'De Bak' zei 'Krak'

Op de eerste dag dat de lente zomers aanvoelde werd ik al vroeg wakker. Het scherpe getjilp en gekwetter van de vogels drong onweerstaanbaar de slaapkamer binnen. Kom eruit, kom eruit, blijf niet liggen. En zo geschiedde. Na boodschappen en ontbijt (in die volgorde ja..), 'De Bak' klaargemaakt voor vertrek. Het was mijn bedoeling een lekkere ronde te gaan rijden. Mijn knie houdt het goed. Ik heb er alle vertrouwen in. Een tocht van 200 kilometer zit er echter nog niet in. Mijn doel was nog niet bekend, ik volg mijn gevoel. Wel had ik de Garmin weer eens aangezet, want na de bandenwissel had ik de kilometerteller aangepast na de nieuwe bandenmaat en die wilde checken.
Nou, de Garmin kon na 4 kilometer alweer uit, wel na vastgesteld te hebben dat de bandenomtrek van de Kojaks niet 148 cm is (ligfiets.net), maar waarschijnlijk op 151 cm ingesteld moet worden. Dat is inmiddels aangepast. Later op de dag merkte vriend Erwin nog op dat de kilometerteller op een fiets vaak heel veel nauwkeuriger is afgesteld dan die in een auto.
Maar waarom kon de Garmin na 4 kilometer uit. 'De Bak' zei 'krak'.
Een tijdje geleden had vriend Erwin de Strada geleend, hij had de trapas wat naar voren verplaats wegens zijn langere benen. Daarna is deze weer teruggezet in de oude stand. Nou heb ik weinig gereden de laatste tijd, maar het viel mij daarna op dat er wat gekraak in het vooronder plaatsvond. Ik vermoedde dat de trapas misschien niet helemaal goed vastzat, want dat zorgde eerder ook voor gekraak. Dat heb ik aangepast, maar toch leek het mij geen volledige verklaring. En inderdaad het gekraak was niet weg. Zou het de ketting zijn, die na 17000 kilometer kuren begint te vertonen? Vastzittende schakels? Alles nog maar eens gesmeerd en langsgelopen, ik kon niets vinden (nou zegt dat natuurlijk niets, ik ben geen techneut). Bovendien was het geen regelmatig gekraak, maar juist heel onregelmatig. Een soort van 'Pang'in 'De Bak'. Ik voelde wel tijdens het rijden dat de voortstuwing even haperde. Dat kon ik voor mijzelf wel verklaren uit vastzittende schakels, maar ja, die waren er niet.
Verdere zoektochten leidden mij de afgelopen tijd al naar het kettingwiel. De schakels zagen er versleten uit. Toch kon dat voor mij niet de hapering tijdens het fietsen verklaren. Bij Pé had ik laatst het één en ander over o-ringen gelezen, en laat ik nou net een paar dagen geleden een geknapte o-ring onderin 'De Bak' vinden. Waar kan dat ding gezeten hebben? Verder was deze ring schoon, en dat zou ik niet verwachten aan de hand van de foto's van Pé. Ik heb (nog) niet kunnen bedenken waar deze o-ring vandaan kwam.
De laatste gedachte die zich in mijn onderbewustzijn nestelde was de trapas. Maar, zoals ik al, het zat in mijn onderbewustzijn, en ik heb het niet verder uitgezocht. Trapas, dat kan toch eigenlijk niet.
In ieder geval stond ik nu stil langs de weg. Doortrappen leek geen optie, alles ging heel zwaar. Alles er uit halen en kijken hielp niet.  Wat valt er te zien als je eigenlijk niet goed weet waar je naar moet kijken.
Uiteindelijk geprobeerd en langzaam terug naar huis gereden.

Wat te doen. HULP. Ymte gebeld. Valt natuurlijk weinig van te zeggen, maar ik kon langskomen. Nu is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Zelf geen auto met trekhaak, want je mag geen aanhanger, om een voor mij duistere reden, achter een hybride. Mijn broer gebeld, ja ik kon wel een auto van hem lenen. Verder de Hornbach gebeld voor een aanhanger. Was ook beschikbaar. Een half uur later stonden we bij de verhuurder. Aanhanger erachter en de lichten testen. Er brandde één rode lamp, een soort van mistlamp, ook al waren alle lampen van de auto uit. Verder deed niets het. Een duik onder de auto leidde tot de conclusie dat de contacten volledig gecorrodeerd waren. Wat de toen? Ik besloot de gok te nemen. Misschien wel wetende dat dit niet helemaal een goed idee was, maar je kon in ieder geval de lichten van de auto achter de aanhanger nog zien. Dat hielp een beetje. En, ik was natuurlijk heel 'eager' om het probleem opgelost te hebben. 'De Bak' past diagonaal precies in de aanhanger. Rustig naar Dronten gereden. Op de snelweg heb je bijna geen signalen nodig, dus hopelijk zouden de mannen van 'Blik op de weg' mij met rust laten. Verder veel afstand houden. Na een voorspoedige reis begon het wachten. Een man uit de buurt van Oldenburg (Duitsland) kwam zijn Strada 179 ophalen en die was nog niet klaar. Hij had eerder in Strada 17 en een Allweder gereden. Volgens mij zat hij er al uren, op de stoel in zijn auto in het zonnetje met het raampje open. Verder werd er gewerkt aan een Mango. Er kwamen nog wat mensen langs voor bandjes, een questrijder die pendelt tussen Nieuwegein en Amersfoort, een jongen die, na 9 jaar er over nagedacht te hebben, uiteindelijk besloot een tweedehands quest te kopen met een, naar mijn mening, hele lelijke sticker van een soort schildpad erop (quest 425 geloof ik). Op de tochtstrip na zag het gele monster er mooi uit. Ook heb ik tijdens mijn wachttijd de StradaDF geprobeerd, meer daarover later.
Eindelijk aan de beurt. Ymte keek eerst naar het kettingwiel en besloot dat daar een nieuwe voor moest komen. Dat was zo gebeurd, maar bleek het probleem niet op te lossen. Uiteindelijk, na een proefrondje van Guus, werd het echte euvel ontdekt en vervolgens verholpen. Speling in de trapas. Een nieuwe trapas was zo geplaatst en binnen 10 meter wist ik dat het probleem was opgelost, nog even een proefrondje. Alles was ok. 'De Bak' weer in de aanhanger. Om 10 voor zes was ik terug bij de Hornbach om nog net op tijd de aanhanger in te leveren. Ik was nog niet thuis geweest om 'De Bak' af te leveren, maar via een wisseltruc werd dat ook opgelost.
Ik merkte al enige tijd dat ik twijfelde of alles goed functioneerde. Eigenlijk rij je dan niet helemaal lekker. Ik ben dan ook heel blij dat het nu is opgelost.