Sentimental journey

Heerlijk weer en een vrije dag, wat wil je nog meer? Op weg, de lente in. 

Het raadsel van de vorige week was opgelost door Marc van de Riet. Van harte gefeliciteerd, er staat een stuk appeltaart voor je te wachten in de vriezer. 

De dag nadat Wim het blogbericht plaatste dat bebop pedalen niet meer leverbaar waren, gaf de mijn de geest. Een slechter moment kon ongeveer niet bedacht worden, want ze bevallen zo goed. Wim geappt en die reageerde met 'geen goed moment'. Ik heb hem even gebeld en hij gaf aan dat er echt geen pedalen meer zijn. Wel zei hij dat op zijn blog een bericht stond van iemand die van zijn bebop pedalen af wilde, omdat hij er niet aan kon wennen. Meteen er achteraan en voor wat bier kon het geregeld worden. Leuk om uitgebreid door een bierwinkel te struinen met honderden verschillende soorten bier. Uiteindelijk het een en ander uitgezocht.

Dinsdag zijn de pedalen opgehaald en vrijdag heb ik ze erop gezet. Even mee gereden, maar de nieuwe pedaal zat niet helemaal lekker. Hij geeft meer ruimte op de plaat, hmm. Ik heb er even over nagedacht, maar heb ze vanmorgen eraf gehaald en de oude SPDs erop gezet. Misschien dat ook maar weer eens even proberen. Later nog maar weer eens even kijken naar de Bebops.  

Ook de Shredda's er weer opgezet, wat een verschil in geluid met de Marathon Plus.

Nu had ik nog een boek over fietsen in Amerika, dat Erwin graag wilde lezen dus ik dacht dat even naar hem toe te brengen. Maar hij lag op de fiets met Claudia, overigens zat Claudia op de fiets. Ook had ik nog een probleem met mijn schakelaartje van mijn knipperlichten, dus dat moest ook vervangen worden en ik wist dat Erwin de dag ervoor, ook voor mij, schakelaartjes had gekocht. Erwin gaf aan dat hij 's middags er wel weer zou zijn en ik besloot te gaan toeren. Naar Hoorn misschien? Uiteindelijk reed ik richting Wormerveer en bedacht langs een nieuw fietspad te gaan fietsen langs de Stierop. Eén eiland van Wim Schermer verwijderd. Een neef van mij woonde er vroeger, maar de boerderij is al tientallen jaren een scoutingcentrum. Het was een prachtige route.

Mooi fietspad, helaas net iets te smal om elkaar gemakkelijk te passeren.

Het fietspad is alleen wat smal. Het was mooi weer, dus het was rustig aan rijden. Bij Uitgeest aangekomen bedacht ik dat ik wel eens richting Heiloo kon fietsen. Ik kom er bijna nooit, maar ik ben daar opgegroeid tot mijn 11e. We hebben daar op drie plaatsen gewoond, steeds maar een paar jaar, en ik bedacht de oude plekken eens op te zoeken. Natuurlijk is er veel veranderd. Misschien waren het wel de gelukkigste jaren van mijn jeugd.

Het eerste huis waar ik langskwam lag langs de Kanaalweg. Dat lag buiten Heiloo. Mijn vader werkte bij de naastgelegen rioolwaterzuivering, die er nu heel futuristisch uitziet. Toen lag het huis omgeven door weilanden. Dat is allang voorbij.

Kleine Wilco woonde aan de linkerkant, hij was 4 - 5 jaar, dus 1967.

Rioolwaterzuivering

Uitzicht aan de overkant, Ter Coulsterbos, pijp van de melkfabriek.

 

Het tweede huis lag aan de Herenweg, daar woonde ik van mijn 6e tot en met mijn 10e. In de achtertuin stond altijd een appelboom en de appels mikten we altijd in een rooster van een aardappelopslag loods. Dat was niet zo goed voor de ventilatie.

Kleine Wilco woonde in het linkerhuis.

Het derde huis lag aan de Schuine Hondsbossche laan. Ik moest mijn ouders opbellen voor het huisnummer, want ik woonde daar toen ik 2 en 3 was.

Hier heeft kleine Wilco geen herinneringen aan.

Inmiddels had ik bedacht via Egmond verder te rijden en dan richting Hoofddorp te gaan. Bij Egmond belde Erwin op, hij was weer thuis. Maar ja, ik moest nog wel even. Langs de duinen via Castricum en Heemskerk naar de pont gereden bij Velsen en door via Driehuis, dwars door Haarlem en naar Erwin. Iets na drieën kwam ik bij hem aan. Na de thee aan de slag. Erwin constateerde ook dat het schakelaartje niet goed meer functioneerde en het moest vervangen worden. Nu had Erwin bedacht dat het solderen in de fiets lastig is, dus werd aan de nieuwe schakelaar nieuwe stukjes elektriciteitsdraad gesoldeerd met een knijpstekker aan het uiteinde. Aan de uiteinden van de originele draadjes werd ook een knijpstekker gemonteerd, en klaar is kees. Mocht het nogmaals vervangen moeten worden dan kan dat volgende keer een stuk eenvoudiger. Wat ben ik toch blij met hem. Nog even pannenkoeken gegeten bij hem thuis en weer terug richting huis, met 107 kilometer op de teller.

 

Nieuw ingebouwde knipperlicht schakelaar

 

Op de Hempont bij Zaandam