Oliebollentocht

Wellicht wat mosterd na de maaltijd. De Oliebollentocht is namelijk allang voorbij, maar toch een kort verslag van de OBT, of toch niet.
Het plan was simpel: Op 27 december naar Barendrecht rijden en daar overnachten in het Scoutinggebouw en op de 28e de OBT rijden en weer naar huis. Petra zou tijdens de OBT naar de pauzestop 'Prachtig' komen.
Met een beetje doortrappen kon alles wel op één dag, maar het is leuk om de mederijders ook te ontmoeten. Aan het begin van de middag vertrok ik vanuit Utrecht. Ik had een route uitgestippeld via de fietsrouteplanner, maar was mij er dit keer goed van bewust eventuele veren te checken op de vaartijden. De kortste route verliep langs de noordkant van de Lek en zou bij Krimpen deze machtige rivier oversteken. Dit was voor mij meteen een veer waarbij alle alarmbellen afgingen. Hier heb ik al meerdere keren gestaan terwijl dit veer niet voer. Maar eens even checken. Volgens de fietsrouteplanner ging hij, volgens een andere website ook, maar uiteindelijk vond ik ook een website waar werd aangegeven dat dit veer na 22 december niet meer voer. Uiteindelijk bleek, op basis van verhalen van anderen dit dit veer inderdaad niet voer. Nu ken ik de noordkant van de Lek wel, dus ik bedacht een route langs de zuidkant. Het scheelde 3 kilometer, het zou ongeveer 65 kilometer zijn naar Barendrecht. Vanuit Utrecht zou ik meteen de Lekbrug overgaan bij Vianen en vooral niet via veren.

Lekbrug bij Vianen

En deze route was perfect! Een paar kilometer voorbij Vianen kwam ik langs een vaart te rijden voor zeker 10 kilometer over een prachtig, rustig fietspad. Met de zakkende zon in het gezicht zag het er allemaal prachtig uit. Bij Meerkerk kruiste ik de A27 en ging verder over lange doorlopende wegen met prima fietspaden en landwegen. Een genot voor de velorijders. Via het mooie Oud-Alblas reed ik het stedelijk gebied in. Het kostte even wat moeite om de brug over De Noord op te  komen. Ik vind namelijk eerst alleen maar een trappetje met goot deze brug op. Nadat ik het fietspad gevonden had, reed ik zonder problemen het laatste stuk.
Bij de scouting werd ik hartelijk ontvangen. Er stond al een hele rij fietsen. Een groep Duitsers, Belgen, West-Friezen en later ook Fransen waren van de partij.

Even omkleden en me installeren en op weg naar de plaatselijke Chinees. George stelde een rijsttafel voor en dat leek ons allemaal prima. Waar ik mij wat op verkeken had was de inhoud. Er was veel varkens- en rundvlees en dat eet ik normaal vrijwel niet.
Na terugkomst nog even gezellig gekletst onder het genot van een lekker biertje. Niet te laat onder de wol.
Ik draaide en ik keerde, ik was mijn oordoppen vergeten. Oh, en ik had geen water naast mijn bed. Hé mensen, maak eens wat minder herrie! Er snurkt weer iemand, houd die op? Ja gelukkig. Gatsie, wat voelt mijn buik vol. Naar de WC. En toen gebeurde het. De Chinese rijsttafel kwam omhoog en vulde het toilet. Gelukkig niet terwijl ik in mijn bed lag. Dit proces zou zich later nog twee keer herhalen. Wat voelde ik mij beroerd.

Ontbijt hoefde ik even  niet. Die geur van gebakken eieren arghh

De volgende ochtend voelde ik mij niet veel beter. Dit zou geen OBT voor mij worden. Petra gebeld, ze nam eerst niet op, maar belde terug. Zij moest mij ophalen. 'Pak 'n bak' en kom mij en 'De Bak' ophalen, alsjeblieft. Gelukkig kon ik blijven liggen in het scoutinggebouw. Dat was zo fijn! Er moest alleen een plek gevonden worden om de sleutel te verstoppen. Dat kon in een holle knotwilg. Om een uur of twaalf was Petra er. 'De Bak' achterin en op weg naar huis. Natuurlijk ging ik me bemoeien met de route, maar ik werd snel de mond gesnoerd. Thuis uitgepakt en meteen in bed. De thermometer gaf 39,04 aan. Eerst maar even uitzieken...

Tot slot: Allemaal een heel goed 2018!