Bebop pedalen en overige zaken.

Nadat ik eind augustus weer last kreeg van mijn knie, ben ik toch maar weer eens aan de slag gegaan in de hoop deze problemen op te lossen. Fietsen ging eigenlijk wel redelijk pijnvrij, maar lopen daarna was moeizaam. Pijn aan de buitenkant van de knie. Het was op sommige dagen een opgave om 200 meter te lopen. Waar komt die ellende toch vandaan? Er moet iets gebeuren. Natuurlijk weer het medische circuit langs en komende week gaat er weer een MRI plaatsvinden, terwijl het gelukkig een stuk beter gaat. Ik hoop dat de MRI dit duidelijk maakt. Soms vraag ik mij af waarom ik dit circuit weer inga, maar ja, ik zou toch ook graag weer in de bergen willen lopen met rugzak en dat kan ik nu wel vergeten. Toch heb ik ook een kleine verandering aan de fiets doorgevoerd. Ik heb bebop pedalen besteld bij velomobielonderdelen.nl en deze op de fiets gezet. Ik begreep dat ze in de Benelux alleen via Wim Schermer te verkrijgen zijn. Bebop pedalen geven de voet meer bewegingsruimte en je kan de voet tot 20 graden draaien. Nu vind ik zelf dat mijn voeten wel erg in een keurslijf zitten in SPD pedalen en ik heb het gevoel dat dit niet goed is voor mijn knieën. Een paar dagen na de bestelling kreeg ik het pakje thuis en ik ging eens kijken. Wat een schattige kleine pedalen.

Schattige kleine pedalen

Verder zat er een heleboel spul bij, maar het enige wat ik verder nodig had waren de moertjes en de plaatjes. De plaatjes passen gewoon op een SPD schoen, dus ik kon ze er zo indraaien. Wel moest er rubber van de binnenkant van mijn schoen afgehaald worden om goed in de pedaal te klikken. De pedalen verwisselen was lastiger, ééntje kreeg ik niet los. Met een handigheidje van Tante Lies lukte dit uiteindelijk toch, wel met een kromme verwarmingsbuis tot gevolg. De nieuwe pedalen konden gemonteerd worden. Verder moesten er nieuwe schoenen gekocht worden voor de Seiran en de Trek. Het zijn prachtige Sidi schoenen geworden. Zoiets waar Walter ook altijd mee fietst. Ik heb deze schoenen ook geprobeerd in 'De Bak', maar harde zolen zijn daar geen succes, te grote kans om van de brug te glijden met instappen.

Ervaringen met Bebop

Ik heb er nu ongeveer 1000 kilometer mee gereden en ze bevallen goed. Ze zijn wel even wennen. Het lijkt soms of je voet helemaal niet vast zit in de pedalen. En een enkele keer bleek dat ook het geval. Ik zou ze misschien wel iets strakker willen zetten, maar dat lijkt niet mogelijk. Wel merk ik dat de korte pedalen ook wat nadelen hebben. Als ik op de grote plaat rij voel ik de kettingbuis langs mijn benen gaan. Ook kan ik mij voorstellen dat ik deze pedalen niet op mijn MTB wil hebben, dan zou ik voor mijn gevoel denk ik veel te los zitten. Toch over het geheel genomen ben ik tevreden en zal ik deze pedalen de komende tijd blijven gebruiken.

De afgelopen dagen heerlijk van het mooie weer geprofiteerd o.a. met een heerlijke rit over de Utrechtse Heuvelrug en met 72 km p/u van de Amerongse Berg af (ik had harder gekund maar er zaken auto's voor mij arghh..).

Onderweg wel een irritant geklik. Het was weer zover, een trapasbeugel is gebroken.

Mijn voorraad begint ook weer op te raken, dus ik heb Erwin gevraagd komende week, wanneer hij Tante Lies ophaalt, een paar beugels mee te nemen. Kan ik voorlopig weer voort. En als je aan het één begint, blijkt er nog meer aan de hand. Ineens zag ik dat de rubberen ring bij de veerpoot het ook begeven had. Ook meteen even gewisseld.

Rubberen ring heeft het begeven

Vandaag van Utrecht naar Zaandam getrapt en thuis de winterbanden gemonteerd. Het wordt nu echt natter op de weg.

Schellingwoude brug

Herfsttreffen 2016

Mijn vierde herfsttreffen alweer. Het was weer gezellig. In Biezenmortel deze keer, aan de zuidrand van de Loonse en Drunense duinen. Vanwege mijn geëmmer met mijn knie had ik wel wat twijfels over hoe het doen. Ik kon met de trein gaan naar Den Bosch en verder met de fiets, of heen en weer fietsen met 'De Bak'. Ik had echter wel enkele uitwijkmogelijkheden nodig. Nou,die had ik..

De Bak kon eventueel op de terugweg meerijden met Erwin tot Hoofddorp. Toen hij dat als optie aangaf werd ik er helemaal blij van. Dat gaf mij namelijk zekerheid dat ik terug kon. Eventueel kon ik natuurlijk ook tot Utrecht terugrijden en De Bak bij Petra parkeren.
Ik had bedacht dat ik de heenweg misschien wel alleen wilde fietsen. Ik vind het heerlijk om alleen te fietsen, je kan doen waar je zelf zin in hebt. Ook speelde mee dat ik dan zo hard of langzaam kon rijden als ik wilde om mijn knie te ontzien. Sjoerd had aangegeven dat hij met Erwin zou fietsen, en had ook gevraagd of ik meeging. Ik merkte dat ik dat een beetje afhield.
Uiteindelijk liep het allemaal anders. Erwin crashte. Een bromfietser kwam van links en gaf hem geen voorrang. Een krom wiel, een kromme veerpoot en een paar kraakjes in de carrosserie waren het gevolg, plus de schrik en een deuk in het zelfvertrouwen van Erwin tot gevolg. De fiets moest weer naar Dronten en Erwin besloot dit vrijdagochtend meteen maar even te regelen. Er werd met Sjoerd overlegd, maar ik zou mogelijk eerder vertrekken, en de kans op samen rijden leek klein. Ik wilde ook graag via de pontjes, Sjoerd via de bruggen, die hem o.a. langs zijn oom en tante zou brengen. Zelf wilde ik ook nog bij een vriendin langs in Vlijmen.

Bij Bovenkerk, Amsterdamse Bos

De aanrijroute

Uiteindelijk hebben we toch een stuk met elkaar opgereden, altijd leuk. Om 9 uur vertrok ik vanuit Zaandam, en reed door Amsterdam-West, het Amsterdamse Bos via Nes aan de Amstel, de woonplaats van Jules en Elly, naar Wilnis.

Pontje bij Nes over de Amstel

Dit leek te vroeg voor Sjoerd, maar hij had zijn wielen net opnieuw uitgelijnd en dit bleek een fors snelheidsverhogend effect te hebben, met als gevolg dat hij zweefde over 's Heren wegen. Uiteindelijk mocht hij een kwartier op mij wachten. We zakten af in zuidelijke richting en kwamen door plaatsjes als Kanis en Kamerik. Via Woerden ging het verder richting de Lek en daar ontwaarde Sjoerd in de verte een gele velomobiel. Hoewel ik aangaf niet geïnteresseerd te zijn om hem in te halen, gebeurde dat toch langzamerhand. En opeens waren het er twee.

We hadden toen al een vermoeden en inderdaad, het waren Jules en Elly, ook op weg naar het Herfsttreffen. We namen samen de pont bij Ameide, waarna wij aan de koffie en appeltaart gingen. Jules en Elly reden door.

Toen we verder wilde rijden raakten we in gesprek met een aantal geïnteresseerde fietsers, en even later stopte er zelfs een auto "10 kilometer verderop heb ik er ook twee gezien" Jules en Elly? .

De paarse route was die van Sjoerd, de blauwe was mijn route. Waar de routes elkaar voor de eerste keer kruisten, bij Wilnis, hadden we afgesproken, en bij de tweede keer dat de routes elkaar raakten, bij Meerkerk, scheidden onze wegen. Sjoerd ging richting Gorinchem, ik via Leerdam richting Brakel aan de rivier. Verder ging het richting de afgedamde Maas, een klein pontje bracht mij naar de overkant. De pontbaas zei dat hij nog nooit zulke fietsen op zijn pont had gehad, behalve een half uur eerder, toen er ook al twee gele fietsen langsgekomen waren.... Jules en Elly? Ze hadden in ieder geval een duidelijk spoor achtergelaten. Na in Vlijmen bij Sherene langs geweest te zijn, en nadat ik in de plaatselijke supermarkt nat wat vloeistoftherapie had ingeslagen kwam ik rond half 6 aan.
Ik kon meteen aan een heerlijke pompoensoep!
Nadat ik gedoucht had, kon ik ook nog aan de pannenkoeken, wat een feest! Zelf ook nog een heel aantal gebakken, lekker warm in de keuken! Het is leuk om iedereen weer te zien en het is jammer om sommigen te missen. Waar was Joop bijvoorbeeld, toch een vaste bezoeker? Erwin was inmiddels met de auto en met ligger gearriveerd, Sjoerd was er ook al. 's Avonds heb ik onder andere enige tijd met Walter gepraat over de GPS. We hebben wat instellingen veranderd, om de batterijen te sparen, maar ook om het scherm langer zichtbaar te houden indien gewenst. Dit alles onder het genot van een lekker biertje en een whisky. Uiteindelijk op kooi.

De Tocht

Ik had van tevoren al besloten om de korte tocht te doen, 35 kilometer is helemaal niets, maar ik moet rekening houden met mijn beperkingen. Het grote voordeel was dat we pas om half 12 gingen rijden. De lange route vertrok een uur eerder, maar zou ook deels door het gebied komen waar ik de dag ervoor al was. Uiteindelijk leek er een klein groepje over te blijven, maar we waren met meer dan 10 personen. Ik zou voorop rijden, want had de track. Dat werd een groot succes. Bij wegrijden bleek mijn batterij van de Garmin leeg, dus die moest eerst vervangen worden. Het grappige was dat ik de avond ervoor met Walter had gesproken over het zuinig omgaan met de batterij. Toen alles vervangen was op weg, maar wat deed de Oregon vreemd. Het touchscreen functioneerde niet meer en ik moest elke keer op het knopje drukken. Oh ja, die instellingen, niet blij. Gelukkig had Mieke het voorrijden overgenomen. Nadat ik de instellingen weer goed gekregen wilde de Garmin niet meer opstarten,, pfff, uiteindelijk lukte te toch.  Ik kon weer voorop rijden. Maar toen iemand steeds vanachter mij van alles begon te schreeuwen 'Wilco 22', 'Wilco stop', 'Wilco pas op de tandem', was ik snel klaar met het voorop rijden. Zoek het lekker zelf uit....
Na een kort ritje kwamen we al aan in Heusden. Op het Havenplein van dit prachtige plaatsje, waar ooit John Leddy nog heeft gewoond, werd geluncht.

De anderen waren er nog niet en dat zou ook nog wel even duren. De boerenomelettten, uitsmijters en hamburgers werden uitgeserveerd. En we hebben heerlijk een uurtje gezeten. Toen de rest net gearriveerd was besloten het grootste deel van de langzame groep weer te vertrekken. Petra zou ook komen en die wilde ik natuurlijk ook helpen met het opzetten van de tent. Het bleek maar een kort stukje terug. Dwars door het mooie natuurgebied waren we zo weer terug aan de Zandkant. Inmiddels bleken er meer mensen aangekomen. Zo waren daar Casper, Florinne en Valeska, aangekomen uit het verre Udenhout, Jan had de bestemming zelfs al een dag eerder bereikt. Florinne nog geholpen met de verkoop van loten voor de grote clubactie. Ook Paulus/Quesjer was gearriveerd met zijn vrouw. Het was druk, drukker dan de afgelopen jaren.
Gekletst, de tent opgezet, nog even met z´n vieren gewandeld, kortom, zeer aangenaam. Het eten werd volgens mij verzorgd door Marieke en Bert! En het was weer top! Complimenten voor iedereen die daar aan meegeholpen heeft. Maartje kondigde haar aftreden van de Katoco aan, en Kees gaf aan dat vrijwilligers altijd welkom zijn. Natuurlijk wordt de inzet van beiden door iedereen ook zeer gewaardeerd en er werd zeer terecht geapplaudisseerd.
Het verhaal van de dag kwam wel van André. Hij was ´s nachts door een vos in zijn tent gewekt en toen hij de vos probeerde te verjagen en een schoen nawierp was de vos er met de schoen vandoor gegaan. Hij had de vos nog proberen te volgen, maar had de schoen die nacht niet meer gevonden. Gelukkig vond hij zijn schoen de volgende ochtend terug, de veter was kapot. ´s Avonds kon er binnen en bij het kampvuur bijgekletst worden.

De terugreis

Het had gevroren, de tenten waren wit en het was best koud geweest.

Aangevroren schuimkap

Langzamerhand pakte iedereen in en nam iedereen weer afscheid  Rond een uur of 11 vertrokken we weer uit Biezenmortel. We reden met z'n vieren, Jos, Sander, Victor en ik.. Weer een mooie route op een prachtige dag. Eindeloos weer door het rivierenlandschap.

Eén pontje voer niet, en daar hebben we een korte pauze gehouden, zodat Jos de dijk wat verder kon ophogen. Maar, we konden er omheen en gestaag reden we verder richting Culemborg. Nadat we de Lek over waren scheidden onze wegen zich. Met Victor nog even via Petra gereden en daarna door Utrecht gesjeesd en nog even een stop bij Victor. En toen was ik alleen over en kon ik op de automatische piloot naar huis.
Het was weer een heerlijk weekend! Dank jullie wel organisatie.