Oliebollentocht - terug naar Zaandam

Ik had beloofd zaterdagavond weer thuis te zijn, maar zelf wilde ik ook wel graag naar huis.  Na terugkomst in Zwolle stond er dus nog een aardige tocht op het programma. Samen met Peter / Questikel vertrokken we na de bollen om ongeveer half 4. Mooi op tijd om nog een beetje van het licht te kunnen genieten. We zouden via Elburg rijden en dan weer de polder in. Questikel leidde de dans, hij wist de weg en had bovendien een Nuvi 500 in zijn 'bak'. Via de brug over het hoogstaande water van de IJssel. Door het langzaam in de schemering vervagende landschap. Links de glooiingen van de Veluwe, rechts het vlakke boerenland. Dwars door Elburg heen, wat een mooi stadje ... en opnieuw de polder in. Op zoek naar de lange rechte wegen. Nu had ik van tevoren bedacht om via Dronten te rijden, en daarna de lange rechte weg naar Almere-Haven op te pikken. Richting Dronten gingen we duidelijk niet in de goede richting, want de wind was helemaal in de rug. Maar met 35 to 40 kilometer per uur waren we er in een scheet. Linksaf, richting Zeewolde. Daar hadden we een keer rechts en links moeten gaan voor de juiste weg, maar omdraaien had geen zin. Vervolgens volgde een voor mijn gevoel eindeloze route door Flevoland. Langzamerhand begon ik stuk te zitten. Ik had moeite om Questikel bij te houden, maar hij hield alle rekening met mij. Met moeite hield ik de bak op 28 (tegen een straffe wind in, dat wel). We reden langs Zeewolde en voor mijn gevoel zig-zagden we door de polder. Soms de wind tegen, soms schuin achter. Waar zijn die lange rechte wegen die precies in de goede richting wijzen? Bij de de Stichtse Brug namen we afscheid van elkaar. We hebben misschien wat kilometers omgereden, maar dat kwam dan toch vooral door mij. Inmiddels de Top 2000 weer op de kop gezet. Ik vind dat echt heerlijk rijden en de kilometers leken weer voorbij te snellen. Via Almere-Haven en Muiden kwam ik, via de 'vaste' route, iets na 9 uur weer thuis. Mezelf verwent met een heerlijk Kasteel biertje. De terugtocht was 132 kilometer, terwijl ik van tevoren 125 kilometer geschat had. Viel dus uiteindelijk niet tegen. Totaal gereden op deze dag: 224 kilometer. Mijn oude record van 220 kilometer op één dag ook meteen uit de boeken gereden.

Oliebollentocht - vervolg

's Morgens vroeg op. Het heet water voor de douche moest worden aangezet, voordat ik mij wakker kon douchen. In de logeerkamer was nog een logé aangeschoven. Ene Horst uit de buurt van Gronau, Duitsland was nog aangekomen. Hij was 's avonds nog naar het velomobiel café in Zwolle geweest.
Lekker ontbeten met de vers gebakken broodjes van Swanette en Ymte. Brood met 'Piendakase' zoals Horst zei. Rond half negen de deur uit. Ymte met Swannette en 4 kinderen in de Duoquest met aanhanger en op stap.

Onderweg reden al velo-auto-mobilisten voorbij met diverse vehikels op aanhanger en dak en sloten een aantal velomobilisten aan. We reden met acht velomobielen via Kampen naar Zwolle. Ruim op tijd in café de Vrolijkheid (toepasselijke naam). De weg werd voor ons afgezet om over te steken, en we konden ons melden om ons pakket met stickers, Zwolse ballen, routekaart en consumptiebonnen af te halen. Steeds meer velomobielen kwamen aanrijden.
Verder werd 'het goede doel' onder de aandacht gebracht: Linda tegen melanoom. Een hartverscheurend verhaal van een vader die zijn dochter is verloren. Goed dat mensen zich hiervoor inzetten.

In groepjes of alleen, questen, allweders, natuurlijk ook een aantal strada's en allerlei andere soms bijzondere fietsvoertuigen. Een aantal van deze kunstwerken maar eens even op de foto gezet.

Wat miste was een grotere Zaanse afvaardiging. Beekie en de Blauwe Mango moesten helaas verstek laten gaan. Wat meteen opviel was de goede organisatie. In de tussentijd hadden 'de Limburgse Liggers' de gelegenheid te baat genomen om hun velomobiel event op 1 juni volgend jaar onder de aandacht te brengen door overal een flyer achter te laten. Iets na elf uur vertrokken we, richting pleisterplaats Belt-Schutsloot, waar we appeltaart zouden gaan eten. Heerlijk weer, droog, helemaal niet koud met af en toe de zon erbij. Ik reed mee in de snelste groep met ongeveer 50 velo's. Over slingerende dijken reden we op-en-neer in een kleurig langgerekt lint. Een heel stuk mooier als een file auto's. We reden door de mooie stadjes Hasselt en Zwartsluis. Foto's maken lukt helaas niet met schuimkap op, maar de plaatselijke fotoclub was uitgerukt, en overal stonden, voornamelijk mannen, te fotograferen. We waren zo op onze koffieplek. Ook daar weer prima organisatie. Er was goed over de parkeerstrategie nagedacht, zodat de terugreis efficiënt zou verlopen.

Na een uurtje weer op pad voor de terugreis. Inmiddels had ik met Questikel afgesproken een stuk samen richting Almere te gaan rijden, want ik wilde nog terug naar huis. Ik begon later echter wel weer te twijfelen, hij reed misschien wel een beetje te hard voor mij in zijn quest met kap. Eerste weer teug via Genemuiden. Met 50 velomobielen op de pont, het gaat net.

Via Hasselt en een extra 'strafrondje' langs de noordkant van Zwolle weer terug naar 'de Vrolijkheid'. Na de erwtensoep en de oliebollen met Questikel op pad naar huis. Inmiddels vandaag alweer 92 kilometer gereden. Nu nog terug naar Zaandam.  

Oliebollentocht - aanrijroute

Op het laatste moment begon het toch erg te kriebelen. Het aantal inschrijvingen nam toe, Ik had een beetje tijd en wilde eigenlijk gewoon graag heen. Op mijn werk gevraagd of ik vrijdagmiddag vrij kon krijgen, maar, gezien de dunne bezetting was dit helaas niet mogelijk. Dus uiteindelijk begon mijn oliebollentocht vrijdagochtend. Vroeg op, om naar het werk te gaan en de eerste 26 kilometer weggetrapt. Ik had wel de stille hoop 's middags iets eerder weg te gaan. Gepakt en gezakt (valt dus erg mee, naast mijn werkkleren alleen wat toiletspullen en een extra schone  onderbroek) op weg. Paulus / Quesjer had aangegeven dat ik voor een slaapplaats misschien bij Ymte terecht kon, en dat bleek inderdaad het geval. Overdag maakte de spanning zich langzamerhand van mij meester. Ik verwachtte rond een uur of 4 te kunnen vertrekken vanaf mijn werk in Hoofddorp. Maar men vond het nodig om rond die tijd ook maar eens met z'n alleen een vrijdagmiddag toast op het nieuwe jjaar en dat wilde ik natuurlijk ook niet missen. Een prosecco voor vertrek, verbetert dat de prestaties? I was about to find out. Uiteindelijk rond kwart voor 5 vertrokken. Het miezerde, niet echt het meest ideale weer, maar de wind was niet ongunstig. Nu rij ik zonder navigatie (verjaardagskado?), dat begin ik steeds meer te missen, dus ik had van tevoren mij voorbereid met een print van de fietsroute planner. Natuurlijk zinloos want in de miezer en de donkere bak ga ik daar echt niet bij elke splitsing naar kijken. Via Aalsmeer, Amstelveen, Amsterdam-Zuid naar Diemen en verder via Muiden de Hollandse Brug over naar Almere-Haven. De miezer was opgehouden te miezeren, maar was in de Flevopolder echte regen geworden. Het weerbericht op Radio 2 verwachtte 'op steeds meer plaatsen regen gedurende de avond'. Een meeuw ontsnapte nog net aan een gewisse dood door hard remmen van mijn kant. Ymte vertelde later dat hij wel eens een scholekster had aangereden, die het helaas niet meer kon navertellen en dat een wild zwijn wel eens tegen zijn fiets was aangebotst. In Almere-Haven maar eens even stoppen en de inwendige mens gaan verwennen. Binnengestapt bij eettcafé 'De Havenkom', een vaste stop tussen Dronten en thuis. Een zalmschotel met pasta moest de nodige energie weer opleveren, samen met een lekkere Chardonnay. Meteen voelde ik me helemaal inzakken. Ik raakte aan de praat met een stel naast mij. Ik vertelde ze dat ik onderweg was naar Dronten en ongelovig keken zij mij aan. Er werd meteen aangeboden dat ik bij ze kon slapen, want in dit weer, door de duisternis en nog zo ver.... Supervriendelijk, maar dan zou ik Zwolle nooit gaan halen. Na een  cola voor de suikers afgerekend. Meteen weer aangesproken door een meneer die zijn interesse toonde met als eerste vraag 'hoeveel kost zo'n fiets nou'? Hem uit de droom geholpen dat ze meer dan 3 a 4000 kosten. Hij wordt denk ik geen klant. Eindelijk buiten, het volgende stel, oudere mensen: "ik vind dit echt levensgevaarlijk". Ze bleken echter nog nooit in een velomobiel gezeten te hebben, had me ook zeer verbaasd als dat wel het geval was geweest. Kortom, weer zo'n kort door de bocht vooroordeel, waar deze samenleving toch al teveel mee doordrenkt is. Verder gaat het, het was inmiddels, geheel tegen de verwachtingen in droog geworden. Top 2000 weer op de oren en rijden maar. De bekende route langs de Vogelweg en de Rietweg. Wat is Flevoland bij nacht toch geweldig om te fietsen: 'immer gerade aus'. Het is een 'meditatief moment' voor jezelf. Eindeloos gaat het door. Het enige onderbreking is de Knardijk (even omhoog) en de bocht bij het Larssebos. Wat rijdt dat toch lekker, muziekje erbij, heerlijk, de kilometers zoeven onder de wielen door. Vlak voor Dronten begon Radio 2 mij te verlaten, er moest een andere frequentie gezocht worden. Laat maar, ik kwam duidelijk in de buurt van mijn bestemming. Het laatste stuk gereden op de navigatie van mijn Smartphone. Wat een uitvinding is dat toch. Hij zette me om kwart over negen voor de deur af bij Ymte. Fiets in de garage, douchen en gezellig kletsen over avonturen. Een superdag! 122 kilometer op de teller.

Oliebollentocht

Mijn eerste oliebollentocht zit erop. In twee dagen 346 kilometer gereden. Heelhuids thuisgekomen. Bij Ymte overnacht. Ben nu moe, heb een zere kont en ga er morgen een mooi verslag van maken.

Stoer weer

Het was stoer weer vandaag, regen, sneeuw hagel en wind.

De hempont bij Zaandam. Ben inmiddels mijn linker voorwiel hoes verloren. Als je hem vindt langs 's Heren wegen, graag terugbezorgen. :-). Kenmerk: rond en zwart.

Bandenwissel

Afgelopen donderdag: Wat trapt die fiets toch zwaar. Kortom, een lekke band rechtsvoor. Het is droog, fiets op z'n kant en de band vervangen. Buitenband nagelopen, ik kon niets vinden. De laatste 15 kilometer naar huis gefietst, geen probleem gehad, kreeg de band niet heel hard, maar het ging prima, 20 minuten later thuis als normaal. band bijgepompt, klaar om weer verder te trappen. Vandaag voor het eerst weer gereden. Mijn collega's verklaren mij voor gek met de natte sneeuw en regen, maar zij staan in de file en ik niet. Maar, ook vanmorgen was dezelfde band weer lek. Grrr. Meteen maar een nieuwe buitenband er omheen. Sinds mijn klapband bij het herfsttreffen heb ik altijd een buitenband bij me, een Kojak van Rob Heddes (nog bedankt Rob). Die er maar omheen voor de zekerheid en de band enigszins op spanning gebracht. Mijn mini morph heeft daar toch wat problemen mee. Met twee verschillende buitenbanden rijden klopt niet dus er moetsen nieuwe buitenbanden omheen. Bij gebrek aan een garage, en afwezigheid van mijn vrouw, de Strada maar eens in huis gebracht. Helemaal schoongemaakt en nieuwe Marathons eronder. Hoop dat de snelheid er niet teveel onder leidt en dat hij voorlopig op spanning blijft.

Autolampen en bril

Afgelopen week toch maar eens een sportbril gekocht. Niets nagekeken op internet, gewoon een zaak in die slechts enkele types heeft en er gewoon voor gaan. Tot nu toe reed ik met gratis brillen (een zonnebril van een Franse krant tijdens een vakantie) en een gewone tweepoot die ik ook een keer gratis ergens opgepikt had. Calvinisten zijn en blijven we. Maar ik kreeg toch wel erg last van rode ogen, niet door de drank, maar door de wind en soms de regen. Ook de wat lagere temperaturen helpen niet. Uiteindelijk een Agu dingetje gekocht met drie bijbehorende glazen. De oranje glazen heb ik er in gezet en ik moet zeggen, het bevalt uitstekend. De glazen willen wel eens wat beslaan als ik stil sta van al die warme lucht die opstijgt uit de krochten van de bulletbike.
Wat ik echter lastig vind is het tegenlicht van de auto's, maar ook van fietsen, brommers en andere vehikels. Zeker als het fietspad aan de linkerkant van de weg ligt kunnen de autolampen me ongeveer verblinden en vind ik het lastig om de weg te blijven zien. Snelheid omlaag, streepjes volgen en voorzichtig rijden helpen wel, maar het blijft lastig. Ik had gehoopt dat mijn nieuwe bril het zicht ook zou verbeteren.
Daarom doe ik een beroep op jullie, misschien hebben jullie een oplossing, of in ieder geval: stel ook je eigen lampen zo af dat ik er in ieder geval geen last meer van heb.

Klein onderhoud en lekke band

Na ruim 4000 kilometer werd het tijd om weer eens wat onderhoud te toen. De ketting smeren en de remmen bijstellen. Nog niet eerder gedaan, maar het bleek een klusje van niets. Overigens, een kleine bijstelling van de remmen na zo'n afstand, geweldig. Verder met klittenband een matje geplaatst over een groot deel van het voetgaten. Flintstonen is niet nodig op mijn woon-werk route, en misschien gaat het de komende weken wel wat kouder worden. Trouwens, het valt mij sowieso mee hoe vaak ik achteruit probeer te trappelen vanwege bijvoorbeeld een krappe bocht. Tenslotte de banden goed stevig opgepompt.
Vanmorgen goedgemutst op stap. Had zelfs een pont eerder dan nodig. Mijn nieuwe sportbril opgedaan, die beviel ook goed. Toen ik van de pont af ging had ik al wat moeite om de snelheid er in te houden. Ik hhad het idee dat ik zwaar moest trappen, en dan reed ik nog geen 30. Wat is er aan de hand? Had ik dan toch die rem te strak gesteld? Ik had gecheckt of de wielen los bleven lopen en dat was het geval. Was dat misschien anders omdat ik er nu in zat? Uiteindelijk was ik er klaar mee, en besloot onder een viaduct te stoppen en de remmen weer wat losser te draaien. Dat was dus duidelijk niet de oplossing. Weer een paar 100 meter verder uitstapt en ja hoor, een lekke band achter. Vreemd dat ik dat toch niet direct herken. Mijn eerdere lekke band ervaring verliep ook heel anders. Dat was een knal, en hij was leeg. Ik had nu wel al even eerder een bocht gemaakt, waarbij mijn achterwiel weg leek te schuiven, dat was nu meteen ook verklaard. Hoewel ik nog niet eerder een achterwiel band had verwisseld, bleek dat eigenlijk een fluitje van een cent. Het oppompen van de band met een mini-morph kost wel even tijd, maar werkt uiteindelijk wel.
Happy cycling!

Oktober

Net de 1000 kilometer niet gehaald. De teller stopte op 994 kilometer. Een korte vakantie en een zakenreis zorgde ervoor dat ik anderhalve week geen kilometer gereden heb. Die 6 missende kilometers waren best gelukt in deze dagen.
De 194 kilometer naar Dronten heen en weer telde natuurlijk hard aan. Maar ik ben vooral gewend aan het woon-werk verkeer en reis. De wekker gaat iets na 6 uur en om 10 over 7 zit ik op de pont over het Noordzee kanaal. Eerst een stuk over een fietspad met geleidelijke bochten richting Amsterdam-Sloterdijk. Via een weg, evenwijdig aan de nieuwe Westrandweg richting Amsterdam Nieuw-West. Een wat bochtig parcours. Daarna via de Lutkemeer polder, op de nominatie om bedrijvenpark te worden, richting Lijnden. Een paar 180 graden bochten en een helling en van daaraf rechtstreeks naar Hoofddorp. Ruin 26 kilometer enkele reis. Ik zou nog wel wat bochten willen missen, maar ben tevreden met de route.

55,5 kilometer per uur

Langzamerhand begin ik te verlangen naar airbags, driepuntsgordels en kreukelzones. Niet echt natuurlijk, maar vandaag mijn snelheidsrecord weer eens verbeterd. Niet vanaf een brug of helling, maar gewoon in het vlakke land, wel met wat wind in de rug. Op een lang recht stuk, met goed asfalt reed ik ineens bijna 50, even doortrappen en naar de 55,5. Heeft het te maken met de sporing van de wielen, de hogere druk in de banden? Waarschijnlijk allebei, en natuurlijk aan mijn verschrikkelijk goede conditie. Reed ik tot nu toe met 4,5 bar, vertelde Ymte mij dat 6 bar toch echt beter is. Van de snelheidsduivel moet je het horen. Ik was in ieder geval op tijd thuis.
Toch baart soms de veiligheid mij soms wel zorgen. Met deze snelheden zit een ongeluk in een klein hoekje. Ik toeter scholieren altijd de kant in, maar vanmorgen zag ik er één erg laat, omdat hij zonder licht reed. Bovendien zorgen iPods en de onderlinge gesprekken er ook voor dat je niet altijd gehoord wordt. Snorfietsers stuif je soms voorbij, ook die verwachten geen sigaar onderlangs. En hoe je toetert, lichten aan hebt, duidelijk positie op de weg inneemt en chauffeurs aankijkt, ze lijken je niet altijd te zien.

Rondje Dronten

Al een tijdje staat er een rondje Dronten in de planning. Kleine dingetjes, waar ik even naar wil laten kijken. Vorige week klapte mijn band na 3200 kilometer en die bleek tot op de draag versleten. De hele goegemeente op de herfsttreffen wist mij te melden dat dit aan de wielsporing moest liggen, de maat was vol. Vanmorgen om een uur of 8 op stap om het rondje, dat de blauwe mango en Beekiepouwer afgelopen week hadden afgelegd nog eens dunnetjes over te doen. Op weg naar Hoorn, via Enkhuizen en Lelystad. 105 kilometer heen. Even wat kort gepruts aan De Bak en met vijf nieuwe buitenbanden (2 HPV's voor een spotprijs, 1PM, kon er direct op (was de laatste die Ymte nog had) en twee Marathon's).Op weg naar huis (na een kleine lunch bij Velomobiel.nl). De wielsporing is gesteld, dank daarvoor. En ik ben door de regen heen teruggeploegd. Terugweg bleek 89 kilometer, toch een aardig verschil. Nog wel even warme chocomel met slagroom gegeten in Almere-Haven. Ik had namelijk verzendkosten uitgespaard. Totaal 194 kilometer, met een gemiddelde snelheid van ruim 29 kilometer per uur. Ben wel een beetje moe.

Herfsttreffen

Mijn eerste herfsttreffen. Het deed zijn naam eer aan. Zaterdag ochtend richting Huizen gefietst door de regen. Wat was het vies nat, grijs, donker..... niet echt aangenaam. Via een route door het bos gestuurd, de snelheid was er helemaal uit en het was één blubberzooi. De camping was eenvoudig te vinden. En een goede plek. Een stuk of 8 huisjes en een grote gezamenlijke ruimte.

Heel plezierig met dit weer. Bij binnenkomst kreeg ik meteen te horen dat de tocht was uitgesteld tot later ivm het weer. Heb ik mij daarvoor nat laten regenen. Rond een uur of 12 op stap.

De Stichtse Brug over en met 54,5 kilometer per uur Flevoland in. Vervolgens richting Zeewolde, langs de nieuwe windmolens van windpark 'De Zuidlob'. Vervolgens eindeloos door het Zeewolderwoud. Mooi gebied, prachtige fietspaden. Ook lekker om eens een keer rustig aan te rijden in plaats van dat eeuwige gejakker.

Afgelopen zomer vond ik Flevoland ook al de mooiste provincie op mijn tocht naar Groningen. Nu werd ik daar weer in bevestigd.

Na een lunch met garnalen kroketjes in Zeewolde terug langs de dijken richting Huizen. In 'de klim' van de Stichtse Brug terug klapte mijn band met een knal. Tot op de draad versleten, na slechts 3200 kilometer. Gelukkig heb ik een reserve buitenbad kunnen 'lenen' van Rob. Blij dat dit tijdens het treffen gebeurde, nu weet ik dat ik altijd een buitenband mee moet hebben. Volgens alle specialisten kan het niet anders als aan de wielsporing liggen.
Na een gezellige avond vandaag relaxed met Gerrit en Michel teruggereden.

Bij thuiskomst meteen maar een apparaat besteld om de wielsporing te meten, net als extra set banden.

Onstuimig

Gisteravond dacht ik nog: Ik ga niet op de fiets naar het werk, maar toen ik ging slapen had ik inmiddels de wekker op 6 uur gezet. Bovendien had ik al twee weken niet meer op de fiets gezeten in verband met een werk gerelateerde reis naar het buitenland. 's Morgens klonk het buiten rustig, dus gewoon op pad. Toch maakte ik mij wel zorgen. Hoe zou De Bak zich houden bij windkracht 7 of misschien wel meer? In ieder geval zou ik 's middags de wind in de rug hebben. Dat scheelt. Ik heb mijn hart wel even vastgehouden. Bij vertrek het eerste stuk halve wind, ik moest hem in bedwang houden, daarna ging het prima. Geen moment het gevoel gehad dat ik misschien wel van de weg zou worden afgeblazen of om zou waaien. Het natste werd ik de laatste meter. Vanaf het uitstappen tot aan de voordeur, werd ik nog even nat.  

Voetjes van de vloer en snelheidsrecord

Een beangstigende ervaring als je voorwiel voor de eerste keer van de grond komt. Gelukkig kon ik corrigeren, stuur terug en mijn rechter voorwiel viel terug naar het vertrouwde asfalt. Het heeft ook te maken met ervaring, je gaat steeds wat harder. Gisteren haalde ik mijn hoogste gemiddelde tot nu, 32.0 kilometer per uur. Dus dan moeten ook de bochten sneller zijn gegaan. Met o.a. een paar steile hellingen, waarvan 1 met een 90 en 180 graden draai en de langzame oprit op pont naar Zaandam heel tevreden. Verder moet ik nu toch wel vroeg opstaan, om op tijd op werk te zijn. En ik moet zeggen, het went. Ik ben benieuwd hoe het zo in donker en schemer gaat.
Wat me wel wat tegenstaat is het windschermpje. Dit zorgt er voor dat het zicht vanaf de spiegels minder wordt. Het scherm beslaat, er is soms weerkaatsing in het scherm, misschien ga ik hem toch ook nog eens wat meer naar voren plaatsen, om te kijken wat dat oplevert.

Vliegtuig

Regelmatig heb ik blogs gelezen waarin gemeld werd dat racefietsers werden afgetroefd, snorfietsers, scooters en zelfs brommers en auto's gepasseerd werden. Maar over het inhalen van een vliegtuig heb ik niemand nog gehoord. Vandaag was het zover: het eerste vliegtuig dat door een velomobiel is ingehaald is een feit. Vanmorgen, 8 uur vond het historische feit plaats. Een KLM Boeing 737 taxiede vanaf de polderbaan richting Schiphol Centrum. Ik kon het niet laten. Ik zette aan en haalde de Boeing via de evenwijdig gelegen Rijnlanderweg in. Het was wel even trappen, dik boven de 40 tegen een lichte zuidoosten wind in. Bewijs? Jullie zullen me moeten geloven.....

's Middags voor het eerst met een gemiddelde boven de 30 naar huis. Het lijkt misschien niet zoveel. Maar ik moet met een pont over. Die haalt ongeveer 1 kilometer van mijn gemiddelde af. Tel daarbij de 7 stoplichten en de 2 180 graden draaien bij op, en ik ben heel tevreden. Om dit te halen moet ik op de doorgaande stukken rond de 40 rijden.    

Minivizier

Hij zit erop, het van de week bestelde minivizier. Vanmorgen even gemonteerd, vanavond even een proef rondje. Hij klapperde een beetje op een klinkerweg, maar hij is vanuit de fiets te verstellen. Ik kan mijn muziek beter horen, maar moet wel wennen aan de streep in beeld. Het lijkt erop alsof de snelheid inderdaad wat omhoog gaat. Vergelijkbaar als met de schuimkap op. Maar eens even testen hoe het bevalt.

1000 kilometer

Na ruim drie weken zijn de eerste 1000 kilometer een feit. Gisteren een prachtige rit door Noord-Holland, 76 kilometer, bijna 29 km p/u. Kwam roeikennis Fons nog tegen bij Alkmaar. Hij had geroeid bij Ossa in Heerhugowaard. Een kwartiertje bijgekletst. Terug via de Beemster. Wat is de Beemster mooi (met mooi weer). Vandaag op en neer naar het werk en via Halfweg terug. Soms probeer je wat, het was geen succes voor woon-werk verkeer. Gelukkig nog net op tijd voor de pont.  

Regen

Wat een waterballet vanmorgen. En meteen weer wat geleerd. De eerste drie minuten reed ik droog, maar halverwege richting de pont gingen de hemel sluizen al open. Het begon te hozen. En meteen werd duidelijk  dat een velomobiel toch niet voor alle weersomstandigheden geschikt is. In ieder geval: nog niet. Het water spettert lekker op de kap zo mijn gezicht in. M'n contactlenzen  begonnen te schuiven en te irriteren, ik kon nauwelijks goed kijken en ik overwoog om te keren. Het zal wel een bui zijn en daarna wordt het wel weer droog. Nou niet dus. 25 kilometer in een hoosbui is geen pretje, ook niet in een velomobiel. Ik denk dat er in ieder geval twee maatregelen genomen moeten worden:

• windkap voorop.
• sportbril    

Terug prima weer, wind in de rug, een beetje vlagerig, maar prima te doen.

Eerste keer Woon-Werk

Vanmorgen voor het eerst met de Strada op weg naar het werk. Gewone tijd op, zoals altijd met de hempont om 10 over 7 richting Amsterdam-Sloterdijk. Met dit weer was ik waarschijnlijk niet met de ligfiets gegaan er was veel wind en het was onaangenaam herfstweer. Ik had besloten om mijn normale route te rijden en te kijken of daar problemen zouden ontstaan. Ik moet zeggen, ik ben positief verrast met de wendbaarheid van de Strada. Bochten gaan veel gemakkelijker als dat ik van tevoren had gedacht, maar ik verlies er wel veel snelheid. Ik had wel zo'n snelle Quest kunnen kopen. Het zicht is hier en daar lastig bij oversteken. Waar ik op de ligfiets rustig boven de 20 aan kwam rijden, moest ik hier bijna stilstaan. Maar er zal ook een stuk gewenning in zitten. Er is mogelijk één plek waar ik niet langs kan, maar daar is een korter alternatief, maar wel met twee extra stoplichten (grr, toch maar even proberen.) Ze hadden de 2 paaltjes op het fietspad nu even weggehaald, dus ik kon er langs, maar als ze er staan ....? Na Lijnden 8 kilometer rechtuit. Ondanks de tegenwind liep de snelheid op tot ongeveer 32 en dat kon ik gemakkelijk vasthouden. Ik kwam 2 minuten later aan als mijn snelste aankomsttijd ooit op de ligfiets. Niet gek voor zo'n eerste keer met fikse wind tegen. Parkeren op de normale manier in de fietsenstalling gaat niet. Ik moet via de auto ingang. Goed te doen, ook geen problemen bij uitrijden.
Op de terugweg had ik de wind mee, regelmatig hoog in de 30 gereden. Toch de pont van 6 uur niet gered (grr, het is toch wel mijn hoop die normaal gesproken te gaan halen.).

Een paar kleine problemen:

• Mijn SPD zit te strak, ik krijg mijn voeten met de grootste moeite los. Heb ik vanavond losser gedraaid. Hoop dat het voldoende is.
• Er mist een plastic klinknagel in de schuimkap. Ymte heeft beloofd er een paar op te sturen.
• Er zit een irritante tik in het vooronder, niet continu en ik maak er me er geen zorgen over. Heb wat imbussen aangedraaid, morgen kijken of het weg is. Je komt er wel moeilijk bij, ik had hem misschien op zijn kant moeten leggen.    

De fiets staat voorlopig buiten, vast aan een grondanker. Ik ben op zoek geweest naar een hoes, er werd er een aangeboden op ligfietsnet voor 200 €. Voorlopig doe ik het met een stuk afdek plastic vanuit de bouwmarkt voor 5 euro, beetje in vorm getaped met ducktape en bij elkaar gebonden met elastiek en spinnen. Werkt prima en snel voor mij.

Strada 112 opgehaald

Eindelijk is het zover. De Strada wordt opgehaald uit Dronten. Vroeg opgestaan (voor mijn vrije dag tenminste) en om 8.44 met de trein op stap naar Dronten. Weersverwachtingen redelijk, kans op buien. Maar gelukkig bleef het bij de kans. Van Marcel inmiddels een SMS'je gehad dat de 'Zaanse velomobielen' onderweg zijn. Ik vind het echt heel leuk dat zij mij komen begeleiden op mijn eerste tocht. Ondanks verlate treinen kom ik uiteindelijk toch op tijd aan in Dronten, om 10.47 ben ik bij Velomobiel.nl, de mannen die altijd met aerodynamica bezig zijn.

Kijken of we dat sneller terug kunnen fietsen :-). Ik kom nog niet van het toilet af en daar is Robert-Jan (Questeritus) al. Hij heeft een nieuwe velg nodig. Is 's ochtends uit Leiden komen fietsen en heeft al 139 kilometer achter de rug! Inmiddels nog steeds 'mijn' Strada niet zien staan. Waar is ie? Inmiddels ook nog een sms van Marcel (Beekie) en Gerrit (Blauwe Mango 295) dat zij bij de Ketelcentrale waren (of was het toch de Flevocentrale?). Veertig minuten later waren zij ook van de partij. In de tussentijd heb ik wat proefrondjes gereden. M'n knieën kwamen tegen het 'plafond', stoel wat naar beneden, smallere schoudervulling, want mijn schouders bleken erg breed te zijn (komt ongetwijfeld door het roeien bij ZZV). En eigenlijk was ik snel klaar. Ik liep ongetwijfeld met een 'big smile' rond.

 

Helaas bleek de nieuwe velg voor de questeritus minder snel geregeld als gehoopt. Vanwege privéredenen moest ik uiterlijk 6 uur thuis zijn, dus om 2 uur moesten we echt gaan. Helaas was de velo van RJ nog niet klaar en zijn we zonder hem vertrokken. Helaas, ik had graag ook met hem samen gereden. De eerste tocht is er één om nooit te vergeten. Beekie voorop, hij kent de weg. Nadat we een groep gillende keukenmeiden zijn gepasseerd rijden we als snel door het eindeloze flevo landschap.

Lange rechte wegen tegen de wind in, de hele tijd 30 - 31 gereden. Wat mij vooral opviel was dat 'als het gras twee kontjes hoog is' je tussen het gras zit en er niet meer bovenuit kijkt, alsof je midden in de natuur zit.

Diverse keren dacht ik dat Gerrit mij riep. Het bleken elke keer zijn zangkunsten te zijn. Bij Muiden nog een visje gegeten. Een groepje Amerikanen kwam meteen kijken naar deze vreemde voorwerpen en Marcel kon meteen over ROAM avonturen vertellen. Gerrit haakte in Amsterdam-Noord af, ging naar zijn werk, ik volgde Beekie zijn voor mij onnavolgbare route door Amsterdam-Noord terug naar Zaandam.
Robert-Jan is later ook teruggereden en had maar liefst 274 kilometer achter de kiezen.

Marcel, Gerrit en Robert-Jan: bedankt voor een onvergetelijke dag!

Inmiddels heb ik sinds thuiskomst buren gesproken die ik al jaren niet meer gesproken heb. Misschien maar een onderzoek doen naar 'de velomobiel als sociaal bindmiddel'.

6 juli

Op 6 juli ga ik de Strada 112 ophalen in Dronten. Mocht je zin en tijd hebben om mee terug te fietsen, iedereen is  van harte welkom. Ik heb geprobeerd het rode gevaarte te verzekeren, maar dat is inmiddels niet meer mogelijk via Van Herp. Zij accepteren alleen velomobielen indien je andere verzekeringen ook bij hun onderbrengt. Er zijn teveel schadegevallen. Ik begrijp dat wel, een verzekeraar moet ook van onze premies kunnen eten. Mogelijk komen ze binnen enkele maanden wel met een nieuwe verzekering. Verschillende  andere aanbieders geprobeerd en de enige die  ik tot  nu toe heb kunnen vinden zijn Moesman en Enra. Moesman vind ik veel te duur. Je hebt een eigen risico per gebeurtenis van € 750, en een premie van 6,75% van de waarde per jaar. Zij gaven aan met velomobiel.nl een deal te willen gaan sluiten. Van de Enra heb ik nog geen offerte.  

Strada

Het gaat er binnenkort van komen. Inmiddels heeft Ymte mij gemaild dat de Strada komende week wordt opgebouwd. Ik ben benieuwd, maar vindt het ook spannend. Het blijft een grote uitgave en het blijft spannend of het echt zo gaat bevallen als ik verwacht. Ben momenteel bezig om de tuin klaar te maken voor het rode monster.
Afgelopen weken weinig gefietst. Hoofdreden: Het weer. Diverse keren stond ik vroeg op en al klaar om te vertrekken, maar overtrekkende hoosbuien gooiden roet in het eten. Het leek er op een gegeven moment op alsof de buien het op mij voorzien hadden. Wel nog diverse keren aan de fiets gesleuteld, en ik ben nog steeds blij met de sleutelcursus van vorige maand. Komende weken zal er ook weinig gefiets worden. Deze week zit ik een aantal dagen in Engeland voor mijn werk en de week erop ga ik een aantal dagen GR5 lopen in de Jura tot aan het meer van Geneve.  

Fiets reparatie weekend

Omdat ik mij toch altijd wat onzeker voel met betrekking tot de reparatie van fietsen had ik al enige tijd geleden besloten dat ik een fiets reparatie cursus wilde volgen. Als je dan op internet gaat zoeken blijkt het aantal mogelijkheden beperkt. Een cursus van een avond wilde ik niet, een dag leek mij ook wat kort, maar een sleutelweekend, dat leek mij wel wat. Maar waar wordt dat aangeboden? In Kiel-Windeweer, bij Marten Gerritsen. Eerst maar eens even op de kaart opgezocht: Groningse Veenkoloniën. Typisch zo'n gebied wat je goed kent van vakanties omdat het bekend staat om zijn landschappelijke aantrekkelijkheid. Omdat ik vrijdag vrij was had ik bedacht op de ligfiets te gaan. Ik heb een bagagedrager op de Challenge zitten waar ik met gemak 4 Ortliebs aanhang,geen enkel probleem. De route uitgezocht op de fietsrouteplanner van de Fietserbond, ongeveer 200 kilometer. Vrijdagochtend natuurlijk veel te laat weg, uiteindelijk vertrok ik pas om 9 uur richting de Hempont op weg naar Amsterdam. Dwars door de stad en via het fietspad langs de Diemerzeedijk bij IJburg richting Muiden. Flevoland bleek eigenlijk het pareltje op de route. Eerst door het Kromslootpark naar Almere. Het Kromslootpark heeft alle kenmerken van een oud-hollands landschap, maar bestaat nog zo kort. Prachtige landschapskitsch zullen we maar zeggen. Daarna over het kilometers lange fietspad langs de Oostvaardersplassen waar je geen mens tegenkomt, ook weer schitterend. Eigenlijk volgde ik daar de LF Flevoroute tot aan de Knardijk. Via de Ketelbrug langs het oude eiland Schokland naar het oude havenstadje Blokzijl. Op een gegeven moment gaat de vermoeidheid een rol spelen en zoek je de rechte, directe wegen op. Verder naar Steenwijk, Vledder, Diever, Smilde en Assen. Vaak doorgaande wegen, soms van die vervelende eindeloos slingerende bospaadjes, waar de snelheid er helemaal uit gaat. In Assen nog een cola'tje gedronken voor de laatste 25 kilometer. Om half 9 's avonds was ik, 215 kilometer verder, op mijn bestemming.
Er stonden al twee tentjes voor de cursus. Carl was al een aantal dagen onderweg vanuit Schiedam. Raimundo kwam uit Vlijmen, maar niet op de fiets. Mijn eigen tent opgezet, gekookt en gaan slapen.

                                         In de tuin van Marten.

De cursus:
Op zaterdag druppelde iedereen langzamerhand binnen. En om 10 uur begonnen we. Marten gaf een introductie en we kregen zijn boek. Hij woont in een enorme Groninger boerderij en alles ademt fietsen uit. Overal onderdelen sturen, wielen, etc. Een deel van de schuur was zijn werkplaats. De wind gierde naar binnen, en er zullen vast wat mensen een verkoudheid opgelopen hebben, maar het was het waard. Banden, derailleur, spaken, ketting, remmen, balhoofd en allerlei andere gelagerde onderdelen, afstellingen, cranck, trapas, alles werd uit elkaar gehaald, en weer in elkaar gezet. Het was een hele gemeleerde groep. Van jong tot ouder, man en vrouw (ongeveer 50/50, had ik niet verwacht), ervaren en minder ervaren. En hoewel ik nu echt niet alles kan, geeft het je zoveel meer inzicht. Het was het mij dubbel en dwars waard. En gezellig. Zaterdagavond chinees, ik denk dat Marten er de hele week nog van zou kunnen eten. Sterke verhalen vertellen, altijd leuk! Aan het einde van de cursus konden we ook nog wat zelf knutselen. Mijn vingers jeukten om aan mijn eigen fiets aan de slag te gaan. Uiteindelijk heb ik mijn schijfremmen helemaal uit elkaar gehaald en weer in elkaar gezet.  En, zo irritant, ik ben dan echt ongeduldig, en dan lukt het niet grrr. Ook meteen mijn zwakte, want eigenlijk ga je dan het probleem niet goed analyseren.. Gelukkig was Marten in de buurt en kon hij aanwijzingen geven. De cursus gaat uit van de wereldfietser (daar moet je dan ook lid van worden). Maar ik kan hem iedereen aanraden.

                                         Volledige aandacht tijdens de cursus.

Heel leuk om iedereen te hebben leren kennen.    

Ronde van Noord-Holland.

Vandaag was de jaarlijkse Ronde van Noord-Holland. Keuze uit 40, 60, 110 en 160 kilometer. Vol goede moed begonnen aan de 110 kilometer (inclusief aanrijroute 125), ondanks de matige vooruitzichten. Bij Limmen, na ongeveer 25 kilometer, gingen de sluizen open. Afgelopen najaar waren we bij de Dam-tot-Dam fietstocht ook al doorweekt, en nu weer. Even geschuild en verder maar weer tot onze eerste controle in Alkmaar. Koppie koffie, stukje appeltaart en een snickers van de buurman, die de route ook bleek te rijden. We zouden later die dag een paar biertjes drinken. Verder gingen we, via Rustenburg, door de Wogmeer naar Zuidermeer. Het leuke aan dit soort tochten is, dat je je eigen provincie beter leert kennen. En het weer werd ook steeds beter. 's Middags kwam de zon er uitgebreid bij. In Midden-Beemster kwam ik Gerrit tegen met zijn blauwe Mango 295. Ik had hem nog nooit ontmoet, maar volgde hem wel via internet. Hij bleek zich te hebben ingeschreven voor de 110, maar had een afslag gemist en reed ineens de 160. Hij was volgens eigen zeggen helemaal gaar, maar vertrok daarna in gezwinde spoed terug richting Oostzaan. Leuk om met hem ook eens in het echt te ontmoeten. We gaan vast eens samen fietsen.
Thuis eerst de fiets maar weer eens helemaal schoongemaakt, was hard nodig na deze tocht.
Vandaag voor het eerst geprobeerd met Platypus met drinkslang te drinken vanuit de toptas, Beviel best, maar zoals altijd weer weinig gedronken.

1000 kilometer

Ik ben er bijna, meer dan 1000 kilometer in een maand tijd,nog 13 kilometer te gaan. Het mooie weer helpt en het is heerlijk om op de fiets te liggen. Weinig wind, nevel over de velden, heerlijk, nog wel wat fris 's morgens. En ondanks de zomertijd komt ook nu de zon al weer snel op tijdens mijn ritten naar Hoofddorp. Ik heb ook nog een ander doel. Ik heb gemerkt dat ik bij ligfietsen dezelfde beenspieren gebruik als bij roeien, en op 14 april aanstaande staat de Weerribben roeimarathon (53 kilometer) op het programma. Ik zit in een team waarvan ik, als ik eerlijk ben, één van de mindere roeiers ben. Hoop dus dat deze kilometers helpen.

Toch maar een nieuwe ketting

Ondanks alle schoonmaakwerkzaamheden afgelopen week heb ik er toch maar weer een nieuwe ketting omheen laten leggen. Afgelopen woensdag maakte de ketting een onheilspellend geluid en één van de schakeltjes bleek half door te zijn. De fietsenmaker in Hoofddorp heb ik nog een schakel laten vervangen, maar de kettingloop bleek niet meer optimaal. Thuis alles nog eens goed nagekeken en het bleek dat de geleider bij geleide wieltjes voor de ketting wat verbogen was. Hoe? Joost mag het weten. In ieder geval zorgde dit er voor dat de ketting enigszins tordeerde, wat de kwaliteit van de ketting zeker niet ten goede komt. Nadat ik eea weer rechtgebogen had leek de ketting er toch niet al teveel zin meer in te hebben. Dus vandaag naar Koos van der Knaap van Maia Ligfietsen in Dordrecht getogen. Ik had bedacht om vanmorgen een stuk in de richting te gaan fietsen en een deel met de trein. De LF route richting Haarlem bleek gestremd (net als het treinverkeer naar Haarlem trouwens), dus uiteindelijk via de Haarlemmermeer naar Leiden gereden. Daar op de trein naar Dordt en naar Koos op de fiets. Een dag bij Koos is altijd een feest. Ik beschouw dit als een uitje. Koffie drinken, gezellig kletsen en natuurlijk de fiets repareren. Koos raadde een nieuwe ketting aan, die heb ik er meteen maar op laten zetten. Verder nog wat andere zaken, en toen weer terug. Koos gaf nog een route naar Rotterdam aan. Ik dacht echter de trein vanuit Dordt te nemen en vanuit Rotterdam dan nog een stuk op de ijzeren ezel te klimmen. Maar een fietsbordje deed mij van mening veranderen. De aankomst in Rotterdam blijft spectaculair. Heerlijk dagje uit en mijn fiets is weer klaar voor het voorjaar. Bijna 100 km weggetrapt.    

Waarom 'De Bak'

Ik kreeg een reactie met de vraag: Waar komt de naam 'De Bak' vandaan. Ik was op zoek naar een naam, iets met rood erin:  'Het rode gevaar' of zoiets. Maar dat werd voor mijn gevoel toch wat gekunsteld. Totdat een 'liftkennis' uit het kantoorgebouw waar ik mijn dagen doorbreng, aan wie ik had verteld over de aanschaf van de Strada, het had over 'De Bak', zodoende. Maar een naam kan altijd wijzigen.....

Zomerbanden

Zijn de Kojak 'zomerbanden' echt sneller zijn als de Marathon Plus 'winterbanden'? Afgelopen weekend de Kojaks eronder gezet en ik ga gewoon 3 km p/u sneller. Heeft het met het gunstige weer te maken? Is het psychologisch? Zijn het de banden?

Ketting

Gisteren op weg naar werk reed ik met een Nazca en een Mango richting de Hempont. Altijd leuk als ineens vanuit alle hoeken aparte mobielen komen aanrijden. De ketting piepte en kraakte. Ik had al gezien dat hij er sinds de vorst niet zo goed niet zo goed meer uitzag. De pekel heeft zijn uitwerking niet gemist. Vandaag mij dus maar eens gebogen over de staat van de ketting. Hoe knap je een ketting op? Een nieuwe ketting heb ik in ieder geval nog geen zin in. Struinen op internet levert weinig op. Hoe verwijder je de roest? Cola wordt regelmatig genoemd, maar uiteindelijk heb ik besloten het maar eens te gaan proberen met wat staalwol. Ik denk eigenlijk dat dit niet een goed idee is, want het zal de ketting in de toekomst gevoeliger voor roest maken. Verder een kettingreiniger gekocht, een geinig apparaatje met borsteltjes tandwielen en een schoonmaakmiddel met citroenzuur.
Aan de slag, de staalwol help wel wat, maar uiteindelijk heb ik de staalborstel er maar op gezet. De ketting begon in ieder geval weer te glimmen. Vervolgens het apparaatje rond de ketting gevouwen, met een soort handel die rond de derailleur valt. En draaien maar met de  ketting. Echt werken deed het niet, want het is meer geschikt voor fietsen met horizontale ketting. Het schoonmaakmiddel verspreidde zich niet. Uiteindelijk het apparaatje maar rond een min of meer horizontaal stukje ketting gevouwen en  het vastgehouden terwijl ik met mijn andere hand de pedalen draaide. Vervolgens ketting weer schoon geveegd en gesmeerd. Zo dat knapte goed op. Inmiddels kwam de zon tevoorschijn en heb ik ook meteen de 'zomerbanden' (Kojaks) er weer omheen gelegd. En natuurlijk nog even een rondje gefietst. De ketting liep weer als een zonnetje.

Van rode Seiran naar rode Strada

In juni 2011 heb ik de rode Challenge Seiran 24' van Robert-Jan Bakker (http://questeritus.blogspot.com/) overgenomen, voornamelijk voor woon-werk verkeer tussen Zaandam en Hoofddorp. Dit bevalt mij goed, zo goed, dat afgelopen week de volgende stap is gemaakt. Er is een rode Strada besteld: http://www.velomobiel.nl/strada/360.php. In juni wordt deze waarschijnlijk geleverd.