Jaaroverzicht

Ook even een korte terugblik. Gisteren met Beekiepouwer een laatste ronde van het jaar gedaan. Wat een Power! Wat ging hij hard, ruim boven de 40 tegen de wind in. Gewoon in zijn gewone kloffie, want hij zweet toch niet, ook al zit de kap er op. Nadat ik dit hongerige beest gevraagd heb iets rustiger te rijden, ging het verder prima. De rest van de route meest rond de 35 gereden. Nog even bij Beekmans Bores geïnspecteerd. Was wat rustig, maar zag er goed uit na zijn ongeval. Gelukkig.
Van Beekie een jojo gekregen om mijn waterslang mee te bevestigen. Ik ben er reuze blij mee.

De overall eindstand kwam gisteren uit op 15700 kilometers, waarvan 10402 dit jaar. Het was mijn doel 10000 kilometer te rijden, en dat is gelukt, maar als dat niet gelukt zou zijn, zou ik ook goed slapen.

Een paar hoogtepunten:
- Paastreffen in Woudenberg.
- Herfsttreffen in Goirle.
- Dagtrip Dronten met Gerrit en Beekie.
- Een middagje Noord-Holland.
- Retourtje Peer in België.
- Aankoop Garmin.
- Aankoop Sinnerkap.

Ik had in mei plannen een weekje op pad te gaan en had daarvoor vrij genomen, maar het weer was zo slecht, dat ik er niet aan begonnen ben.

En de wensen voor volgend jaar:
- Ik ga weer voor de 10000.
- Ik hoop weer schadevrij te rijden.
- Misschien dit jaar wel een weekje op pad met 'De Bak'.
- Een rondje IJsselmeer?

Allemaal een heel goed 2014!

Zeilweer

Ik twijfelde vanmorgen of ik zou gaan fietsen in verband met de windverwachting. Ik heb er maar op gegokt. Als het te hard zou waaien kan ik mijn Bak op het werk een comfortabele overnachting aanbieden in de parkeergarage. Dat is hem eerder ook goed bevallen, al miste ik hem wel de volgende ochtend.
Terug trok de wind steeds verder aan. Grotendeels wind mee is geen probleem, maar de stukken half of iets schuin op de wind voelen dan toch minder prettig. Gelukkig is alles weer goed gegaan. En voor het eerst dat ik mij herinner een echt 'zeileffect'. Zonder te trappen bleef ik zo 32 - 35 kilometer per uur rijden. Dat is het betere werk. Toch was ik blij thuis te zijn met deze wind.

Ik merk wel dat de Sinnerkap de fiets zijwind gevoeliger lijkt te maken. "Elk voordeel heb z'n nadeel". In ieder geval: Allemaal alvast fijne kerstdagen gewenst! En, vandaag nog meer dan anders van toepassing: Goede Vaart!

Sinnerkap - nieuwe ervaringen

Inmiddels ook met neerslag gereden. Ik had gedacht geroffel van vallende hagel op mijn kap te horen. Niets was minder waar. Het vizier moest open vanwege condensatie en druppels. De hagel viel aan alle kanten om me heen. Natuurlijk werd ik niet echt nat, maar had toch wel enigszins het gevoel dat ik buiten zat, in kou en nattigheid.

Er moesten dus een paar dingen worden aangepakt: Vizier en inslaande vochtigheid.

Voor het vizier heb ik inmiddels RainX anti-fog en anti-rain besteld. Schijnt te mogen op kunststof. Misschien eerst maar even een teststukje op een rest stukje lexan. Eens kijken of dat helpt.

Verder aan de zijkant twee ruitjes gemaakt van lexan. Misschien dat het helpt. En anders heb ik het in ieder geval geprobeerd, en moet ik een andere oplossing zoeken. En natuurlijk weet ik dat de ruitjes waarschijnlijk gaan beslaan. Daarom laat ik er in ieder geval wat lucht langslopen, en als het niet voldoende is, dan ga ik er voor zorgen dat er wat meer lucht langs kan.

Sinnerkap - eerste ervaringen

De eerste kilometers zijn gereden, de eerste ervaringen een feit. Wat valt er op?

Positief:

1. Comfort, wat heerlijk om in je eigen cockpit te zitten.
2. Ruimte gevoel in de velomobiel is zeer plezierig.
3. Temperatuur, als het vizier naar beneden gaat is het meteen aangenaam.
4. Zicht, absoluut geen last van de spijlen, zicht alle kanten op is prima. 
5. Zicht, beter als zonder kap, omdat ik dan meer last van tranende ogen heb. 
6. Snelheid, de snelheid lijkt een paar kilometer per uur omhoog te gaan.
7. Het gevoel van contact met de buitenwereld blijft redelijk goed in stand.

Negatief:

1. Beslaan van de vizier. Zelf ga ik dampen als een paard, het vizier beslaat dan en moet opengezet worden. Dit gebeurt sneller als dat ik had gedacht. De oorzaak kan ook zijn dat ik een mini-mini vizier van lexan (zelf gemaakt) op 'De Bak' geplaatst heb om het spetteren van regen tegen te gaan. Hierdoor komt er mogelijk wat minder wind onder de vizier door en beslaat deze meer. Moet ik nog verder testen.
2. Meer geluid binnen, maar het viel mij mee na de eerdere verhalen van Quezzzt.
3. Vertekening in het vizier. De opbouw van het vizier zorgt voor wat vertekening in het zicht. Is wennen.
4. Vizier sluit niet zo goed aan aan de kap, gevolg is dat hij nog wel eens wil schudden. Misschien iets dikkere rubberen stukken tussen vizier en kap.
5. Ik kan soms stoplichten hoog boven mij niet meer zien.

Nog niet in de regen gefietst, dus daarover nog geen ervaringen. Misschien morgen. Tot nu toe: heerlijk dat extra comfort.

Bewijs dat u geen computer bent

Veel velomobielbloggers hebben de 'bewijs dat u geen computer bent' functionaliteit aan staan. Ik niet! Ik vind het een heel irritante gewoonte dat iedereen dat maar aanzet. Heb ik net een reactie op een post geschreven, moet er ook nog een getal en fictief woord worden ingevoerd. Het woord is soms lastig lezen, gaat wel eens fout, en een iPad maakt de leesbaarheid ook al niet handiger. Uit eigen ervaring weet ik dat deze functionaliteit niet nodig is. Misschien voor een enkeling, met veel pageviews, zal dit nuttige diensten leveren om allerlei spam te voorkomen. Voor de meesten onder ons, met maximaal een paar duizend views per maand, is dit absoluut overbodig.

Beste medebloggers, ZET DEZE FUNCTIONALITEIT ALSJEBLIEFT UIT, tenzij het echt niet anders kan.

Darth Vader

Gisteren is de kap gearriveerd in een doos met heel veel plastic. Ik vraag mij af of Sinner ook de helmen levert voor Darth Vader in de nieuwe Star Wars film.

Vandaag hoop ik 'kappie' te proberen. Alvast een voorproefje.

Zie ook: Darth Vader

Rondje Peer (België)

Terwijl Gerrit, Marcel en Elmi aan het buffelen waren op hun rondje Noord-Holland, was ik moederziel alleen onderweg naar Peer in België. In het totaal ruim 400 kilometer. Een weekendje Centerparcs, maar met de nodige beweging heen en terug. De kap was er nog niet, maar het weer was goed, dus ik kon prima zonder. Zowel op de heen- als terugweg was er nauwelijks wind. Het was fris, maar ik heb grotendeels zonder schuimdek gereden. Helaas was het ook nogal grijs. Alleen op de heenweg had ik de zon in het gezicht. Hoewel bijna iedereen aangeeft hoe gemakkelijk het toch rijdt in een velomobiel, ben ik toch moe na een dag rijden. En niet alleen moe, ondanks de comfortabele zit, krijg ik op langere afstanden toch ook last van pijntjes. Met name mijn nek wil aan het einde van een dag bijna niet meer draaien. Misschien zit ik te krampachtig? Een kussen in de nek van Gerrit helpt wel, maar lost het toch niet helemaal op. Ik ben nog steeds op zoek naar een oplossing daarvoor.

Wat mij toch ook weer tegenvalt in deze tijd van het jaar is de snelheid. Meestal tegen de 30 gereden, maar het gemiddelde is toch beduidend lager. Als ik in de statistieken kijk, zie ik ook veel stukken waar ik veel langzamer ga, of bijna stilsta. Uiteindelijk kom ik dan inclusief enkele korte pauzes maar net boven de 20 kilometer per uur uit.

Helaas is een bezoek aan de wielerbaan in Peer niet meer gelukt.

Op de terugweg een rare slinger bij Ameide aan de Lek: de pont bleek niet te gaan, foutje, 20 kilometer omrijden.

Ook nog enkele foto's:

Over de Lek bij Culemborg

Over de Waal bij Zaltbommel

Fietsrotonde Eindhoven, boven een andere rotonde/

Neem ik de bocht linksom?

Toch maar rechtsom, er is geen verplichte richting

Onderhoud Dronten

Over twee dagen een retourtje Dronten, de Elmi route, gedaan om een aantal kleinere zaken te laten verhelpen.

De totale lichtuitval bleek voort te komen uit een draadje wat gebroken was bij de accu. Dat had ik zelf ook al uitgevonden, maar ik heb mij nooit gerealiseerd dat dat ander wormvormig aanhangsel met dopje gewoon een reserve aansluiting was (dank je wel Adri!). Maakt niet uit, is nu gerepareerd (weet ik eigenlijk niet zeker, want ik heb het niet getest, maar misschien is de aansluiting nu juist wel de gerepareerde, en dan doet hij het dus).

Al enige tijd werkte mijn ledje voor mijn rechtsaf knipperlicht niet naar behoren. Heel irritant: je vraagt je continu af of je richtingaanwijzer het doet of niet, of dat die juist aan staat (of niet natuurlijk). Kortom, om gek van te worden, dus voordat ik dien te worden opgenomen wegens velomobiel waanzinnigheid moest dit maar even gerepareerd worden. Er bleek corrosie in het dashboard. Het lampje doet het weer, check. Een eventuele waanzinnigheid is afgewend.

Verder scheen mijn linker voorlamp wel erg naar rechts. Dit had als gevolg dat de dubbele lampen geen zin hadden, want die werkten niet goed samen. Inmiddels kan ik constateren dat dit veel beter is. Heb ik gisteravond getest op de Diemerzeedijk, in het donker en in de regen (Door de regen en de wind ...). Misschien dat de betere verbinding ook een betere verlichting oplevert.

Verder waren mijn spaken wat losgeraakt. Na deze diverse keren te hebben aangedraaid, was het resultaat een irritant hupje in het voorwiel. Ik heb hem er bijna uit weten te draaien, maar het lukte mij niet het wiel weer helemaal rond te krijgen. Hoewel er met een huppelend voorwiel prima valt te fietsen, is het niet waarvoor een wiel gemaakt is. Een wiel dient rond te zijn, en dat is hij inmiddels weer.

Op de terugweg een nekkussentje meegenomen, leverde te weinig op, ga ik terugsturen. Het was te dun. Ik heb toch nog wel eens last van mijn nek, en wil proberen dit met een steuntje op te lossen. Gerrit heeft me er al eens één gegeven, en eigenlijk beviel die best goed.

Komende week staan er weer een hoop kilometers voor de boeg. De Bak moet goed zijn. Een lang weekend naar Centerparcs, Peer (België). Ja, Peer van de wielerbaan, misschien kan ik daar ook nog een rondje rijden....

Totale duisternis - lichtuitval

Al enige tijd heb ik last van een ledje op mijn dashboard wat niet goed functioneert. Als ik rechtsaf sla doet dit lampje het meestal niet en laat ook het kenmerkende geluid het afweten. Ik had Ymte hier al over gebeld, maar hij kon er ook weinig zinnigs over zeggen. Blijkbaar staat dat lampje niet in serie met de richtingaanwijzer, want die deed het wel (al blijkt dat niet uit het schema, als ik dat goed lees, want ik ben een elektrische nitwit). Gelukkig maar, maar het zorgt er ook voor dat je ledje op het dashboard je mogelijk niet waarschuwt voor het niet functioneren van je richtingaanwijzer.

Vandaag was het tijd om de accu op te laden. Het viel me op de het lampje op de lader niet echt meteen rood oplichtte, maar vervolgens zag ik toch een vaag rood licht. Laden maar. Nadat ik vanavond de accu terug plaatste in 'De Bak' gebeurde er niets, geen licht. Wat was er aan de hand. Controle van de accu leverde een gebroken draad op op de rand van harde plastic rondom de accu. Gelukkig maar, geen probleem in de bedrading. Maar eigenlijk ben ik wel verbaasd. Dit lijkt voor mij toch ook een constructie issue. Het lijkt er namelijk op de de draad is gebroken door wrijving tegen het harde plastic. Voor het eindresultaat maakt de oorzaak niets uit: geen licht op de terugweg in de duisternis.

Gelukkig had ik nog wel een nood hoofdlamp mee, met veel licht. Deze lamp maakt me zichtbaar, maar is helaas niet op de weg te richten ivm zithouding, windschermpje en voorkap. Ik dacht ook een achterlicht bij me te hebben, om te monteren aan de draagbeugel. Helaas bleek deze inmiddels uit 'De Bak' verdwenen te zijn. Voorzichtig teruggereden, uit veiligheid. Omdat ik de hoofdlamp niet op de weg kon richten was het zicht met de regen niet goed, dus ik heb de snelheid fiks omlaag gebracht. Natuurlijk was ik helemaal niet blij mee en realiseer ik mij dat dit helemaal in tegenspraak is met mijn eerder geuite irritaties met betrekking tot mensen zonder licht. Mijn licht was nu niet op orde.  

Ik denk dat er een bezoekje aan Dronten aan zit te komen. Niet erg, er moet alleen even tijd voor zijn, en een beetje weer....

Kleine lakschades

In de loop van de tijd heb ik diverse kleine lakschades opgelopen. Tijd om dat eens op te lossen. Nu heb ik daar geen ervaring mee, dus ik vind dat altijd wel een beetje spannend.

Met betrekking tot de reparatie heb ik mij volledig gebaseerd op de Bobsleestrada. Adri heeft ook een rode Strada. Op basis van zijn verhaal ben ik dus op zoek gegaan naar:

• Polyester plamuur - Alabasine - wit
• Spuitverf RAL 3020 (volgens velomobiel.nl) - gevonden bij Decokay.
• Verder heb ik nat-schuurpapaier gebruikt met de korrel 150 - 350 en 600. 

Eigenlijk vielen de werkzaamheden allemaal erg mee. Zeker in vergelijking met Beekie, Gerrit, Rob, Elmi en Victor die rond het IJsselmeer aan het karren waren.

De schade aan de onderkant was ontstaan bij het vast komen zitten op een vluchtheuvel, die langzaam opliep. 

De schade aan de zijkant kwam door het raken van een deurpost.

De lakschades waren klein en deels niet zichtbaar. Een prima gelegenheid om er eens mee te oefenen.

Zie hier het resultaat, ik ben er tevreden mee.

Geen licht

Dat geldt niet voor mij, maar wel voor een deel van de fietsers. REUZE IRRITANT. En gevaarlijk. Sommigen zie je alsnog door reflectiestrepen op kleding of trappers. Natuurlijk zijn velovaarders ook gevaarlijk. Wij rijden veel te hard, zijn te breed en hebben geen greintje respect voor onze, met kromme rug zwoegende, medefietsers. Het zijn meestal niet de race-fietsende forensen, die hebben hun verlichting meestal wel op orde. Maar wie zijn het dan wel? Ik heb helaas nooit de tijd om het ze te vragen, want ze zijn snel weer in het duister verdwenen. Is het die 0,1 procent van de verkeersdeelnemers die de 6 procent van de ongelukken veroorzaakt? Dit gaat een keer fout ben ik bang, en ik weet al wat de reactie zal zijn. Het ligt aan de velovaarder, die rijdt te hard. Die zie je over het hoofd, want ze zijn zo laag. Ik heb verlaag mijn snelheid 's morgens in het duister, voor de veiligheid. Mijn lichten doen het. Beste medefietsers, alsjeblieft, laat je zien en doe jullie lichten aan!
Overigens valt er sowieso nog wel wat meer over verlichting te zeggen, de verscheidenheid is soms verwarrend. Van felle, bijna verblindende, soms knipperende lichten tot en met zwakke, bijna uitgedoofde lampjes. Het heet allemaal verlichting, maar is soms niet meer dan een gloeiend pitje.

Ik wil je zien

Elandproef

De elandproef is iets voor instabiele auto's uit de jaren 80 en voor Adri. Vanmorgen werd ik op de Nederlandse variant getrakteerd: de kattenproef. Ik herinner mij dat Robert-Jan ooit een keer gecrashed was door een voorbij schietende kat. Vanmorgen had ik bijna dezelfde ervaring. Eerst mocht ik al proberen een gisterochtend omgevallen boom te passeren. De regen en wind hadden hun sporen achtergelaten. Door uit te stappen en door het gras te gaan lukte dit. Maar een kilometer verder zag voor mij een witte vlek midden op de weg. Het bewoog niet en ik vroeg mij af wat het was, totdat het wit vlak voor de velomobiel zag. Het was een kat. Door een snelle stuurbeweging rechts-links kon ik hem gelukkig net ontwijken. Nu reed ik vast niet zo hard als Robert-Jan toen, maar op deze momenten ben ik heel erg blij met de stabiliteit van de Strada. Hij geeft geen krimp. De kat gaf wel een krimp, maar pas op het moment dat ik er langs stoof.
Allemaal weer veilige kilometers gewenst in het donker.

Velomobielkap besteld

Ik heb hem besteld! Het is een Sinner geworden. Graag had ik beide kappen willen testen, helaas was mij dat niet gegund. Op het Herfsttreffen ben ik in de Quest XS van Marloes gestapt, met een Sinnerkap. Het grootste nadeel vind ik de spijlen in je zicht, het grootste voordeel vind ik de gaten bij je oren. Ik kan namelijk 's morgens wel eens wat last hebben van een lopende neus, kan die mooi naar buiten. Hoef ik niet de kap naar boven te schuiven. Verder was Wim bezig met de ontwikkeling van een nieuwe kap en de wachttijd zou dus wat langer zijn. Ik ben heel erg benieuwd, maar zal nog wel even moeten wachten.
Heel hartelijk bedankt voor jullie eerdere reacties. Vooral die van Quezzzt (inclusief link) was erg leerzaam.  

Marathon Supreme

Op de heenweg naar het herfsttreffen had ik een lekke achterband. Nader onderzoek leerde dat de originele Perfect Moiree wel aan het einde van zijn levensduur was gekomen. Op diverse plaatsten zaten scheurtjes, en hier en daar werd ook de onderlaag zichtbaar. Zo heb ik deze na 13204 kilometers vervangen door de Marathon Supreme. Ik had hem al liggen voor de komende winter. Op ligfiets.net wordt deze band door de rijders enigszins afgebrand, hij zou langzaam zijn. Ik merk weinig verschil met PM. Inmiddels heb ik er 150 kilometer op gereden en, hij is comfortabel, en als ik iets langzamer zou gaan, dan stel ik de kilometerteller wel wat bij :-).
Ik gebruik de velomobiel met name voor woon-werk verkeer, race niet, wil graag veilig overkomen, zeker in deze donkere tijden. En als ik twee kilometer per uur harder rij haal ik bovendien nog steeds mijn pont niet en ben ik dus net zo laat thuis.
Heb hem op 4,5 bar gezet.
Op de band staat geen montagerichting. Op het internet gestruind en hem zo gemonteerd dat de onderpunt van de V-vorm het eerst het wegdek raakt. Ik vermoed dat de draairichting ontbreekt, omdat de voor en achterband nogal eens omgekeerd worden gemonteerd.

Herfsttreffen 2013

Weer een mooie dag. Ik kreeg al meteen zin in de toertocht op het moment dat ik naar buiten keek. We zouden dit jaar om 10 uur vertrekken. Dat maakte het voor Maartje en Gerold ook gemakkelijker om mee te fietsen. Er was een korte en een lange tocht, ongeveer 50 en 75 kilometer. Ik ging voor de lange tocht. Hoewel ik toch wat moe was na de avond er voor. Eerst gezamenlijk ontbijten, daarna op stap. Over onverharde wegen, door een greppel, langs een kanaal en vervolgens kwamen we uit bij een uitkijktoren in kelkvorm. Onze acrobaat Mark-Jan fietste weer ouderwets met handen en soms ook benen in de lucht. Een echte luchtfietser! Een rug-aan-rug tandem is altijd een bijzonder gezicht. Joost reed mee op zijn zelfbouw ligfiets. Vlak daarvoor waren beide groepen toevallig weer bij elkaar gekomen. Nog even verder voor de lunch, bij Zerofield. Een idealistisch initiatief van een voormalig ligfietswinkel eigenaar. De lunch viel wat in het water, ze hadden ons namelijk pas zondag verwacht. Maar de tafels werden klaargezet, en het eten kwam op tafel. De lunch viel waarschijnlijk daardoor wel een beetje tegen.

Daarna een uitleg, over hoe de paarden niet teveel gras mochten eten. De moestuin, met zijn biologisch-dynamische geteelde groenten. Een vruchtwisseling in vieren, en daartussen een kruis waar allerlei rites konden plaatsvinden. De Ger-tenten, waarin je kon overnachten, etc. Het werd mij op een gegeven moment een beetje te zweverig, maar ik vond de combinatie met met fietsen en een rondleiding wel leuk.
Om een uur of 5 waren we terug. Het einde van de tocht werd wel een beetje: ieder voor zichzelf.
Op naar het avondeten: Flapjes. Ik had er eerder over gelezen op eerdere treffens, maar wat was dat nou toch. Gerold wist dit, op zijn eigen onnavolgbare uit te leggen.
Verder werd er gehaakt, gekletst, gespeeld, oa Machiavelli en gedronken. Kortom een ouderwets treffen (schrijft iemand die er pas voor de derde keer bij is). Langzamerhand begin ik de mensen door deze avonden een beetje beter te kennen. Veel gezichten ken ik, maar de namen, niet mijn sterkste punt. Vorig jaar moest ik echt even binnenkomen, nu zijn het bekenden geworden.

Het zandpad waarop gezweet werd.

Prachtige wegen door de bossen

De uitkijk kelk

Uitzicht van bovenaf. Je wiebelde wel een beetje boven. 

Mooi lijnenspel

Joost op de zelfbouw

Gerold, Maartje en spruit.

Theo had er wat last van dat de groep soms wat uiteen viel.

mmmmm, velomobiel op zijn kant op steenweg. Moest hij geschuurd worden?

De camping

De houten velomobiel, gereviseerd door Joost

En nu met kapje en berijder.

De Terugreis.

Zondag terug over dezelfde route als heen. Heerlijk weer. Maar nu met z'n tweeën. Eigenlijk vind ik velomobiel rijden wel wat ongezellig. Naast elkaar rijden gaat eigenlijk niet. Je deelt alleen ervaringen tijdens stops. Joyce had wat moeite met de brug over de Waal bij Gorinchem, maar we reden lekker door. Op het eind zakte Joyce steeds verder weg in haar stoel. De ondersteuning liet het afweten. Gelukkig konden we doorrijden,
Wel moet ik zeggen dat ik weer erg blij was met mijn Strada. Ik vind hem gewoon mooi. De wendbaarheid en stabiliteit. Ik ben er heel blij mee.
Iedereen nogmaals bedankt voor de organisatie. Joyce en Sjoerd, bedankt voor de gezamenlijke tocht.

Tot de oliebollentocht of het paastreffen!

Joyce in Quest 9, met reddingsboei.

Strada bij Gorinchem

Herfsttreffen 2013 - aanrijroute

Het herfststreffen is weer voorbij, anders had ik er niet over kunnen schrijven. Jammer dat het alweer voorbij is. Maar in ieder geval iedereen bedankt en dan natuurlijk met name de organisatie: Rob en Marjolein, Maartje en Gerold.

Vrijdag om kwart over tien stond ik bij Joyce in Nieuw-Vennep op de stoep. Sjoerd uit Hoofddorp zat al aan de thee, voor mij werd de koffie gemaakt. Heerlijk. Ik was net droog overgekomen uit Zaandam, na fikse regenval in de nacht en ochtend. En droog zou het blijven gedurende het weekend.

Joyce in de gele Quest 9, Sjoerd in de zwarte Strada.

Vorig jaar was dat anders, toen heb ik mij door de blubber over de Utrechtse Heuvelrug geworsteld naar Huizen. Nu was het warm en voel ik de zon in mijn gezicht.

Op weg. Ik reed voorop en mocht navigeren. De route zou over het algemeen bijzonder velomobiel vriendelijk zijn. Lange rechte stukken. We zouden rijden via Zwammerdam, alwaar we Robert-Jan zouden oppikken. Op een whatsapp na ons vertrek kwam als antwoord dat hij ook zo zou vertrekken. En, hij is vertrokken, maar .... nooit aangekomen.

Zijn eerste poging strandde in Alphen aan de Rijn, alwaar hij zijn vrouw moest bellen om hem op te halen. Hij had een probleem met de swingarm. Wat is dat? Nou ja, het heeft iets met je achterwiel te maken. Wij hoefden dus niet in Zwammerdam te wachten, en Robert-Jan ook niet, want hij stond al in Alphen aan de Rijn te wachten. Jammer dat Robert-Jan er niet bij was.

Later hoorden we dat hij nog een tweede poging gewaagd had. Hij was naar Velomobiel.nl heen en weer gereden voor een nieuwe swingarm. Had die gemonteerd en was opnieuw vertrokken. Ook nu kon zijn vrouw hem weer ophalen, deze keer in Bodegraven. Blijkbaar was nu het kettingwieltje de oorzaak voor dit tweede pechgeval. Aan zijn inzet heeft het niet gelegen. En ik dacht nog wel dat er eigenlijk niets kapot kon aan een velomobiel.



In Hekendorp hebben we nog even een stop gehouden. Zelf aan de cola met appeltaart. Ik had mij natuurlijk weer niet goed voorbereid, en geen eten bij mij. Verder was ik ook een reserve buitenband voor achter vergeten mee te nemen. Hij lag klaar. En natuurlijk kreeg ik nu een lekke band, naast het café kon hij meteen gerepareerd worden.

Brug voorbij Hekendorp, Sjoerd was al aan de overkant.

Via bruggen en ponten, langs soms hele mooie, maar soms ook smalle wegen kwamen we rond een uur of 5 in de Breehees in Goirle aan. Een hele mooie locatie. Het laatste stuk was nog even een beetje worstelen over een steenslagweg, maar gelukkig zonder verdere schade aangekomen. Na precies 140 kilometer vanuit Zaandam kon het Herfsttreffen beginnen.

Passen en meten op de pont bij Schoonhoven.

De brug bij Gorinchem over de Waal.

De pont over de Bergse Maas bij Dussen.

Meteen boodschappen gaan doen met Joost. Die had echt een hele mooie houten velomobiel. Hij kwam uit de buurt en leidde mij naar de lokale Albert Heijn. Ik kon ook een kussen van hem lenen.


Daarna begonnen met een biertje, ik viel bijna om. Daarna vooral veel ijsthee gedronken. Blijkbaar was ik toch ook wel wat uitgedroogd. Stom. En 's avonds, Indonesisch eten en gezellig kletsen. Weer bijpraten over onze avonturen van het afgelopen half jaar (en lang daarvoor).

Morgen schrijf ik verder, ben nu moe.