Code geel, code oranje, code rood

Code geel was het vanmorgen tussen Hoofddorp en Leiden, daar kwam 'Tante Lies' voorbij. Code oranje was het volgens het KNMI in alle westelijke en noordelijke provincies. Maar code rood kwam alleen voor tussen Zaandam en Hoofddorp, daar kwam 'De Bak' voorbij.

Overigens werd vlak voor mijn eindbestemming mijn kap met geweld van 'De Bak' gerukt, stuiterend over de weg naar een akker aan de overkant verdween mijn kap. Lekker op de fietsschoenen door de prut. Er bleek een zijraampje verdwenen en mijn vizier houder was ook gevlogen. Die knip ik vanavond wel weer. Een paar krassen op de bovenkant was de enige verdere schade. daar kan ik wel mee leven. Maar er moet natuurlijk wel wat gebeuren, velcro is niet voldoende.

Gelukkig heeft Tante een oplossing.

Maar zelf heb ik er ook een oplossing bedacht:

Naar Texel

Vrijdag

Sinds 2001 werd op Texel het eerste weekend van september het NK tijdrijden voor vrije fietsers gehouden. Een jaarlijks terugkerend evenement, maar waarvan de traditie dit jaar doorbroken is. Op initiatief van Belle werd er toch een weekend op Texel georganiseerd. Het doel had niets met tijdrijden te maken. Het doel was na te mijmeren over het verdwijnen van weer een fantastisch evenement, waar ik nog nooit was geweest. Maar een weekend Texel is nooit te versmaden dus ik had mij ingeschreven, samen met nog een aantal anderen. Helaas vielen de meeste mensen om verschillende redenen af, zodat het er uiteindelijk leek dat alleen Erwin en Claudia en Petra en ik zouden gaan. Nou kennen Erwin en ik elkaar al enige tijd, dus ik had er alle vertrouwen in dat we de Bierbrouwerij op Texel wel met een bezoek zouden gaan vereren, en ons vervolgens al lallend over velomobielen zouden onderhouden. Nou, die bierbrouwerij zijn we niet geweest, maar, dat lallen, dat hebben we gedaan... Op verzoek van Erwin (zeer tegen mijn zin) moest de whisky mee om de keel eens goed door te spoelen met dit medicijn. Erwin zou vrijdagmiddag op de fiets gaan, ik zat nog achter mijn laptop. Claudia en Petra zouden met de auto gaan en de tent meenemen, zodat de vervelende werkzaamheden van het kamperen mij bespaard zouden blijven. Om 4 uur vertrok ik vanuit Hoofddorp. Het is 90 kilometer naar het veer bij Den Helder, dus nog even een aardige tocht op de vrijdagmiddag. De boot zou 1 keer per uur gaan en omdat ik ook nog het veer over het Noordzeekanaal moest nemen verwachtte ik pas de boot om half 9 te zullen halen. Een paar weken geleden had ik een 200k brevet gereden, en dat ging toch wat moeizaam (zwaar verkouden, relatief weinig gefietst). Maar nu reed ik lekker. Met een gangetje van zo'n 37 reed ik richting de pont bij Buitenhuizen die ik gemakkelijk haalde. Daarna in noordelijke richting verder, langs Huize Schermer in 'De Woude'. Tot mijn verbazing kon ik het tempo van rond de 37 handhaven en er kwam een lichte hoop dat ik misschien de boot van half 8 toch kon halen. Er was geen wind en de weersomstandigheden waren prima. Maar het was nog ver. Richting Alkmaar en dwars door de stad. In Alkmaar bleek het kermis, een tegenvaller. Ik kon niet verder en moest uit 'De Bak' en deze naar de overkant van het Noordhollands kanaal duwen. Oef, dat kost tijd. Toch maar weer snel verder, de Helderse weg op, ongeveer 40 kilometer sjezen. Het was tegen 6 uur dat ik Alkmaar aan de noordkant uitreed. Anderhalf uur voor 40 kilometer, inclusief stoplichten en een kaartje kopen, ik had er een hard hoofd in, maar ging er voor. En weer kon ik steeds zo'n 37 blijven rijden. Langs Koedijk, Schoorldam en Sint Maartensvlotbrug naar het noorden. Om tien over 7 parkeerde ik tot mijn eigen stomme verbazing voor de veerhaven. In 2 uur en 10 minuten 70 kilometer gereden, volgens mij heb ik  nog nooit zo hard gereden over zo'n afstand.

Inmiddels bleek via de app groep dat Theo ook gearriveerd was, leuk, een extra deelnemer, maar dat het eten ook opgegeten was. Dat was natuurlijk een hoax. Rond half 9 arriveerde ik bij de camping waar de tent stond, de pasta stond te dampen waar het bier koud stond. En het werd nog reuze gezellig. We konden heerlijk binnen zitten in een grote gezellige ruimte bij de camping.

   

Zaterdag

Opstaan was geen sinecure. Erwin meldde dat hij pijn aan zijn haarwortels had (heeft hij die dan nog?). Ik moest eerst maar eens even lekker onder de douche. Langzamerhand voelde ik mij mens worden. He, daar is André (Strada 169), die kwam ineens het camping terrein opsturen, nog een deelnemer. Leuk, Petra had André wel eens langs de Moezel zien rijden met Strada en aanhanger. Zo rond een uur of 11 kwam er dan toch beweging in de stoet van 3 Strada's en een Mango. Petra en Claudia gingen op de stadsfiets en we zouden elkaar wel ergens ontmoeten voor een drankje. André kent Texel op zijn duimpje en hij nam ons mee het hele eiland over.

Een favoriet plekje van André op het eiland.

'De Bak' en Theo zijn 'bak'. Uitzicht richting Vlieland.

Via de vuurtoren door het duin richting De Koog, waar we een late lunch hadden. Vervolgens via het schilderachtige Den Hoorn en over de 'Hoge Berg' weer terug naar de camping. Vervolgens kwam er alweer snel een heerlijke nasimaaltijd (goed gedaan Erwin!) op tafel, waarna André weer vertrok richting Julianadorp. En wij, wij hadden nog wijn, bier, whisky, amaretto en water. Natuurlijk werden de aanwezige fietsen op de camping besproken. Zo waren er een paar Pakistanen met elektrische vouwfietsen, die nog in elkaar gezet moesten worden. Altijd leuk om eens even goed voor te gaan zitten.   

Zondag

Theo vertrok als eerste, hij had nog een afspraak en wij vertrokken aan het einde van de ochtend. We misten de veerboot op 2 minuten... Maakt het uit, hij gaat elk half uur. En heerlijk weer teruggereden. Bij Sint Maartensvlotbrug het kanaal overgestoken en een stuk via de prachtige West-Friese omringdijk gereden. Misschien een idee voor een volgend uitje.. Nog even via mijn ouders in Sint Pancras en voordat je het weet ben je alweer thuis.