Ruilen?

Dat was de vraag van een bromfietser vandaag. Hij was zeiknat geworden in de regenbuien. Ik zat redelijk droog in mijn lekker ruime regenpak.
Ik dacht het niet.

Fietsvakantie Frankrijk - Deel 5

Een dagje Ieper vandaag. Eerst de was gedaan, de onderbroeken waren op.
Daarna het stadje in. De laatste tijd is er veel op het nieuws omtrent de Eerste Wereldoorlog. Die is 100 jaar geleden begonnen, met alle gruwelijkheden tot gevolg. Ik realiseerde mij al een tijdje dat ik eigenlijk weinig van deze periode weet. De oorzaak is waarschijnlijk dat deze oorlog aan Nederland voorbij gegaan is. In mijn jeugd lag de Tweede Wereldoorlog nog redelijk vers in het collectieve geheugen, daar werd op school en ook thuis aandacht aan besteed. De Eerste Wereldoorlog was veel verder weg.

Monument bij Nieuwpoort

Ieper is één van de symbolen van WOI. Gedurende 4 jaar lag daar het front. De stad is bekend om zijn museum, en daar wilde ik dus heen. 'Flanders Fields' laat op meeslepende wijze de gebeurtenissen in dit deel van België zien in de periode 1914-1918. De toenaderingen tussen de soldaten rond de kerstperiode, waarin de Engelsen (Tommy's) de Duitsers (Jerry's) over en weer kado's gaven, samen zongen en voetbalden. De legerleiding zag dit is bijzonder gevaarlijk voor het moraal van de troepen en verbood dit. Om de soldaten strijdvaardig te houden werden er regelmatig 'raids' uitgevoerd. Uitvallen, die niet tot doel hadden om grondgebied te veroveren, maar alleen maar om de gevechtsbereidheid op peil te houden. Mensen werden slecht bewapend voor zo'n 'raid', want deze wapens zouden in vijandelijke handen vallen. Kortom, mensen werden direct de dood in gestuurd. Het leven in de loopgraven werd belicht, de gasaanvallen, de rol van de artsen. Ook in België bleek men te beschikken over een waterlinie, langs de rivier de IJzer. Deze komt bij Nieuwpoort aan de kust. Het was mij eerder in daar al opgevallen dat er een hele serie met sluizen, ik meen 5, waren, met allemaal verschillende waterlopen bij het stadje. En er was een monument, waar ik langsgefietst ben.

Sluizencomplexen bij Nieuwpoort

De inundatie bleek voor de Duitsers een onoverkomelijke hindernis. De 'Westhoek' is tijdens WOI nooit ingenomen.
Terug naar de camping en daar waren weer nieuwe interessant personen aangekomen. Een man op de fiets, had een tent, matje en slaapzak mee. Maar de fiets was een beetje gek. Een slappe damesfiets met mandje. Daar ga je toch niet mee op fietsvakantie? Inderdaad, dat deed hij niet, en enigszins besmuikt vertelde hij dat een kilometer verderop woonde, maar net gescheiden was en het even thuis niet uithield. Hij had die dag een tent gekocht en was er trots op dat hij voor het eerst ooit een tent had opgezet. De tent kostte 35 euro, de slaapzak 15 en het self-inflatable matras nog eens 15 euro. Mijn slaapmatje was al twee keer zo duur als alles bij elkaar. Volgens mij had hij de tijd van zijn leven op de camping. Ook kwamen er twee studenten, die bij het opzetten van hun tentje tot de ontdekking dat hun tentstok gebroken was en dat er een gat in de tent zat. Met duct-tape en een spalk kon dit worden verholpen. En anders konden ze altijd voor 35 euro nog een nieuwe tent kopen.

Na het eten naar 'The Last Post', de dagelijkse
herinnering aan de Eerste Wereldoorlog, waarbij bij één van de stadspoorten op de bugels geblazen werd. Ik was onder de indruk. Bussen vol met mensen, zeker meer dan 1000, waren er op deze doordeweekse dag. Ik moest achteraan aansluiten, ondanks dat ik er een half uur van tevoren was. En zo schijnt het elke dag te zijn. Ook wat militair gekleden waren er aanwezig. Uit Engeland, maar met alle respect, deze mensen leken direct weggelopen uit de tv-serie 'Daar komen de schutters'. Het was heel bijzonder. Na de plechtigheid kon je met de heren spreken en foto's maken.
Na dit indrukwekkende moment terug de stad in. Een biertje drinken. Al snel kwam ik in contact met een man, die, ook weer net gescheiden was. Hij had een hond geadopteerd en werkte 14 uur per dag, want dan hoopte hij over 20 jaar een hoeve te kunnen kopen. Arme man.....

Donderdag 15 mei

Ik had geen haast, voelde mij nog op vakantie, maar rond een uur of 11 reed ik weg. Eerst nog even door de stad.

 De fiets op de 'Grote Markt' trok al snel de aandacht:

Ik had één track in de juiste richting, die van Marcel Beekmans van een jaar eerder. Die wilde ik wel gaan volgen, maar eerst een stuk 'Vredesroute'. Een fietstocht van 40 kilometer langs de slagvelden en monumenten van Ieper. Het meest indrukwekkende was wel 'Tyne Cot', misschien wel de grootste begraafplaats. Lange rijen met kruizen en nog veel, heel veel meer, zo'n 35.000 namen gekerft in het monument.

Vervolgens de track van Marcel opgepakt tot Gent, en daar kwam ik achter de geweldige fietspaden die er in België zijn te vinden. Eindeloos kan je fietsen over de jaagpaden, eerst langs een kanaal, vervolgens langs de Leie, en vanaf Gent weer volgens de LF5 door Vlaanderen langs 'de Schelde'. Net voorbij Gent begon het tijd te worden. Ik wilde wel echt duidelijk de stad voorbij, maar kamperen in de stad was net iets te vroeg. Uiteindelijk maar weer eens op zoek naar adressen van 'Vrienden op de Fiets'. Drie keer gebeld, 1 keer werd opgenomen door iemand die op dat moment in Polen zat, anderen namen niet op.
Ineens zag ik daar iets bekends opduiken, een velomobiel. Even zwaaien met de armen, want ik was natuurlijk benieuwd. Het bleek Karel Jansen, die sinds kort een WAW had. Hij wist al, via de blogs dat ik mogelijk in de buurt was. Even gezellig gekletst.

Ondertussen ging de telefoon, ik liet hem gaan. Toen ik weer instapte en keek bleek het te gaan om het adres van 'Vrienden op de Fiets' uit Dendermonde, nog een 30 kilometer verder. Ik kreeg zelfs een SMS - Kan ik u helpen? Geweldig! Een dik uur later zat ik bij haar op het terras aan een Jupiler.

Fietsvakantie Frankrijk - Deel 4

Vandaag de koninginne-etappe, ik zag er naar uit en er tegenop. Letterlijk, want de heuvels waren in zicht. Eerste doel vanuit Gravelines was Cap Griz Nez, daar waar Het kanaal het smalst is. Ik wilde eerst nog even naar de kust, helaas kwam ik niet tot aan het strand. Het weer was beter, maar er was nog veel bewolking. Later op de dag zou het steeds beter worden. Twee IJslandse pony's kwamen voorbij, maar schrokken helemaal niet van 'De Bak'. Ze kwamen zelfs snuffelen aan de fiets toen ze dichtbij waren. Niets geen gestijger, niets op hol slaan, maar geïnteresseerd. Zo mag ik meer paarden tegenkomen. Richting de heuvels, met een grote boog om Calais heen. En ineens ben je in de heuvels. En het viel over het algemeen niet tegen. Mijn kleine blad voor wilde alleen nog steeds niet. Gedraai aan de stelknoppen bij het stuur had niets opgeleverd. De enige manier om de ketting op het kleine voorblad te krijgen was vanaf het grote blad met een zwieperd naar het kleine blad. En toen vloog natuurlijk de ketting eraf. Nog niet eerder gehad, maar het was een klusje van niets en ik had een hele zwik plastic handschoentjes mee. De schade bleef beperkt. Verder omhoog, niet snel, maar wel gestaag. Hilariteit en verbazing in de dorpen. In de verte zag ik de vuurtoren van de kaap al en rond half twee stond ik er, na 60 kilometer fietsen.

Selfie

Het eerste doel was bereikt, na 507 kilometer. Een soort van 'einde Frankrijk'. In de verte zag je Engeland liggen. Het weer was opgeklaard, heerlijk voor een korte pauze en een snack. Zoals je hier op de foto ziet was ik al flink rood. Dat zou ik later nog voelen. Ik had geen moment aan zonnecrème gedacht.

En nu verder, maar hoe. Ik had geen route van hier naar Ieper, mijn volgende doel. Dus maar eens ouderwets de kaart op de motorkap en plaatsen in de Garmin ingeven om te gaan routeren. Nou, dat heb ik weer geweten. Eerst de heuvels over, tot 150 meter hoogte. Een paar keer gelopen, maar het viel mee. Verderop werd ik een onverharde weg opgestuurd, dat maakte mij ook al niet blij. 

De veerpoot begon ernstig te kreunen en ik maakte mij al zorgen over ernstige pech in Frankrijk. Olie deed wonderen, voor tijdelijk. Meer olie erbij hielp weer even. Ik ben er mee thuis gekomen. Verder in oostelijke richting naar Ieper. Eindelijk geen wind tegen. Soms hoge snelheden in de heuvels, maar mijn maximum van 66 kilometer per uur vond ik met zijwind spannend genoeg. 

De laatste echte kuitenbreker was de plaats Cassel, gelegen op een hoge heuvel, met een bijzonder steile weg omhoog. Lopen geblazen. Maar toen was het nog maar 25 kilometer naar Ieper. Ik kwam er rond 9 uur aan, na 175 kilometer. Moe, maar zeer voldaan. Mijn tentje opgezet en de stad ingegaan om nog wat te eten. Mijn doel voor de dag meer dan bereikt.

Stadspoort Ieper

Camping Ieper

Ieper by evening

Stukje track gegevens

Hoogteprofiel

Wedstrijdje?

Dit zeiden twee jongens op een scooter met blauw plaatje. Ik kon het niet laten. Ik vermoedde dat ze opgevoerd reden. Op een stuk mooi asfalt van ongeveer een halve kilometer reed ik ze, de jongens stomverbaasd achterlatend, mer een fiks verschil voorbij. Kwam op dit stuk tot 47 km p/u. Hun tweewieler hield het bij 35 voor gezien. Geen kunst aan.
Over het algemeen ben ik niet zo van de wedstrijdjes. Ik hoef me niet te bewijzen. Elektrische fietsen, driewielers, stadsbarrels, ze mogen me allemaal voorbij. Maar vandaag, met het mooie weer kon ik het even niet laten een 'haantje' te zijn.

Fietsvakantie naar Frankrijk - Deel 3

Bij vertrek vanuit Groede regende het nog. De supermarkt eigenaar was een weekje op vakantie, en daar waren dus geen inkopen te doen. Pinnen kon bij het lokale benzine station, gewoon aan de kassa. Eerst naar Cadzand-Bad. Voor mij toch altijd een beetje bijzondere plaats aan het einde van Nederland, in werkelijkheid een vakantieplaats, die al een beetje doet denken aan de Belgische kust die komen gaat. Het Zwin blijft verborgen achter een dijk en een hek, en via een fietspad fiets je zo België in. Ik had bedacht de kust zoveel mogelijk te volgen, om zo snel mogelijk naar Frankrijk te rijden. Het bleek wederom geen goed idee. De eerste kilometers zoefde ik vrolijk langs de kust van Knokke. Kilometers appartementen aan de linkerkant, strandhuisjes aan de rechterkant. De kliffenkust lijkt direct over de Belgische grens te beginnen.

Belgische kliffenkust

Wat mij opviel was hoe laag de appartementen boven de zee leken te staan. In Nederland is er altijd een hoge dijk of zijn er duinen. In België leken de appartementen de dijk te vormen.
Daarna kom ik op de Kustweg terecht, die door Zeebrugge leidt. Langs de gehele Belgische kust loopt een tram, een drukke weg en een (vaak) waardeloos fietspad. Na een paar kilometer reed ik mijn claxon er al op stuk. Uiteindelijk besloten de voor fietsers aangegeven kustroute te volgen. dat bleek een goede keus. Hele stukken vlak langs de kust, dan weer wat meer het binnenland in, maar steeds goede fietspaden. Mooie duinen zijn schaars. Maar het fietspad is wel bijzonder. Het kustpad leidt je kilometers vlak langs het strand over De Zeedijk, met naast je de tram en de duinen.

Fietspad direct aan het strand. Op weg naar Middelkerke. 

Het weer was een stuk beter dan de eerdere dagen, met een felle zon, maar ook een felle zuidwester. Het zand stoof over het kustpad heen en ik werd bijkans gezandstraald en liep soms bijna in het zand vast. En steeds in de verte of naast je, appartementencomplexen. De enige plaatsen die er aardiger uitzagen waren De Haan en De Panne.
In de loop van de middag bereikte ik Frankrijk. Over een goede doorgaande weg kon ik lekker doorrijden. Ik wilde wel kamperen, maar wilde Duinkerken voorbij. In eerste instantie nog een paar kustoorden, maar al snel doemde Duinkerken op.

Centrum Duinkerken

Een lange rechte weg leidde mij naar het centrum en vervolgens wilde de Garmin mij de snelweg opsturen. Minder fijn, vervolgens wordt ik over de smalste fietspaden door een park gestuurd. Ik verbaas mij over de keuzes van de Garmin en wil nog eens onderzoek gaan doen naar het verschil in route als je kiest ´Fietsen of Tourfietsen´. In Frankrijk kent men duidelijk geen 'velomobiles'. Er werd gewezen en gefotografeerd, soms zelfs met telefoon vanuit de vrachtwagen of de auto. Soms was er gejoel op straat.
Uiteindelijk via een heel aardige route verder gereden naar Loo-Plage. In de verte zag ik de heuvels opdoemen; de koninginne-etappe voor de dag erop. In Loo-Plage verwachtte ik een camping, er bleken alleen hotels. Het Campanile hotel vond ik echter niet aantrekkelijk. Na een tijdje bij de receptie gestaan te hebben besloot ik dan ook door te rijden. Verder over een racebaan van 4 kilometer met halverwege 300 meter fietspad. Waarom ineens daar? Met hoge snelheid kwam ik aan in Gravelines. Een stadje, zo weggelopen uit de Middeleeuwen, een kopie van Naarden (of omgekeerd).

Sculpturen op de veste:

Het hotel aan het centrale plein bleek mijn eindpunt van de dag. De fiets trok bekijks en ging via de bar naar binnen. Zelf ging ik 'aan de bar'.

De route van vandaag:

OSM Benelux

OSM Frankrijk

Fietsvakantie naar Frankrijk - Deel 2

's Morgens op tijd vertrokken uit Rijsbergen. Mijn pet met klep was weg. Die had echt nodig, want het regende nog steeds. En als de zon schijnt heb je die ook nodig. Gelukkig kreeg ik er één van Eric te leen, waarvoor nog dank.
Ik heb bewust de kap niet meegenomen, want die moet ik dan gedurende de gehele tocht ophouden. Al snel ben ik in België, en er ook weer snel uit. Het regent nog steeds en de wind neemt toe.

Volgens het KNMI neemt de wind vanaf Roosendaal tot Vlissingen toe van windkracht 5 tot 8. Fietsen met windkracht 8 vind ik niet echt een fijn vooruitzicht. 'Gelukkig' heb ik de wind recht op de kop.
Het gebied rond Roosendaal is erg mooi. De eerste glooiingen van de Brabantse Wal. Iets voorbij Woensdrecht zie ik dat Marcel gebeld heeft. Hij was benieuwd of ik wel gegaan was. Heb hem even ge-update.
En dan kom ik aan in Zuid-Beveland. Een land van eindeloze lege wegen. Ik volgde vooral de dijk aan de zuid-kant van het voormalige eiland, waar ik zelf geboren ben. Ik had het idee dat deze kant me soms iets windschaduw gaf. Ik kom geen dorp tegen, behalve het plaatsje 'Waarde', ik vond er niets van waarde.

Verder over het kanaal van Zuid-Beveland richting Vlissingen. De regen hield soms even op, de wind blies vrolijk door. En ineens ben je in Middelburg en is Vlissingen opeen boogscheut afstand gelegen.
Vanuit Vlissingen met het veer over naar Breskens. Woeste zee, er ging bijna niemand mee. Ik telde acht passagiers en één velomobiel aan boord.

 Aan de overkant was het droog en achter het duin-dat-op-een-dijk-lijkt fietste ik redelijk uit de wind.

Uiteindelijk vond ik een overnachtingsplaats in Hotel 'de natte pij' in Groede, een toepasselijke naam na deze natte dag. De Bak kon in de garage.

Ik kon mijn fietskleren eindelijk weer drogen

Overigens is Groede een erg aardig plaatsje. Een beetje Vlaams centrum met Brouwerij Restaurant De Drie Koningen. Uitstekende eigen bieren!

Uitzicht uit hotel

Fietsvakantie naar Frankrijk - Deel 1

9 Mei

Vorig jaar had ik het al gepland, ik wilde een weekje weg. Alleen op stap met 'De Bak'. De reden; gewoon even tot jezelf komen. De dagelijkse sleur achter je laten. Niets hoeft, wat ik niet wil. Als je lang achter elkaar rijd kom ik op in een trance waarin ik alles kan vergeten. Vergeten is zo goed voor een mens. Vorig jaar was het weer echter allerbelabberst slecht en ik ben uiteindelijk niet gegaan. Ik had toen twee ideeën: Naar Duitsland, richting Kassel of naar Cap Griz-Nez in Noord-Frankrijk,daar waar Het Kanaal het smalst is.

Dit jaar een nieuwe kans. Het voorjaar was prachtig en ik had er alle vertrouwen in dat het weer een stuk beter zou zijn dan een jaar eerder. Maar hoe dichter bij de dag van vertrek kwam, hoe lager de temperaturen en hoe hoger de regenkans en de windkracht werden voorspeld. Zou ik weer niet gaan vanwege te slecht weer.

Vrijdagavond vertrok ik naar Utrecht. Alles zat ingepakt in 'De Bak': 

• Tent, 
• Slaapzak, 
• Matje (Exped, erg klein en licht en super bevallen),
• Kookspullen, bord en bestek,
• Kleding,
• Toiletgerei,
• Kaartmateriaal.
• Reservespullen, geen grote pomp, geen extra buitenband. 

En alles paste perfect, wat ben ik blij met zo'n ruime Strada.

Het weer was prachtig. De eerste 60 kilometers reden soepel weg bij een mooi avondlicht en weinig wind. Dit beloofde veel goeds. De uitgezette route naar Utrecht bleek niet helemaal haalbaar vanwege een hindernis voor velomobielen, maar ik kon eenvoudig de route aanpassen.

10 Mei

Het regende, het was grijs en er stond veel wind uit een richting die voor mij verre van ideaal was: het zuidwesten. Dit motiveert niet. Ga ik nog wel? Heb ik hier wel zin in? De verwachtingen gaven aan dat het zaterdag en zondag onverminderd slecht zou zijn, maar dat het weer daarna zou verbeteren. Kortom, de bekende zure appel. Rond een uur of tien werd het wat droger (het regende minder hard). Ik stapte in en reed. En als je maar éénmaal rijdt, dan ga je vooruit. Dan ben je de drempel overgestapt, dan ben je onderweg. De route was uitgezet, soms was het (bijna) droog, soms regende het pijpenstelen. Nieuwegein-Zuid bleek verrassend mooi. De Lekdijk bleek erg steil, maar met het kleine verzet kwam ik gemakkelijk boven. Mijn knie hield zich goed. Over bij Ameide, op de bel drukken voor de pont en daar kwam het vaartuig al aan. 

En verder, richting de volgende pont. Ik twijfelde even of deze wel zou varen, maar na een minuut of 10 kwam dit zeer luxe veer aanhobbelen. De fiets ging aan boord en ik kon binnen zitten, in de warmte. Wat een genot. Het duurde echter helaas maar een paar minuten, ik had graag langer op dit veer gebleven. Aan de overkant van het veer een onprettige verrassing: mijn versnelling wilde niet naar het kleinste blad. Met moeite kwam ik de dijk op. Dat het schakelen nu niet lukte was niet zo erg, maar wat als ik straks in de heuvels niet naar mijn kleinste verzet kan? Het was al geen bergverzet.

Verder richting Breda. Prachtige route over onverharde wegen langs de rivier 'De Donge'. 

Ik had bedacht bij Breda de Eurovelo 4 op te gaan pakken. Helaas, de weg erheen was onberijdbaar door de modder, en de track helaas nauwelijks zichtbaar op mijn Garmin. Dat moet ik dus volgende keer beter aanpakken. In de buurt van Breda was ik het eigenlijk wel een beetje zat. De blubber in de bossen reed niet fijn. Ik ging op zoek naar een overnachtingsadres. 

Via 'Vrienden op de Fiets' uiteindelijk een adres gevonden in Rijsbergen. Vond het wel wat spannend om op te bellen, omdat ik dit voor de eerste keer deed, maar de eerste reactie was meteen positief. Het weer klaarde even op en met het advies niet door het modderige bos heen te rijden kwam ik er snel aan. 

De fiets kon in een zaaltje, en er was ruimte zat.

Ongeveer 110 kilometer opgeschoten

Onderweg

Een kleine update: na twee dagen tegen de regen en de wind in gefietst te hebben, werd het vandaag beter. Inmiddels aangekomen in Gravelines, net voorbij Diinkerken. het lijkt sprekend op Naarden. prachtig plaatsje. En kijk uot met de OSM kaart van Frankrijk. hij stuirt je zp de sneleeg op. De heuvels zijn inmiddels zichtbaar. Morgen wordt een spannende dag. Later meer ....

Wat gaat het worden?

Afgelopen jaar had ik een weekje vrij genomen om te fietsen. Het weer was prut en ik ben niet gegaan. Dit jaar was ik optimistisch vanwege het mooie voorjaar. Maar weer lijkt het geluk niet aan mijn zijde. Momenteel trekt de lucht weer dicht en wordt het donker en winderig. Ik wil vanavond nog op pad .....

Doel is en was België, Ieper en Zuid-Limburg. Ik ga het wel merken .....

Star Wars en bandenwissel

Een verwijzing naar het eerdere verhaal 'Darth Vader'

Afgelopen vrijdag de banden gewisseld voor mijn tocht naar België. De Kojaks voor vervangen door de Marathons. Bij het oppompen scheurde één van de binnenbanden bij het ventiel. Ruimt ook meteen weer op.