27 december
Op 7 november appte Fred me: 'Ga jij op de fiets naar de Oliebollentocht? Ik zoek een zwaan-kleef-aan'. Ik twijfelde nog of ik wel zou gaan, maar het appje van Fred was voldoende om mij over te halen. Een half uur later had ik een evenement aangemaakt op Ligfiets.net voor een zwaan-kleef-aan vanuit de Zaanstreek. Ik kon toen niet bevroeden dat de OBT voor mij een bizarre wending zou krijgen.
Gek woord eigenlijk 'Zwaan-kleef-aan'. Het blijkt een sprookje te zijn van de gebroeders Grimm, waarbij allerlei mensen aan een gouden vogel komen vast te zitten. Nu ben ik de gouden vogel :-)). Uiteindelijk zou Fred de enige zijn vanuit de Zaanstreek, ik vertrok vanuit Utrecht, bij Petra vandaan. Erwin - Tante Lies - zou eerst niet meekunnen, maar uiteindelijk kon ook hij mee. Hij kon door zijn latere aanmelding echter niet meer in de scouting verblijven. Erwin probeerde via VodF een plek te vinden, maar dat lukte allemaal niet zo erg. Als gevolg daarvan ging ik op 16 december maar even reisbureautje spelen. Eerst een vliegticket boeken voor de dochter van Petra, daarna een plek voor Erwin. Triomfantelijk meldde Erwin even later: 'Ik heb geboekt'. Fijn, mijn maatje gaat ook mee. Ik heb nog overwogen mijn plek in de scouting op te geven, Erwin vond dat niet nodig en ik wilde ook graag de anderen zien.
Op 27 december stond ik iets voor 10 uur stonden de heren voor de deur. Erwin, Maarten en Fred kwamen tegelijk aan. Maarten had zelf nog een extra rondje door de wijk gereden, hij was te vroeg. De appeltaart van Petra stond klaar! Bastiaan uit Houten zou ons iets later achterop komen rijden, die rijdt toch harder.
 |
| Appeltaart van Petra |
Iets na 11 uur rijden we weg. Het is lekker weer, weinig wind. Toch mijn kap erop gezet. Twee kapwatjes (Fred en ik) en twee cabrio's. Eerst richting Wijk bij Duurstede, waar we met de pont overgingen. Kruissnelheid tussen de 27 - 30 kilometer per uur.
 |
| Veer bij Wijk bij Duurstede |
 |
| Wijk bij Duurstede |
Daarna richting de brug bij Beneden-Leeuwen. De enige lekke band hadden we vlak voor de brug.
 |
| Wij kijken toe en geven advies terwijl Maarten zijn band verwisselt |
Inmiddels was Bastiaan onderweg. Verder ging het richting de Maas, de maag begon wat te rommelen, probeer dan maar eens een plekje te vinden zo vlak na de kerst. En Bastiaan, die kwam steeds dichterbij. We waren nog maar net over de helft toen Bastiaan zich aandiende. Wat een snelle jongen. Hij had gemiddeld 37 gereden..
In Rips, vlakbij Ysselsteyn, waar enkele keren Cyclevision was, vonden we uiteindelijk ´Restaurant De Viersprong´, een cafetaria. Na vertrek hier reden we langzaam het donker in. De lichten gingen aan, maar we vorderden goed. Bij Helden sloegen Erwin en Bastiaan af richting de pont van Kessel op weg naar Swalmen. Wij vervolgden onze weg richting Roermond.
Voor een fantastische film van de heenweg van Bastiaan Welmers,
klik hier!
Na wat draaien en keren voor en door Roermond waren we rond kwart voor 7 ter plaatse. Er stond al een hele serie fietsen. Roef kwam meteen aan.
Hij had mij 3 uur eerder geappt of ik al een pizza wilde bestellen. Natuurlijk niet gezien, maar dat werd meteen geregeld met de mannen.
Kort daarna sloeg de stemming om. Er ging een bericht rond van internet van een ligfietser die ernstig gewond was geraakt in Swalmen. Ik zag de foto op internet en, volgens omstanders, trok meteen wit weg. Dit was de fiets van Erwin. Wat is er gebeurd en vooral, hoe is het met Erwin? Daarna werd het leven een film, waarvan je het scenario liever niet schrijft. Er gebeurt zoveel, dat ik de juiste volgorde niet eens meer helemaal weet. maar één ding wist ik wel. Ik moest naar Erwin, zo snel mogelijk. De politie gebeld, die konden geen informatie geven. Ziekenhuis Maastricht gebeld, daar ging hij volgens internet heen. Niemand wist iets. Dan toch maar ziekenhuis Roermond gebeld, zij bevestigden dat Erwin naar Maastricht werd gebracht. Oliver van 'De Grensrijders' stond klaar om mij te brengen. Onderweg belde ik naar zijn huis, niemand was thuis. Gelukkig werd er bij een tweede telefoontje wel opgenomen. De politie bleek al bij hun thuis te zijn. Bij aankomst in het ziekenhuis sprintte ik naar de Spoedeisende Hulp. Erwin bleek er inderdaad te zijn en na ongeveer een kwartier volgde de eerste informatie. Later op de avond ben ik even bij Erwin geweest. Hij was in slaap gebracht.
Totaal aangedaan terug naar Roermond. Marjolein en Rob vingen mij op. De pizza, die eerder besteld was, werd opgewarmd en opgegeten. Het zou een onrustige nacht worden. Weinig slaap, veel piekeren, aangedaan.
 |
| Oostelijke route heen, 146 kilometer |
28 december
Rond 7 uur ging het licht aan en ik voelde mij gebroken. Wat voelde ik mij moe, emotioneel. Iedereen wilde van alles weten. Uiteindelijk besloot ik de hele groep maar even kort toe te spreken. Ik kan hetzelfde verhaal niet 100 keer vertellen. Natuurlijk was het de vraag of ik mee zou gaan. Vorig jaar had ik de OBT Rotterdam misgelopen, nadat ik ziek geworden was na de Chinees in Barendrecht. Nu dreigde ik de OBT Roermond mis te lopen. Ik had echter al lang besloten mee te gaan. Het had geen zin om te blijven, ik kon toch niets doen. Ik moest wachten en dan kan je beter je zinnen verzetten. En ik ben blij dat ik gegaan ben. Wat een mooie tocht! Ik begreep later dat men de tocht mogelijk had willen afgelasten wegens het ongeluk van Erwin. Ik weet zeker dat Erwin dat nooit gewild zou hebben. Het blijft bijzonder zo'n velomobielen show. De route was schitterend, maar daar hebben anderen al over geschreven, dus ik zet er vooral wat foto's bij. Voor mij was dit de mooiste OBT route die ik mee gefietst heb. Zwolle 2012, mijn eerste OBT, is naar plaats 2 gezakt. Natuurlijk zit Erwin de hele tijd in mijn hoofd, maar ik heb ook genoten. Het licht glooiende landschap, de prachtige kleuren van de rijp en de opkomende zon. En natuurlijk de prachtige kleuren van de velomobielen die zich als een soms wel bijna twee kilometer lange lint door het landschap bewogen. Het maakte mij ook echt blij dat Chris een stuk mee kon fietsen. Ik ben in mijn gedachten ook bij hem. Tijdens de lunch werd ik aangesproken. Hoe gaat het met Erwin? Dank je wel Fred, dat je dat even afhield, dat je mij even in bescherming nam, dat jij hem wel bij zou praten. Zeer gewaardeerd. Na de prachtige afdaling van 'De Meinweg' kwamen we weer terug bij het verzamelpunt. Roel, de voorzitter van de NVHPV, nam het woord. Hij bedankte de organisatie. Gaf even aandacht aan Erwin, maar ook en vooral aan Chris en 'De Grensrijders'. Voor mijn gevoel duurde het applaus eindeloos!
Vanuit de scouting heeft Oliver mij opnieuw naar Maastricht heen en weer gereden. Fijn!
 |
| Velomobielen in het gelid |
 |
| Velovaarders in het gelid voor de inschrijving |
 |
| Op pad, nadat de confettibom was afgeschoten |
 |
| Berijpte bermen |
 |
| Wat een prachtige dag! |
 |
| Druk verkeer |
 |
| Parkeren voor de lunch |
 |
| Hier doen we het allemaal voor! |
Velomobielparade
 |
| Cookiemonster |
 |
| Legendarische Strada 'De Bak' , saai ontwerp. |
 |
| Nieuwe fiets van Marnix |
 |
| Marnix komt net kijken |
 |
| Fiets van Gustav Lösken |
 |
| De antieke Alleweder van Joop |
 |
| Zal wel een Belg zijn |
 |
| Zal wel een Viking zijn |
 |
| Zal wel een Gerbera zijn |
29 december
Ik heb nog overwogen om in de buurt bij de ouders van Petra te overnachten om van daaruit sneller naar Maastricht te kunnen. Uiteindelijk ben ik met de mannen meegereden, terug naar Utrecht. We kwamen Joop tegen in zijn prachtige Alleweder, van wie ik vorig jaar een prachtige linosnede heb gekregen.
Joop haalde ons weer in tijdens een technische stop bij Nederweert. Wij haalden hem weer in, maar hij haalde ons weer in toen wij aan de koffie zaten in Helmond. Een goede, nieuwe route langs 's-Hertogenbosch bracht ons in de miezer boven de grote rivieren. Nog even een snackbar en we namen weer afscheid van elkaar. Bedankt mannen, ook voor jullie steun!
5 Januari
Erwin is bij, het gaat elke dag een beetje beter.
Ik wil iedereen heel erg bedanken voor de steun die ik gekregen heb.
