De piramides van Warder

Het is het jaar 2454, het westen van wat Nederland heette staat alweer enkele eeuwen onder water. Alleen de hoogste duintoppen steken nog als eilanden boven het water van de Noordzee uit. Tijdens een onderzoekstocht van een team van duikers werd laatst een bijzondere ontdekking gedaan. Ruim onder de zeespiegel ontwaarde men drie piramides bij het verdronken plaatsje Warder. Ze lijken wel wat op de piramides aan het strand bij Caïro, de piramides van Cheops. Wat de functie van deze piramides geweest is, is onbekend, maar een religieuze functie wordt niet uitgesloten. De punten wijzen namelijk allemaal recht omhoog naar het Zenit, dit kan geen toeval zijn.

Met moderne technologie is een zo natuurgetrouw mogelijke weergave gemaakt van hoe deze piramides er mogelijk aan het begin van de 21e eeuw hebben uitgezien.

Impressie 21e eeuws mogelijk religieus complex 

Impressie vanuit andere hoek

      

En toen ging het licht uit

Afgelopen zaterdag heb ik mee gefietst met Nijl. Roef had een mooie tocht uitgezet in de buurt van Nijmegen. Maar, ik moest er eerst natuurlijk heen. Vanuit Utrecht was het een kleine 70 kilometer. Mijn gedachten gingen terug naar 2014. De helletocht naar het OBT in Nijmegen. Door de sneeuw, kwam ik, o.a. met Erwin pas aan in het donker. Zou ik dan wel om half 10 's ochtends in Nijmegen kunnen zijn? Ik besloot op half 7 te vertrekken, en dat bleek op tijd te zijn. Het was helder, maar koud. Het was niet glad. Weer ging het richting Wijk bij Duurstede, net zoals op de noodlottige 27 december j.l. Maar deze keer reed ik langs de doorgaande weg, via een prachtig fietspad. Pontje over en door naar Tiel. Mijn verlichting was niet geheel regelmatig en flikkerde een beetje. Was de accu bijna leeg? Op de weg naar Tiel ging het licht uit. Een andere accu hielp niet. Wat is er aan de hand? Gelukkig was het inmiddels licht geworden, dus ik zou de richting kunnen aangeven met mijn handen. Ineens deed de verlichting het weer, ik kon mijn knipperlichten gebruiken. Maar het was van korte duur. Gatverdarrie, de volledige elektrische installatie was uitgevallen.

Nu ben ik elektrisch een -nul-, dus ik zag alweer een tochtje naar Dronten in het verschiet. Daar heb ik even helemaal geen zin in.

Dat goede raad niet duur hoeft te zijn bleek na een telefoontje aan Theo - Velomobiel tijdens de tocht. Terwijl wij over dijken zwierden en aten bij een leuk dorpscafé in Megen, legde hij geduldig uit wat ik moest doen. Hij gaf aan dat het meestal lag aan een kapotte zekering. Maandag nieuwe zekeringen gekocht bij een auto onderdelen winkel. Voor 5 zekeringen (5 ampère) betaalde ik maar liefst 2 euro. Voor 40 cent bleek het probleem dus opgelost en ik heb reserve. Gelukkig! Ik ben weer verlicht en mijn claxon toetert harder en vrolijker dan ooit. 

Terug in Utrecht stond er 182 kilometer op de teller.

De code van de binnenband

Laatst berichtte Roef over 'De ode aan de week van de lekke band'. Blijkbaar heerst de 'Lekke Banden Ziekte', want ook Erik had er last van met zijn nieuwe Mango. Er lijkt sprake van een epidemie. Zouden we bijvoorbeeld kunnen spreken van een heuse epidemie, indien er meer dan 50 op de 1.000 velomobielen gedurende een bepaalde week een lekke band rijden? Had de bende van Noord-Holland niet een keer 21 lekke banden op een lange tocht? Daar moet onderlinge besmetting ook een rol gespeeld hebben.
Indien jouw vehikel meerdere keren per week een lekke band heeft, dan is hij gewoon goed ziek en moet hij uitzieken. Je kunt je inenten om de gevolgen van de ziekte onder controle te houden, bijvoorbeeld via Joe's Sealant, maar dit biedt geen volledige bescherming. Er zijn ook regio's waar men dit liever niet gebruikt, zoals op de Veluwe, waar juist de kans op infectie groter is. Een Simson pleister op de wond kan zorgen voor genezing achteraf. Je dient dan natuurlijk wel even te checken of er geen steentjes of glasscherven in de buitenband zitten. En als niets helpt, dan is vervanging nodig.

Zelf had ik van de week ook last van een lekke binnenband. In verband met mooi weer en de tocht van Nijl had ik de GoCycles maar weer eens op de fiets gezet. Geheel nieuwe banden. Een halfuurtje later wil ik op pad. Staat mijn linker voorband leeg! Ik weet dat de lekbescherming van de GoCycle beperkt is, maar dit is wel erg straf. De band eraf getrokken, de oorzaak bleek verrassend simpel. Het pielemuisje had losgelaten van de band, het was niet zijn voorhuidje die te los zat, maar hij was volledig ontworteld. Ook zo'n dingetje dat soms voorkomt. Dit valt helaas niet te genezen. Vervanging is nodig.

Zoals gezegd zijn binnenbanden uitstekend te repareren. Ik hoor vaak dat mensen ze weggooien na een of twee keer plakken. Dat vind ik zonde. Ik plak ze rustig 5 of 6 keer, soms zelfs dubbel. Geen probleem, en ook nog duurzamer. Zolang een binnenband niet poreus is zie ik geen reden om hem af te danken. Zie de band hieronder, deze is geheel genezen en gaat gewoon mee op pad. 

Het plastic laat ik er meestal maar aan, gemakkelijker.

Dubbel geplakt, geen probleem