Nu heb ik al drie verslagen gelezen, en moet ik zelf nog beginnen met schrijven. Dat is eigenlijk niet handig. Als je eigen verhaal wil schrijven, kan je beter de andere verslagen eerst even niet lezen. Ik ga toch een poging wagen.
Een dikke week geleden belde Gerrit: Zullen we samen naar het Herfsttreffen rijden? Nu woont Gerrit ongeveer 3 kilometer van mij vandaan, dus dat zou geen probleem moeten zijn. Echter ik had ook al met Erwin afgesproken, die voor de eerste keer zou gaan met
Tante Lies. Erwin is een vriend van de middelbare school die sinds enige maanden de trotse eigenaar is van een gele Strada. En ik wilde graag met hem meerijden. Hij woont in Hoofddorp, vlakbij mijn werk. Omdat ik 's morgens nog moest werken, konden we mooi samen oprijden. En Gerrit dan, die gingen we oppikken bij de pont Buitenhuizen.
Om 1 uur liet mijn werkgever mij gaan, en ging ik op weg naar Erwin waar de lunchtafel al gedekt stond. Erwin had er duidelijk ook zin in. Tegen twee uur gingen we op pad en reden via het gezellige pad langs de polderbaan, overal 'spotters', maar eigenlijk is het een uitje voor het hele gezin. In stevig tempo draafden de Strada's richting Halfweg om vervolgens op te galopperen richting de pont. Een wapje van Gerrit kwam al binnen, hij was gearriveerd. Maar ook Marnix stond daar met zijn Quest 330, vanuit het verre Eindhoven. Altijd een leuk weerzien. En het kwam ook goed uit. Ik ken de omgeving goed en had altijd de weg naar Egmond-Binnen gevonden, maar er was wat mis gegaan met de track die ik gemaakt had. Hij bleek niet geladen te staan. Maar Marnix had het voor hem onbekende Noord-Holland al bereikt, dus we konden gewoon achter het gele kontje aanrijden.
 |
| Achter het gele kontje aan |
Rond een uur of 4 was de bestemming bereikt. Op het laatste stuk naar de accommodatie toe was er een prachtig zicht op de duinen met mooie wilde graslanden.
De lokatie heette Hoeve Vredestein. Dat is toch mooi uitgekozen door de organisatie, verblijven we volgende keer op Kasteel Continental, of Slot Schwalbe? Kan Wim daar mooi rolweerstanden testen.
 |
| De Bak en Tante Lies |
Bij aankomst een bed geconfisqueerd en we gingen meteen maar even boodschappen doen bij de lokale Dekamarkt. Een natje en een droogje voor de avond. Na terugkomst merk je hoe snel de tijd gaat. Heeft dat met de leeftijd te maken? De tijd vliegt. Je praat met iedereen, er werd wat geklust, Rob en Robin waren aan het stoeien met de ketting van de trike en voor je het weet staat het Indonesisch eten op de warmhoudplaatjes klaar. En voor je het weet lig je alweer in bed... Het leuke van een blog is, dat mensen je daar ook van kennen, dat maakt het contact met anderen vaak nog gemakkelijker. Wat ik erg leuk vond was dat Belle vertelde dat ze naar aanleiding van mijn bericht over een sportbril met meekleurende glazen zelf ook op zoek gegaan was naar zo'n bril, en er nu inmiddels één had aangeschaft (en er heel tevreden over was).
De toerdag
De vrijdag was het prachtig weer, maar ook zaterdag zag het er schitterend uit. Wat een verschil met
twee jaar gereden toen ik doorweekt aankwam in Huizen (hoewel het daarna alsnog mooi weer werd). En we hoefden pas om half 11 te vertrekken. Het leek wel vakantie!
's Morgens kwamen er nog allerlei rijders binnen, waaronder
André Dronkers. Afgelopen zomer waren wij vlakbij elkaar in het Moezel gebied en hoopten elkaar tegen te komen. We zijn elkaar in gepasseerd, maar hebben elkaar niet gezien. André stond op een camping, waar ik langsgereden ben.
Om 5 over half 11 vertrokken we dan toch, na een paar 100 meter zag ik dat mijn accu van de Garmin toch leger was als dat ik eerder dacht, dus al rijdend de batterijen wisselen. Een batterij viel uit mijn handen, stuiterde en verdween. Ik vermoedde ergens onderin 'De Bak', maar ik vond hem niet meer terug. Op de terugweg heb ik nog even gezocht op de plaats des onheils en daar lag hij, aan de rand van de weg. Hij kan, volgens de gebruiksaanwijzing, nog ongeveer 995 keer opgeladen worden, dus verlies was zonde en slecht voor onze omgeving.
Twee kilometer verderop stonden we weer stil, voor de duinkaarten.
 |
| Wachten voor de duinkaarten |
Stilstaan en weer optrekken zou wel een beetje het thema van de dag worden. De op en neer gaande duinen zorgden voor harmonica rijden. Er moest geplast worden, het hoort er allemaal bij, en vaak reden we onder de twintig.
 |
| Maartje, Gerold, Tycho en spruitje |
Na een dikke 20 kilometer kwamen we aan bij Camperduin, daar waar de duinen ophouden en de stoere Hondsbossche Zeewering begint begon. Inmiddels ligt er een extra duinenrij voor een groot deel van deze dijk. Hier werd geluncht, bij uitspanning Struin. Nu kan je bovenop de dijk wel fietsen, maar dat is toch minder geschikt voor de snelle jongens, dus verder beneden langs de dijk en verderop weer naar boven, zeehonden spotten. Hier konden we nog een stukje over de 'oude dijk'.
 |
| Zandsuppletie bij Camperduin |
 |
| Zeehonden en bananen spotten |
Bij Petten gingen we van de kust af. Via de vlotbrug van Burgervlotbrug verder over de oude Westfriese omringdijk. Voor mij bekend terrein, omdat ik er een deel van mijn jeugd heb doorgebracht.
 |
| Burgervlotbrug |
 |
| superrelaxed |
 |
| Westfriese omringdijk |
Over lange landwegen ging de sliert verder. Op een gegeven moment bedacht ik mij dat we zo een viaduct over zouden gaan, dus fietste ik een eindje vooruit, want ik dacht wat foto's te kunnen maken.Een enkeling kwam het viaduct op, maar tot mijn verbazing sloeg de rest linksaf. DAT IS NIET VOLGENS DE TRACK riep ik nog van de kluft af. Maar men wilde de route inkorten.
 |
| Een enkeling reed naar boven |
 |
| De meerderheid niet |
Hier werd lang over gediscussieerd, een kwartier, twintig minuten stonden we stil. Uiteindelijk was ik het zat en ging alvast op weg, de kortere, maar wel veel mooiere, route op. Elly ging ook al die kant uit en reed uiteindelijk direct door richting Nes aan de Amstel. Uiteindelijk zag ik iedereen weer komen. We hebben ongeveer 2 kilometer afgesneden. Inmiddels ging de telefoon, mijn ouders bleken op Hoeve Vredestein te zijn en hoopten alle fietsen te zien. Helaas waren wij nog niet zover. Via Koedijk weer over een vlotbrug, met nog wat fotootjes voor de krant, richting Bergen. En daar kwam ik alsnog mijn ouders tegen. Zij fietsten in tegengestelde richting. Leuk dat ik ze toch nog gezien heb. Volgens mij was ik de enige met een rode velomobiel, heel herkenbaar. Het laatste stuk had ik nog even zin om te jakkeren, even snel terug naar de hut. Maartje en Joyce brachten mij al de groeten over van mijn ouders.
Inmiddels was ook Petra gearriveerd, dus de tent moest worden opgezet, en er moest worden gesneden voor de flapjes. Twee dingen tegelijk kan niet (sorry Katoco). Het was 's avonds weer heerlijk flapjes eten, en misschien wel voor de laatste keer voorlopig. Gerold gaf of zijn fantastische Gerold manier aan dat Maartje weer in blijde verwachting is en dat zij er komende keer mogelijk niet bij kunnen zijn. Jammer, maar heel leuk voor hen. Ook Marjolein trekt zich terug uit de organisatie. Het komt vast wel weer goed, want deze treffens zijn veel te leuk.
Aftocht
Het treffen heeft eigenlijk veel te kort geduurd. Vandaag met Gerrit alweer terug gereden naar Zaandam. Het was maar 27 kilometer, het weer was nog steeds mooi, de herfst is nog niet begonnen.
Dank je wel organisatie, het was weer superleuk!!!
 |
| De toertocht |
