Ronde langs rivieren 2018 (deel 2)

En toen was het treffen voorbij en kon ik mij gaan opmaken voor mijn eigen tocht. De bedoeling was om eerst door te steken naar Visé en dan de Maas te gaan volgen. Na het ontbijt wat extra brood ingeslagen en om ongeveer kwart voor 11 op pad. Het weer was weer prachtig, geen wolkje aan de hemel. Eerst nog even boodschappen doen in Axel en geld pinnen. Ik had een route uitgezet volgens de Belgische knooppunten netwerk. Het is heel eenvoudig een begin- en eindpunt aan te geven, en de route wordt uitgerekend. De route is heel eenvoudig als GPX te downloaden. Natuurlijk loopt de route niet rechtstreeks, maar aan onverhard had ik even niet gedacht. Ik was nog geen 500 meter op de route en het eerste stuk onverhard diende zich aan. De Staats-Spaanse Linie werd gevolgd.

Dit mooie stuk route volgde ik enkele kilometers en ik vroeg mij al af hoeveel onverhard ik voor de kiezen zou krijgen. Na de grens overgestoken te zijn kreeg ik meteen weer een stuk onverhard voor de kiezen door het bos van Stekene, maar het bleek het laatste stuk onverhard van de dag. Verder ging via Sint Niklaas naar Temse, waar de oversteek van de volgende rivier op het programma stond: De Schelde.

Sint Niklaas

Bij de opgang van de brug hoorde ik een mevrouw tegen haar kind zeggen 'kijk nog één, nu een rode'.

Temse aan de Schelde

De tocht kabbelde rustig verder door het Vlaamse land.

Ik ging onder de A12 (Antwerpen - Brussel) door, passeerde het kanaal bij Willebroek en kruistte snel de E19 (ook Antwerpen - Brussel).

Hefbrug bij Willebroek

Na een prachtig stuk langs 'De Zenne', een getijdenrivier, kwam ik al snel in Mechelen aan. Deze rivier mondt via de Dijle uit in de Rupel. Ook de Nete mondt in de Rupel uit, maar omdat ze het niet eens konden worden welke van deze twee rivieren de hoofdstroom was, heeft men het laatste gedeelte maar een andere naam gegeven (zo gaat tenminste het gerucht).

De Zenne

Vanaf Mechelen ging het hard. De track volgde het kanaal naar Leuven via een mooi fietspad. Op sommige plaatsen waren zelfs onderdoorgangen onder bruggen gemaakt om de fietser te gerieven. Bij één van deze onderdoorgangen ging het bijna mis. Ik kwam onder de brug door en er zat bijna een Belg tegen mij aan. Hij was woedend en hief zijn vuisten. Nu had ik volgens mij niets fout gedaan en gaf dat ook aan meneer aan. Gelukkig had hij zijn vrouw bij zich. Zij gaf aan meneer aan dat hij rustig moest blijven en dat hij aan de verkeerde kant van het fietspad reed. Meneer bond in, maar moest nog wel even melden dat ik te hard reed. Het liep met een sisser af. Bij Leuven begon het glooien. Dat viel natuurlijk niet mee. Waarom rij ik niet gewoon vlak. Via een steile holle weg omhoog en vervolgens glooiend verder. Door de fruitboomgaarden reed ik over tractorwegen, wegen met twee asfaltstroken en gras in het midden.

Ik zit te genieten

Het doel was de paalkampeerplaats bij Zoutleeuw, natuurgebied Het Vinne. De vogels kwetterden er op los om mijn aankomst aan te kondigen.
Bij de uitspanning heb ik eerst een biertje gedronken met de naam 9PK. Die kon ik wel gebruiken. Daarna naar de paalkampeerplek, maar die kon ik niet vinden. Uiteindelijk mijn tent maar neergezet. Toen ik even later de afwatering moest regelen zag ik de paalkampeerplek, geen 100 meter verderop. De tent weer afgebroken en alles verplaatst. Er zou een waterpomp moeten zijn, die was er, maar er kwam gaan water uit. Rijst met korma gemaakt en onder zeil. Ongeveer 145 kilometer gereden.

Door de blubber op weg naar de paalkampeerplek

9 pk

Paalkamperen