Dag 3 - op weg naar Frankrijk

Hoe langer je rijdt, hoe later je opstaat. Bij mij speelt dat na een paar dagen al. Vanmorgen om half 10  weer op stap. Voor vertrek nog even een hand talkpoeder in de broek tegen de 'luieruitslag'. Eerst terug naar Hesdin en meteen de heuvel op. Halverwege de helling stond een restaurant, 'le repos du cote', gewoon nog maar even door. Even later reed ik een plattelandsplaatsjes in. Het circus had zijn tent hier op gesteld. Een oude citroen met toeter liet een vrolijk deuntje horen en ondertussen schreeuwde de speaker  over 'le grand spectacle des animeaux', komt het zien, kont het zien. Dit is het Frankrijk zoals ik het mij herinner uit mijn jeugd. Terwijl ik alweer de volgende helling opploeterde stond daar ineens een eenzame fietser mij op te wachten. Zwaar beladen, veel zwaarder dan ik. Het bleek zijn laatste dag van een 4 jaar durende wereldreis te zijn. Hij had twee jaar de wereld rondgereisd en reed inmiddels al twee jaar op de fiets door Europa. Maar zo'n masjien had hij nog nooit gezien. Vandaag zou hij zijn familie weer ontmoeten.
Ineens was daar een plaats met de toevoeging 'sur mer'. Ik was aan de kust aangekomen bij de monding van de Somme. Vanaf hier zou ik de kust gaan volgen in zuidelijke richting. Hoe zou het gaan? Het eerste stuk viel niet tegen, maar de hellingen werden snel steiler. Ik besloot mijn eigen route te verlaten en de 'veloroute du littoral' te gaan volgen nadat ik een paar keer over onverharde stukken was gejaagd. De veloroute staat aangegeven met bordjes en is dus gemakkelijk te volgen. De route gaat op en neer en is zwaar. De hellingen zijn niet lang, maar wel steil en even een lekker stuk rijden op het plateau is er vaak niet bij. Je bent blij als je boven bent, maar dan mag je alweer bijna naar beneden. De gemiddelde snelheid ligt laag. De 15 kilometer per uur haal ik net aan. In de loop van de middag kom ik in Dieppe, een alleraardigst stadje en daar moest maar eens even gegeten worden. Na het ontbijt had ik nauwelijks iets gegeten. Ik bestelde een omelet, maar kreeg hem nauwelijks op. Verder maar weer en hè, zie ik daar een velomobiel op de boulevard? Daar staat een Leitra, waarschijnlijk meer dan 20 jaar oud. Natuurlijk gestopt. De eigenaresse was door Engeland gefietst en ging nu richting België. De fiets was wel elektrisch ondersteund. Over ondersteuning gesproken, wil je een velomobiel hier praktisch kunnen gebruiken, dan is het hier heen schande om ondersteuning te hebben.
Dieppe uit, mijn god wat een helling. Dit is toch een fietsroute? Het is 6 uur en ik moet nog zo ver. Prachtige huizen kijken uit over de kliffen, het is hier prachtig, maar het fietst zwaar.
Graag een paar kilometer vlak, smeek ik. Mijn gebed wordt niet verhoord. Geleidelijk naar beneden dan, ook dat gebed vindt geen weerklank. Als ik een steile helling afdender ben ik blij dat ik niet in tegenovergestelde richting fiets. Ik ga zingen, dat is een goed teken, ik ben ontspannen en voel me goed, al ben ik al de hele dag in touw. Hetzelfde liedje herhaal ik eindeloos. Rechts regelmatig de zee, die voor een beetje verkoeling zorgt. Fecamp 35 kilometer, en dan nog een paar naar Yport, 38 nog. Graag een paar vlakke kilometers, en zowaar ik blijf even boven rijden. Misschien kan ik er tussen 10 en half 11 zijn. Ik trap stug door. In de verte zie ik 5 windmolens, zou dat Fecamp zijn? Nog 12 kilometer, ongeveer 3 kwartier. Het begint te schemeren. En dan passeer ik de windmolens en kan ik aan de afdaling beginnen. Ik zie de kliffen, de stad en in de verte Yport, mijn doel voor de dag. Nog even de stad door, maar ik durf de steile helling van de veloroute niet af, ik rij maar even om. Beneden blijkt de brug afgesloten, omrijden. Half 11 ga ik niet halen. Aan het einde van de boulevard moet ik omhoog. Niet normaal zo steil, zijn ze helemaal gek geworden. Dan maar de hoofdroute nemen. In het donker, geen lantaarnpalen, maar met mijn verlichting en alarmlichten kruip ik naar boven. Nog een paar kilometer. Om half twaalf arriveer ik. Ik voel me fit, en trots, ik heb het gehaald. Daar heb ik overigens nooit aan getwijfeld.
Gereden 194 kilometer.