Mijn Fietsland

Als kleine jongen ging ik al graag met de fiets op pad. Toen ik een jaar of 8-9 was trok ik er stiekem op uit met mijn 2 jaar jongere broer en reden we van Heiloo naar Bergen, een kilometer of 10 enkele reis. Het doel was speeltuin 'De Bedriegertjes', we kwamen er echter niet in, want we hadden het dubbeltje entreegeld niet bij ons. Onverrichter zake reden we terug. Mijn ouders hebben pas veel later van ons gehoord.  

Als middelbare scholier woonde ik in Warmenhuizen. Misschien hebben jullie er wel eens van gehoord, het dorp heeft namelijk het beroemde bolletjes café, naar aanleiding van de verovering van de bolletjestrui door Steven Rooks in de Tour de France 1988. 

Zelf was ik toen alweer vertrokken en studeerde ik in Amsterdam. Maar toen ik in Warmenhuizen woonde bouwde ik aan mijn fietsland. Ik had een Koga Miyata gekocht en trok er regelmatig mee op uit. Afstanden tot boven de 100 kilometer waren geen uitzondering. Ik hield dat een beetje bij en creëerde buitengrenzen. de verste punten waar ik ooit naartoe gefietst was. Naar het noorden toe waren dat natuurlijk Den Helder en Den Oever. Ik had een kaart waar ik het allemaal op intekende. Het was een soort van Risk.

Ook nu heb ik weer zo'n hobby, vakken vullen. Roef heeft mij hierop gewezen en het bleef sluimeren. Ruim een jaar geleden ben ik er mee begonnen. Ook hiermee creëer ik mijn Fietsland. Ik kom op plekken waar ik nog nooit geweest ben.   

Zoals sommigen van jullie al weten ga ik vanaf komende donderdag 1 oktober Noord-Holland verlaten. Op de eerste twee jaar van mijn leven na heb ik hier altijd gewoond, maar vanaf 1 oktober gaan we wonen in Rijswijk, Gelderland. Ik kijk er erg naar uit. Ik heb het gevoel aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven te beginnen. Petra en ik gaan samenwonen en op 6 november zelfs trouwen. Wat een ontwikkelingen!

In de tussentijd ben ik maar eens goed aan de gang gegaan met mijn Noord-Hollandse vakjes. Begin maart was de hele kop nog leeg, en kijk nu eens, na mijn tocht vandaag met Fred. In Rijswijk ga ik verder bouwen aan mijn Fietsland.

 

 25 september 2019, ik heb slechts een klein fietsdom rond de Zaanstreek.

26 september 2019. Door een relationele verbintenis met een schone jonkvrouwe uit Utrecht, heb ik ook dit fietsbisdom aan mijn Fietsland kunnen toevoegen.

30 oktober, een stukje Flevoland heeft zich aangesloten bij mijn Fietsland. 

24 december 2019, vlak voor de kerst, er is een tweede corridor gelegd naar het fietsbisdom Utrecht

22 maart 2020. Fietsheer Wilco is verder opgetrokken. Inmiddels is er een derde verbinding gelegd naar Utrecht en er ligt een smalle corridor naar het noorden. 

3 juni 2020. De ontwikkelingen volgen elkaar snel op. Het bisdom Utrecht is steeds steviger verbonden met de Zaanstreek. Er is sprake van een verdere verdieping in de relatie tussen de Tsaar van de Zaanstreek en de jonkvrouwe van Utrecht. Gouda heeft zich inmiddels ook bij mijn Fietsland aangesloten.

17 juli, grote delen van Noord-Holland sluiten zich aan bij mijn Fietsland. De regio rond Schagen, de duinen van Schoorl de regio Medemblik wachten erop opgenomen te worden in mijn Fietsland.

    

Op 12 september viel de regio Schagen, zij maakt nu ook onderdeel uit van mijn Fietsland.

25 September 2020, geheel het vasteland van Noord-Holland boven het IJ is in handen van fietsheer Wilco. Overal in Noord-Holland heeft 'De Bak' zijn sporen achtergelaten. Fietsheer Wilco kan met een gerust gevoel verhuizen naar Rijswijk ....

 

Tropische vakantie met Petra - 5

Dag 13: Naar Kevelaer

Op pelgrimstocht. Vandaag maakten we een korte tocht naar Kevelaer. Het stadje is een bedevaartsoord, niet ver van de Nederlandse grens. Ik had een route gemaakt, maar we gebruikten weer de GPS van Petra, vanwege de makke aan mijn Garmin. Een mooi stukje stukje langs de Maas en snel omhoog het dal uit. 

Voordat je het weet ben je over de grens. Onderweg zagen zij opeens wij een groot vliegtuig met draaiende propellers.  

Het bleek 'Irrland' te zijn, de grootste avonturen speelplaats van Europa, nooit van gehoord, maar ik hoor ook niet bij de doelgroep. In Kevelaer reden we als vanzelf naar het centrale plein. Een prachtige kerk en allerlei bijgebouwen sierden de binnenstad. Een kaarsenkapel, waar we ook even een kaarsje opgestoken hebben. Er is zelfs een kapel voor verongelukte motorrijders. Misschien moeten we maar een kapel oprichten voor verongelukte fietsers. Je voelde je even terug in de tijd van de katholieke tradities. Deze dreigde ik al snel te verstoren door mijn velomobiel op een voor Petra onaanvaardbare plek te parkeren. Binnen allerlei dankborden van groepen en verenigingen, waaronder eentje van T.C. de Lijmers, waar Roef bij rijdt.  

Dankbetuigingen

Genade kapel

Na koffie en taart weer op de terugweg. Terug wilde ik natuurlijk een andere route terug rijden, dat mislukte compleet, dus uiteindelijk bij Irrland de heenweg-route weer opgepakt. Hierbij kwam wel een nadeel naar voren van de Miomio GPS van Petra. Los van dat de kaart van Duitsland miste, blijk je ook een route niet in tegengestelde richting te kunnen rijden. Je rijdt dan verkeerd en het lijntje van de route wordt niet getoond. Erg onhandig. Uiteindelijk herkenden we de route weer en vonden we de weg naar huis. We namen een pontje over de Maas en de pontbaas ging helemaal uit zijn dak van enthousiasme. Er moesten foto's gemaakt worden, maar ik heb ze niet gezien op de site van veerbootkobus.nl. 

Bijna terug op de camping werden we beiden bevangen door de hitte, het was te heet om je echt in te spannen.

 

Dag 15: Geijsteren - Utrecht

De laatste dag, terug naar huis. De echte hitte was weg, dus het was veel plezieriger weer om te fietsen. Petra had alle GPXen op haar GPS geladen, behalve de laatste. Dus ik moest mijn Garmin weer aan de praat krijgen. Een paar dagen eerder had ik in Venray twee potloden gekocht, waarvan ik alleen het gummetje nodig had. Die heb ik eruit gewipt en op de plek gestopt waar et rubber was verdwenen. De aan-uit knop onder het rubber was namelijk verdwenen. Daar overheen heb ik smalle tape geplakt om de boel weer waterdicht te maken. En zowaar, het werkt. Dank je wel internet en Youtube! De wereld om dingen te leren is echt zo veranderd. Ik kon dus gewoon mijn eigen GPS gebruiken en had de route tot mijn beschikking. We reden door het oosten van Brabant, langs een mooie doorgaande weg, en het schoot lekker op. 

In de buurt van Mill

We maakten een stop in het plaatsje Reek, nabij Grave, voor een kop koffie en een taartje. De laatste deze vakantie. Daarna richting het veer bij Megen over de Maas. Ook hier was de pontbaas weer helemaal enthousiast over onze fietsen. 

Soms zijn mensen negatief, maar die positieve reacties zijn erg leuk. Verder richting Tiel, waar ik de ketting van Petra er nog een keer om mocht leggen. Vandaar door de Betuwe naar Culemborg, met het pontje over de Lek en via de dijken naar Utrecht. De lucht was dreigend, maar we waren op tijd thuis. 

Petra had van tevoren aangegeven 100 kilometer op een dag wel aan te kunnen. En misschien had dit bij iets minder heet weer wel gekund, maar vakantie is ook relaxen. Je wil onderweg stoppen, even zitten en een foto maken. Het is dan fijn om die tijd te hebben.