Van Amrum naar Amrum

Door alle gebeurtenissen ben ik niet meer aan blog berichten toegekomen. Nu toch nog wat foto's en korte verhalen van afgelopen zomer.

Na het Grenslandtreffen wilde ik op de fiets richting Noord-Duitsland. Zoals jullie misschien nog weten ben ik nooit verder gekomen dan Venlo. Daar gaf de fiets de geest en liet Fietsned mij in de steek.

Mijn doel, mijn idee was om te fietsen van Amrum naar Amrum. Maar ik had ook al aangegeven, dat het me eigenlijk niet uit zou maken, als ik maar genoot van het op pad zijn. Het gaat mij er niet om om plaatsen te bezoeken, musea te zien etc. Het gaat mij om het fietsen, het hoofd leeg, het lijf gevuld met energie. En misschien zo nu en dan verwonderd worden. Het Duitse eiland Amrum heb ik nooit bereikt, maar ik ben wel thuisgekomen en ben dus toch van Amrum naar Amrum gereisd. Missie volbracht.

De dag erop heb ik met een aanhanger de fiets opgehaald uit Venlo en ik heb mijn tent opgezet in Dronten. De volgende ochtend had Velomobiel.nl het euvel snel gefikst en kon ik op pad. Via Elburg, Epe, Deventer (heerlijk terrasje), Zutphen richting Doetinchem. Op de grens met Duitsland, in Megchelen, zocht ik een camping uit, eten deed ik in Anholt net over de grens. Een stadje met een mooi waterfort Een mooie dag die, zoals voorspeld, zou eindigen in onweer. De kwam op de camping pas rond middernacht. Ik had allerlei verhalen al gehoord over de zwaarte van het weer en ik besloot het binnen maar even af te wachten. Wat ging het tekeer. De bomen vouwden zich bijna dubbel. Maar het duurde maar kort en gelukkig had ik geen schade. Daarna naar bed.

Uitzicht op, volgens sommigen, de mooiste rivier van Nederland

Montferland

Op de camping

Chateau Meiland Anholt

Rond een uur of 4 werd ik wakker. Ik keek en de hele tent draaide om mij heen. Wat is dit. Ik deed mijn ogen weer dicht, en langzamerhand ging dit gevoel weg. Het deed mij denken aan zo'n foto van de sterrenhemel waarbij de sterren lijken rond te draaien. Maar dan in een paar seconden. Het was angstig als je dan zo in je tentje ligt. Het duizelige gevoel trok langzamerhand weg. De volgende ochtend op internet opgezocht dat dit waarschijnlijk een aanval van draaiduizeligheid is geweest. Mogelijk een even verschoven evenwicht botje. De dagen erna trok het weg, het botje viel weer op zijn plaats. Kwam het door het bier van de avond ervoor? Dat had namelijk ook al geen goede uitwerking op mijn evenwicht. Misschien kan Dokter Jopen alles verklaren en mij vloeistoftherapie voorschrijven.

De volgende ochtend was het wat minder warm, en ik ging al snel op weg naar de Rijn om die over te steken met het pontje bij Rees. Verder langs de oevers richting Xanten en door naar Wesel. Dit was voor mij een bekende route. Bij Wesel stak ik de Rijn weer over en wilde in oostelijke richting de Lippe gaan volgen. Ik had een Lange Afstands Fietsroute in mijn Garmin, maar helaas ging die veel langs doorgaande wegen. Verderop ging ik maar weer zelf toeren, globaal de route volgend. Diverse wegafsluitingen tegengekomen zonder een aanduiding voor de fietser, een keer aangesproken door een kraanmachinist, die boos op mij was omdat ik een afsluiting, waarbij het hek openstond negeerde. Ik eindigde op een camping in Datteln, niet ver van het beroemde 'Olfen'.  Super de luxe en veel te duur. Maar ik was moe en had geen verdere keus. Het was een zware dag geweest.

Schade van de avond ervoor

Grens

Zicht op Rees

Veer bij Rees

Xanten

Langs de Rijn

De brug bij Wesel

Hier ontdekte ik Maisel's Weisse, heerlijk alcoholvrij witbier 

Verder richting Muenster. 'Goh wat is de Achterhoek groot' heb ik die dag regelmatig gedacht. Een beetje saai landschap, dat nauwelijks verandert. Hoogtepunt van de dag was natuurlijk Muenster. Het was maar net 90 kilometer die dag, maar het was leuk om de stad te bekijken.  Maar overdag, er gebeurde weinig.

Weer een afsluiting

Oude Lullen Fietsen

Voor mij net de Achterhoek, alleen dan die electriciteitspalen

Soms halfverhard

Muenster, beroemde gotische huizen

 

Dom van Muenster

Ik eindigde op een heel fijne camping, een paar kilometer buiten de stad.

Ik was niet de enige fietser, maar wel de enige met velomobiel