brug schoof net open over de spoorrails toen wij aankwamen.

Spoorbrug?

Na een minuut of tien wachten konden we oversteken en kwamen in een prachtig tentje terecht. Hier nog even een heerlijke warme chocolademelk. Na weer een knal van Ronny reden we weer terug naar de stal. Daar konden we weer aan het bier en heerlijke eten.

's Avonds verzorgde Lucien nog een informatieavond over GPS gebruik. Er werd druk gediscussieerd. Inmiddels lieten ook de leden van het jeugdheem van zich horen. Regelmatig hoorden we zwaar bonkende muziek. De discotheek bleek naast onze slaapzaal te liggen. Erwin wist met een paar stevige slagen op de deur de jeugd zodanig aan het schrikken te krijgen dat zij, compleet verschrikt, gillend het pand verlieten. We hebben ze nooit meer gezien. Gelukkig dat Erwin niet op dezelfde wijze omgaat met snurkers ....

De terugweg

De track van de terugweg was ongeveer 20 kilometer korter, maar zeker zo mooi. De zon scheen, de wind was wat gaan liggen. We reden wat meer om Rotterdam heen en hebben heerlijk genoten. Zonnebrand hadden we niet bij ons, en ik ben dan ook nu zo rood als een kreeft.

Bij elkaar ongeveer 420 kilometer gereden.

Tenslotte: Heel leuk om 'De Belgen'te ontmoeten en natuurlijk wil ik de organisatie van harte bedanken. Geweldig gedaan! 

Paars was heen,blauw was terug

Staalblauwe luchten

Bij de Volkerraksluizen

Zomers tafereel

Er leuke sjalie van de Belgen

Brienenoordbrug

Tante Lies op weg naar huis

Belgisch Ligfietstreffen 1

Afgelopen weekend hebben wij een bezoek gebracht aan onze zuiderburen. Vanaf vrijdag tot en met zondag werd een treffen in Essen, meteen aan de grens met Nederland georganiseerd. We konden verblijven in 'Bivakhuis Deken Verstraelen' een jeugdheem van onder andere de scouting. Dat zouden we later nog merken.  

Reeds voor de 12de maal organiseren de Vlaamse Liggers een ligfietstreffen, ditmaal onder de hoede van LIA. Alle ligfietsers, velomobilisten en sympathisanten zijn van harte welkom. Deze keer slaan we onze tenten en sleurhutten op op de terreinen van het Bivakhuis Deken Verstraelen in Essen. Essen is een grensgemeente, we hopen op een grote delegatie vanuit Nederland.

Helaas viel de grote delegatie vanuit Nederland wat tegen. Naast Erwin, Rodrigo (eigenlijk een in Nederland wonende Portugees) en ik, waren Joop en Anita uit Philippine in Zeeuws-Vlaanderen aanwezig. Zij woonden op 500 meter van de grens.

Op vrijdag was het doel op tijd te vertrekken zodat we eventueel ook nog de initiatietocht konden doen. Het regende echter en was natuurlijk koud, dus we vertrokken wat later, toen de regen was opgehouden. Erwin en Rodrigo opgehaald en op weg. De route zou ongeveer 170 kilometer bedragen.
Het beloofde een fijne dag te worden, koud weer, stevige wind tegen, mogelijk een bui, maar wel met een paar warme mensen op stap. Rodrigo reed zelfs met kap.

Het lijkt best mooi weer

Via een slingerende route door het 'Groene Hart' reden we richting Rotterdam. Het werd wel steeds zwaarder. De stevige koude wind beukte continu op onze velomobielen.

Rodrigo

Lastige passage

De koppen stonden op het water. Het was koud. We volgden de Rotte en kwamen uiteindelijk midden in Rotterdam uit. Trots paradeerden wij over het Hofplein en de Coolsingel. Sorry Erwin, het was eigenlijk niet mijn bedoeling zo door de stad te rijden, maar wel leuk.

Coolsingel

Na de oversteek via 'De Zwaan' kwamen we al snel over een prima fietsroute de stad uit. Via de Heinenoordtunnel en de Volkeraksluizen naar het oude plaatsje Willemstad.

Lift bij Heinenoordtunnel, maximaal 75 mensen, ruimte zat

Sjezen

Triomfantelijk reden wij dit vestingstadje binnen. Na nog een forse hagelbui op onze kop gekregen te hebben kwamen we rond 7 uur aan, waar we hartelijk werden ontvangen. Leuk om sommige bekenden te zien (eigenlijk alleen Jan Goddemaer), maar ook andere bloggers.
De spaghetti werd gemaakt en we konden aanvallen. Super. Een bijzonder fijn element aan het bezoek aan onze zuiderburen was de aanwezigheid van meer dan voldoende voorraad speciaalbieren. Ik heb er uitstekend op geslapen ... anderen hebben last gehad van mijn gesnurk .... mmm ik snurk toch nooit ....

Erwin, Joop, Ronny en ...

Jan Goddemaer

De rest volgt morgen ...